پاورپوینت کامل همراه با مدیران ۲ ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همراه با مدیران ۲ ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همراه با مدیران ۲ ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همراه با مدیران ۲ ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۱

گفتگو با خانم صدیقه نعمت بخش

تمام طلاب مدرسه مان «یاس» را مطالعه می کنند

پیش از این، بخشی از فعالیت های مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(علیهاالسلام) خوراسگان اصفهان را مطالعه کردید. در ادامه، با دیگر
فعالیت ها و نیز با طرح های ویژه این مدرسه در برقراری ارتباط طلاب با مجله یاس، آشنا خواهید شد.

خانم نعمت بخش با توجه به این که دانشگاه آزاد اسلامی همجوار با مدرسه شماست، چه ارتباطی میان طلاب

قائم مقام مدرسه ما، مسؤول فرهنگی دانشگاه آزاد خوراسگان است. با وجود ایشان، هماهنگی زیادی بین این دو
مرکز برقرار شده است. در مسابقات و برنامه های فرهنگی، هم حوزه از دانشگاه دعوت می کند و هم دانشگاه از حوزه.
جلسات پرسش و پاسخ و رفع شبهات در حوزه و دانشگاه را با حضور اساتید حوزه و دانشگاه و طلاب و دانشجویان
برگزار کردیم که بسیار اثرگذار بود. علاوه بر این، دانشجویان از کتابخانه مدرسه ما برای تحقیق استفاده می کنند، و در
تحقیقات خود از اساتید فقه مدرسه ما کمک می گیرند. مسؤولان دانشگاه نیز از ما برای حضور در برنامه ها دعوت
می کنند. بنده و یکی از اساتید مدرسه، در دو مرحله، برای سخنرانی در دانشگاه دعوت شدیم. این ارتباط، برای استفاده
بهینه دانشجویان از امور دینی و تشویق طلاب ما برای شرکت در برنامه های تحقیقی مؤثر بوده است. دانشجویان در
کلاس های قرآن و احکام ما به صورت آزاد شرکت می کنند و با اساتید مدرسه بحث و گفتگو می کنند. از سویی، آن ها هم
مشوق طلاب ما هستند و در نوشتن پایان نامه و تحقیق ها به طلاب ما کمک می کنند. من قوت طلاب در انجام تحقیقات و
پایان نامه نویسی را ثمره ارتباط با دانشجویان می دانم.

این گونه ارتباط ها را تا چه حد ضروری می دانید؟

بسیار ضروری است؛ چرا که تبلیغ برنامه های حوزه بسیار کم است. حتی بسیاری از طلاب ما و خانواده هایشان،
قبل از ورود به حوزه از برنامه های آن بی اطلاع هستند، اما به محض ورود، متوجه می شوند که واقعاً حوزه، حالات
معنوی خاصی در آن ها ایجاد می کند و توان علمی شان را افزایش می دهد. متأسفانه چون مؤسسات و مراکز و حتی
آموزش و پرورش بهایی به طلاب نمی دهند، زمینه بروز علم طلاب را از بین می برند. اما هنگامی که ارتباط با دانشگاه
برقرار می شود، سعی می کنند دانش خودشان را منتقل کنند.

گاهی من در بحث های طلاب و دانشجویان، متوجه می شوم که وقتی طلاب علمشان را به دانشجویان منتقل می کنند،
بسیار خوشحال می شوند. در مقابل، دانشجویان هم اعتراف می کنند که ما بعد از ورود به دانشگاه، به آنچه می خواستیم،
نرسیدیم و احساس کمبود می کنیم. حتی دانشجویان رشته های معارف و علوم قرآنی همین حرف را می زنند. معتقدند:
وقتی وارد حوزه می شویم و با طلاب صحبت می کنیم، احساس جبران کمبودهای دانشگاه را می کنیم. این باعث می شود
بین طلاب و دانشجویان دوستی های صمیمانه ای برقرار شود. ما حتی در یکی از برنامه های تبلیغی، دو دانشجو و دو
طلبه را با هم فرستادیم. این چهار نفر می گفتند: جلسات و بحث های ما خیلی مؤثر بود و توانستیم از تجربیات و
دانسته های یکدیگر استفاده کنیم. یکی از این خواهران اصلاً به حجاب معتقد نبود، اما به واسطه این دوستی ها، مقیّد به
حجاب شد. اگر این ارتباط ها وجود داشته باشد، برای هر دو قشر مفید خواهد بود.

