پاورپوینت کامل ۲۰ نکته در زمینه ی احکام شناسی (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ۲۰ نکته در زمینه ی احکام شناسی (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ۲۰ نکته در زمینه ی احکام شناسی (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ۲۰ نکته در زمینه ی احکام شناسی (۱) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۷

نکته ی اول:

بعضی می گویند، اگر هنگام وضو گرفتن بیشتر از «هفت قدم » راه بروید و سپس سر را مسح کنید، وضوی شما باطل است، آیا این
گفته صحیح است؟

عده ای از مراجع عظام تقلید می فرمایند: اگر انسان عمل شستن در وضو را تمام کند و پیش از مسح سر راه برود و راه رفتن او به
مقداری باشد که عرفا پی در پی بودن وضو محفوظ باشد، وضو صحیح است و اندازه ی معینی برای راه رفتن وجود ندارد . ^(۱)

نکته ی دوم:

در صورتی که در وضو یک بار سر یا پا را مسح کنیم، ولی آب، خوب روی سر یا پا را فرا نگیرد، وظیفه چیست؟

بعضی از مراجع بزرگوار تقلید می فرمایند: محل مسح شده را خشک می کنیم و دوباره مسح می نماییم و یا قسمتی از جای مسح را
که خشک مانده، به مقدار لازم مسح می کنیم . ^(۲)

پرسش مطرح شده ی دیگر در این جا این است که آیا اگر کسی روی پای خود را دو بار مسح کند، وضوی او باطل می شود؟

بعضی از مراجع معظم تقلید در این باره می فرمایند، وضو باطل نیست و مسح دوم لغو بوده است . ^(۳)

نکته ی سوم:

در برخی از مواقع در وضوخانه های عمومی، مانند وضوخانه های مساجد یا ایستگاه های قطار، هنگامی که می خواهیم وضو
بگیریم، آب وضوی اطرافیان روی صورت یا دست هایمان می ریزد . در این صورت آیا وضوی ما باطل است؟

عده ای از مراجع تقلید می فرمایند: اگر نیت کنیم که آب وضوی دیگران نیز جزو آب وضویمان باشد; یعنی وضویمان را با نیت
مجموع آبی که در دستمان است (چه آبی که خودمان می ریزیم و چه آبی که از اطراف ریخته می شود) ادامه دهیم، اشکال ندارد و
وضوی ما صحیح است . ^(۴)

البته اگر آب وضوی دیگران روی جای مسح ریخته شود و به قدری تر باشد که رطوبت کف دست به آن اثر نکند، ابتدا باید جای
مسح را خشک کرد و سپس مسح کشید .

نکته ی چهارم:

آیا چرک زیر ناخن ها مانع صحیح بودن وضو است؟

بسیاری از مراجع تقلید مانند حضرت امام خمینی (ره) در این زمینه می فرمایند: اگر زیر ناخن چرک جمع شده باشد، وضو
اشکال ندارد، اما اگر ناخن را بگیرند، باید برای وضو گرفتن آن چرک را برطرف کنند . هم چنین اگر ناخن بیشتر از حد معمول
بلند باشد، باید چرک زیر مقداری را که از اندازه ی معمول بلندتر است، برطرف نمایند . ^(۵)

نکته ی پنجم:

گاهی برای خواندن نماز مهری از جنس خاک در دسترس نیست یا هنگام خواندن نماز مهر نماز گم می شود یا به جای دوری
پرتاب می شود . در این صورت، آیا می توان از «کاغذ» ، «دستمال کاغذی » و یا «اسکناس » در دسترس برای سجده کردن استفاده کرد؟

بعضی از مراجع عظام می فرمایند: سجده کردن بر «دستمال کاغذی » صحیح است . بر اسکناس هم اگر از چیزی که سجده بر آن
صحیح است، ساخته شده باشد، مانعی ندارد . اگر چه بهتر است که در حال اختیار بر اسکناس سجده نشود . ^(۶)

سجده بر «کاغذ بی خط » نیز صحیح است . هم چنین سجده بر «کاغذ خط دار» در صورتی که خطهای موجود در آن مانع رسیدن
پیشانی بر کاغذ نباشند و یا بین خطها به مقداری که سجده صحیح است فاصله باشد، جایز است . ^(۷)

نکته ی ششم:

برخی از نمازگزاران به جای «بحول الله و قوته اقوم و اقعد» ذکر «یا حی یا قیوم » را می گویند . آیا این نمازها اشکال دارد؟

چنان که می دانیم اگر بخواهیم ذکری از نماز را به قصد «ورود» در نماز بگوییم، باید آن ذکر از طرف شارع مقدس در نماز «وارد»
شده باشد، در غیر این صورت گفتن چنین ذکری به قصد «ورود» جایز نیست . بعضی از مراجع بزرگوار تقلید در این زمینه
می فرمایند: چنان چه شخصی نادانسته در نمازهایش به جای ذکر «بحول الله . . .» ، ذکر «یا حی یا قیوم » را گفته است، نمازهایی که
خوانده است، باطل نیست، ^(۸) اما باید توجه داشته باشد که در نماز «بحول الله . . .» وارد شده است و گفتن ذکری غیر از آن به قصد
«ورود» جایز نیست . ولی چنان چه به قصد این که در نماز ذکری گفته و ثوابی برده باشد; یعنی به قصد «ذکر مطلق » ، بگوید «یا حی
یا قیوم » ، جایز است .

