پاورپوینت کامل فصل دوم; ماه ذی الحجه، ماه نزول رحمت ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل دوم; ماه ذی الحجه، ماه نزول رحمت ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل دوم; ماه ذی الحجه، ماه نزول رحمت ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل دوم; ماه ذی الحجه، ماه نزول رحمت ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

فضیلت و ضرورت حج

حج سبب آمرزش

بدان که حج از ارکان اسلام است، و عبادتِ عُمْر است و رسول صلی الله علیه و آله گفت: «هر که بمرد و حج نکرد، گو: خواه جهود میر و خواه ترسا!»

و گفت: «هر که حج کند ـ بی آنکه تن به فسق آلوده کند و زبان به بیهوده و ناشایست مشغول دارد ـ از همه گناهان بیرون آید، همچنان که آن روز از مادر بزاده باشد».

و گفت: «بسیار گناه است که هیچ چیز آن را کفارت نکند مگر ایستادن به عرفات».

و گفت که: «شیطان را نبینند هیچ روز خوارتر و حقیرتر و زردروی تر از آنکه در روز عرفه، از بس رحمت که خدای ـ تعالی ـ بر خلق می باراند و از بس کبایر عظیم که عفو می کند».

و گفت: «هر که از خانه بیرون آید در اندیشه حج و در راه بمیرد، تا قیامتْ هر سالْ وی را مُزدِ حجی و عمره ای بنویسند. و هر که در مکه بمیرد یا در مدینه، وی را نه عَرْضه بُوَد و نه حساب».

و گفت: «یک حج مبرور بهتر است از دنیا و آنچه در وی است، و وی را هیچ جزا نیست مگر بهشت».

و گفت: «هیچ گناه عظیم تر از آن نیست که کسی به عرفه بایستد و گمان برد که آمرزیده نیست».۱

و علی بن موفق، یکی از بزرگان بوده است، گفت: «یک سال حج کردم، شب عرفه دو فریشته را به خواب دیدم که از آسمان فرود آمدند ـ با جامه های سبز ـ یکی آن دیگری را گفت: «دانی که امسال حاج چند کس بوده اند؟» گفت: «نه» گفت: «ششصد هزار بودند.» گفت: «دانی که حج چند کس پذیرفتند؟» گفت: «نه» گفت: «حج شش کس پذیرفتند.» و من از خواب درآمدم ـ از هول ـ و از این سخن، سخت اندوهگین شدم، و گفتم: «من به هیچ حال از آن ششگانه نباشم.» اندر این اندیشه و اندوه به مشعرالحرام رسیدم و در خواب شدم. و هم آن دو فریشته را دیدم که هم آن حدیث با یکدیگر بگفتند. آنگاه آن یکی گفت: «دانی که حق ـ تعالی ـ امشب چه حکم کرده است میان خلق؟» گفت: «نه.» گفت: «به هر یکی از آن شش تن صدهزار ببخشید، و همه را در کار آن شش کرد.» پس، از خواب بیدار شدم ـ شادان ـ و شکر کردم خدای را».۲

۱. ابو حامد غزالی، کیمیای سعادت، به کوشش: حسین خدیو جم، ج۱، ص۲۱۸.

۲. همان، ص۲۱۹.

حج، وسیله قرب الهی

بدان که حج از عمده چیزهایی است که آدمی را به حضرت رب العالمین نزدیک می سازد. و آن اهم تکلیفات الهیه و اصعب عبادات بدنیه است. تارک آن از خیل یهود و نصاری محسوب، و از بهشت برین محجوب است.۱

۱. ملا احمد نراقی، معراج السعاده، ص ۸۵۱.

حج، محل نزول رحمت

ای دوستان ستوده و ای خواجگان در نعمت آسوده! کم از آنکه در همه عمر یک بار به در سرای عزت و بارگاه عظمت او روید و در خاک آن درگاه عالمْ پناه آبروی دوجهانی جویید که از چشمه زمزم، آن بارگاه را آب زده اند و به جاروب طَهّرا بَیتی رُفته و دم به دم نُزْل رحمت از حضرت عزت، آنجا نزول می کند و طائف و عاکف و زائر و مجاور را بهره می رساند؛ چنان که در حدیث آمده است که:

هر روز صد و بیست جزو رحمت به خانه کعبه فرود می آید، شصت جزو از آن از برای طواف کنندگان خانه و چهل جزو از برای نمازگزارندگان در حوالی خانه و بیست جزو از برای نظرکنندگان به خانه. نظر کردن به خانه کعبه عبادت است. بنگر که زیارتش چگونه باشد؟!۱

۱. الرساله العلیه فی احادیث النبویه، به کوشش: محدث ارموی، ص۹۰.

حاجی، میهمان کوی دوست

آری خانه کعبه، مهمان خانه ماست و ابراهیم علیه السلام، منادی خوان دعوت کرم بود و حاجیان مهمانانند که بر سر سفره عنایت ما آمده، الطاف بی نهایت ما اقتضای آن می کند که هر گرسنه را از مائده فایده رحمت بهره دهیم و هر تشنه را از عین الحیوه معرفت، قدح فرح بر کف نهیم:

بر آستان ارادت که سر نهاد شبی

که لطف دوست به رویش هزار در نگشاد

ای عزیز! هر کجا شمعی برفروزند، پروانه از هر طرف، خویشتن را به وی رساند؛ کعبه شمعی است در حرم افروخته و صد هزار پروانه گِردش پرسوخته:

دل وصل تو را جوید و آنگاه ز جان ترسد

پروانه و نور شمع آنگه ز پر اندیشد

روزی که سر اندازد آن شمع پریرویان

عاشق نبود آن کو آنجا ز سر اندیشد۱

حاجیان، پروانگانند گرد شمع حرم در طواف آمده، شاید که به پرتو انوار ف