پاورپوینت کامل شرایط و آثار تربیتی دعا در اسلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرایط و آثار تربیتی دعا در اسلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرایط و آثار تربیتی دعا در اسلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرایط و آثار تربیتی دعا در اسلام ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۹

مقدمه

انسان در مسیر زندگی خود همواره با دعا و نیایش مأنوس و
رفیق بوده است. نیاز بشر به دعا آن چنان گسترده است که اختصاص به مؤمنان نداشته
و در طول تاریخ، کافران نیز به دعا و نیایش رو آورده اند؛ لکن آنان در اثر
گمراهی، از این یار دیرینه و مؤثر در غیر جایگاه اصلی و حقیقی آن استفاده
کرده اند. آنها به جای اعتقاد به خدای یگانه و جست وجوی رفع حاجت از او، به غیر
او رو آوردند؛ قرآن کریم می فرماید:

و ما دعاء الکافرین الاّ فی ضلال

« دعای کافران که غیر خدا را می خوانند، در گمراهی است و به جایی نمی رسد.»

یکی از خدمات بزرگ اسلام، به بشریت این است که فرزندان
آدم را از این انحراف بازداشته و آنان را در مسیر صحیح و شایسته هدایت کرده
است.

موضوع دعا، که مورد توجه قرآن کریم و روایات اسلامی
واقع شده، پرسشهای زیر در مورد آن مطرح است که دعا چیست؟ چه نیازی به آن هست؟
چگونه باید دعا کرد؟ به درگاه چه کسی باید دعا کرد؟ دعا چه چیزی به انسان
می دهد؟ جایگاه دعا در میان سایر کارها کجاست؟ و پرسشهایی از این قبیل که در
این نوشتار به طور مختصر به پاسخهای آن می پردازیم.

تعریف دعا

«دعا» به معنای خواستن و طلبیدن است. اصطلاحا: «الدّعاء
الرغبه الی اللّه…»؛ یعنی دعا همان میل و توجه به سوی خداست و به وسیله آن
موجودی از خداوند چیزی را درخواست می کند.

دلیل اصلی رو آوردن به دعا و راز و نیاز با معبود توانا
همانا نیازهای مادی و معنوی انسان است. از آن جایی که آگاهی ما و تواناییهای ما
بسیار کم تر از نیازهاست، لذا نیاز به دعا و خواستن از توانای بی منتها امری
ضروری است. مولایمان می فرماید:

«ما المبتلی الذی قد اشتد به البلاء بأحوج إلی الدعاء من
المعافی الذی لا یأمن البلاء!»

«آن کس که به شدت گرفتار دردی است نیازش به دعا بیش تر از تندرستی که از بلا در
امان است نمی باشد.»

اکنون به اصل موضوع پرداخته و در طی چند گفتار مسئله را پی
می گیریم:

گفتار اول: اهمیت و فضیلت دعا در اسلام

در قرآن کریم، به اهمیّت و مطلوبیت نیایش توجّه ویژه شده و
در مورد دعا کردن سفارش و توصیه های مؤکد انجام گرفته است. در این جا به برخی
از آیات در این زمینه اشاره می کنیم:

ادعوا ربّکم تضرُّعا و خفیه انّه لا یحب المعتدین

«پروردگار خود را [آشکارا] از روی تضرّع، و در پنهانی
بخوانید! و از [تجاوز دست بردارید] که او متجاوزین را دوست نمی دارد!»

وَ اِذا سَألَکَ عِبادِی عَنّی فِأنِّی قَریب اُجیبُ دَعْوَهِ الدّاعِ اِذا
دَعانِ

«و هنگامی که بندگان من، از تو درباره من سؤال کنند، [بگو] من نزدیکم! دعای دعا
کننده را، به هنگامی که مرا می خواند، پاسخ می گویم!…»

قُلِ ادْعُوا اللّه اَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ ایّا ما
تَدْعُوا فَلَهُ الاسْماءُ الْحُسْنی

«بگو: خدا را بخوانید یا «رحمان» را، هر کدام را بخوانید، [ذات پاکش یکی است] و
برای او بهترین نامهاست!»

وَ قالَ رَبُّکُمْ ادْعُونِی اَسْتَجِبْ لَکُمْ اِنَّ
الَّذینَ یَسْتَکْبِروُنَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ

«پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانید تا [دعای] شما را بپذیرم! کسانی که از
عبادت من تکبر می ورزند به زودی با ذلت وارد دوزخ می شوند!

این آیات که امر به دعا می کند، همه نشان دهنده اهمیت
دعاست.