نکته ی هفتم:

چنان که می دانیم خون انسان و هر حیوانی که خون جهنده دارد، نجس است، ولی طبق فتوای بسیاری از مراجع بزرگوار تقلید
خون های زیر پاک هستند:

۱ . خون غیر انسان و غیر حیوان پاک است; مانند خون هایی که پس از شهادت امام حسین (ع) از زیر سنگ ها بیرون می آمد . ^(۹)

۲ . خون حیوانی که خون جهنده ندارد، پاک است; مانند خون ماهی و پشه .

۳ . اگر حیوان حلال گوشت را به دستوری که در شرع مقدس معین شده، بکشند و خون بدن آن به مقدار معمول بیرون بیاید،
خونی که در بدنش باقی می ماند پاک است، ولی چنان چه به علت نفس کشیدن یا به واسطه ی این که سر حیوان در جای بلندی
بوده، خون به بدن حیوان باز گردد، آن خون نجس است .

۴ . خون موجود در تخم مرغ نجس نیست، ولی به احتیاط واجب باید از خوردن آن اجتناب کرد . اگر خون را با زرده ی تخم مرغ به
هم بزنند که از بین برود، خوردن زرده نیز مانعی ندارد .

۵ . خونی که از دندان ها می آید، اگر به واسطه ی مخلوط شدن با آب دهان از بین برود پاک است و فرو بردن آب دهان در این
صورت اشکال ندارد .

۶ . خونی که به واسطه ی کوبیده شدن، زیر ناخن یا زیر پوست می میرد، اگر به صورتی در آید که دیگر به آن خون نگویند، پاک
است . . . . ^(۱۰)

نکته ی هشتم:

می دانیم که تخلی کردن و توالت رفتن رو به قبله و پشت به آن حرام است . اگر در جاهایی مانند دشت، بیابان، صحرا و قطار جهت
قبله را ندانیم، وظیفه ی ما چیست؟

بعضی از مراجع عظام مانند حضرت امام خمینی (ره) می فرمایند: در صورت ممکن، جهت قبله را پیدا کنند و رو به قبله و یا
شت به آن تخلی نکنند . اما اگر جهت قبله معلوم نباشد، باید صبر کند و تخلی ننماید تا جهت قبله مشخص شود . اما اگر تاخیر
برای تخلی کردن ممکن نباشد، به هر جهتی که می خواهد تخلی کند . ^(۱۱)

نکته ی نهم:

گروهی از شکارچیان و برخی از مردم، به ویژه جوانان، به شکار می روند و «خرگوش » شکار می کنند و گوشت آن را می خورند .
هنگامی که از آنان پرسیده می شود، چرا چنین کاری می کنید؟ در پاسخ می گویند، خوردن گوشت خرگوش «جایز» و یا حداکثر
«مکروه » است .

این گروه از مردم باید توجه داشته باشند که بسیاری از مراجع معظم تقلید گفته اند: خوردن گوشت خرگوش نه جایز و نه مکروه،
بلکه «حرام » است و تفاوتی میان خرگوش نر و ماده وجود ندارد و باید از چنین کاری اجتناب کرد . ^(۱۲)

نکته ی دهم:

یکی از تعابیری که در مسایل فقهی دیده می شود، این است که فلان عمل را به قصد «رجا» انجام دهید . منظور از این تعبیر چیست؟

بعضی از مراجع عظام تقلید در این باره فرموده اند: «رجا» به معنای «امید» است و «قصد رجا» به معنای «امید به ثواب » است، و
منظور از این که در برخی از موارد گفته می شود: فلان عمل را «رجاء» انجام دهید، این است که بعضی از کارهای مستحب با دلیل
معتبر ثابت شده اند و قصد «ورود شرعی » در هنگام انجام آن ها مانعی ندارد; یعنی می توان آن کار مستحب را با این عنوان که از
طرف شارع مقدس وارد و به آن امر شده است، انجام داد، اما دلیل معتبر شرعی بر «استحباب » برخی از اعمال وجود ندارد، بلکه
دلیل ضعیف و روایت غیر معتبری بر مستحب بودن آن