پاورپوینت کامل سپهر دانش;به انگیزه زادروز امام محمد باقر(علیه السلام) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سپهر دانش;به انگیزه زادروز امام محمد باقر(علیه السلام) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سپهر دانش;به انگیزه زادروز امام محمد باقر(علیه السلام) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سپهر دانش;به انگیزه زادروز امام محمد باقر(علیه السلام) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۶

ولادت

امام باقر(علیه السلام)، در سال ۵۷ هجری در شهر مدینه، دیده به جهان گشود.۱ درباره
روز ولادت ایشان بین تاریخ نویسان اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی آن را اول ماه رجب
دانسته اند،۲ ولی مشهور تاریخ نویسان، تاریخ ولادت ایشان را سوم ماه صفر می دانند.۳

نام گذاری امام توسط پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)

امام سجاد(علیه السلام)، این فرزند خجسته فال را به پاسداشت نام و نیای بزرگوار
خویش، حضرت ختمی مرتبت، «محمّد» نامید. این نام را سال ها پیش، پیامبر
اکرم(صلی الله علیه وآله) بر او نهاده بود. در این باره محمد بن مسلم می گوید:

«در کنار جابر بن عبداللّه انصاری [از اصحاب رسول خدا(صلی الله علیه وآله)] نشسته
بودیم که امام سجاد(علیه السلام) همراه فرزند خردسال خود وارد مجلس شد. امام
سجاد(علیه السلام) به فرزندش فرمود: عمویت را ببوس. کودک به سوی جابر آمد و پیشانی
او را بوسید. جابر که در آن روزگار بینایی خود را از دست داده و پیر و فرتوت شده
بود، پرسید: این کودک کیست؟ امام فرمود: او فرزندم محمد است. جابر او را در آغوش
کشید و گفت: ای محمد، رسول خدا به تو سلام رسانید. حاضران [با تعجب] گفتند: از کجا
این سخن را می گویی؟ جابر گفت: در خانه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) بودم که او
مشغول سرگرم کردن حسین(علیه السلام) بود. در این هنگام، به من رو کرد و فرمود: ای
جابر، فرزندم حسین(علیه السلام) دارای فرزندی خواهد شد که نامش علی(علیه السلام)
است… و علی(علیه السلام) نیز صاحب فرزندی می شود که نامش محمد(علیه السلام) است.
اگر او را ملاقات کردی، سلام مرا به او برسان و بدان که پس از دیدار او به پایان
زندگی نزدیک شده ای». محمد بن مسلم می گوید: «سخن جابر تحقق یافت و پس از مدتی
کوتاه از دنیا رفت.۴ او تا پیش از این دیدار همواره می گفت: ای باقر، کجایی! تا
روزی که آن حضرت را ملاقات نمود…».۵

سند و مضمون این روایت، به اندازه ای ممتاز و قوی است که بین شیعه و سنّی مشترک است
و نویسندگان بزرگی از اهل سنت مانند ابن جوزی، ابن صباغ مالکی و ابن قُتَیبه دینوری
آن را در کتاب های خود آورده اند.۶

نگاهی به کنیه و القاب امام

تنها کنیه ای که برای امام باقر(علیه السلام) یاد کرده اند، «ابوجعفر» است و
لقب های مشهور ایشان عبارت اند از:

۱. باقر العلم

۲. شاکر

۳. هادی۷

لقب های دیگری از جمله امین، شبیه،۸ صابر و شاهد۹ نیز برای ایشان برشمرده اند.

در بین این لقب ها، «باقر» از همگی مشهورتر است و علّت تعیین آن را ویژگی های حضرت
برشمرده اند که برجسته ترین آن ها به شرح زیر است:

