پاورپوینت کامل فصل دوم – اوقات – صبح ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل دوم – اوقات – صبح ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل دوم – اوقات – صبح ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل دوم – اوقات – صبح ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

>

آداب صبحگان

پیمان با خویش

توصیه ـ عاقل آن بود که هر روز پس از نماز بامداد یک ساعت دل را فارغ کند و این کار را با نفس خویش بگوید که: مرا هیچ بضاعت نیست مگر عمر، و هر نفس که رفت بدل ندارد، که انفاس معدود است در علم خدای ـ تعالی ـ و بنیفزاید البته، و چون عمر بگذشت باز پس نتوان آورد، وکار اکنون است که روزگار تنگ است، و در آخرت که روزگار فراخ است کار نیست؛ و امروز روز تو است که خدای ـ تعالی ـ عمر داده است و اگر اجل در رسیدی در آرزوی آن بودی که تو را یک روز مهلت دهند تا کار خویش راست کنی. اکنون چون این مهلت بداد، زینهار ای نفس تا این سرمایه بزرگ داری ضایع نکنی، که نباید که فردا خود مهلت نباشد و جز حسرت بنماند؛ امروز همان انگار که بمردی و درخواستی تا یک روز دیگرت مهلت دهند، اکنون آن مهلت دادند، چه زیان باشد بیش از آنکه وقت ضایع کنی و سعادت خویش از وی حاصل نکنی.۱

توصیه ـ [در ابتدای روز] نفس را مخاطب ساخته بگو که:

ای نفس! این روز جدید که آمده مانند آن روز است که گذشته و بر گفتار و کردار تو شاهد است. دی قدرش نداشتی امروز بدان و در آن کاری بکن که به کار آید و طریقی کن که دریغ خوردن در آن نباشد. پس از هر ساعتی [توشه ای] ساز و به طاعت و عبادت پرداز و از ضایع کردن آن بپرهیز و بدان که هر نفسی از انفاس و هر حسّی از حواس و هر قوّتی از قوای تو و هر عضوی از اعضای تو جوهری است جلیل القدر و گوهری، است بی بدل.۲

رمز رونق کار

جمله نغز ـ بر درگاه عزت کاری که بالا گیرد نه به کثرت گیرد، بلکه به اخلاص و صفاوت۳ گیرد.۴

اول قدم

جمله نغز ـ بر سر کار، اول قدم راست باید نهاد، تا مقصود حاصل شود.۵

در فضیلت صدقه دادن در بامداد

و آنچه سزاوار و شایسته است که در اول روز به عمل آورده شود تصدّق کردن است به آنچه ممکن باشد و میسر شود و اگرچه حقیر باشد، چه روایت کرده است ثقه الاسلام در کتاب کافی از امام به حق ناطق امام جعفر صادق(ع) که آن حضرت فرمودند که: حضرت رسالت صلی الله علیه و آله فرموده اند: «اول روز را دریابید به صدقه دادن، به درستی که بلا از صدقه تجاوز نمی کند و از آن در نمی گذرد.» و همچنین روایت کرده است در کتاب مذکور هم از آن حضرت(ع) که فرموده اند: «دریابید اول روز را به صدقه دادن، و رغبت کنید در آن؛ زیرا که هیچ مؤمنی نیست که تصدق کند به چیزی و اراده نماید به آن چیزی را که در نزد پروردگار باشد به واسطه آنکه دفع گرداند حضرت عزت از او به سبب آن تصدق شرّ آن چیزی را که در آن روز از آسمان به سوی زمین نازل می شود مگر آنکه نگاه دارد الله تعالی آن بنده را از شر آنچه در آن روز از آسمان نازل شود به سوی زمین».۶

۱. کیمیای سعادت، ج ۲، صص ۴۸۴ و ۴۸۵.

۲. حُسن دل، ص ۱۳۲.

۳. مفتاح الفلاح، ص ۲۱۵.

۴. همان، ص ۱۳۰.

۵. صفاوت: صفا، مقابل کدورت.

۶. مفتاح النجات، ص ۱۳۴.

استحباب به کار بردن بوی خوش در اول صبح

و از جمله آنچه در اول روز به جای باید آورد تمسح به گلاب است، چه در حدیث از اصحاب عصمت و ارباب عفت صلی الله علیه و آله وارد است که: «هر کس که مسح کند روی خود را به گلاب هر آینه او را در آن روز فقری و احتیاجی نرسد، و باید که گلاب را بر رو و دست ها بمالد، و در حین مسح کردن و دست ها بر رو کشیدن بر حضرت رسالت صلی الله علیه و آله صلوات فرستد».

