پاورپوینت کامل ۲۰۰ نکته چگونه سخنرانی کنیم؟ (۷) ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ۲۰۰ نکته چگونه سخنرانی کنیم؟ (۷) ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ۲۰۰ نکته چگونه سخنرانی کنیم؟ (۷) ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ۲۰۰ نکته چگونه سخنرانی کنیم؟ (۷) ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۷

قسمت آخر)

چهارده . آفات سخنرانی

۱۸۲ – در صورت امکان، روی میز خطابه، یا کنار شما چیزهایی نباشد که تمرکز حواس شنوندگان را از بین ببرد، یا کس دیگری
غیر از شما نباید در معرض دید شنوندگان قرار گیرد که توجه آنان را به خود جلب کند . و گاهی خود شما ممکن است که موجب
حواس پرتی شنوندگانتان شوید; مثلا دستان خود را پیاپی و بی جا تکان دهید، یا مرتب آب بنوشید، یا عمامه و عینک خویش را
پیاپی جابه جا کنید، یا مرتب به ساعت خود نگاه نمایید و یا دائما با تسبیح خویش بازی کنید .

۱۸۳ – هنگام سخنرانی، آثار خستگی و پریشانی را از چهره خود بزدایید و به جای آن نشانه های خرسندی، سلامت، علاقه و ایمان
را در چهره خویش هویدا سازید تا کلامتان نافذتر باشد . و سعی کنید که از لحاظ نگاه، خنده، گریه، نشستن، ایستادن، لحن و
آهنگ و وضع ظاهر; زنندگی و یا نارسایی نداشته باشید . مثلا برخی از سخن رانان، سخنی یا مطلبی را می گویند و خودشان به آن،
یا با آن، یا پیش از آن و یا پس از آن می خندند و حال آن که برای مخاطبان آنان هرگز خنده دار و یا خنده آور نیست و همین باعث
می شود که این مخاطبان، به خود آن سخن ران بخندند .

۱۸۴ – سعی کنید که تن صدای شما یکنواخت نباشد، بلکه به تناسب کلمات، جملات، موضوع و محتوای سخن خود، آن را تغییر و
به آن زیر و بم دهید تا تنوع صدای شما و آهنگ متنوع سخنرانی تان به گوش شنوندگان، خوشایندتر آید و راه مؤثری برای نفوذ در
دل هایشان باشد . و به طور کلی باید از نظر تندگویی و کندگویی در سخنرانی، رعایت اعتدال و شمرده گویی را بکنید، مگر در
مواردی که ضرورت ایجاب نماید . پس باید نه به مدت چند ثانیه مکث کنید و نه به سبب شتاب، کلمات و جملات را ناقص تلفظ
نمایید و نه فوری به کلمات و جملات بعدی بپردازید .

۱۸۵ – در سخنرانی، از پرگویی و درازگویی خودداری کنید که از آفات مهم و بسیار زشت سخنرانی های ماست و فکر می کنیم که
هرچه را می دانیم و شنوندگان نمی دانند، باید همه را برای آنان بازگو کنیم .

۱۸۶ – یکی از آفات سخنوری، دادن وعده های غیر عملی است . فی المثل، حتی اگر فقط ۲۰ درصد احتمال می دهید که نتوانید
بودجه ای برای بازسازی محل سخنرانی یا آسفالت جاده روستا و یا ازدواج دانشجویان به چنگ آورید، هیچ گاه چنین وعده هایی به
مخاطبان خود ندهید; زیرا توجه دارید که مردم چندان انتظار «وعده دادن » از سخنران را ندارند، اما قطعا انتظار «عمل کردن به
وعده ها» را از او دارند .

۱۸۷ – یکی از آفات سخنوری این است که شما فرض کنید آنچه برای خودتان روشن و شفاف است، برای شنوندگان نیز روشن و
شفاف است; مثلا آیه یا حدیث و یا عبارتی انگلیسی را بدون آن که ترجمه و معنا کنید، برای عموم مردم می خوانید و فرض
می نمایید که شنوندگان نیز ترجمه و معنای آن را می دانند، یا شعر مشکل و پیچیده ای را می خوانید و به توضیح و تبیین آن
نمی پردازید .

پانزده . آداب سخنرانی

۱۸۸ – در همه ابعاد سخنوری، بر «خدا» توکل کنید و به ویژه هماره از او بخواهید که شما را از «اشتباه » و «انحراف » در سخن و
سخنوری مصون بدارد تا مبادا انسان و یا انسان هایی را با سخنان یا سخنوری خود در اشتباه افکنید و یا به انحراف بکشانید . و
هنگامی که به طرف جایگاه سخنرانی می روید، جمله هایی مانند «یا فاطمه الزهرآءادرکینا» ، «یا اباعبدالله ادرکنا» و یا «یا صاحب
الزمان ادرکنا» را در قلب خود و بر زبان خویش جاری سازید تا از امدادهای غیبی نیز بهره مند شوید; زیرا به تجربه ثابت شده است
که پس از گفتن این جملات، مطالبی که به صلاح نبوده، از ذهن سخنران بیرون رفته و به جای آن، مطالبی که به مصلحت بوده بر
زبان وی جاری شده و نیز فضای محل سخنرانی حالت معنوی بیشتری به خود گرفته است .

۱۸۹ – پیش از سخنرانی، وضو بگیرید تا هنگام سخنرانی با طهارت باشید و سخنان شما از وجودی «طاهر» سرچشمه بگیرد و به
گوش شنوندگان برسد و بر دل و جان آنان به پاکی نقش بندد .

۱۹۰ – اگر روحانی هستید و عمامه بر سر دارید، مواظب باشید که هنگام رفتن به سوی مجلس سخنرانی، آن را جا نگذارید . یکی
از سخنوران روحانی، در بین راه، و به طور اتفاقی دست، بر سر خود گذاشته و متوجه شده بود که عمامه اش بر سرش نیست و
فریاد «یاللعجب! یاللعجب!» در دل خود سر داده بود .

در صورتی که بر بالای منبر، سخنرانی می نمایید، مواظب باشید که هنگام بالارفتن از پله های منبر، پای شما میان قبا یا عبایتان
گیر نکند; هرچند در صورت بروز چنین اتفاقی و یا حتی حادثه ای، هرگز آرامش و خونسردی خود را از دست ندهید و دوباره بالای
منبر بروید و سخنرانی تان را با یک عذرخواهی آغاز نمایید .

۱۹۱ – چنانچه از کنار شنوند