پاورپوینت کامل درآمدی بر تقوا (۲) در قرآن و نهج البلاغه (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر تقوا (۲) در قرآن و نهج البلاغه (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر تقوا (۲) در قرآن و نهج البلاغه (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر تقوا (۲) در قرآن و نهج البلاغه (۲) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵

تقوا در بینش و منش امیرمؤمنان

معنای تقوا در اندیشه امیرمؤمنان گسیخته از معنای قرآنی تقوا نیست. این واژه در نهج البلاغه نیز نیرویی روحانی است
که بر اثر تمرین های زیاد پدید می آید و پرهیزهای معقول و منطقی از یک سو، سبب و مقدمه پدید آمدن این حالت
روحانی است و از طرف دیگر، معلول و نتیجه آن است ویکی از لوازم تقوا به شمار می آید، نه این که مترادف با لفظ تقوا
باشد. امام علی (علیه السلام) می فرمایند: «انّ تقوی اللّه حَمَت اولیاء اللّه مَحارِمَه و أَلزَمَت قُلُوبَهم مَخافَتَه حَتّی أسهَرَت لَیالِیَهم وَ
أَظمَأَت هَوَاجِرَهم»؛۴۳ تقوای الهی، اولیای خدا را در حمایت خود قرار داده، آنان را از تجاوز به حریم منهیات الهی
بازداشته است و ترس از خدا را ملازم دل های آنان قرار داده است تا آن جا که شب هایشان را بی خواب (به سبب عبادت)،
روزهایشان را بی آب (به سبب روزه) گردانیده است.

در این جا حضرت علی(علیه السلام) تصریح می کند که پرهیز از محرمات الهی و هم چنین ترس از خدا، از لوازم و آثار
تقواست و تقوا نه عین پرهیز است و نه عین ترس از خدا؛ بلکه نیرویی روحی و مقدس است که این امور را به دنبال دارد.

تقوا خود را پاییدن، و صیانت نفس از نافرمانی خداست. به عبارت دیگر، تقوا احساس مسؤولیت وتعهد در مقابل خدا و
جهت گیری به سوی او، از درون، است که به دنبال آن، حرکات و سکنات انسان در خط شرع قرار می گیرد.۴۴

با آن که در لابه لای خطبه ها و نامه ها و کلمات قصار امام علی (علیه السلام)، اوصاف روحی و رفتاری متقیان مطرح شده، ولی
در خطبه همام،۴۵ به صورت یک جا و شاید همه جانبه این صفات شرح شده است. همام از اصحاب حضرت بود. در
فرصتی خدمت آن حضرت شرفیاب شد و از ایشان در خواست کرد که: «صِف لیَ المُتَّقین کأنَّی أَنظُرُ إلیهم»؛ اهل تقوا را
برای من چنان توصیف کن که گویا آن را با چشم می نگرم.

حضرت علی (علیه السلام) پاسخی به اجمال بدین صورت بیان فرمودند: «یا همّام اتَّقِ اللّه و أحسِن، فانّ اللّه مَع الَّذین إتَّقُوا و
الّذین هُم مُحسنُون»؛۴۶ ای همام! تقوای خدا پیش گیر و نیکوکار باش که خداوند با پرهیزکاران و محسنان است.

اما همام قانع نشد و امام را قسم داد و اصرار ورزید تا این که امام (علیه السلام) تصمیم گرفت صفات متقین را بیان فرماید.
سپس با بیان شیوا و در حد اعلای بلاغت و رسایی اوصاف و ویژگی های متقین را برشمرد تا به جایی رسید که همام دیگر
طاقت نیاورد و ناگهان از هوش رفت و در همان بیهوشی درگذشت.

در خطبه معروف امام، در وصف متقین، حدود صد صفت ذکر شده است. با نظر اجمالی به این خطبه، می توان صفات
برشمرده در این بیان را به چهار بخش تقسیم کرد:

الف. بخشی از توصیفات مربوط به انگیزه ها و افکار و ذهنیات فرد با خودش می باشد، به این معنا که در درون خود فردِ
با تقوا چه می گذرد، مانند: «أنفسهم عفیفه»؛۴۷

ب. قسمتی از بیانات امام مربوط به چهره ظاهری آنان می باشد، مثل «قد بَرَاهُم الخوفَ بَریَ القداح»؛۴۸

