پاورپوینت کامل مسؤولیت والدین در زمینه بازی کودک از نظر اسلام ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسؤولیت والدین در زمینه بازی کودک از نظر اسلام ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسؤولیت والدین در زمینه بازی کودک از نظر اسلام ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسؤولیت والدین در زمینه بازی کودک از نظر اسلام ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۸

اشاره:

امروزه این موضوع ثابت شده است که آموزش و پرورش کودکان، تنها به نوع رسمی آن محدود نمی شود، بلکه روش های فراوان
دیگری هم وجود دارد که کودکان از رهگذر آن ها، دانش و اطلاعات لازم را به دست می آورند و با فرهنگ و هنجارهای اجتماعی آشنا
می شوند. یکی از منابع بسیار مهم در این مسیر و عامل بنیادی در رشد و تکوین شخصیت کودکان، «بازی» و «اسباب بازی» است.
کودکان به کمک بازی و اسباب بازی با دنیای اطراف خویش آشنا می شوند، تا جایی که عشق و آرزوی کودک، در بازی و اسباب بازی
خلاصه می شود و جهانی بدون این دو، برای وی زندانی بیش نیست. بنابراین، «بازی» و «اسباب بازی» سرمایه آن هاست.

با همه سودی که در بازی موجود است، از پی آمدهای منفی و زیانبار اسباب بازی و بازی های رایانه ای نیز نباید غفلت کرد. گر چه
کودکان و نوجوانان علاقه مندند که به هر گونه بازی مشغول شوند و لحظات سرشار از شادی و نشاط را تجربه کنند، ولی این وظیفه
والدین است که کودکان را در انتخاب بازی های مناسب و اسباب بازی های مفید و سازنده یاری کنند و آنان را از بازی ها و اسباب
بازی های زیان بار بر حذر دارند. مشاهده های بالینی نشان داده است که گونه های ویژه ای از این بازی ها، همراه با شیفتگی بیش از اندازه به
آن، می تواند زمینه ساز بروز واکنش های ناسازگار فیزیولوژیکی، ایجاد فشارهای جسمی، درد و رنج ناشی از وضعیت نامساعد بدن یا
انجام حرکت های تکراری هنگام بازی شود. جذابیت بازی های رایانه ای و اسباب بازی های موجود در بازار، در ماهیت تعاملی آن ها نهفته
است. این بازی ها بر خلاف سرگرمی های سنتی، ذهن کودکان و نوجوانان را به حدی مشغول می کند که توجه فرد از مسائل مهم تر و
روزانه زندگی منحرف می شود.

در چنین شرایطی، کمک به اعتلای فرهنگ و آگاهی بخشی والدین در زمینه بازی و اسباب بازی و نیز ارائه راه کارها و مدل های
ساخت اسباب بازی مبتنی بر فرهنگ خودی، یکی از وظایف اصلی والدین، پژوهشگران و نهادهای فرهنگی است.

طبیعی است آن چه از اسلام در مورد بازی به دست ما رسیده، به وسعت و گستردگی دیدگاه روان شناسان در این زمینه نیست؛ زیرا
دغدغه اصلی اسلام نه فقط توصیف مفاهیم و ارائه و تبیین های علمی، بلکه تربیت انسان ها و ارائه یک جهان بینی است.

از این رو، آن چه اسلام در مورد بازی کودک و موضوع هایی از این قبیل بیان نموده، ناظر به جنبه های تربیتی آن است که به صورت
گذرا به آن اشاره می شود.

از نظر اسلام، مسؤولیت پدر و مادر تنها اداره زندگی مادی و تأمین نیازهای جسمانی کودک نیست، بلکه پاسخگویی به نیازهای
عاطفی و روانی کودک و توجه به جنبه های تربیتی وی نیز بر عهده والدین است.

