پاورپوینت کامل زن در نظام آفرینش ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن در نظام آفرینش ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن در نظام آفرینش ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن در نظام آفرینش ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۳

مقدمه

تفاوت روحی و جسمی مشهود میان مرد و زن، از جمله مسائلی است که از آغاز تاریخ، هماره انسان را به تامل و تفکر واداشته و
دائما ذهن او را مشغول نموده است .

انسان ها همواره از خود می پرسیده اند که آیا مرد و زن، هر دو از یک مبدا آفرینش، هستی یافته اند و یا اینکه هر کدام خالق خاصی
دارند؟

در جوامع مختلف، پاسخ های متفاوتی پیرامون آفرینش، و نسبت این آفرینش با خلقت مرد، ارائه شده است و متفکران تاریخ هر
کدام این مساله را به گونه ای تحلیل کرده اند، همچنانکه ادیان آسمانی نیز هماره به پاسخ این سؤال پرداخته اند .

با نگاهی گذرا به تاریخچه زندگی زنان، از ابتدا تا کنون، درمی یابیم که زنان همواره مورد ظلم و ستم بوده اند و همواره دو دیدگاه
متضاد بر سرنوشت آنان حاکم بوده است; گروهی در تحقیر زنان و غصب حق طبیعی آنان، راه افراط را در پیش گرفته، پیوسته آنان
را در زندان ذلت و خواری محبوس داشته اند، و گروهی دیگر به اصطلاح خودشان، مقام زنان را بالا برده، تفاوت فیزیکی اندام آنان
را نادیده گرفته و از آنان چون مردان، انتظار کارآیی دارند که در عصر حاضر، خصوصا در کشورهای غربی که پدیده فمینیسم
جلوه گر شده است، این دیدگاه مشاهده می شود .

با ظهور دین مبین اسلام، آن هم در سرزمین عربستان، خدای سبحان به زنان حیات تازه ای بخشید و به برکت این دین، به او
شرافتی والا عطا کرد . اسلام بر اعتقادی که درباره هویت زن داشتند، خط بطلان کشید و ارزش انسانی او را با مردان مساوی
دانست .

به منظور دریافت نحوه نگرش اسلام به زن و آفرینش او، رجوع به آیات قرآنی سودمند است; چرا که این دین، در تمامی ابعاد در
قرآن تجلی یافته است . آنچه از برخی احادیث و ظواهر آیات ناظر به اصل آفرینش، استنباط می شود، این است که زن و مرد هر دو
از یک گوهرند و هیچ امتیازی بین آنها از لحاظ گوهر وجودی نیست .

با توجه به خلقت انسان ها، درمی یابیم که در خلقت زن و مرد تفاوتی وجود ندارد . انسان دارای بدنی است که مراحل شکل گیری آن
(نطفه، علقه، مضغه، استخوان و جنین) مشابه حیوانات است . آنچه در مورد انسان اهمیت دارد، موجودیت روح است که با بدن
مادی ترکیب شده و هویت انسانی او را تشکیل داده است و این خلقت، آنقدر عظیم است که خداوند سبحان درباره چنین
موجودی می فرماید: «فتبارک الله احسن الخالقین »

سؤالی که ذکر آن ضروری است، این است که اگر در خلقت، تفاوتی میان زن و مرد نیست، چرا در آیات قرآن، در مواردی به نظر
می رسد، به مردان بهای بیشتری داده شده است؟ !

با تفحص و توجه به آیات قرآن، درمی یابیم که در مورد کمالات معنوی، در قرآن چه صراحتا و چه اجمالا، هیچ کمالی مخصوص
مردان ذکر نشده است و آیاتی که اشاره صریح به مردان دارد نیز در پی هدف خاصی نبوده، بلکه این کاربرد بخاطر فرهنگ محاوره
حاکم بر آن زمان بوده است .

در واقع آن چیزی که ملاک ارزش و رسیدن به کمال است، دارا بودن جهان بینی الهی است و در طی کردن مراحل کمال، هر
موجودی به تناسب ویژگی ها و خصایصش مجهز گردیده و توشه برمی دارد . اگر چه مردان به لحاظ جسمی و فیزیکی قویتر از زنان
هستند، لکن این بدین معنی نیست که مردان دارای مرکبی قویتر از زنان می باشند .

و نتیجه اینکه، انسان حامل بار امانت الهی است و قدرت یافته تا این بار را بر دوش کشد و اگر چنین کرد، از آسمان ها و زمین و
مادیات می گذرد و در آنجا دیگر نه سخن از مرد است و نه زن، بلکه آنجا آنچه اهمیت و ارزش دارد و دائمی و باقی است: «انسانیت
انسان است .»

