پاورپوینت کامل یک سبد شکوفه ۳ ; اعجاز قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک سبد شکوفه ۳ ; اعجاز قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک سبد شکوفه ۳ ; اعجاز قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک سبد شکوفه ۳ ; اعجاز قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۷

تصویر سازی

می دانیم یکی از مهمترین ویژگی های یک اثر هنری، تصویر سازی آن است. یعنی نویسنده، شاعر، نقاش، فیلمساز
و… صحنه ای و موضوعی را که در نظر دارند، برای خواننده یا بیننده تصویر کنند که او خود را در آن صحنه و درگیر با
آن موقعیت تلقی کند. بر همین اساس است که یکی از اندیشمندان گفت: «هنرمند کسی است که وقتی زمستان را
توصیف می کند، من بلرزم.»

قرآن کریم، افزون بر فشرده گویی مثبت، چنان تصویر سازی از موقعیت های گوناگون می کند، که بیشترین تأثیر را بر
خواننده می گذارد.

نمونه اول:

«إنّا جَعلنَا فی أعنُقِهِم أغلالاً فَهِی إلی الأذقانِ فَهُم مُقْمَحُونَ * وَ جَعَلنا مِن بَینِ أیْدِیهِم سَدّاً وَ من خَلفِهِم سَدّاً
فأَغشَیْناهُم فَهُم لا یُبْصَرُونَ»

«ما بر گردن هایشان غُل هایی نهاده ایم تا [دست هایشان را بسته است به گردن ها و] چانه هایشان و ایشان سرهایشان
به بالا و نگاهشان به پایین است. و در پیشاپیش آنان سدی و در پشتشان هم سدی نهاده ایم و بر [دیدگان] آنان پرده ای
افکنده ایم، لذا نمی توانند دید.»

یس، آیات ۸ و ۹

انسانی را تصور کنید که بر گردنش آهنی ضخیم قرار دارد؛ ضخامت آن چانه است. باعث شده سر او بی هیچ تکانی
رو به بالا بماند. آن گاه این شخص در جایی ایستاده که در برابر و پشت سرش دیوارهای قطور و بلند قرار دارد.
چشمانش به خاطر تاریکی نمی بیند. به هیچ طرف نمی تواند حرکت کند. این تصویر کسی است که تفکر و دلیل و
برهان برایش سودی نداشته و همچنان بر گمراهی اش پافشاری می کند.

نمونه دوم:

«لَوْ یَجِدُونَ مَلْجَأً أوْ مَغاراتٍ أوْ مَدخَلاً، لَّوَلَّوْا إلَیه وَ هُم یَجْمحوُن»؛ «اگر پناهگاه یا نهانگاه یا گریزگاهی بیابند، شتابان
به آن روی می آورند.»

توبه، آیه ۵۷

گروهی را در نظر بگیرید که از شدت هراس چشمانشان دو دو می زند و هراسانند. دستپاچه این طرف و آن طرف
می دوند تا پناهگاهی برای خود بیابند. نه خانه ای یا جای وسیع و آسوده ای، بلکه از شدت هراس به جاهایی تن در
می دهند که در شرایط معمولی آدمی حاضر نیست پای در آن مکان بگذارد. یعنی در غارهای زیر زمین یا دلِ کوه، و از
همه بدتر، «مدخل»، یعنی جای تنگی که فرد ترسو نمی تواند وارد آن شود، جز با رحمت بسیار. و نمی تواند در آن جا
بماند، مگر این که کاملا بدنش به اطراف آنجا بچسبد. واژه «یجمحون» تصویری کاریکاتوری و خنده آور از موقعیت
آنان برای خواننده ترسیم می کند؛ یعنی «دستپاچه و سراسیمه».

این تصویری است که قرآن از منافقین بزدل ارائه می دهد.

نمونه سوم:

اگر بگوییم: «در خانه آتش افتاد». معنای این جمله آن است که آتش سوزی در «گوشه» ای و «قسمتی» از خانه رخ
داده است؛ اما «خانه آتش گرفت»، در حقیقت، به معنای آتش سوزی کامل منزل است؛ گرچه گه گاهی ممکن است به
معنای آتش سوزی بخشی از خانه در زبان پارسی نیز اطلاق شود.