مسؤولیت و وظیفه والدین در برابر فرزندان آن چنان سنگین است که امام سجاد (علیه السلام) از پیشگاه خداوند برای انجام این رسالت
ارزشمند طلب یاری می کند و می فرماید: «وَ اِعِنّی علی تربیتهم و تأدیبهم و برّهم»؛ بار خدایا مرا در تربیت و تأدیب فرزندانم یاری و مدد
بفرما».۱

دین اسلام برای پدر و مادر ارزش بسیاری قائل است، به گونه ای که می فرماید: «وَ قَضی رَبُّکَ أَلاّ تَعبُدُوا إلاّ إیّاهُ وَ بِالوالِدَینِ إحساناً»؛
پروردگارت فرمان داده جز او را نپرستید و به پدر و مادر خود نیکی کنید (اسرا/ ۲۳) همچنین دیگر سفارش های اسلام درباره والدین، به
سبب همین مسؤولیت سنگین و نقش سازنده آنان در تربیت فرزند است. والدین اگر به وظایف خویش عمل کنند و در زمینه تربیت و
ارضای نیازهای عاطفی و روانی کودکان درست عمل نمایند، از بسیاری مشکلات اجتماعی پیش گیری می شود. این مسأله می تواند
بیشترین سهم را در ساختن جامعه سالم و خلاق داشته باشد.

جامع ترین تعبیری که گستره مسؤولیت والدین در برابر فرزندان را نشان می دهد، واژه «تأدیب» و «تربیت» است و در روایات گوناگون
از والدین خواسته شده است که به آن اهمیت دهند. حضرت علی (علیه السلام) در این باره می فرماید: ارزش گذارش و تفضل هیچ پدری به
فرزندش بهتر از آموختن ادب شایسته نیست».۲ اگر والدین بتوانند از ابتدای کودکی رابطه خوبی با کودکان خود برقرار کنند، آن ها را
تربیت و نیازهای عاطفی و روانی آن ها را ارضا کنند، بی گمان در دوران نوجوانی و جوانی نیز ارتباط بهتر و سالم تری خواهند داشت.

از آن جا که هدف مهم و وظیفه اصلی والدین، تربیت و شکوفاسازی استعدادهای کودکان است، اسلام هر آن چه را برای رسیدن به
این هدف مفید باشد، پذیرفته است و از والدین می خواهد که زمینه رشد را برای کودکان فراهم کنند. بازی و اسباب بازی از این گونه
است؛ زیرا اسباب بازی خوب و مناسب، به کودک فرصت می دهد تا جنبه های جسمی، روانی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی و رشد
بهنجار شخصیت خود را تربیت و تقویت کند.

بازی از نظر جسمی سبب هماهنگی عضلات و اعضای بدن می شود. کودکانی که فرصت بازی داشته اند، چُست و چالاک اند و بیشتر
برای رویارویی با سختی های زندگی آماده می شوند، بنابراین، در برابر مشکلات و ناملایمات صبور و پایدار خواهند بود.

قواعد و اصول و مقررات بازی ها، کودک را با روح قوانین و اصول اخلاقی آشنا می سازد و او را آماده می کند که اصول و مقررات
زندگی اجتماعی را درک کند و مسائل انضباطی و اخلاقی را درست و به موقع به کار بندد. بسیاری از اصول ارزشمند اخلاقی و اجتماعی
مانند تعاون، همکاری، همدلی، مشارکت و مانند آن را کودکان به هنگام بازی می آموزند. از این رو، والدین و مربیان باید امکانات لازم را
برای بازی های مفید کودکان فراهم کنند و به هیچ رو کودکان را منع نکنند و به این اصل توجه داشته باشند که شُغل کودک تا هفت سالگی
بازی است. رسول خدا (صلی الله علیه وآله) خطاب به والدین می فرماید: «هفت سال فرزندت را به بازی فراخوان».۳ پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) در
فرصت های مناسب با نوه های خود (امام حسن و امام حسین (علیهاالسلام)) بازی می کرد، و آنان را به بازی با همسالان خود تشویق می کرد.۴

اینک با این مقدمه، محورهای عمده وظایف و نقش های والدین در مورد بازی کودک را بررسی می کنیم.

