پاورپوینت کامل ۵ نکته تحقیق ـ تبلیغی (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ۵ نکته تحقیق ـ تبلیغی (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ۵ نکته تحقیق ـ تبلیغی (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ۵ نکته تحقیق ـ تبلیغی (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۱

تا دسته دسته نرگس زین باغ چیده باشی

در شماره پیشین نشریه، «۵ نکته تحقیقی ـ تبلیغی» را به زیور قلم آراستیم و اینک ۵ نکته دیگر را به رشته نوشته در
می آوریم، به آن امید که مقبولتان افتد و مطبوعتان آید.

نکته ۶

نکته دیگری که در این شماره به آن اشارت می رود، این است که در سلام و خطاب به امام مهدی(عج) عرض می کنیم
و عرضه می داریم:

السلام علیک یا اباصالحِ المهدی!

یا:

السلام علیک یا اباصالحَ المهدی!

آیا در روایات ما کنیه «اباصالح» به گونه ای مستقیم و صریح و منصوص برای «حضرت مهدی (علیه السلام)» به کار رفته
است؟

بنا به فرض که این کنیه برای امام زمان (علیه السلام) به کار رفته است، آیا تلفظ و اِعراب کلمه «صالح» به دو صورت
پیشین است و یا به صورت دیگری است که به آن اشاره می کنیم.

شایان گفتن است، آن چه نگارنده در این باب تاکنون به آن دست یازیده، این گونه است که «شیخ صدوق» روایتی را
از امام صادق (علیه السلام) بدین مضمون آورده است:

«اذا ضللت عن الطریق فناد: یا صالح ـ او یا اباصالح ـ ارشدونا الی الطریق یرحمکم الله. و روی أنّ البر موکل به
صالح و البحر موکل به حمزه»۱

هرگاه راه خود را گم کردی، این چنین بگو: ای صالح! (یا) ای اباصالح! راه را به ما نشان بده. خدا نیز از روی مِهر
خویش، راه را به شما نشان خواهد داد، و نیز روایت شده است که (از سوی خدا) خشکی ها دارای وکیل و مأموری به
نام «صالح» و دریاها دارای وکیل و مأموری به نام «حمزه» هستند.

این روایت در کتاب های «مَحاسِن»، جلد ۲، صفحه ۱۱۰ و «مکارم الاخلاق»، جلد ۱، صفحه ۵۵۱ و «بحارالانوار»،
جلد ۷۶، صفحه ۲۴۶ و جلد ۱۰۰، صفحه ۱۱۲ نیز آمده است.

شایان گفتن است که مرحوم علامه محمد باقر مجلسی (رحمه الله) در کتاب «بحارالانوار»، جلد ۵۲، صفحه ۱۷۵ و در
فصل «کسانی که در زمان های نزدیک به خودش امام زمان (علیه السلام) را دیده اند»، حکایتی را از مرحوم پدرش (رحمه الله) و
بدین مضمون نقل می کنند:

شخصی شریف و درستکار به نام «امیر اسحاق استرآبادی» در زمان ما زندگی می کرد که در میان مردم به داشتن
«طی الارض» مشهور بود. وی در سفری به اصفهان آمد و من علت این شهرت را از خودش پرسیدم و وی چنین گفت:
یک بار من در سفر حج از قافله خود جا ماندم و راه را گم کردم، به گونه ای که بسیار نگران و تشنه و از زندگی ناامید
شدم. من هم ندا کردم و گفتم: «یا صالح! یا اباصالح! ارشدونا الی الطریق یرحمکم الله». ناگهان از دور، جوانی خوش
سیما، پاک جامه، سبزه گون، در چهره بزرگان و سوار بر اشتر به سویم آمد، در حالی که همراه خود مَشکی داشت. به آن
جوان سلام کردم و او نیز پاسخم را داد و گفت: تشنه هستی؟

گفتم آری. از (آب) مشک به من داد و من آن را نوشیدم.

آن گاه پرسید: می خواهی به قافله خود ملحق شوی؟ گفتم: آری. مرا بر اشتر خویش سوار کرد و به سوی مکه
حرکت نمود. من طبق عادت خود، شروع به خواندن حرز یمانی کردم و او گاه می گفت: این جا را این چنین بخوان تا
این که زمانی نگذشت و به مکه رسیدیم. آن شخص به من گفت: پیاده شو. من پیاده شدم؛ اما همین که برگشتم و نگاه
کردم، وی را ندیدم. در این هنگام، متوجه شدم که آن شخص حضرت قائم (علیه السلام) بوده است و تأسف خوردم که چرا
وی از من جدا شد و من او را نشناختم.