زن در قرآن

اسلام یگانه دین جاودانه می باشد . آخرین آیینی که خداوند حفظ و نگهداری آن را از بدعت تضمین نموده است; آنجا که فرمود:
«انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون »

می دانیم که بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) در زمان خلفای سه گانه تا سال های متمادی، نقل هر گونه حدیثی جرم
محسوب می شد . در این سال ها، اصحاب و یاران و دوستداران پیامبر (صلی الله علیه واله) و ائمه اطهار (علیهم السلام) احادیث را در
سینه حفظ نموده و برای فرزندانشان به ارث می گذاشتند، تا سخنان گهربار ائمه و پیامبر (صلی الله علیه واله) را فرا راه خویش قرار
داده و راهنمای زندگانی شان گردانند . این ممنوعیت نقل احادیث صحیح، زمینه را فراهم کرد که افراد مغرض، سخنان باطل و
مجعول را به عنوان حدیث و سخن معصوم و تفسیر آیات قرآن در میان مسلمانان رواج دهند . به این احادیث مجعول و سخنان یاوه
که بسیاری نشات گرفته از عقاید باطل تورات تحریف شده می باشند، اسرائیلیات گفته می شود .

پاره ای از این اسرائیلیات، به مساله زنان، آفرینش زنان و نحوه اغوای آدم و حوا، توسط شیطان مربوط می باشد . در این مقاله،
برآنیم که برخی از این اسرائیلیات را مطرح کنیم و با قرآن بسنجیم، تا نادرستی آنان معلوم گردد .

در برخی از کتب حدیث مشاهده می شود که زن را طفیلی می دانند . برخی بیان می کنند که حوا از باقیمانده گل آدم و برخی
دیگر مطرح می کنند که حوا از دنده چپ آدم آفریده شده است . هر کدام از این مجعولات اشکالاتی در پی دارند; چرا که اگر
خداوند متعال، حوا را از دنده آدم می آفرید، این اشکال به حکمت خداوند وارد می شد که چرا ابتدا خداوند موجودی را خلق کرد،
سپس تصمیم گرفت، از تکه ای از بدن او موجود دیگری را بیافریند؟ آیا خداوند از ابتدا نسبت به خلقت موجوداتش علم و آگاهی
نداشت که از همان ابتدا با علم و درایت بداند که همراه این موجود، موجودی که موجب انس او گردد، بیافریند؟ و یا اینکه
ست خداوند متعال بسته بود و نمی توانست از چیز دیگری حوا را بیافریند؟ !

و نیز اگر آفرینش حوا را از باقیمانده گل آدم بپذیریم، این اشکال به حکمت و علم خداوند وارد می شود که خداوند حکیم و دانا،
چگونه ممکن است مایه آفرینش یکی از موجوداتش را بیشتر از آنچه باید، در نظر بگیرد و بعد از آفرینش او، چون هنوز مایه
آفرینش باقی مانده (!) موجودی که موجب انس او گردد، بیافریند؟ و به طور کلی چگونه ممکن است یک موجود طفیلی، بعدها
پرورش دهنده موجودات اصیل گردد؟ !

حکیم عالیقدر، حضرت آیت الله جوادی آملی در این زمینه می فرمایند: «محمد بن بابویه قمی (صدوق) – قدس سره – به طور
مسند در «علل الشرایع » و به طور مرسل در «من لا یحضره الفقیه » نقل کرده است که: زراره بن اعین از حضرت امام صادق
(علیه السلام) سؤال کرد، نزد ما مردمی هستند که می گویند خداوند حوا را از بخش نهایی ضلع چپ آدم آفرید . امام صادق
(علیه السلام) فرمود: خداوند از چنین نسبت، هم منزه است و هم برتر از آن است . . . آیا خداوند توان آن را نداشت که همسر آدم را
از غیر دنده او خلق کند، تا بهانه به دست شناعت کنندگان دهد که بگویند بعضی از اجزای آدم، با بعضی دیگر نکاح نمود . . . . سپس
فرمود: خداوند بعد از آفرینش آدم، حوا را به طور نو ظهور پدید آورد . . . .» ^(۱)

آیات متعددی که در قرآن، مساله آفرینش را مطرح می کنند، اشاره به این دارند که آدم و حوا (زن و مرد) از جنس واحد به وجود
آمده اند: «یا ایها الناس اتقوا ربکم الذی خلقکم من نفس واحده و خلق منها زوجها . . . .» ^(۲)

در خصوص «خلق منها زوجها» تفاسیر زیادی بیان شده و احادیث زیادی نقل گردیده است . حضرت علامه طباطبایی (رحمه الله
علیه) در این باره می فرمایند: «اینکه در بعضی تفسیرها آمده که مراد از آیه مورد بحث این است که همسر آدم از بدن خود آدم
درست شده، صحیح نیست . هر چند که در روایات آمده که از دنده آدم خلق شده، لیکن از خود آیه استفاده نمی شود و در آیه،
چیزی که بر آن دلالت کند، وجود ندارد .