و همچنین در کتابی که منسوب است به امام الوری امام رضا(ع) در باب آداب به نظر احقر رسیده که آن حضرت فرموده اند که: «گلاب بر روی خود بمال که پدرم از امام به حق ناطق امام جعفر صادق(ع) روایت نموده که هرکس خواهد که برای حاجتی از خانه بیرون رود و گلابی بر روی خود مالد حاجت او برآید و اصلاً خواری و مذلت در آن روز نبیند. والله الموفق».۱

1. همان، ص ۲۱۶.

فضیلت سلام و آداب آن

بدانکه در سلام دادن فضیلت بسیار است و ثواب بی شمار. در حدیث معتبر منقول است که حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله اصحاب خود را امر فرمود به هفت خصلت: عیادت بیماران،. .. و به هرکس سلام کردن.

در حدیث معتبر دیگر از آن حضرت منقول است که در بهشت غرفه ای چند هست که از اندرونش بیرون می نماید و از بیرونش اندرون می نماید. کسی از امت من در آنها ساکن می شود که به زبان نیک با مردم سخن گوید و طعام به مردم بخوراند و افشای سلام بکند و نماز بکند در شب، در وقتی که مردم در خواب باشند. فرمود: «افشای سلام آن است که بخل نورزد به سلام کردن بر احدی از مسلمانان».

از حضرت صادق(ع) منقول است: «از جمله تواضع و شکستگی، آن است که با هر که برخوری، سلام بکنی». از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است که: «هر که ابتدا کند به سخن گفتن پیش از سلام، جوابش مگویید و کسی را به طعام خود مطلبید پیش از آنکه سلام کند».

در حدیث دیگر فرمود: «عاجزترین مردم کسی است که از دعا عاجز باشد و بخیل ترین مردم کسی است که به سلام کردن بخل کند».

در حدیث دیگر فرمود: «هر که به ده نفر از مسلمانان برخورَد و بر ایشان سلام کند، ثواب یک بنده آزاد کردن در نامه عملش نوشته شود».۱

از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است: «سلام کردن سنت است و جواب سلام دادن واجب است».

از حضرت صادق(ع) منقول است: «چون کسی جواب سلام گوید، بلند گوید که آن سلام کننده نگوید که سلام کردم و جواب سلام من نگفتند».۲

۱. گزیده حلیه المتقین، ص ۱۴۳.

۲. همان، ص ۱۴۴.

پندهای صبحگاهی

صدق در رفتار

توصیه ـ با حقّ به صدق باشد و با خلق به انصاف، با نَفْس به قهر، با بزرگان به خدمت و حرمت و با کودکان و زیردستان به شفقت، با دوستان به نصیحت، با دشمن به حِلم و با درویشان به احسان و با جاهل خاموشی، با علما به تواضع، با کافران به شجاعت، با روح به مداومت. در خانه اگر کس است یک حرف بس است.

با عشق جمال ما اگر هم نفسی

یک حرف بس است اگر برین در تو کسی

تا با تو تویی توست در ما نرسی

در ما تو گهی رسی که در ما برسی۱

شوق آموختن

توصیه ـ عفو از هیچ سزاوار دریغ مدار، راست گوی و عیب مجوی، راستی که به دروغ ماند هم مگوی، نخست اندیشه کن آنگاه بگوی، با هیچ کس راز مگوی، بلا را به صدقه دفع کن، تدبیر با عاقلان کن، پیران کاردیده را حرمت دار، از آموختن عار مدار، کار از خود چنان نمای که از آن درنمانی، گناه مکن تا انفعال به تو لاحق نشود، سود جهان در صحبت دانا شناس، مگوی آنچه جواب آن نتوان شنید، تا عذر آن نباید خواست.۲

کار با تدین

توصیه ـ از برای جاه و مال مخاطره مکن، هرکه به دین کار نکند سخنش مشنو. جمع مال را اقبال دان و خرج ناکردنش ادبار دان. نانِ همه کس مخور ولی نان به هرکس بده. از درویشی مترس، از خدای تعالی خور تا کم نیاید. دهنده را خدای عزّوجلّ دان.۳

معامله خلق

جملات نغز – تهمت بر کردار خود نه، تا قیمت گیرد.

آزار از خلق بردار تا جنگ برخیزد.

