پاورپوینت کامل شرحی بر دعای روزانه حضرت زهرا (علیه االسلام) (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرحی بر دعای روزانه حضرت زهرا (علیه االسلام) (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرحی بر دعای روزانه حضرت زهرا (علیه االسلام) (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرحی بر دعای روزانه حضرت زهرا (علیه االسلام) (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶

دعای روز شنبه

در طلب رحمت

قالَت فاطِمهُ عَلَیهاالسَّلام فی دُعائِها یَومَ السَّبتِ:

۱ـ «اَللّهمّ افْتَح لَنا خَزائِنَ رَحمَتِکَ وَ هَب لَنا اللّهُمَّ رَحمَهً لا تُعَذِّبُنا بَعدَها فی الدُّنیا و الآخِرَه».

۲ـ «وَ ارزُقنا مِن فَضلِکَ الواسِعِ رِزقاً حَلالاً طَیِّباً وَ لاتُحوِجنا وَ لا تُفقِرنا اِلی اَحَد سِواکَ».

۳ـ «وَ زِدنا لَکَ شُکراً وَ اِلَیْکَ فَقْراً وَ فاقَهً وَ بِکَ عَمَّنْ سِواکَ غِناً وَ تَعَفُّفاً».

۴ـ «اَللّهُمَّ وَسِّعْ عَلَیْنا فِی الدُّنْیا، اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِکَ أنْ تَزْوِیَ عَنّا وَجْهَکَ فِی حالٍ وَ نَحْنُ نَرْغَبُ اِلَیْکَ فیهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
اَعْطِنا ما تُحِبُّ وَ اجْعَلْهُ لَنا قُوَّهً فِیما تُحِبُّ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ».۱

عنایت های نهفته در رزق

نکته دیگر، ویژگی ها و عنایت هایی است که در این رزق برای ما نهفته است و وجود دارد.

«رِزقاً حَلالاً طَیِّباً»: یکی حلیت است و دیگری طیب بودن.

حلیت، سلامت رزق، و طیب بودن، گوارایی و پاکی رزق است. پاک باشد، حتی از ذلت ها و تعلق ها و اسارت ها. رزقی نباشد که آدمی را
ذلیل کند و مثل سگ او را به کسی وابسته گرداند. بلکه با کرامت حق همراه باشد.

پس این هم طیب بودن و پاکی و گوارایی رزق، حالا چه رزق علم باشد، چه رزق محبت و خواه رزق احسان و خواه تأدیب و خواه تعلیم،
هر رزقی که با ذلت همراه نباشد، بلکه با کرامت حق همراه باشد.

احتیاج و فقر

نکته آخر در این قسمت از دعا این است که «لا تُحوِجنا وَ لا تُفقِرنا إلی اَحَد سِواکَ».

احتیاج نیاز است و لو در متن دارایی ها، و فقر، نداری و گرفتاری است.

گاهی تو نیاز پیدا می کنی، در حالی که فقیر نیستی. محتاجی، در حالی که موجودی داری. ذلیلی، در حالی که امکانات داری. در باطنت ذلتی
می آید که محتاج دیگری می شوی.

«لا تُحوِجْنا» یعنی من محتاج دیگری نشوم، اگر دارم، دارایی ام مرا وابسته و ذلیل نسازد، بالاتر، «وَ لا تُفقِرنا» یعنی ندار و گرفتار هم نباشم.
«إلی اَحَدٍ سِواکَ»: فقط از جام تو بنوشم. فقط دست تو را بشناسم. چقدر لطافت! چقدر زیبایی! این ها اهل بیت کرامت و فضل و معدن رحمت
هستند. این ها اولیاء النعم هستند. که در مقام تطبیق، انسان به لطافت های کلامشان واقف می گردد؛ آن هم در حد و اندازه خودش که باید از این
معدن و دریای بیکران جرعه جرعه نوشید.

