پاورپوینت کامل روش سخنوری درگفت و گویی نمادین با حضرت علی (علیه السلام) (۲) ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش سخنوری درگفت و گویی نمادین با حضرت علی (علیه السلام) (۲) ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش سخنوری درگفت و گویی نمادین با حضرت علی (علیه السلام) (۲) ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش سخنوری درگفت و گویی نمادین با حضرت علی (علیه السلام) (۲) ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۴

در شماره پیشین بخش اول از گفت و گوی نمادین با امیرمؤمنان حضرت علی (علیه السلام) در خصوص روش سخنوری را از نظر گذراندید اینک
بخش دوم از این گفت و گو را می خوانید.

۲۲ـ یا امیرالمؤمنین! گاهی بعضی از منبری ها و سخنران ها سخنان خود را بسیار طول می دهند؛ به گونه ای که آدم خیلی خسته می گردد و هِی از
این پا به آن پا می شود و دلش می خواهد هر چه زودتر مجلس تمام گردد و از آن مجلس بیرون رود و راحت شود. آیا اینان کار درستی می کنند؟
و آیا همین طول دادنِ سخنرانی هایشان باعث نمی شود که مردم نسبت به منبر و منبری و سخنرانی و سخنران دلزده گردند؟

از آفت هایی که دچار برخی از سخنران ها و سخنرانی ها شده، همین آفت است. نمی دانم مگر این ها نشنیده اند که من گفته ام:

«آفه الکلام الإطاله»

آفت سخن گفتن، طول دادن آن است. (۹۹۵)

۲۳. یا علی! گاهی اوقات، برخی از شنوندگانِ فضول و با شیطنت، در هنگام سخنرانی مَتَلک یا تیکه ای به سخنران می پرانند و یا گاهی به
اصطلاح معروف، «پارازیت» می اندازند. سخنران در برخورد با این گونه شنوندگان چه کار باید بکند؟

گاهی در برابر این گونه شنوندگان باید دانست:

«ربّ کلام جوابه السکوت»

چه بسا سخنی که پاسخ آن، چیزی جز سکوت نیست. (۴۹۵)

۲۴. اماما! گاهی در سخنرانی حرف اشتباهی می زنیم و یا خطایی را مرتکب می شویم و در همان موقع و در همان سخنرانی یا در شب و یا
شب های بعد از آن و در جلسه یا جلسات بعدی، متوجه اشتباه و خطای خود می گردیم. در این گونه موارد می خواستم بدانم که آیا در برابر
شنوندگانِ خود باید به خطا و اشتباهِمان اقرار و اعتراف کنیم و آن را ذکر نماییم و یا به طور کلی بگوییم که مثلاً دیشب خطا و اشتباهی را در
سخنانمان داشته ایم و به جزئیات آن اشاره نکنیم و فقط از آنان عذرخواهی نماییم؟

باید توجه داشت که یکی از نکات در این گونه موارد این است:

«ربّ جرم أغنی عن الإعتذار عنه الإقرار»

چه بسا خطا و اشتباهی که اقرار و اعتراف کردن به آن، شخص را از عذر خواهی در برابر آن بی نیاز می کند. (۱۴۷)

۲۵. علی جان! آیا در همه جا باید به طور یکسان سخن بگوییم و یا بسته به جاها و افراد و زمان های گوناگون باید به صورت های گوناگون
سخنرانی کنیم که حتی از حالت یکنواختی و غیر متنوع نیز خارج شود؟

بله! درست است، چون:

«لکلّ مقام مقال»

برای هر جای خاصی سخن خاصی وجود دارد. (۹۵۲)

۲۶. یا مولا! چنانچه بخواهیم در سخنرانی هایمان مردم را موعظه کنیم و به آنان پند و اندرزی دهیم، بهترین پند و موعظه چیست؟

یکی از بهترین پندها این است:

«أنفع المواعظ ما ردع»

سودمندترین پندها و موعظه ها آن است که دیگران را از گناه باز دارد. (۴۱۴)

۲۷. سؤال کوتاهی داشتم آقا جان! در سخن گفتن با مردم و سخنرانی کردن برای آنان، چگونه حرف بزنیم و رفتار بکنیم تا مخاطبان و
شنوندگانمان با ما خوش بیان و خوش برخورد باشند؟

سؤال خوبی است و راهش هم این است؛ هر چند راه های دیگری نیز وجود دارد:

«أجملوا فی الخطاب تسمعوا جمیل الجواب»

با دیگران زیبا سخن بگویید تا پاسخ زیبا هم از آنان بشنوید. (۲۹۴)

۲۸. پیشتر و بیشتر آموختیم که چه سخنی را بگوییم. مولا جان! حالا اگر امکان دارد برای ما بفرمایید که چه سخنی نگوییم؟

یکی از سخنانی که باید گفته نشود، این است:

«… لا تقل ما یکسبک وزرا أو ینفرّ عنک حرّا»

سخنی را نگو که گناهی را برای تو به بار آورد و یا انسان آزاده ای را از تو براند. (۹۴۵)

۲۹. یا امیر مؤمنان! می دانیم که عادت ها بر دو نوعند: یکی عادت های خوب و دیگری عادت های بد. به نظر من، از عادت های بد در هنگام
سخنرانی این است که سخنران با تسبیح خود بازی کند، یا عمامه اش را بالا و پایین ببرد، یا با انگشتانش عینک خود را جا به جا نماید، یا مرتب
انگشتش را به سوی مخاطبان خود نشانه رود، یا با انگشتر و دکمه لباس خویش بازی کند و یا چیزهای دیگری مانند آن. اینک شما از
عادت های خوب سخنور برای ما بفرمایید.

یکی از عادت های خوب برای سخنور این است:

«عوّد لسانک لین الکلام…»

زبان خویش را به نرم گویی عادت دهید. (۷۹۲)

۳۰. مولای ما! اگر ممکن است یکی از علت های استقبال مردم از سخنرانان موفق را برای ما بیان بفرمایید تا آن را در سخنرانی هایمان به کار
گیریم و ان شاءالله ما هم سخنران موفقی شویم و باشیم؟ چون خیلی از ما دوست داریم که به اصطلاح، تعداد «پامنبری»هایمان فراوان باشند و
جای سوزن انداختن در م