پاورپوینت کامل نکاتی در روش تدریس امام (۱) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکاتی در روش تدریس امام (۱) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکاتی در روش تدریس امام (۱) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکاتی در روش تدریس امام (۱) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۶

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود

بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت

هر چه ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم

وز پی اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

اکنون که در پانزدهمین سالگرد رحلت آن مرد وحیانی – ولایی، حضرت امام خمینی (رحمه الله) قرار گرفته ایم، شایسته دیدیم به
گستره ای از گستره های وجودی ایشان که کمتر به آن پرداخته شده است، یعنی «روش تدریس » آن استاد الهی، بپردازیم .

گفتنی است که در این پردازش، به معنای عام روش تدریس، و نه به معنای خاص آن، نظر داشته ایم . نیز شایسته و بایسته است که
همه ما بدانیم: «برخورداری از روش تدریس خوب و جذاب، از ویژگی های ارثی و ژنتیکی و مادرزادی انسان نیست » ، و حتی باید با
«خواجه شیراز» همساز و دمساز شویم و با خود زمزمه کنیم:

نه هر که چهره برافروخت، دلبری داند

نه هر که آینه سازد، سکندری داند

نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست

کلاه داری و آیین و سروری داند

«هزار نکته باریک تر ز مو» این جاست

نه هر که سر بتراشد، قلندری داند

اینک نکاتی در زمینه روش تدریس امام خمینی (رحمه الله) که از زبان شاگردان و یاران و نزدیکان ایشان نقل شده (با اندکی
ویرایش صوری و نه محتوایی نگارنده) تقدیم می گردد:

۱ – تربیت و تعلیم، هم سنگ یکدیگرند

امام بزرگوار در درس های خود، مطالب علمی و اخلاقی را از یکدیگر جدا نمی دانستند . درس ایشان فقط یک سلسله مباحث علمی
خشک نبود .

حضرت امام به روشی تدریس می نمودند که در لابلای درس، طلبه واقعی نیز تربیت می کردند . هدف ایشان این نبود که تنها یک
سلسله مطالب از استاد به شاگرد انتقال یابد; بلکه نظر ایشان این بود شاگردانی تربیت شوند که برای آینده اسلام مفید باشند . ^(۱)

۲ – پرورش شاگرد، هدف تدریس است

سعی حضرت امام (رحمه الله) این بود که همه را پرورش علمی دهند و استعدادهای آنان را شکوفا کنند . ^(۲)

۳ – دوست داشتن شاگردان

ایشان علما را تجلیل می فرمودند و طلبه ها را دوست داشتند، به ویژه وقتی در طلبه ای استعداد می دیدند، او را گرامی می داشتند .
^(۳)

۴ – این هدفی مهم است

امام، تربیت شاگردانشان را بر این اصل استوار کرده بودند که به آنان اتکا به نفس بدهند . ^(۴)

۵ – آموزش و پژوهش، دو بال پروازند

از خصوصیات درسی حضرت امام (رحمه الله) ایجاد روحیه «تحقیق » در طلاب بود . امام بر این نکته بسیار اصرار داشتند که
طلاب در درس ایشان طوری باشند که حالت ضبط صوت را نداشته باشند و فقط مطالب را بگیرند و یا حتی بفهمند . بدین جهت،
سعی داشتند کسانی که در درس شان حاضر می شوند، غیر از فهم درس، خودشان هم صاحب نظر گردند و آن چه را از استاد
می شنوند، تحلیل و بررسی کنند . ^(۵)

۶ – تدریس تان روش هم دارد؟

استادانی در حوزه بودند که از نظر علمی، در مرحله بالاتری از حضرت امام قرار داشتند، اما آنان به کیفیت تدریس خود فکر
نمی کردند و تمام توجهشان به موضوع و مطالب درس بود و به کیفیت القای مطالب و ذکر مثال برای آن ها توجه نمی کردند، ولی
امام به این نکات بسیار اهمیت می دادند . برای ایشان، هم موضوع درس و هم کیفیت تدریس آن مهم بود . به همین دلیل، هم
درس اخلاقی ایشان گیرایی داشت و هم درس فقه و اصولشان . ^(۶)