. . . در تورات، در فصل دوم از سفر تکوین، چنین آمده، لیکن هر چند چنین چیزی فی نفسه مستلزم محال عقلی نیست، اما آیات
کریمه قرآن از چیزی که بر آن دلالت کند، خالی است .» ^(۳)

حضرت علامه طباطبایی (ره) در جایی دیگر، قسمتی از فصل دوم سفر تکوین را ذکر نموده اند که جهت اثبات مجعول بودن
احادیثی در این رابطه، خوب است در اینجا نقل شود:

«. . . خداوند به خودش فرمود: چه چیزی از بقاء آدم به تنهایی برخاسته است؟ خوب است کمکی هم برایش درست کنم . پس خدا
تمامی وحشی های صحرا و مرغان هوا را محشور کرده، نزد آدم آورد، تا در پیش روی او آنها را نامگذاری کند، پس هر چه را آدم بر
آن نام نهاد، همان تا امروز نام آن است . پس آدم، اسماء جمیع چارپایان، مرغان هوا و وحشیان صحرا را نام برد، ولی هیچ یاوری در
مقابل خود ندید . پس خدا چرتی بر آدم مسلط کرد، تا چیزی احساس نکند، پس یکی از دنده های سینه او را کند، در جایش
گوشت گذاشت . آنگاه خدا از آن یک دنده زنی درست کرد و او را نزد آدم آورد، آدم گفت: این بار استخوانی از استخوانهایم، و
گوشتی از گوشتهایم را دیدم، و جا دارد آن را «امراه » بنامم، چون از امر من اخذ شده .» ^(۴)

از مطالب فوق و آنچه از ابتدای تحقیق تا کنون گذشت، برمی آید که اینها همه مجعولاتی است که در دوران ممنوعیت نقل و
کتابت احادیث و توسط افراد مغرض، در میان مسلمانان رواج یافته است .

«و من ایاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده و رحمه . . . .» ^(۵)

در این آیه نیز، قسمت «خلق لکم من انفسکم » اشاره به آفرینش زن و مرد از مبدا واحد دارد . «من » در این آیه و نیز آیاتی که نحوه
آفرینش را بیان می کنند، تبعیضیه نیست، تا به این معنا باشد که زن از بعض و جزء مرد آفریده شده است، بلکه منظور از «من » این
است که از جنس مردان، همسرانشان آفریده شده اند . در قسمت دیگر آیه «لتسکنوا» است که اشاره به این دارد که مرد در جوار
همسرش، آرامش و تسکین می یابد . حال اگر زن موجودی طفیلی بود، چگونه می توانست موجب آرامش و تسکین یک موجود
اصیل گردد؟ !

حضرت علامه طباطبایی (ره) در این رابطه می فرمایند که: «. . . اینکه فرمود: «ان خلق لکم . . .» معنایش این است که برای اینکه به
شما نفع برساند، از جنس خودتان زوج آفرید . . . پس هر یک از آن دو، فی نفسه، ناقص و محتاج به طرف دیگر است و از مجموع آن
دو، واحدی تام و تمام درست می شود و بخاطر همین نقص و احتیاج است که هر یک به سوی دیگری حرکت می کند و چون بدان
رسید، آرام می شود . چون هر ناقصی مشتاق به کمال است و هر محتاجی مایل به زوال حاجت و فقر خویش است و این حالت،
همان شهوتی است که در هر یک از این دو طرف به ودیعه نهاده شده .» ^(۶)

«خلقکم من نفس واحده ثم جعل منها زوجها . . .» ^(۷)

«مراد از «نفس واحده » ، به طوری که نظایر این آیه تایید می کند، آدم ابوالبشر است و مراد از «زوجها» همسر اوست که از نوع خود
اوست و در انسانیت مثل اوست، و کلمه «ثم » برای تراخی و تاخر رتبی در کلام است و مراد این است که خدای تعالی این نوع را خلق
کرده و افراد آن را از نفس واحد و همسرش بسیار کرد .» ^(۸)

مساله ای که در ابتدای تحقیق بیان شد، در اینجا نمود بیشتری می یابد . اینکه چگونه ممکن است موجودی طفیلی، موجودی
اصیل را پرورش دهد؟

«والله جعل لکم من انفسکم ازواجا و جعل لکم من ازواجکم بنین وحفده و . . . .» ^(۹)

«منظور از نعمت، همان است که همسرانی از جنس خود بشر برای ایشان درست کرد . . .» ^(۱۰)

«من » در این آیه نیز چون آیات ساب