با حق معاملت به صدق کن و با خَلق به خُلق.۴

سخاوتمندی

توصیه ـ در سخاوت چو باد باش که بر هرکس وزی، در شفقت چون آب باش که به هر کشتی برسی، امّا در صحبت وحشی باش تا با هرکس نیامیزی.۵

قاعده انصاف

توصیه ـ اگر سه کار نمی توانی کرد، باری سه کار هم مکن، یعنی اگر نیکی نتوانی کرد، باری بدی هم مکن و اگر مسلمانی را منفعت نتوانی رسانید، باری مضرّت هم مرسان و اگر روزه نمی توانی داشت، باری گوشت مسلمانی هم مخور که این هر سه کار از قاعده انصاف خارجند.۶

کارکردن به تمام

توصیه ـ کارِ خام مکن و هر کار که کنی جز تمام مکن و در کوی هوا و هوس مقام مکن و هوا و هوس را بر خود رام مکن.۷

راه آسایش

توصیه ـ اگر خواهی آسان بزیی و آسان بمیری و آزاد از گور برخیزی پنج سخن را کار بند: کس را حسد مکن که قسمت خدای را نتوانی گردانید. دیگر به هیچ کس طمع مکن که دل های خلق را گشادن نتوانی. دیگر بر دنیا حریصی مکن که افزون از روزی خوردن نتوانی. دیگر امل دراز مکن که در زندگانی زیادت و نقصان نتوانی. دیگر بی حجت کار مکن که از عذاب خدای ـ عزّوجلّ ـ بی حجّت نتوانی رَستن.۸

آغاز مردوار

توصیه ـ ای جوان مرد درین راه مرد باش، در مردی فرد باش، با دلِ پُردرد باش، کارِ خام مکن، هر کار که کنی جز تمام مکن، در کوی هوا و هوس مقام مکن و هوا و حرص را بر خود رام مکن.

گر بر ره شهوت و هوا خواهی شد

از من خبرت که بی نوا خواهی شد

بنگر که چه ای و از کجا آمده ای

می دان که چه می کنی کجا خواهی شد۹

۱. مجموعه رسائل خواجه عبدالله انصاری، ج ۲، ص ۴۷۵.

۲. مجموعه رسائل خواجه عبدالله انصاری، ج ۱، صص ۳۴۰و۳۴۱.

۳. گزیده در اخلاق و تصوف، ص۷۰.

۴. مجموعه رسائل خواجه عبدالله انصاری، ج ۲، ص ۴۹۵.

۵. سِلک سلوک، ص ۹۸.

۶. مجموعه رسائل خواجه عبدالله انصاری، ج ۲، ص ۴۷۲.

۷. مجموعه آثار فارسی احمد غزالی(رساله عینیه)، صص ۲۱۲ و ۲۱۳.

۸. همان، ص ۵۰۳.

۹. همان، صص ۴۴۶و۴۴۷.

قدر و ارزش عمر

نقد عمر

نکته ـ بزرگان گویند: در طلب چیزی چه عمر صرف باید کرد که آن چیز را هم در این جهان باید گذاشت، اگر کسی نقد عمر خود را صرف کند، باری در طلب چیزی کند که آن چیز را با خود در آن جهان توان برد.۱

گنج عمر

نکته ـ هر نَفَسی گنج عمر و نقد حیات ابدی تو است. بنگر که اگر روا داری که ضایع شود چگونه بود؟ زیانی و خُسرانی بود که به آسانی از دست داده باشی، در آتش حسرت آن نَفْس بسوز، باشد که بدان سوز بدان فتوحِ آن دولت باز رسی.۲

نکته ـ مسکین آدمی را عمر اندک داده اند و حرص بسیار، آن اندک هر لحظه اندک تر می شود و آن بسیار هر لمحه۳ بسیارتر می گردد، آدمی کار قیامت کی کند.۴

زودگذر بودن عمر

تمثیل ـ مثال دنیا چون سایه ای است که در وی نگری ساکن نماید، و خود بر دوام می رود؛ و عمرِ آدمی همچنین بر دوام می رود و به تدریج هر لحظتی کمتر می شود، مانند دنیا که از تو می گریزد و تو را وداع می کند و تو از آن غافل و بی خبر.۵

حاصل عمر

نکته ـ عمر دوکان است و خرد پیرایه و دین مایه، و مؤمن بازرگان. و هرچه از عمر گذشت تاوان است یا درمان، و آن نَفَس که در آنیم یا تحفه است یا داغ؛ آنچه از عمر مانده است یا زهر است یا تریاق. دل خزینه مردان است و شیطان دشمن، و مراقبت قفل آن، و مؤمن محتاج؛ هرچه از نفس می کاهد در دل می زاید، و هرچه در دنیا می افزاید از قیمت می کاهد؛ و هرچه در دعوی می افزاید از مایه می کاهد.

وقت مرد ساعت غیبت مرد است از خود: هر آن که آن را بر مرد بپوشاند یا ببرد دشمن تر است وی را از قاتل وی، و هرکه