پاورپوینت کامل تکریم بندگان خداوند و کمک به همنوع ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تکریم بندگان خداوند و کمک به همنوع ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تکریم بندگان خداوند و کمک به همنوع ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تکریم بندگان خداوند و کمک به همنوع ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

پاورپوینت کامل تکریم بندگان خداوند و کمک به همنوع ۴۱ اسلاید در PowerPoint

این صفت اکرام و تعظیم و احترام داشتن بندگان خدا بوده باشد که از شرایف اعمال، و فضایل افعال است.

و در حدیث قدسی وارد شده است که: «حق ـ سبحانه و تعالی ـ فرمود که: باید ایمن شود از غضب من هر که اکرام کند بنده مؤمن مرا».۱

و از حضرت رسول صلی الله علیه و آله مروی است که: «هیچ بنده ای از امت من نیست که ملاطفت کند با برادر مؤمن خود، به نوعی از ملاطفت، مگر اینکه خدا از خدمه بهشت خدمتکار از برای او قرار می فرماید».۲

و از حضرت صادق علیه السلام مروی است که: «هرکه خواری از روی برادر مؤمن خود بردارد، خدای ـ تعالی ـ ده حسنه برای او می نویسد؛ وهرکه بر روی برادر مؤمن خود تبسم کند، خدای ـ تعالی ـ از برای او حسنه ثابت کند».۳

و فرمود: «هرکه برادر مؤمن خود را مرحبا گوید، خدای ـ تعالی ـ تا روز قیامت مرحبا از برای او می نویسد».۴

و فرمود: «هرکه نزد برادر مسلم خود آید و او را اکرام کند، خدای ـ تعالی ـ را اکرام کرده است».۵

روزی آن حضرت به اسحاق بن عمار فرمود که: «ای اسحاق! به دوستان من هر قدر توانی احسان کن، که هیچ مؤمنی احسان به مؤمنی نکرد و اعانت او ننمود مگر اینکه صورت ابلیس را خراشید، و دل او را مجروح ساخت».۶

و از جمله اموری که آدمی را به اکرام و تعظیم مردم وامی دارد، آن است که به تجربه ثابت شده است که: هرکه به هر نظری مردم را می بیند، مردم نیز به آن نظر به او نگاه می کنند و او را می بینند.

آری، هرکس هرچه می کارد می درود.

همینت پسند است اگر بشنوی

که گر خار کاری سمن۷ ندروی

و بدان که ـ همچنان که مذکور شد ـ اکرام و اعزاز جمیع طبقات مردم، به قدری که سزاوار ایشان است از جمله اعمال محموده است. و سزاوار آن است که انسان بعضی از اصناف مردم را به زیادتی تعظیم و اکرام اختصاص دهد؛ و از آن جمله اهل علم و فضل و صاحبان ورع و تقوا است؛ زیرا در اخبار بسیار تأکید شدید در اکرام و تعظیم این دو طبقه جلیله وارد شده.۸

۱. بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۷۱، ح ۳۶.

۲. کافی، ج ۲، ص ۲۰۶، ح ۴؛ بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۹۸، ح ۳۳.

۳. بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۹۷، ح ۳۰؛ کافی، ج ۲، ص ۲۰۵، ح ۳۱.

۴. بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۹۸، ج ۳۱؛ کافی، ج ۲، ص ۲۰۶، ح ۴.

۵. بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۹۸، ج ۳۲؛ کافی، ج ۲، ص ۲۰۶، ح ۳.

۶. کافی، ج ۲، ص ۲۰۷، ح ۹؛ بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۳۰۱، ح ۳۸.

۷. مخفف یاسمن و اسم گل خوشبویی است.

۸. معراج السعاده، صص ۴۶۰ و ۴۶۱.

احترام پیران

و از آن جمله پیران و ریش سفیدان اهل اسلام است؛ که زیادتی اکرام و احترام ایشان بر جوانان لازم و متحتّم است.

و حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود که: «هرکه مراعات کند فضل بزرگ تر از خود را به جهت زیادتی سنّ او، و احترام کند او را، خدای ـ تعالی ـ او را از ترس روز قیامت ایمن می گرداند».۱

و از حضرت صادق علیه السلام مروی است که: «بزرگ شمردن شیخ پیر، و تعظیم او، تعظیم و بزرگ شمردن خداست».۲

و فرمود که: «از ما نیست هر که احترام نکند پیران ما را، و رحم نکند بر صغیران ما».۳

و از جمله کسانی که زیادتی احترام ایشان سزاوار است، بزرگ طایفه و کریم قوم است. و حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود که: «هرگاه کریم قوم، و بزرگ ایشان بر شما وارد شود، اکرام او کنید».۴

۱. بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۳۷، ذیل ح ۵.

