پاورپوینت کامل نامه های بلوغ (۳) – عمل و بحران های عمل ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نامه های بلوغ (۳) – عمل و بحران های عمل ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نامه های بلوغ (۳) – عمل و بحران های عمل ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نامه های بلوغ (۳) – عمل و بحران های عمل ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۷

عمل: حسنات و صالحات

مهدیه جان!

تو امروز و هر روز مشغول کارهایی هستی. این کارها از روی عادت از روی علاقه، به خاطر خواهش و یا دستور کسی و از روی
رقابت و هم چشمی و یا تشویق و تهدید، از تو سر می زند.

در یک مرحله تو کارها را با غریزه انجام می دهی و یا انجام نمی دهی. اما در هنگام بلوغ، آدمی به «نظارت » و حساب رسی و به
«سنجش » و تعقل روی می آورد. در این مرحله، مجموعه کارها و حالت ها را محاکمه می کند و دیگر هیچ کدام از این کارها و حال ها
را طبیعی نمی داند. از خود می پرسد: چرا خوشحال شدم؟ چرا ناراحت شدم؟ چقدر باید خوشحالی یا ناراحتی می کردم؟ پس چرا
بیشتر یا کم تر؟با این محاکمه هاست که آدم، آدم می شود.

دخترم!

تا به حال نیروهایی در تو فعالیت داشته اند.با حواس، با احساسات، با تخیل و با تفکر کار می کردی و چیزهای جدیدی را کشف
می کردی و مجهولات خودت را از معلوماتی که داشتی بیرون می آوردی.ولی هنگام بلوغ، تو به نظارت و حساب رسی جدیدی
می رسی، بررسی «هدف »ها و «راه »ها و «روش »ها با انتخاب تو همراه می شود. نیروی «سنجش » تو و تعقل تو، باعث می شود که از زیر
بار «عادت »ها و «علاقه »ها و «غریزه »ها آزاد شوی و باعث می شود که بتوانی انتخاب کنی.

این «آزادی » که با تعقل و سنجش آغاز می شود، آغاز تکلیف و مسؤولیت تو را با خود دارد.تو با بلوغ به «عقل » و سنجش و به «آزادی »
و به مسؤولیت و «تکلیف » می رسی. مسؤولیت اول تو، نظارت و کنترل بر کارها و حالت هایی است که از تو سر می زند. حالا که به
بلوغ رسیده ای، دیگر نمی توانی بگویی دلم خواست که انجام دادم; عادت کرده بودم; دوستم وادارم کرد; فلانی گفت و یا شیطان
وسوسه ام کرد. چون همه این ها درست است ولی تو نیروی سنجش هم داری و با این سنجش، آزادی و انتخاب هم خواهی داشت و
این آزادی مسؤولیت و مجازات را می خواهد.

تو حالا با گربه ای که بوی غذا را می فهمد و به دنبال غذا می آید و آن را می گیرد و می برد، تفاوت داری. تو خیال داری و می توانی
هر دنیایی را و هر صحنه ای را بازسازی کنی و به آن فکر کنی. تو فکر داری و می توانی استنتاج کنی و مجهولات را کشف کنی و
جواب بدهی. تو عقل داری، می توانی «هدف »ها و «کار»ها و «راه »ها را با هم و با «خودت » بسنجی و انتخاب کنی. گربه این «تخیل » و
«تفکر» و«تعقل » را ندارد و مهارت ها و حرکت های او از حس و غریزه او الهام می گیرد و دیگر بر کارهای خود و محرک های خود،
نظارت و تسلط و مسؤولیتی ندارد و بازخواست و تکلیفی هم ندارد.

تو با بلوغ، به عقل و سنجش و به آزادی و نظارت و به مسؤولیت در برابر کارها و حالت ها و نعمت ها و برخوردها رسیده ای.

از تو می پرسند که چرا این گونه برخورد کردی؟ چرا خواهرت را زدی؟ آیا زدن مؤثرتر بود؟ یا محبت کردن؟ یا خواهش کردن؟ یا
قهر کردن؟ تو باید همه اینها را بسنجی و اگر زدن بهتر بود و مفیدتر بود، او را بزنی. نه از روی حرص و ناراحتی و به خاطر خنک
شدن دل خودت او را آزار دهی.

پس سنجش و حساب رسی، مسؤولیت اول توست. چون خلقت و ساختمان وجود تو با این توانایی همراه است و این «توانایی مبنای
مسؤولیت توست.»

تو به اندازه ای که از غریزه و عادت الهام می گیری و طبیعی رفتار می کنی، از آدمیت فاصله داری و به اندازه ای که نظارت و
سنجش و حساب رسی داشته باشی و انتخاب در کارها و برخوردها داشته باشی، آدم هستی و آدم بودن، خیلی سخت تر از طبیعی
بودن است; چون آدم باید هر لحظه و هر عمل و هر حالت و هر برخوردی را بسنجد و بررسی کند و از عکس العمل های طبیعی و
از انعکاس ها، به انتخاب های سنجیده روی بیاورد و این سخت تر است; ولی با «تمرین » آسان می شود و با «شکر» و تسلیم زیادتر و
گسترده تر می شود و با «بلاء» و گرفتاری ها، «تمحیص » و تثبیت می شود و تو باید با «تمرین » و «شکر» و «بلاء» آماده شوی و بتدریج
این وجود شلوغ و در هم و این دل بی سامان را منظم کنی و در اختیار بگیری.

