پاورپوینت کامل خاطره های ماندگار – شهید ثانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاطره های ماندگار – شهید ثانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاطره های ماندگار – شهید ثانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاطره های ماندگار – شهید ثانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۳

سپیده صبح ۱۳ شوال، سال ۹۱۱ ه . ق، روستای کوچک «جبع» در منطقه جبل عامل لبنان، شاهد ولادت کودکی
بود که به راستی «زینت دین» گردید.

پدرش «علی بن احمد عاملی» که در زمره دانشمندان شیعه و از بزرگان علم و ادب به شمار می رود، او را «زین الدین»
نامید و به برکت این مولود و نام با مسمّایش، از نسل او بزرگانی برخاستند که عمر پر برکت خویش را در راه خدمت به
اسلام و فرهنگ اسلامی صرف نمودند.

آقای علی دوانی در این رابطه می نویسد:

«خاندان شهید ثانی، یکی از خاندان های بزرگ علمی و با فضیلت شیعه است؛ به طوری که اگر مردان و زنان
دانشمند و مجاهد آن ها را احصا و معرفی نمایند، چند جلد کتاب را تشکیل می دهد.»۱

در جستجوی علم

«زین الدین» تحصیل را در مکتب پدر آغاز کرد و در مدّت پنج سال، ادبیات عرب، و «مختصر النافع»۲ و «لمعه
دمشقیه»۳ را فرا گرفت.

در سال ۹۲۵ ه . ق، در سوگ از دست دادن پدر نشست و با آن که غمی جانکاه قلب چهارده ساله اش را می آزرد،
لحظه ای در اراده پولادینش، برای تحصیل علم، خللی ایجاد نکرد. به همین دلیل به روستای «میس» جبل عامل رفت
و نزد شیخ «علی بن عبدالعالی میسی»۴، «شرایع الاسلام»،۵ «ارشاد الاذهان»۶ و «قواعد»۷ را که همگی در موضوع
فقاهت است، آموخت.

در زندگی دانشوران، رکود بی معناست. آنان برای کسب علم و دانش، همواره در سفرند تا در هر شهر و روستایی
عالمی بیابند و خوشه چین خرمن علم و دانش او باشند؛ بدین سبب «زین الدین»، در سال ۹۳۳ ه . ق، عازم روستای
«کرک نوح» گردید و از وجود استادی چون «سید بدرالدین حسن اعرجی» بهره برد. مدتی بعد، شوق وافر و علاقه زیاد
به تحصیل، وی را به شهر بزرگ و تاریخی «دمشق» پایتخت شام آن روز و سوریه امروز کشانید.

دمشق در روزگان شهید ثانی، از نظر مرکزیّت علمی، موقعیت بسیار خوب و ممتازی داشت و وجود استادان زیاد
در هر رشته موجب شد، شهید ثانی به آن شهر سفر کند. در این شهر، در خدمت دانشمندانی چون «شمس الدین
محمد بن مکی» و «شیخ احمد بن جابر» تحصیلاتی در طب، هیأت، فلسفه و قرائت قرآن کسب کرد. ۸

اهتمام علمی شهید، با مسافرت به دمشق و ادامه تحصیل در این دیار اشباع نشد. لذا در سال ۹۴۳ ه . ق، تصمیم
گرفت دمشق را پشت سر گذاشته و راه مصر را در پیش گیرد تا فضای جدیدی از فکر و اندیشه را برای خود جستجو
کرده، با جهات و ابعاد نوینی ـ در سایه ارتباط با شخصیت های علمی و اجتماعی ـ آشنا گردد. مصر در آن روزگاران،
یکی از مراکز مهم جنبش های علمی در میان بلاد و ممالک اسلامی به شمار می رفت. شهید ثانی در این سرزمین،
استادانی از مذاهب مختلف اسلامی را درک کرد، که در فقه و حدیث و تفسیر از تخصّص و کارآیی عمیقی برخوردار
بودند.

هدف این فقیه عالی قدر و عارف گرانمایه، از شرکت در مجالس درسی مصر، چنان نبود که صرفاً از محضر آن ها
علوم را فرا گیرد؛ چون او اکثر این علوم را قبلاً در «جبع» و «میس»، «کرک نوح» و «دمشق» تحصیل کرده بود، و علوم
بلاغت، صرف و نحو، قرائات و حدیث برای شهید ثانی مسائلی تازه و ناآشنا نبود. او در ورای این مطالعات، هدف
دیگری داشت و آن این بود که می خواست درباره مذاهب و مکاتب مختلف فکری تحقیق کند، و اندیشه های گوناگون
علمی را باز یابد.۹

«شهید ثانی»، در سال ۹۴۶ ه . ق، توفیق زیارت خانه کعبه و تربت پاک پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) و ائمه بقیع
(علیهم السلام) را یافت، و پس از انجام عمره، بار دیگر به وطن خویش بازگشت تا دل های مرده از جهل را با دانش وسیعی
که اندوخته بود، زنده نماید.

پس از استراحتی کوتاه، بار دیگر سفرهای علمی «زین الدین» آغاز گردید. این بار نوبت به بیت المقدس و درک
محضر «شیخ شمس الدین بن ابی اللطیف مقدسی» بود. وی در آن جا بخش هایی از صحیحین ۱۰ را قرائت نمود و از او
اجازه روایت را دریافت کرد. از این پس شهید ثانی به سوی روم شرقی، عزم سفر نمود و به قسطنطنیه رفت. خود
ایشان در این باره می گوید:

«پس از ورود به این شهر، هجده روز با هیچ یک از بزرگان تماس برقرار نکردم و قضای الهی بر آن مقرّر