پاورپوینت کامل فصل اوّل: در زلالِ نیایش (برگزیده ی مناجات ها) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فصل اوّل: در زلالِ نیایش (برگزیده ی مناجات ها) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فصل اوّل: در زلالِ نیایش (برگزیده ی مناجات ها) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فصل اوّل: در زلالِ نیایش (برگزیده ی مناجات ها) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

لحظاتی جان و دل را در زلال نیایش شستشو دهیم

مناجات علماء[۱]

الهی! به ذات بی مثالت که عقل های مقرّبان در آن حیران است،

الهی! به کبریای جلالت که دل های عارفان از آن سوزان است.

الهی! به رحمتِ بی زوالت که امیدگاه عاصیان است.

الهی! به زلالِ وصالت که حیات بخش تشنه لبانِ وادیِ حرمان است.

الهی! به دریای احسانت که به قطره ای از آن، عالمی مغمور (غریق) است.

الهی! به پرتو جمالت که از آن، جهانی پر نور است.

الهی! به پرده داری عفوت که گناه مجرمان، از آن، مستور است.

الهی! به دلنوازی های لطفت که خجالت فرمای محرومان بدکردار است.

الهی! به وعده های عفوت که مرهم نِه جراحت سینه های فَگار است.

الهی! به غفرانت که جهانیان را در کار است.

الهی! به لطفت که عاصیان را در انتظار است.

الهی! به خجلت عاصیان روسیاهت.

الهی! به قبول شفیعان درگاهت.

الهی! به سیّد انبیا و سرور اصفیا و شفیع روز جزا… سلطان ممالک وجود، فرمانروای عوالم غیب و شهود، پناه بیچارگان و عذرخواه گناهکاران، حاکم روز جزا… محمد مصطفی صلی الله علیه و آله.

الهی!

به سلطان سریر ارتضا و پادشاه اقلیم اجتبا، صدرنشین ایران خلافت و شهسوار میدان شجاعت… مرهم نِه جراحت های سینه ی رسول، غمگسار خاطر حزین بتول، ضعیفان امّت را پشت و پناه، گناهکاران امّت را امیدگاه، حلاّل مشکلات درماندگان، مولای مؤمنان و پیشوای متقیان، اَسداللّه الغالب، علی بن ابی طالب علیه السلام.

الهی!

به مَهد عُلیای عصمت و طهارت، گوهر بی همتای صدف عزّت و جلالت، مخدومه ی ملایک سماوات و سُروُرِ سینه ی زبده ی مُکوّنات و شفیعه ی عرصات، سیده ی نسا، بتول عذرا، فاطمه ی زهرا علیهاالسلام.

الهی!

به سرو جویبار امامت و مهر سپهر خلافت… قره العین مصطفی، مردمک دیده ی علی مرتضی و وارث علوم انبیا و اوصیا و سرور نُجبا و اَصفیا، صدرنشین ایوان خُلّت و صفا، میهمان خوان مِحنت و ابتلا، شهید مسموم مظلوم، حسن مجتبی علیه السلام.

الهی!

به گل بوستان رسالت و غنچه ی گلستان ولایت، محرم اسرار خفیّه ی ربّانی، مظهر انوار جلیله ی یزدانی، سلطانی که شاهد محبّتش را به گلگونه ی شهادت پرداخت و به سرافکندن در راه دوست، سر خویش را بر اوج رفعت بلند ساخت.

به برکتِ شهادتش زرد رویان امّت، تمام سرخ رو و به یُمن شفاعتش، مغفرت، گناهکاران را در جستجو… ابی عبدالله الحسین علیه السلام.

الهی!

به رهروان مشارع دین و راهنمایان مسالک یقین که در حریم عزّت و جلال، بساط قُرب و وصال بهر ایشان انداختی و عوالم ملکوت را به نور هدایتشان، منوّر ساختی و کلید خزاین علوم اَزَل و اَبَد را به دست ایشان دادی و گَریوه(راه) انبیا و رُسل را به نور مَولای ایشان روشن ساختی و عرصه ی ضمیر شیعیان را به برکت محبّت ایشان از غبار شبهه پرداختی.

الهی! به محرمانِ حریم قربت،

الهی! به بازیافتگانِ انجمن وصلت،

الهی! به تشنه لبان زلالِ وصالت،

الهی! به نغمه ی عندلیبان گلشن جمالت،

الهی! به گمنامان که به غیر خود، آشناشان نکردی،

الهی! به مجرمان که به لطف خویش، رسواشان نکردی،

الهی! به آنان که به یک قطره از دریای عشقت مستند،

الهی! به آنان که قدم در راه محبت نهاده از سر گذشتند،

الهی! به آنان که به نسیم گلشنِ جمالت مدهوشند،

الهی! به آنان که به امید وصالت در خروشند،

الهی! به نشاط باده ای که در کام محبّانت چکانیده ای،

الهی! به شادابی آبله ی رهروان وادی شوقت،

الهی! به هشیاری مدهوشان صحرای عشقت،

الهی! به آن زمین ها که بر آسمانشان شرف دادی،

الهی! به آن غبارها که خاصیّت اکسیر در آن ها نهادی،

الهی! به آن کف ها که آشیان مرغ رحمت اند،

الهی! به آن دل ها که قندیل انوار معرفت اند،

الهی! به آن نداهای پرفتوح که جز گوشِ دل، محرمش نیست،

الهی! به آن سینه های مجروح که جز لطف دل نواز تو، مرهمش نیست،

الهی! به شور نفسی که نمک پرورده ی خوان عرفان توست،

الهی! به آن راحت ها که لطفت رنجشان نام کرد،

الهی! به دردی که تواَش دوایی،

الهی! به رنجی که تواَش شفایی،

الهی! به آن زندگی که شهادتش نام کردی،

الهی! به آن بیمار عشقی که به عیادت بر سرش آمده ای،

الهی! به آن دل ها که خلوتخانه ی خاص خویش ساختی،

الهی! به