دختر خوبم! سقوط و انحطاط خیلی آسان و طبیعی است. جاذبه ها تو را به سقوط می خوانند، ولی بالا رفتن و از کشش جاذبه ها
آزاد شدن، موتورهای روشن می خواهد. ببین!یک سنگ به اندازه ای بالا می رود که نیرویی پشت آن باشد. با تمام شدن نیرو سقوط
و افتادن سنگ، طبیعی است، ولی یک گیاه کوچک را نگاه کن که چطور از زیر خاک و سنگ ها سر بیرون می آورد و حتی
آسفالت ها و سیمان ها را می شکند و سربلند می کند. اگر تو به اندازه این گیاه کوچک، ریشه داشته باشی، از زیر خاک و سنگ و از
زیر عادت و غریزه و از زیر حرف ها و هوس ها سر بیرون می آوری و سربلند می شوی.

دخترم! می دانی ریشه آدمی چیست؟ ریشه تو «فهم » تو، «علاقه » تو و «انتخاب » توست. عمل تو، از این ریشه ها سر بلند می کند.
بلوغ و آزادی و عقل و سنجش، «نظارت » و حساب رسی می خواهد;نظارت بر «کار»ها و «حالت »ها و «برخورد»ها، نظارت بر
«هدف »هاو بر «راه »ها و «پیشنهاد»ها و «روش »ها.

آیا می خواهی به خاطر سختی، از این نظارت و سنجش چشم پوشی کنی و مثل حیوانی زندگی کنی که این نیرو و توانایی را ندارد؟
! خداوند آدم هایی را از حیوانات پست تر می داند; چون حیوانات این نیرو را نداشته اند ولی آدمی داشته و به کار نگرفته و یا خراب
کرده و از کار انداخته است. درست مثل کسی است که در شب تاریک و در راه پر پیچ و خم چراغ و فرمان ماشین خودش را خراب
کند و یا به کار نگیرد. راستی که چقدر حماقت است و ما چقدر گرفتار حماقت ها هستیم و نمی دانیم. و با غفلت ها و غرورها و یا با
مشروب و داروها، عقل و سنجش خود را خراب می کنیم و در تاریکی می تازیم و خوشحالیم; چون نمی دانیم که چه کرده ایم. درست
مثل کسی که در شب تاریک برای پیدا کردن چند ریالی، آتشی روشن کرده و خوشحال است که پول خودش را یافته، ولی فردا
می فهمد که اسناد و مدارک و اسکناس ها را آتش زده و با این آتش چند ریالی را یافته! آیا فردا این خوشحالی تاریک ادامه می یابد؟!
آیا در روشنایی معرفت، جایی برای سرور و غرور سیاه است؟!

مهدیه جان!

سر تفاوت عمل های مساوی و کارهای برابر، در همین سنجش و نظارت نهفته است. دو نفر خون می دهند، دو نفر در راه خدا جان
می دهند، دو نفر احسان می کنند و دست فقیری را می گیرند. آیا این دو یک ارزش و یک درجه دارند؟ من یک تومان داده ام، تا از
سماجت فقیر خلاص شوم، و تو یک تومان داده ای، تا احساس و عاطفه ات آرام شود و عارفی یک تومان داده، تا درس گذشت و
احسان را بیاموزد. آیا این یک تومان ها و احسان ها برابر است؟!

یکی برای غرورش جان داده و یکی به خاطر دستور گردن کلفتی گرفتار مرگ شده و یکی در برابر ظلم و ستم ایستاده و دیگری به
خاطر «هدایت » و «تربیت » انسان ها جان داده و زمان و مکان و شرایط را سنجیده و عمل کرده. آیا این خون ها هموزن هستند و این
ارزش ها برابرند؟!

همین طور دو نفر غذا می خورند، دو نفر می خوابند و دو نفر ازدواج می کنند. ارزش عمل ها، به بینش ها و نیت ها و نظارت های تو
بستگی دارد.

بینش و بصیرت و انگیزه و نیت و نظارت بر زمان و مکان و شکل و روش عمل، پشتوانه عمل است. بدون این پشتوانه اعمال ارزشی
ندارد و برای رفعت و «رشد» عامل و فاعل مفید نیستند. گرچه دیگران از این کار بهره ببرند واستفاده کنند و نتایجی بسیار به
دست بیاورند.

در یک مرتبه، کارها را با غریزه، با عادت، با وسوسه و تلقین انجام می دهی و گاهی کارها را می سنجی، مصلحت و فساد آن را اندازه
می گیری. به شرایط و زمان و مکان کارها فکر می کنی; تاریخ و جغرافیای حرف و عملی را بررسی می نمایی. چه بسا حرف های
خوبی که در جای خود واقع نشده و خون ها ریخته است. چه بسا کارهای حقی که از راه درست و با هدف درست دنبال نشده است.
کارها از لحظه ای به «حسنات » و «سیئات » می رسند که حسن و قبح آنها را و روش ها را و شکل هایشان را بسنجی. و کارها از
لحظه ای به «صالحات » بدل می شوند که «انگیزه » و «جهت » آنها را هم در نظر بگیری. و گذشته از حسن و خوبی عمل و حسن و
خوبی شکل و روش آن، به جهت عمل و هدف عمل هم توجه داشته باشی و سعی کنی که «خوبی تو، خوراک باطلی نشود و حق تو
را باطلی طعمه خود نسازد!» که باید «حرف »ها و کارهای به حق تو، از راه حق دنبال شود» و با شکل حق و سنت درست عملی شود
و از بدعت ها و تجاوزها دور شوند و با این همه که «حق » را از راه حق و با حق آورده ای، مواظب باشی که بازیچه باطل ها نشوی و
ناحقی از تو بهره برداری ننماید.

این گونه «ع