۱. او شکافنده همه مشکلات علمی و گشاینده پیچیدگی های آن بود.۱۰

۲. حضرت، معارف و دانش گسترده ای در اختیار داشت.۱۱

۳. در اثر سجده های بسیار در پیشانی اش حالت شکافتگی و فراخی به وجود آمده بود.۱۲

مادر امام

ویژگی ممتاز و برجسته امام باقر(علیه السلام) در بین دیگر امامان آن است که او، هم
از سوی پدر و هم از سوی مادر، به شجره پاک رسالت و امامت منتسب است. پدر او، فرزند
برومند امام حسین (علیه السلام) و مادرش ام عبداللّه ، فاطمه (علیهاالسلام)، دختر
بزرگوار امام حسن (علیه السلام) است.۱۳ که در پاک سیرتی و نیک سرشتی سرآمد زنان به
شمار می رفت. امام صادق (علیه السلام) در مورد ایشان فرمود: «او بانویی درستکار بود
که در فرزندان امام حسن (علیه السلام) زنی به درجه کمالش نمی رسید».۱۴

امام باقر (علیه السلام) نیز در توصیف مادر بزرگوار خویش می فرماید:

«روزی مادرم کنار دیواری نشسته بود. ناگهان دیوار فرو ریخت، ولی او دست بر سینه آن
نهاد و گفت به حق مصطفی سوگند، اجازه فرو ریختن نداری. دیوار بر جای خود فروماند،
مادرم به کناری رفت و سپس دیوار فرو ریخت».۱۵

خاستگاه تربیتی

ناگفته پیداست که تربیت و رشد در چنین فضایی، که از هر دو طرف به سلاله پاک امامت
می رسد، در چه سطحی از کمال و برتری خواهد بود. امام در اوان کودکی خویش، افزون بر
تربیت در دامان گهربار پدر، از رشد و تعالی در محضر جد بزرگوارش، حضرت ابا
عبداللّه الحسین(علیه السلام) نیز بهره مند شد و تا سه یا پنج سالگی در محضر پرورش
و تفقد ایشان بود.۱۶

او از برترین نوع تربیت اسلامی در حضور پدر، مادر، جد، عموها و دیگر افراد خاندان
امامت برخوردار شد و در فضایی آکنده از همه گونه زیبایی های معنوی این خاندان رشد
کرد.

کودکی آزاده

سبزترین عروج انسان در سرخ ترین روز آفرینش، پیش روست و کاروان حسینی(علیه السلام)
به سوی منزلگاه «طفّ» در حال حرکت است. عقربه های زمان، دهم محرم سال ۶۱ هجری را
نشان می دهند و قلم تقدیر، سرخ ترین رنگ را در پرده «کربلا» نقش می کند و
نگارینه ای جاوید از بزرگ ترین حماسه انسان بر جای می گذارد. شاید سهمگین ترین
رویداد زندگانی امام باقر(علیه السلام) پیش از امامت، روزی بود که سه سال بیشتر
نداشت و پژواک غمگین، ولی استوار «اللهم تقبّل منّا قلیل القربان» پرده گوش تاریخ
را لرزاند. فرساینده ترین و دشوارترین ساعت ها بر امام سجاد(علیه السلام)، حضرت
زینب(علیهاالسلام) و زنان و کودکان همراه می گذرد. اشک مجالشان نمی دهد، ولی صبر و
استواری شان خبر از پیروزی ای بزرگ دارد. در این میان، امام باقر(علیه السلام) نیز
میان کودکان دیگر، چشم برستم روزگار می گشاید و غم ایام را برخود هموار می سازد. او
شاهد بزرگ ترین روز تاریخ است. او نیز از شب عاشورا چشم بر هم ننهاد و به لبیک
عاشقان گوش فرا داد و پرواز تک تک آنان را دید و در نخستین سال های زندگی خود،
والاترین درس هستی را درک کرد.

امام باقر(علیه السلام) به همراه زنان و کودکان دربند، کربلا و خاطره اش را وا
می گذارد و راه شهر بی وفایی ها، «کوفه»، را در پیش می گیرد.

آن گاه که کلام آتشین پدر بزرگوارش و زینب(علیهاالسلام)، نفس را در سینه ها زندانی
کرد و چشم ها را به بهت گرایاند، امام باقر(علیه السلام) به سخنان ایشان گوش فرا
داد۱۷ و درسی دیگر در استقامت و پای مردی در دفاع از حقانیت آموخت تا آن روز که
کاروان به شهر شام رسید و به کاخ یزید خوانده شد.

یزید، رو به امام سجاد(علیه السلام) کرد و گفت: «ای علی! اوضاع را چگونه می بینی؟»
امام سجاد(علیه السلام) فرمود: «آنچه را ک