در قرآن کریم در موضوع سپید شدن تمامی موی زکریای پیامبر نیز قرآن از چنین تصویری بهره می جوید:

«وَ اشْتَعَل الرّأسُ شَیْباً»؛ «برف پیری بر سرم نشسته است.» مریم، آیه ۴

یعنی همان گونه که اگر آتش در خرمنی فرو افتد، تمامی خرمن را فرا می گیرد، پیری نیز تمام وجودم را فرا گرفته
است.

نمونه چهارم:

«فَشارِبُونَ شُربَ الْهِیم»؛ «[کافران] مانند نوشیدن شتران عطش زده می آشامند.»واقعه، آیه ۵۵

«سَنَسِمُهُ عَلی الخُرطُوم»؛ «زودا که بر بینی او نشانه ای بگذاریم.»

«لنَسفَعنّ بِالنّاصِیَهِ»؛ «موی پیشانی او را به سختی بگیریم.»

قرآن کریم برای پیشگیری از فریفته شدن احتمالی مسلمانان در برابر شخصیت ظاهری و هیاهوی تبلیغاتی کافران،
تصاویری که گویای حقیقت و ماهیت آنان است، ارائه می دهد.

در سه آیه نامبرده برخی از تصاویر را می بینیم:

۱ـ با تشبیه آنان به حیوانات «تفکر» و اندیشیدن را که از امتیازهای آدمی است، از آن ها نفی کرده است.

۲ـ آن چه بر جانوران چیره است، غرایز آن هاست؛ نه عقل.

۳ـ چون حیوانات آب نوشیدن نیز، تصویر دیگر از فاصله داشتن منکران دین از مقام والای انسانی است.

۴ـ به کارگیری واژه «خرطوم» به جای «بینی» خود تأکیدی است بر سقوط از ستیغ انسانیت به منجلاب زندگی
حیوانی.

۵ـ و…

نمونه پنجم:

قرآن برای بیان این مطلب که تنها پروردگار است که دعای بندگان را برآورده می سازد و آنان را به آرزویشان
می رساند، اما خدایان دروغین اختیار چیزی را ندارند و بهره ای به آن ها نمی رسانند و ناچیزترین کار از دستشان بر
نمی آید، چنین تصویر شگفت انگیزی را رقمی می زند:

«فراخواندن راستین او راست، و کسانی که [مشرکان] به جای او می خوانند [و می پرستند]، به آنان هیچ گونه
پاسخی نمی دهند، مگر همانند کسی که گشاینده دستان خویش به سوی آب است، تا آن را به دهانش برساند و
رساننده آن نیست، و دعای کافران جز بیراه نیست.»رعد، آیه ۱۴

شگفت تصویری است که به راستی واژه ها نمی توانند رقم زنند: مردی در کنار آب ایستاده، دو کف دست خویش به
سوی آب دراز کرده و آب به او نزدیک است و وی می خواهد از آن بنوشد، اما نمی تواند؛ ولی اگر دست خویش را
اندکی بیشتر دراز کند، یا آن را گود بگیرد، چه بسا ممکن است بدان دست یازد…!

موسیقی کلامی قرآن

شاید فراوانی بهره گیری قرآن از موسیقی کلامی بدان جهت باشد که به خاطر گستردگی بیسوادی میان اعراب،
ادبیات آنان شفاهی بود، نه مکتوب. گوش های آن ها به خاطر کثرت شنیدن اشعار، در ارزیابی و تشخیص تفاوت های
صوتی و زیر و بم حروف و کلمات و… بسیار نیرومند و حساس شده بود و به تعبیر یکی از صاحبنظران مصری (دکتر
ابراهیم انیس)، ادبیات آنان ادبیات گفتاری و شنیداری بود، نه ادبیات مکتوب؛ و حتی نوشتن اشعار در زمان جاهلیت
نیز گسترده نبوده است.

