پاورپوینت کامل نیلوفر و صبح بررسی سیره های اخلاقی ـ رفتاری معصومین (علیهم السلام) در مسئله قهر و آشتی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیلوفر و صبح بررسی سیره های اخلاقی ـ رفتاری معصومین (علیهم السلام) در مسئله قهر و آشتی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیلوفر و صبح بررسی سیره های اخلاقی ـ رفتاری معصومین (علیهم السلام) در مسئله قهر و آشتی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیلوفر و صبح بررسی سیره های اخلاقی ـ رفتاری معصومین (علیهم السلام) در مسئله قهر و آشتی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۸

اشاره:

از جمله راهکارهای شناخت روحیه و شخصیت هر فرد بررسی رفتار یا گفتار او است. در این
رهگذر، رفتار و گفتار اهل بیت عصمت و طهارت، به عنوان بهترین الگوهای اخلاقی برای
پیروان و شیعیان آن بزرگواران، باید مورد بررسی قرار گیرد. بررسی رفتارهای ائمه
معصومین (علیهم السلام) فرصتی را بر رهروان راه آنان به وجود می آورد تا بتوانند به
رفع نقایص فردی و نارسایی های اخلاقی خود بپردازند.

در آموزه های اخلاقی و رفتاری ائمه هدی (علیهم السلام) سفارش های بسیاری درباره
آشتی دادن و برقراری صلح و دوستی بین مؤمنان وجود دارد. این نوشتار بر آن است تا
نگاهی به سیره عملی اهل بیت در خصوص این موضوع بیندازد.

اهمیت و ضرورت آشتی بودن مؤمنان

در بسیاری از مواقع پیش می آید که دو نفر به خاطر مسائل جزئی با یکدیگر قطع رابطه
کرده یا به قول معروف با همدیگر قهر می نمایند. گاه این مسائل به اندازه ای بی ارزش
هستند که افراد از بیان دلیل قهر خود با دیگران خجالت زده می شوند. در این باره
نگاشته اند روزی مفضّل در خانه امام صادق (علیه السلام) نشسته بود که امام در مورد
آشتی دادن دو مؤمن با او وارد گفتگو شد و فرمود: «ای مفضّل! اگر آشتی دادن دو نفر
نیازمند به صرف هزینه های مالی بود تو آن را بپرداز، من بعدا آن را به تو پس
می دهم». روزی مفضل شنید که بین ابوحنیفه و دامادش درگیری ای به وجود آمده و آن دو
با هم قهر نموده اند. مفضل ابوحنیفه را دید و ساعتی برای صلح دادن او با دامادش با
وی سخن گفت. بعد سراغ داماد او رفت و با او نیز صحبت کرد. سپس هر دوی آن ها را به
خانه خود برد و با جدیت تمام تلاش نمود تا آن دو را آشتی بدهد. او پس از سخن گفتن
با آن دو فهمید که علت قهر آن ها مسائل مالی بوده است. او چهارصد درهم به هر یک از
آن ها داد و از هر دوی آن ها تعهد گرفت که دیگر با هم قهر ننمایند. وقتی آن دو با
هم آشتی نمودند مفضل بن عمر با خنده گفت: «این پول که به شما دادم از آن من نبود
بلکه امام صادق (علیه السلام) به من فرموده بود هر گاه بین دو نفر درگیری ای پیش
آمد و به قهر انجامید و قهر آن ها به خاطر مسائل مالی بود تو از جانب من آن را با
پول حل کن، من بعدا آن را به تو خواهم پرداخت. پس بدانید که آن چه به شما پرداختم
از آنِ من نبود بلکه از آن ابا عبدالله بود)۱.