۲. کافی، ج ۲، ص ۱۶۵.

۳. همان.

۴. محجه البیضاء، ج ۳، ص ۳۷۲؛ معراج السعاده، ص ۴۶۱.

احترام سادات

و از جمله طوایفی که زیادتی تعظیم و اکرام ایشان لازم، و احترام ایشان متحتّم است، سلسله جلیله سادات علویه است، که مودّت و محبت ایشان، اجر رسالت و مزد نبوّت است.

و از حضرت رسالت پناهی صلی الله علیه و آله مروی است که: «شفاعت من ثابت است از برای هر که اعانت کند ذریه مرا به دست یا زبان یا با مال خود».۱

و فرمود: «چهار نفر را من شفاعت خواهم نمود در روز قیامت، اگرچه به قدر گناه تمام اهل دنیا را آورده باشند:

یکی: آنکه اکرام کند ذریه مرا.

دوم: آنکه حاجت ایشان را برآورد.

سیم: آنکه سعی نماید از برای ایشان در وقتی که مضطر باشند.

چهارم: آنکه به دل و زبان، با ایشان دوستی و محبت کند».۲

و فرمود: «اکرام کنید خوبان ذریه مرا از برای خدا، و بدان ایشان را از برای من».۳

و احادیث در فضیلت سادات، و اجر اکرام و تعظیم ایشان بی نهایت است و آنچه مذکور شد از برای اهل ایمان کافی است.۴

۱. جامع الاخبار، ص ۱۴۰.

۲. خصال شیخ صدوق، باب الاربعه، ص ۱۹۶، ح ۱.

۳. جامع الاخبار، ص ۱۴۰.

۴. معراج السعاده، صص ۴۶۱ و ۴۶۲

اهتمام در ثواب قضای حوایج مسلمین و اعانت بر ایشان

ضدّ این صفت، اهتمام داشتن در قضای حوائج مسلمین، و سعی در اعانت و برآوردن مهمّات ایشان است. و این از صفات شریفه، و ثواب به جا آوردن آن بی حدّ و نهایت است.

طریقت به جز خدمت خلق نیست

به تسبیح و سجاده و دلق۱ نیست

ره نیکمردان آزاده گیر

چو استاده ای دست افتاده گیر

حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرموده که: «هر که یک حاجت برادر خود را برآورد، چنان است که در همه عمر خدا را خدمت کرده است».۲

و فرمود: «هرکه راه رود به جهت حاجت برادر خود در یک ساعت از شب یا روز، خواه آن را برآورد یا نه، بهتر است از برای او از اعتکاف دو ماه».۳

و از حضرت امام محمدباقر علیه السلام مروی است که: «هرکه برود در پی برآوردن حاجت برادر مسلم خود، خدای ـ تعالی ـ هفتاد و پنج هزار ملک را امر می فرماید که او را سایه بیندازید. و هیچ قدمی برنمی دارد مگر اینکه خدا از برای او حسنه می نویسد و سیئه را محو می کند، و درجه او را بلند می گرداند. و چون از حاجت او فارغ شد ثواب حج و عمره از برای او ثبت می کند».۴

و فرمود: «هرکه برادر او حاجتی به نزد او بیاورد و او نتواند روا کند و دل او مشغول شود به اینکه اگر می توانست روا می کرد، خدای ـ تعالی ـ به این جهت او را داخل بهشت می کند».۵

و از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مروی است که: «هر که برآورد حاجتی از برادر مؤمن خود را، خدای ـ تعالی ـ در روز قیامت صدهزار حاجت او را برمی آورد؛ که یکی از آنها داخل کردن اوست به بهشت. و یکی دیگر آن است که خویشان و برادران و آشنایان او را داخل بهشت می کند؛ اگر دشمن اهل بیت نباشند».۶

یکی خار پای یتیمی بکند

به خواب اندرش دید صدر خجند۷

همی گفت و در روضه ها۸ می چمید۹

کزان خار بر من چه گل ها دمید