پاورپوینت کامل آداب مزاح و خنده ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آداب مزاح و خنده ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آداب مزاح و خنده ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آداب مزاح و خنده ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

پاورپوینت کامل آداب مزاح و خنده ۳۳ اسلاید در PowerPoint

این صفت مذموم است که آدمی پیوسته تُرشرو باشد که مردم از او متنفر باشند. بلکه مؤمن می باید گشاده رو و متبسم باشد. و خوش طبیعی و مزاح، قدری از آن مطلوب است.۱

---

۱. عین الحیات، ص ۸۶۷.

جواز مزاح

و به سند صحیح از معمر بن خلاد منقول است که به خدمت حضرت امام رضا علیه السلام عرض نمود که: گاه هست که شخصی در میان جماعتی می باشد که مزاح می کنند و خنده می کنند. فرمود که: باکی نیست تا به فحش نرسد. بعد از آن فرمود که: اعرابیی بود و به خدمت حضرت رسول صلی الله علیه و آله می آمد و هدیه می آورد و می گفت: یا رسول الله، قیمت هدیه ما را بده (یعنی تبسم فرما). و حضرت می خندیدند. و وقتی که غمی رو می داد، می فرمودند که: اعرابی کجاست؟ کاش می آمد و ما را می خندانید.

و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که: هیچ مؤمنی نیست مگر آنکه در او دعابه هست. پرسیدند که: دعابه چیست؟ فرمود که: مزاح و خوش طبعی.

و منقول است که از یونس شیبانی که حضرت صادق علیه السلام از من پرسید که: چون است مُداعبه و مطایبه شما شیعیان با یکدیگر؟ گفتم: کم است. فرمود که: چنین مکنید که خوش طبعی و مداعبه از حُسن خلق است، و تو به مداعبه سرور و خوشحالی در دل برادر مؤمن خود داخل می کنی. و حضرت رسول صلی الله علیه و آله بسیار بود که با کسی خوش طبعی می فرمودند که او را مسرور سازند.

و در حدیث دیگر فرمود که: خنده مؤمن، تبسم است.

و به سند معتبر از حضرت امام محمدباقر علیه السلام منقول است که: چون قهقهه کنی در خنده، چون فارغ شوی بگو: اَللّهُمَّ لاتَمقُتنی؛ یعنی: خداوندا، مرا دشمن مدار.

و از حضرت امام موسی کاظم علیه السلام منقول است که: حضرت یحیی بن زکریا بسیار می گریست و خنده نمی کرد، و حضرت عیسی گاه می گریست و گاه می خندید و آنچه عیسی می کرد بهتر بود از آنچه یحیی می کرد.۱

---

۱. عین الحیات، صص ۸۶۹ و۸۷۰.

فضیلت مزاح

حضرت رسالت صلی الله علیه و آله فرموده است که: «مؤمن مزاح کننده و شیرین سخن باشد و مردِ دورو، ترشرو و گره بر ابرو باشد».

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «هیچ باک نیست اگر کسی چندان مزاح کند که از حد بدخویی و دایره ترشرویی بیرون آید».۱

---

۱. بازنویسی بهارستان جامی، ص ۱۰۷.

پرهیز از مداومت بر مزاح

بباید دانستن که اصل مزاح، مذموم نیست؛ مداومت بر آن مذموم است.۱

---

۱. مکارم اخلاق، ص ۱۹۱.

پرهیز از شوخی بی جا

اصل همه بدی ها و آشوب ها، شوخی کردن بی جاست، از این کار پرهیز کن؛ هرچند شوخی کردن درست، نه عیب است و نه گناه.۱

بدان ای پسر که گفته اند: «شوخی کردن، موجب بدی و بدبختی است»؛ تا می توانی از شوخی بی جا پرهیز کن. و از شوخی ناپسند و فحش شرم داشته باش.۲

---

۱. پند پدر (بازنویسی قابوس نامه)، ص ۷۱.

۲. همان.

شوخی نکردن با کمتر از خود

مزاح می توان کرد، امّا سخنان ناپسند و ناسزا نباید گفت. پس با کمتر از خود شوخی مکن تا آبروی خود را با جواب او از دست ندهی؛ اگر از سر ناچاری خواستی با کسی مزاح کنی با همانندان و همتایان خود شوخی کن تا اگر جوابی دادند، آبروی تو نرود.۱

---

۱. همان، ص ۷۲.

خوشی نکردن با خردسالان

بزرگی که با خردسالان شوخی و مسخرگی کند آبروی بزرگی خود را می ریزد و غبار ذلّت و خواری برمی انگیزد.

ای که بر سفله می دری جامه

نام، ترسم به گرگی ات برود۱

مشو افسوس پیشه۲ با خُردان

ورنه فرّ بزرگی ات برود۳

---

۱. می ترسم در میان به گرگ بودن مشهور شوی.

۲. افسوس پیشه: آن که مسخرگی پیشه کند.

۳. بازنویسی بهارستان جامی، ص ۴۷.

شوخی درست

آورده اند که پیرزنی از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسید: ای پیامبر! آیا چهره من به بهشتیان می ماند یا به دوزخیان! من بهشتی هستم یا دوزخی؟ و گفته اند که پیامبر صلی الله علیه و آله شوخی می کرد ولی جز راست سخنی نمی گفت. پیامبر صلی الله علیه و آله از روی مزاح به آن پیرزن فرمود: «در آن جهان هیچ پیرزنی در بهشت نیست»؛ آن پیرزن دلتنگ شد و گریست. آن گاه پیامبر صلی الله علیه و آله لبخندی زد و فرمود: «گریه مکن که سخن من دروغ نیست، راست گفتم که هیچ پیری در بهشت نیست؛ زیرا در روز قیامت، همه مردم، جوان از گور برخواهند خاست. پیرزن خوشحال شد».۱

---

۱. پند پدر (بازنویسی قابوس نامه)، صص ۷۱و۷۲.

شوخی ابلهانه

یکی از دانشمندان بزرگ مصر گوید که پادشاه مصر مرا برای انجام کاری به نزد هِرقل۱ فرستاد. وقتی به بارگاه او وارد شدم، در پای تخت او دیوانه ای دیدم که پایش را با زنجیر طلایی به پایه تخت بسته بودند و او حرکت هایی شیرین و کارهایی جالب انجام می داد. توجه من به او جلب شد. وقتی که هرقل با گروهی دیگر سخن می گفت و متوجه من نبود، زبانِ خود را برای آن دیوانه بیرون آوردم. دیوانه با صدای بلند گفت: شگفتا! که را بسته و که را گشاده اند!۲

---

۱. هرقل یا هراوس از امپراطوران روم شرقی.

۲. گنجینه لطایف (بازنویسی لطایف الطوایف)، ص ۱۶۵.

اندازه مزاح، خنده و بذله گویی

افراط در مزاح مذموم، و در شریعت مقدسه، نهی شده است؛ زیرا باعث سبکی و کم وقاری