پس از هفت روز، قافله ما آمدند و مرا در مکه دیدند؛ در حالی که فکر می کردند من از دنیا رفته ام. بدین جهت بود که
من به داشتن «طی الارض» مشهور شدم.

مرحوم علامه مجلسی (رحمه الله) در جلد ۵۳، صفحه ۳۰۰ نیز حکایت دیگری همانند این حکایت را از شخص
دیگری به نام «شیخ قاسم» نقل می کنند و در ذیل آن، چنین می نگارند:

«اباصالح» کنیه امام زمان (علیه السلام) نزد بسیاری از عرب هاست که در اشعار و مرثیه ها و استغاثه هایشان نیز آن را به
کار می برند و «ظاهر» این است که کنیه مذکور را از همین حکایتی که گفته شد، برگرفته اند.

سپس، ایشان به خدشه ای که ممکن است دیگران بر این کرامت وارد کنند و بگویند که پدید آمدن چنین کرامتی از
سوی اولیای خدا و صالحان ـ نه امام زمان (علیه السلام) ـ نیز امکان دارد، پاسخ می دهند.

این قلمزن ـ غیر از آن چه گفته شد ـ چیز دیگری را در این موضوع تا کنون ندیده است، هر چند خود به خوبی
می داند که هماره «ندیدن، دلیل بر نبودن نیست»؛ اما گاه نیز «نبودن، دلیل بر ندیدن است.»

گر خطا گفتیم اصلاحش تو کُن

مصلحی تو ای تو سلطان سخُن

***

گر خطایی آمد از مادر وجود

چشم می داریم در عفو ای وَدود

امتحان کردم مرا معذور دار

چون زفعل خویش گشتم شرمسار

اینک به تلفظ و اِعراب این عبارت می پردازیم:

بر اهل علم و ادب پوشیده نیست که در جمله «السلام علیک یا اباصالح المهدی!»، کلمه «صالح» برای کلمه «ابا»
مضافٌ الیه است و در نتیجه «مَجرور» بوده، به صورت «اباصالحٍ» خوانده خواهد شد. و کلمه «المهدی» نیز برای
«اباصالح» صفت و در نتیجه با دارا بودن «الف و لام» و پیروی از اعراب موصوف خود، یعنی «ابا…»، دارای اِعراب
فتحه و به صورت «المهدیَّ» خواهد بود.

با توجه به آن چه گفته شد، عبارت پیش گفته چنین خوانده خواهد شد:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا أَباصالِحٍ الْمَهْدِیَّ!

و در حالت وقف و درنگ بر آخر عبارت، این گونه تلفظ خواهد شد:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا أَباصالِحِنِ الْمَهْدِیّ!

نکته ۷

برخی بر این پندارند که عبارت «مِدادُ العُلَماءِ أَفضَلُ مِن دِماءِ الشُّهَداءِ» حدیث نیست و در کتاب های حدیثی ما
دیده نشده است. و برخی دیگر که آن را حدیثی از معصوم (علیه السلام) می دانند، گاه به صورت «مداد (یا قلم) دانشمندان
از خون شهیدان برتر است» ترجمه و معنا می کنند.

باید توجه داشت که مضمون این عبارت، از امام صادق (علیه السلام) است و در یکی از کتاب های چهارگانه و گران سنگ
حدیثی شیعه، یعنی «کتاب من لایَحضُرُهُ الفَقیه» اثر محدِّث صادق شیعه، «شیخ صدوق»، نقل شده و سپس در
کتاب های دیگری، مانند «بحارالانوار» نیز آمده است؛ اما متن کامل و دقیق این حدیث پُر ارز و پُر مغز بدین گونه است:

«اذا کانَ یَومُ القِیامهِ جَمَعَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ النّاسَ فی صَعیدٍ واجدٍ و وُضِعَتِ المَوازینُ فَتوزَنُ دِماءُ الشُّهَداءِ مَعَ مِدادِ
العُلَماء فَیُرجَحُ مِدادُ العُلَماء عَلی دِماء الشُّهَداء»۲

یکی از اشتباهات بزرگی که مم