الف) فراهم کردن زمینه مناسب برای بازی کودک

خانه و خانواده، محل رشد کودک ونخستین مدرسه تربیت اوست. بنابراین، ایجاد شرایط مساعد در محیط خانواده از مهم ترین
وظایف پدر و مادر و یکی از اساسی ترین نیازهای کودک به شمار می آید. بررسی های گوناگون ثابت کرده است که ایجاد محیط امن و
سرشار از امکانات تفریحی، یکی از عوامل سلامت روح و روان آدمی است و برای کودک ارزش حیاتی دارد.

روان شناسان بر روابط کودکان با کسانی که مراقبت از آنان را بر عهده دارند، تأکید کرده و این کنش های متقابل را اساس عمده رشد
عاطفی در کودکان قلمداد کرده اند. کودکان نسبت به افرادی که زمینه های لذت و سرگرمی و تفریح را برایشان فراهم می کنند، دلبستگی و
احساسات مطلوبی پیدا می کنند.

اگر والدین محیط های امنِ سرشار از اعتماد و احترام متقابل را به وجود آورند، احساس ناامنی در کودکان کمتر می شود، و احساسات
خوب، شعور و انگیزه ذاتی یادگیری در آنان شکوفا شود. در چنین محیطی، بهترین شرایط ذهنی برای یادگیری کودکان ایجاد می شود.۵

«ما می توانیم از طریق تدارک زمینه مناسب برای بازی، به کودک، چیزی را بدهیم که او را قادر می سازد تا بالغ شود. با شجاعت و
اعتماد به نفس با زندگی رو به رو شده و احساس کفایت را در خود برای مشارکت در نظم اجتماعی رشد دهد. بالاتر از همه این که با
فراهم نمودن زمینه مطلوب و وسایل مورد علاقه کودک می توانیم به او کمک کنیم تا از خود تصویری را که هماهنگ با انتظارات و
مسؤولیت های یک نظام اجتماعی آزاد باشد، بسازد. نظمی که در آن هر عضو باید یاد بگیرد که بار آزادی را تحمل کند و به عنوان یک
شخصیت مستقل در دنیایی با ارزش هایی مشترک و هدف دار زندگی کند.»۶

یکی از فرضیه های روان شناسی رشد این است که بازی، رشد هوشی کودکان را تسریع می کند. در تأیید این فرضیه مطالعاتی انجام
شده است که نشان می دهد. کودکانی که اصلاً اسباب بازی ندارند یا امکانات کمی برای بازی دارند، از نظر هوشی و شناختی، از همسالان
خود عقب ترند. بنابراین، بعضی از روان شناسان بر این باورند که یکی از دلایلی که کودکان طبقه کم درآمد، پس از ورود به مدرسه با
مشکلات یادگیری رو به رو می شوند، این است که امکانات کمی برای بازی در اختیار داشته اند و بازی های شان نسبت به کودکان طبقه
متوسط، محدودتر بوده است. در یکی از پژوهش ها، امکاناتی فراهم شد تا خانواده های کم درآمد به اسباب بازی دسترسی پیدا کنند. ظ
نتایج این پژوهش نشان داد که اسباب بازی می تواند نقش مؤثری در رشد شناختی و هوشی کودکان داشته باشد.۷ به نظر می رسد در این
پژوهش، اسباب بازی وسیله ای است برای تحریک و تشویق رابطه متقابل میان مادر و کودک و از آن رو که تحریک کلامی و روابط
محبت آمیز، رشد شناختی را تسهیل می کند، شاید نتایج موفقیت آمیز این برنامه بیشتر به دلیل چگونگی رابطه بین مادر و کودک باشد تا
تنها وجود اسباب بازی ها. بنابراین، تنها در دسترس بودن اسباب بازی ن