ج. یک فصل از توصیفات حضرت، در بیان چگونگی عبودیت پروردگار و ارتباط آنان با خدای سبحان است، مانند:
«عَظُم الخالِقُ فی أَنفُسِهم، فَصَغُر ما دُونَه فی أعیُنِهِم»؛۴۹

د. قسمت آخر نیز در توصیف چگونگی روابط انسانی متقین با سایر مردمان است، مانند: «دُنُوّه ممّن دَنا مِنه لِینٌ و
رَحمهٌ»۵۰

تقوای کارگزاران در آموزه های امیرمؤمنان

پس از این که مضمون واقعی تقوا را در معارف دینی شناختیم و ارزش انسان را در مدار تقوا یافتیم، و جایگاه رفیع تقوا را
در قرآن و نهج البلاغه نگریستیم، اکنون نوبت آن است که بدانیم، تقوا در آموزه های امام علی (علیه السلام) به کارگزاران
حکومت خود، چه جایگاهی دارد.

در اینجا، به بررسی نامه هایی می پردازیم که امام علی (علیه السلام) در آنان، کارگزاران خود را به تقوا دعوت نموده اند: امام به
مالک می نویسد:

۱ـ «أَمَره بِتقویَ اللّه ، و إیثارِ طاعَتِه و اتّباعِ مَا أمَرَ بِهِ فی کِتابِهِ…»؛۵۱ (مالک را) به ترس از خدا فرمان می دهد و این که اطاعت
خدا را بر دیگر کارها مقدّم دارد و اطاعت آنچه در کتاب آمده است.

امام پس از این که مالک را به عنوان استاندار مصر برگزید، تقوا را به عنوان ضروری ترین ابزار برای نیکو اداره شدن ملک
و سرزمین معرفی می نماید، و سپس به او همنشینی و ملازمت با افراد متقی را نیز تأکید می نماید: «و ألصِق بأهلِ الوَرع و
الصِّدقِ»؛۵۲ تا می توانی با پرهیزکاران و راستگویان بپیوند.

۲. حضرت به محمد بن ابی بکر نیز سفارش می نماید: «وَ اعْلَموا عِبادَ اللّه أَنّ المُتقین ذَهَبوا بِعاجِلِ الدُّنیا وَ آجِلِ
الآخِرَهِ…»؛۵۳ آگاه باشید، ای بندگان خدا! پرهیزکاران از دنیای زودگذر به سلامت گذشتند و آخرت جاودانه را گرفتند.

حضرت مسؤولیت خطیر محمد بن ابی بکر را به وی گوشزد نموده و رعایت مکارم اخلاق در خصوص رعایا از قبیل
تواضع و احترام، خوش برخوردی، رعایت مساوات حتی در نوع نگاه کردن را امری لازم می شمارد. و این گونه رفتار
مگر از طریق اقتدا به متقین میسّر نمی باشد و سپس امام می فرمایند: متقین همان بهره ای را که سرکشان و متکبران از دنیا
بردند، آنان نیز از آن بهره مند گشتند.۵۴

ابن میثم در توضیح این مطلب می نویسد: «لذت های اهل تقوا، لذت های مباح و به اندازه نیاز است و معلوم است که چنین
بهره گیری، به درجاتی، بالاتر از لذت های فراوان نامشروع می باشد؛ زیرا خداوند از دنیا به اندازه کفایت برای آن ها
مباح و مجاز و ایشان را به آن سبب بی نیاز و قانع کرده است. به همین دلیل آن ها از دنیا لذت کامل بردند.»۵۵

سپس حضرت بعد از این که اطلاع یافت عثمان بن حنیف انصاری، در مهمانی یکی از مردم بصره شرکت کرده که مهمانی
منحصر به ثروتمندان بوده به او نامه می نویسد:

۳. «فاتق اللّه یابن حنیف، و لتکفِکَ أقراصُک، لِیَکون مِنَ النّار خَلاصُک»؛۵۶ پس از خدا بترس ای پسر حنیف! و به
قرص های نان خودت قناعت کن، تا تو را از آتش دوزخ نجات دهد.

یکی از خصوصیات این مهمانی (که در نامه مذکور است)، این است که مهمانی منحصر به ثروتمندان و فرمانروایان بوده
و انحصار کرامت و ضیافت به ثروتمندان، بدون مستمندان، دلیل روشنی است که اشراف بصره از این عمل خود، هدفی
جز «ریا و سمعه» نداشتند؛ و رضایت و خشنودی خد