زیادتی شکر

با این توجه به قسمت سوم دعا می رسیم: «وَ زِدنا لَکَ شُکراً وَ اِلَیکَ فَقراً وَ فاقَهً وَ بِکَ عَمَّن سِواکَ غِناً وَ تَعَفُّفاً». پس از آن دو مرحله، رحمت
و رزق، سه نکته دیگر را طالبی: هم زیادتی شکر را می خواهی، هم زیادتی افتقار و ابتهال و انقطاع به ذات حق را و هم زیادتی غنا و بی نیازی و
تعفف و چشم پوشی به واسطه او از غیرش را. و این زیادتی شکر نتیجه آن رزق کریم است. رزقی که قبلاً به آن اشاره شد: «رِزقاً حَلالاً طَیباً و لا
تُحوِجْنا وَ لا تُفقِرنا إلی اَحدٍ سِواکَ»؛ تو با رزق حلال و طیبی که برای ما داری و این که ما را محتاج و وابسته دیگران نمی سازی، شکر ما را
نسبت به خودت زیادتر کن. کاری کن که ما فقط نسبت به تو سپاسگزار باشیم. وقتی که من محتاج و مفتقر به غیر از تو نبودم، پس شکری برای
غیر تو نخواهم داشت. این گونه، ارتباط بیان حضرت کاملاً مشخص و مشهود است؛ چرا که کرامت رزق، انقطاع از غیر و تعلق به ذات ربوبی
را می آورد و در نتیجه، شکر من هم نسبت به اوست نه غیر او.

عوامل زیادتی شکر

زیادتی شکر، لازمه اش همین شناخت و معرفت است؛ یکی شناخت و معرفت وسعت نعمت و رحمت حق است و دیگری شناخت
عنایت منعم و حضور او.

شناخت وسعت نعمت و رحمت

اگر من نعمت ها را نشناختم و یا نعمت را در هر شکل و لباس و جلوه ای که باشد، نشناختم، طبیعتاً شکرم برای دیگران خواهد بود. به
دیگران روی خواهم آورد و از آن ها گفتگو خواهم کرد.

عنایت های حق، نه تنها در نعمت و رحمت او، حتی در بلاها و مصیبت ها جلوه کرده است (چنان که در بحث نمودهای رحمت به آن اشاره
شد). و در هر گرفتاری نیز سه نعمت وجود دارد: یکی این که نقطه ضعفت را شناخته ای، دوم این که تعلق و وابستگی ات قطع شده و سوم این
که برایت دلشکستگی آمده و این سه نعمت، نعمت های کم و کوچکی نیستند.

پس وسعت نعمت و عنایت های او را در هر بزمی می توانید و لذا روح های عارف آگاه در برابر بلا شاکرند: «اللّهُمّ لَکَ الحَمدُ حَمدَ
الشّاکِرینَ لَکَ عَلی مُصابِهِم».۲

در برابر بلا و گرفتاری به سه گونه می توان رفتار کرد، اول جزع و ناله و فریاد، دوم صبر و شکیبایی، سوم شکر؛ و شکر مختص کسانی است
که به این حد از معرفت و توجه رسیده باشند. و زیادتی شکر لازمه اش شناخت وسعت نعمت است حتی در بلاها. اگر تو نعمت ها را ذکر
ببینی، زیادی شکر را خواهی داشت. آدمی در برابر نعمت هایی که به او عنایت می شود، آن جا که مطابق میلش نیست با خدا درگیر می شود،
شاکر نیست، نه شکر و سپاس در زبان دارد و نه در زندگی اش، نعمت های خدا را برای او نمی گذارد و در راه او مصرف نمی کند؛ که در دعای
موسی آمده: «رَبِّ بِما أنعَمتَ عَلَیَّ فَلَن اَکُونَ ظَهیراً لِلمُجرِمینَ»؛۳ خدایا! با نعمت ها و عنایت های تو، من پشتیبان و پشتوانه دشمن تو نباشم و
گناهکاری را کمک نکنم.

شناخت منعم

معرفت بعدی، شناخت عنایت منعم است در هر دستی و در میان تمامی دست ها.

گاهی با خدا درگیر می شویم و می گوییم که یهودی از تو مهربان تر است و فلان کار را برایم انجام می دهد، ولی تو نمی کنی. خیلی راحت
دعوا می کنیم در حالی که غافلیم که اگر در لوله آبی است، از جای دیگری است. اگر شیر آب را باز می کنی و آب در جامت می آید و خنک
می نوشی، از جایی دیگر تأمین شده است. ابرها از جای دیگر باریده اند و جلوه ها از جایی دیگر تحقق یافته اند.

اگر از زمین و یا از یهودی و یا از پدر و مادرم غذایی گرفتم، باید دست حق و عنایت او را در میان تمامی این دست ها بشناسم. او و
حضورش را ببینم و به فقر و افتقار این ها و دست های خالیشان واقف باشم: «هُوَ یُطعِمُنی وَ یَسْقینِ».۴

با این تأمل، افتقار و احتیاج الی الله در تو زنده می شود. بینواییت را پیش او می بری، نداریت را با او در میان می گذاری، با او از غیر او بی نیاز
می شوی و با او از غیر او چشم می پوشی.

زیادتی افتقار

آن چه افتقار و انقطاع به ح