به نظر شما چه طور می توان ارتباط حوزه و دانشگاه را نهادینه کرد؟

متأسفانه در محیط دانشگاه بهایی به حوزویان نمی دهند (البته نه همه دانشگاه ها و نه تمام دانشجویان)؛ به همین
خاطر نیاز به صبر و تحمل حوزویان است. من روز اولی که به عنوان مبلغ وارد دانشگاه شدم، بی احترامی ها را حس
می کردم و می دیدم (البته به استثنای رفتار افرادی که واقعاً شیفته بودند و از ما دعوت کرده بودند). حدود یک ساعت و نیم
معطل شدم، و در این مدت، سعی کردم با چند نفر که اطرافم بودند، صحبت های دوستانه ای داشته باشم. خوبی های
حوزه و دانشگاه و برتری ها و ضعف های حوزه و دانشگاه و… را مطرح کردم، تا دانشجویان جذب حوزه شوند. مسأله ای
که در آن روز خیلی برایم جالب بود، در مورد یکی از مسؤولان دانشگاه است که لباس چندان آراسته ای نداشت و از من
پرسید: شما واقعاً حوزوی هستید؟ گفتم: دست تقدیر مرا به حوزه آورده و امیدوارم که واقعاً حوزوی باشم. در پاسخ به
من گفت: ما خیلی از حوزویان ضربه خوردیم. بعضی از آن ها واقعاً با ما برخورد بدی داشتند و البته جریانی را تعریف
کرد که لزومی به بیان آن نیست. این فرد بعداً اظهار داشت: من با شنیدن صحبت های شما، شیفته حوزه شدم. این خانم در
حال حاضر، نه تنها به حوزه، رفت و آمد می کند بلکه حتی به منزل ما هم می آید.

به نظر من، با توجه به برنامه هایی که مرکز مدیریت دارد و حتی دروس مشترکی که بین حوزه و دانشگاه است، اگر از
سوی دانشگاه، تحقیقی بر فعالیت های حوزه انجام شود، حتماً بین این دو قشر ارتباط برقرار می شود.

امکانات و فضای آموزشی مدرسه شما در چه حدی است؟

فضای آموزشی مان مناسب است، اما استیجاری است. علاوه بر آن، تعدادی از خواهران طلبه که فرزند دارند، از ما
تقاضای مهد کودک می کنند. لازم است مکانی به آن ها اختصاص داده شود، اما مقدور نیست. برای مباحثه نیز احتیاج به
مکان داریم. همچنین برای وسعت کتابخانه و…، نیاز به تغییراتی در ساختمان داریم، که به خاطر استیجاری بودن، امکان
ایجاد تغییر نداریم. اگر مرکز مدیریت در ساخت یک مکان مستقل و مخصوص مدرسه، به ما کمک کند، بسیار مفید
خواهد بود. البته من در جلساتی که با مدیران دیگر داشتیم، بارها گفته ام که به نظر من بهتر است در شهر اصفهان فقط یک
حوزه داشته باشیم. در یکی از دیدارهایی که از دانشگاه داشتیم، یکی از طلاب می گفت: کاش ما هم این همه امکانات
داشتیم و ۲۰۰۰ نفر یک جا بودیم، به جای آن که ۲۰۰ تا ۲۰۰ تا جدا باشیم. به نظر من اگر در مرکز شهر اصفهان، یک
ساختمان بزرگ، دارای خوابگاه و سالن های مستقل و کتابخانه و… داشته باشیم، بسیار مناسب تر است. هم ارتباط ها بهتر
است و هم همانطور که وقتی درِ دانشگاه باز می شود، تعداد زیادی دختر مانتویی و… بیرون می آیند، در آن صورت وقتی
در حوزه باز می شود، دو هزار دختر چادری خارج می شوند و این جلوه ویژه ای دارد و بهترین تبلیغ در شهر است. اگر
این امر امکان ندارد، حداقل مدارس باید ساختمان های اختصاصی داشته باشند تا آزادانه تر عمل کنند.

چه پیشنهاداتی به مرکز مدیریت دارید؟

چون تعداد طلاب زیاد است و هزینه های مدرسه بالاست. این مسأله مستلزم پرداخت هزینه های سنگین از طرف
مؤسس است. اگر یک مقرّری