جواز دروغ در مسئله آشتی دادن

گاه وجود یک موضوع سبب تبیین اهمیت و ارزش موضوعی دیگر می شود، که موارد زیادی از
این دست، در معارف دینی اسلام وجود دارد. از جمله آن ها جواز دروغ گفتن برای آشتی
دادن دو مؤمن است و این مسئله به خوبی بیانگر ارزش آشتی دادن دو مؤمن است در
این باره آمده روزی معاویه بن وهب خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید و از قهر میان
دو نفر اطلاع داد. امام ناراحت شد و به او فرمود:

«ای معاویه بن وهب! نزد آنان برو و از قول من این گونه بگو».

او با خود اندیشید که آیا فقط باید آن چه را که امام به او فرموده است بدون کم و
کاست به آن دو بگوید، یا این که می تواند از خود نیز چیزی به آن بیفزاید تا سبب
آشتی آنان بشود.

از امام پرسید: ای فرزند رسول خدا! آیا من تنها آن چه را که اکنون گفتید به آن ها
بگویم، یا این که می توانم برای آشتی دادن آن ها چیزی بدان بیفزایم؟

امام لبخندی زد و فرمود: «اشکال ندارد برای این که میان آن ها صلح برقرار کنی، چیزی
به آن چه گفتم بیفزایی زیرا در این صورت سخن تو دروغ نخواهد بود و دروغ برای آشتی
دادن دو مؤمن اشکالی ندارد».۲

دامن نزدن به اختلافات

از جمله حقوق برادران دینی نسبت به یکدیگر این است که هر کدام حد خود را شناخته و
به چیزهایی که در طرف مقابل ایجاد حساسیت می کند و سبب به هم خوردن رابطه دوستی
آن ها می شود تعرض ننماید تا پیوند دوستی آن ها مستدام گردد و از مشاجره، کدورت و
در نهایت، قطع رابطه، جلوگیری شود. آورده اند روزی مردی یهودی از کنار حلقه اصحاب
پیامبر (صلی الله علیه وآله) می گذشت. جوانان دو قبیله اوس و خزرج با خوشی و خرمی و
در کمال دوستی و آرامش در کنار یکدیگر نشسته و با هم گرم گفتگو بودند. با دیدن
صمیمیت و دوستی آن ها آتش کینه توزی از دلش زبانه کشید. او پیر فرتوتی از آیین یهود
بود و نمی توانست صلح و دوستی مسلمانان را ببیند و به دنبال فتنه انگیزی بود. با
خود اندیشید که چگونه جمع باصفای آنان را به هم بزند. ناگاه به یاد آورد که اوس و
خزرج پیش از اسلام سالیان سال با هم درگیری داشته اند و دشمنان خونی هم به حساب
می آمده اند و در روزی به نام روز «بُعاث» جنگی خونین با هم به راه می انداختند. رو
کرد به جوانی یهودی که همراهش بود و گفت: «میان جمع آن ها برو و روز بُعاث را
یادآور آنان شو و اشعاری را که آنان در آن روز بر علیه هم می خواندند برایشان
بخوان».

جوان یهودی از دستور پیر خود «ابن قیس» اطاعت کرد و میان آن ها رفت و با آن ها
هم صحبت شد و با نیرنگ و فتنه انگیزی، برخی از اشعار معروف روز بُعاث را در آن مجلس
خواند. سخنان جوان یهودی آتش کینه را در دل جوانان اوس و خزرج زنده کرد و
کینه توزی های آنان و پدرانشان را در جنگ با هم به یادشان آورد. هر کدام در تأیید
اشعار روز بعاث چیزی گفتند و کار به کشمکش و بگو مگو انجامید. یکی از آن ها که «اوس
بن قرظی» نام داشت گفت: «ما حاضریم صحنه آن روز را تکرار کنیم و قدرت خود را به شما
نشان دهیم». دیگری که از خزرجیان بود و «جبار بن صخر» نام داشت، برخاست و سینه اش
را در مقابل او سپر کرد و گفت: «ما نیز حاضریم». نزاع بالا گرفت و هیجان درون آن ها
افتاد و فریادهای پیوسته «مسلح شوید! مسلح شوید!» از دو طرف شنیده شد. آنان