پاورپوینت کامل متن فرمایشات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در جمع پاسدارن حفاظت ولی امر ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن فرمایشات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در جمع پاسدارن حفاظت ولی امر ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن فرمایشات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در جمع پاسدارن حفاظت ولی امر ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن فرمایشات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در جمع پاسدارن حفاظت ولی امر ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۳

این مطالبی را که خدمت شما، عرض می کنم، همان نصیحتی است که امروز به جوان ها و فرزندان خودم عرض کردم؛ چون شما هم
فرزندان من هستید. و آن این است که اگر کسی سرمایه ای داشته باشد و آن را تبدیل کند به یک سرمایه دیگر، او ضرر نکرده است. فرض
بفرمایید شما زمینی دارید، سرمایه کسبی دارید و آن را تبدیل بکنید به یک زمین دیگر، ضرر نکرده اید، سرمایه شما به حال خودش باقی است.
اما اگر سرمایه ای داشته باشید و آن را صرف گذران روزانه بکنید، ضرر کرده اید، چرا؟ چون سرمایه تمام می شود و چیزی برای شما باقی
نمی ماند. سرمایه خواری برای گذران روزانه، یک کار عاقلانه نیست. گذران روزانه را باید از کار روزانه به دست آورد. سرمایه را باید نگه
داشت؛ سرمایه های مادی این طوری است. عین همین قضیّه در سرمایه های معنوی هم هست، سرمایه های معنوی شما چیست؟ عمرتان،
عمر. مایه دست شما برای همه منافعی که ممکن است کسی به دست بیاورد، چیست؟ همین زندگی شماست. با عمر است که انسان می تواند
مدارج عالیه را در همه بخش ها به دست بیاورد. اگر انسان زنده نباشد، چیزی به دست نمی آورد. مهمترین سرمایه و ارزشمندترین سرمایه
همین عمر شماست. خوب، این هم دارد تمام می شود. گفت: «عمر برف است و آفتاب تموز». عمر برفِ زیر آفتاب است. لحظه به لحظه دارد
همین طور آب می شود. از عید سال ۸۲ تا امسال یک سالش رفت. اگر شما ۸۰ سال عمر داشته باشید، یک هشتادم آن رفت. اگر خدا مقدّر کرده
باشد که کسی کمتر عمر کند، به همان نسبت، نسبت بالاتری از عمرش از دست رفت. خوب پس این سرمایه دارد به خودی خود، خواهی
نخواهی از دست می رود؛ دست خود ما نیست، سرمایه دارد تمام می شود. خوب، حالا این سرمایه ای که به هر حال دارد تمام می شود، شما
صرف چه چیز بکنید خوب است؟ بعضی ها آن را صرف می کنند برای گذران روزانه شان. عمر را صرف می کنند برای اینکه ناهار بخورند، شام
بخورند، یک لذّتی ببرند، یک کیفی بکنند. در واقع سرمایه را دارند صرف می کنند برای گذران روزانه، سرمایه هم از دست می رود و چیزی هم
دست انسان باقی نمی ماند. فرض کنید کسی از این عمر هیچ سرمایه معنوی به دست نیاورد، وقتی لحظه مرگش رسید، دستش خالی است،
خالی خالی، هیچ چیز دستش نیست. عمرش که تمام شد، چیزی هم در مقابل عمر به دست نیاورده است؛ پس باید چکار کرد؟ عمر، این
سرمایه ای را که دارد به هر حال مصرف می شود و خواهی نخواهی دارد آب می شود، این را بایستی زد به سرمایه یک کار دیگر، که آن بماند
برای انسان، آن چیست؟

üدر درجه اوّل تقوا، تقوا برای شما می ماند؛ هم برای این دنیا تقوا مفید است و هم هزاران برابر برای زندگی ابدی و واقعی که از لحظه
مرگ شروع می شود. از لحظه مرگ یک نشئه دیگر (یک زندگی دیگر) شروع می شود، مثل یک بچه که از لحظه ولادت یک زندگی جدیدی
برایش شروع می شود؛ قبل از آن هم زندگی داشت، اما آن یک زندگی جنینی بود، یک زندگانی ناقص بود، حالا یک زندگی به مراتب بالاتری از
زندگی جنینی از اول ولادت انسان شروع می شود. دم مرگ هم همین جور است. به مجرّدی که جان از کالبد زوال پذیرمان خارج شد، یک
زندگی دیگری شروع خواهد شد، که دیگر نهایت ندارد، تا قیامت است و از قیامت به آن طرف هم که یک زندگی ابدی است؛ یا سعادت ابدی و
یا خدای نکرده خسران ابدی. خوب، تقوا برای این مرحله از زندگی بهترین سرمایه است، «ان خیرَالزاد التَّقوی»؛ بهترین توشه، بهترین دست
مایه، تقوا است.

شما جوان هستید تقوا برای جوان ها آسان تر است تا برای پیرها. درست است که پیرها وقتی پیر می شوند، یک خورده رو به خدا می روند،
اما خیلی فایده ای ندارد، فایده دارد، اما نه آن گونه که برای جوان. جوان می تواند خودش را در قالب تقوا بریزد، خودش را به آن شکل دربیاورد.
ما پیرها وقتی شروع کنیم، نمی توانیم خودمان را قالب گیری کنیم برای تقوا. اما شما جوان ها می توانید، و این قالب می ماند در همه زندگی تان،
اگر نگهش بدارید، می ماند. در پیری نمی شود قالب گیری کرد، در جوانی آسان تر است؛ مثل یک نهال، مثل یک درخت نورس که شما
شاخه اش را به هر طرف می توانید خم کنید و به همان شکل هم می ماند. اما اگر شد یک درخت کهنسال، دیگر نمی شود کاری کرد؛ مگر با ارّه و
با سوزاندن و یا تیشه و با این چیزها باید علاجش کرد. پس تق