قرآن نیز به اهمیت این نکته و نقش هنری آن در جذب دل های تشنه در سرابستانِ اندیشه ها… کاملاً آگاه بوده و
برخورد منفی مخالفان را چنین تصویر می کند:

«وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لا تَسمَعُوا لِهذَا القُرآنِ وَ الْغَوْا فِیه لَعلَّکم تَغلِبونَ»؛ «و کافران گویند: به این قرآن گوش مدهید و در
اثنای خواندن آن سخنان بیهوده بگویید، باشد که پیروز شوید.»فصلت، آیه ۲۶

موسیقی حروف و واژگان

درک موسیقی و نواشناسی در هر زبانی برای افرادی که از آن ملیت نیستند، به اندازه آشنایان به آن زبان نیست. مثلاً
آن گونه که فردی ایرانی از موسیقی ایرانی یا انسان غربی از موسیقی غربی لذت می برد، به احتمال قوی شخصی که
مثلاً از اهالی جزایر آفریقای جنوبی یا جزایر میندانائو در فیلیپین است، از موسیقی ایرانی یا غربی لذت نمی برد.

همین نکته در مورد درک لذت لحن موسیقایی قرآن کریم، برای غیر عرب ها، نسبت به عرب ها صدق می کند. در
قرآن کریم با توجه به تأثیری که هر کدام از حروف در درک لذت شنیداری دارند، از آن ها به عنوان ضرباهنگ های
گوناگون بهره گرفته شده است.

به نقش سین در چند آیه زیر توجه فرمایید:

«فَلا أُقسِمُ بِالْخُنَّسِ * الْجَوارِ الکُنَّسِ * و اللَّیلِ إذا عَسْعَسَ وَ الصُّبح إذا تَنَفَّسَ»تکویر، آیات ۱۵ ـ ۱۸

شگفتی اینجاست که در موسیقی آشکار، نوعی هماهنگی با محتوای آن واژه دارد. یعنی ممکن است، وزن در
قصیده یا غزلی بسیار شاد، گوشنواز باشد، اما این شاد یا غمگنانه بودن موسیقای واژگان، ارتباطی با محتوای آن
نداشته باشد. چنان که بارها می بینیم که محتوایی غمگین در قالبی شاد سروده می شود و یا بر عکس. اما در قرآن کریم،
این زیبایی تنها در ظاهر نیست، هماهنگی ناگسستنی با محتوای آیه دارد.

یکی از آهنگسازان بزرگ غربی، قرآن را بر اساس بسامد و فرکانس ها و ارتعاش ها و نُتهای موسیقی بررسی کرد و
دریافت، در مواردی که قرآن از موضوعی جدی سخن می گوید (مانند معاد و قیامت)، ضرباهنگ واژگان بسیار تند و
محکم است (مانند ضرباهنگ حروف در آیه شریفه «إقتَرَبتِ السّاعَهُ و انْشَقَّ القَمَرُ»؛ اما در موضوعات عاطفی،
موسیقی شنیداری هماهنگی با چنین محتوای ملایم و عاطفی دارد (مانند ضرباهنگ ملایم و عاطفی در آیه مربوطه به
یتیم و بینوا: «ألَم یَجِدکَ یَتیماً فَآوی»؛ و سخن خدای با بنده سرکش گریز پا: «یا أیّها الانسانُ ما غَرَّک بِرَبِّکَ الْکَریم».

نمونه: اگر در این پنج واژه دقت کنید، درمی یابید که کلمات «طُوفان» و «جِراد» از نظر تلفظ، سَبُک و لطیف و «قُمَّل»
و «ضَفادِعْ» سنگین و اندکی خشن و «دَمْ» بسیار سبک و لطیف است.

پروردگار هنگامی که در سوره اعراف، آیه ۱۳۳ آن ها را می آورد، و می فرماید: «فَأَرسَلنا عَلیهِمُ الطُّوفانَ وَ الجَرَادَ وَ
القُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ و الدَّمَ أیاتٍ مُفَصِّلاتٍ فَاستَکبروُا وَ کانُوا قَوماً مُجرِمِینَ»، چنان این واژگان را کنار هم می چیند که دو
واژه لطیف و سبک در آغاز بیایند تا گوشنواز باشند و دو واژه سنگین در میانه آیه و لفظ لطیف «دم» پس از این دو قرار
گیرد تا شنونده از موسیقا