۷ – آفت تدریس تو، خستگی شاگردان است

گاهی درس فقه حضرت امام [به جای یک ساعت]، دو ساعت طول می کشید و ما اصلا احساس خستگی نمی کردیم . ^(۷)

۸ – تدریس یکسویه، چقدر ثمر دارد؟

بارها و بارها، حضرت امام از این که درس، حالت یکنواخت و یک جانبه داشته باشد و فقط استاد حرف بزند، اظهار نگرانی
می کردند . ^(۸) روزی حضرت امام خمینی (رحمه الله) تدریس می فرمودند . در آن جلسه، هیچ کدام از شاگردان سؤال و یا اشکالی
نکردند . در پایان جلسه تدریس، حضرت امام خطاب به شاگردان فرمودند: «درس ما که جلسه روضه خوانی نیست، چرا سؤال
نمی کنید و یا اشکال نمی گیرید .» ^(۹)

۹ – ترغیب شاگردان به طرح اشکال و سؤال

یکی از شاگردان حضرت امام خمینی (رحمه الله) می گوید: من بیش از دیگران در درس امام به اشکال و سؤال می پرداختم . برخی
از شاگردان که از این وضع ناراضی بودند، از محضرشان درخواست کردند که تذکر بدهند، شاگردان کمتر اشکال کنند و طبعا بنده
نیز کمتر سخن بگویم . حضرت امام در پاسخ فرمودند: «به نظر من، در درس، کمتر از حد نصاب اشکال می شود و باید پایه اعتراض
و ان قلت ^(۱۰) بالا برود .» ^(۱۱)

۱۰ – جواب هر سؤالی، حد و حدودی دارد

مرحوم امام معتقد بودند که شاگرد باید سر درس اشکال کند و اگر سر درس اشکال نمی کردند، می فرمودند: «مگر مجلس ختم
است که همه ساکت هستید» ; ولی در عین حال، چنان چه اشکال و جوابی بیش از دو یا سه بار تکرار می شد، از آن جلوگیری
می کردند و می فرمودند: «مگر تعزیه خوانی است، تو بگویی و من هم جواب بدهم » . در این باره نیز می فرمودند: «درس مرحوم
حاج شیخ [عبدالکریم حائری] این اشکال را داشت که حاج شیخ گاه مطلبی را مطرح می نمودند و شاگردان به آن اشکال
می کردند، و این اشکال و جواب، آن قدر طول می کشید که تمام وقت درس را می گرفت و مطلب حاج شیخ ناتمام می ماند .» ^(۱۲)

۱۱ – سؤال و جواب پسر و پدر

روزی در نجف اشرف، حاج آقا مصطفی (رحمه الله)، فرزند امام، در درس به حضرت امام اشکال گرفتند . امام پاسخ ایشان را دادند
. حاج آقا مصطفی قانع نشدند و دوباره اشکال را مطرح نمودند . دو مرتبه جواب ایشان را دادند . باز مرحوم حاج آقا مصطفی قانع
نشدند و با توضیح بیشتری اشکال را سه باره بیان کردند . حضرت امام به شوخی به ایشان فرمودند: «آقا! از این حرف ها نزنید .
مردم می خندند به این حرف ها و می گویند: آقا بی سواد است » . حاج آقا مصطفی نیز با صدای بلند گفتند: «مردم! پسر آقا بی سواد
است .» ^(۱۳)

۱۲ – پیش از جواب گوش می دهی؟

یکی از خصوصیات حضرت امام خمینی (رحمه الله) در تدریس این بود که اگر شاگردی سؤالی می کردند و یا اشکالی می گرفتند،
حضرت امام سکوت می نمودند و گوش می دادند و سپس به پاسخ آن می پرداختند . ^(۱۴)

۱۳ – با روی خوش، جواب بده

امام اشکال های شاگردان در درس را با روی خوش پاسخ می فرمودند و هیچ گاه در مسائل عادی، عصبانیت از ایشان دیده