در روایات نیز به اهمیت و فضیلت دعا توجه ویژه شده است
که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) نقل شده است:
«الدّعا مُخّ العباده»؛ «دعا مغز عبادت است.»

از امیر المؤمنین، وی از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) نقل فرموده:

«الدُّعاءُ سَلاحُ الْمُؤمِنِ وَ عَمُودُ الدّینِ، وَ نُورُ
السَّمواتِ وَ الأرْضِ»

«دعا اسلحه و ابزار مؤمن است و [نیز] پایه دین و نور آسمان و زمین است.»

همچنین امام باقر (علیه السلام) فرموده است:

ما مِنْ شَی ءٍ اَفْضَلُ عِنْدَ اللّهِ عَزّوَجَلَّ مِنْ
اَنْ یُسألً وَ یُطْلَبً مِمّا عِنْدَهُ

«در نزد خداوند هیچ چیز بهتر از این نیست که از او سؤال شود و از آنچه نزد او
است درخواست گردد.»

بدین ترتیب، ارزش و اهمیت دعا در فرهنگ اسلامی، مسلّم
بوده و جای تردیدی در آن نیست و تأکید فراوان آیات و روایات نشان دهنده جایگاه
ویژه دعا در اسلام است.

گفتار دوم: دعا و شرایط آن

نیایش، برقراری ارتباط معنوی و توجّه روح به ذات اقدس یگانه
است. دعا، باعث تقویت ارتباط مستمر و مأنوس شدن با مبدأ هستی بخش است که تمام
شئون زندگی وابسته به فیض و عنایت اوست. خواستن از او، سبب افزایش شناخت به
عظمت مقام حسنای اوست تا هر چه بیش تر حجاب و گرد و غبار از دل برداشته شده و
معبود محبوب را از نزدیک مشاهده کند، صفات جمال و جلال او را بهتر و روشن تر در
یافته و آثار معرفت را در خود احساس نماید.

دعا، نشانه انس و الفت روح و جان با ذات یکتاست و موجب
حصول آرامش و سکون نفس است، مانند مشتاقی که دوست خود را یافته، از دیدارش
خوشحال و از گفتارش لذّت می برد؛ نیازها و مشکلات خود را با او در میان گذارده
و پرده از رازها برداشته و آرزوهایش را بازگو می کند.

آری! این گونه تماس مهربانانه، روح و روان آدمیان را
متأثر ساخته و تأثیر ژرف می بخشد در دعاها به کلماتی می رسیم که دعا کننده،
گویا عزیزترین و مهربان ترین دوست خود را دیده، با او سخن می گوید، همانند:

«یا شفیق، یا رفیق، یا رُکنی الوثیق، یا جاری اللصیق…»

«ای مهرورزم! ای دوست و رفیقم! ای پشتیبان مورد اعتمادم! ای
همسایه وابسته به روحم!…».

دعا همچون سایر عبادات آداب و شرایط ویژه دارد که در
صورت انجام و رعایت آنها، نتیجه بهتر و مطلوب تری به دست می آید. در این جا به
برخی از آن آداب و شرایط اشاره می کنیم:

۱- ایمان به عظمت و قدرت خداوند:

دعا کننده باید با تمام وجود متوجّه قدرت خداوند باشد و
باور راسخ داشته باشد که او قادر و توانا بر همه ممکنات است و از غیر او دل
کنده و امیدی به دیگران نداشته باشد. در قرآن کریم می خوانیم:

و من یتوکل علی اللّه فهو حسبه

«و هر کس به خدا توکّل کند، امرش را کفایت می کند.»

دعا آن گاه به اجابت می رسد که همراه با ایمان باشد:
فَلْیُؤمِنُوا بِی.

۲- توجّه قلبی:

داعی، باید با توجه کامل و از دل و جان خداوند را بخواند و
خواسته خود را با او در میان بگذارد. دعا و درخواست باید خالصانه باشد:
فادعواللّه مخلصین له الدین

امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید:

لا یَقْبَلُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ دُعاءَ قَلْبٍ لاهٍ

«خداوند بزرگ، دعای دلی را که غافل و مشغول باشد نمی پذیرد».

یا در قرآن کریم می خوانیم: …وَ یَدْعُونَنا رَغَبا وَ
رَهَبا وَ کانُوا لَنا خاشِعینَ

«و با حالت امید و ترس، ما را می خواندند و برای ما خاشع بودند.»

اجابت دعا بستگی به حالت دعا کننده دارد و چنان چه با
قلب نورانی و توجّه کامل نباشد، احتمال قبولی دور می نماید.

۳- شناختن خیر و شر:

دعا کننده باید راه نجات را از راه هلاکت بشناسد تا از
خداوند امری را که موجب هلاکت اوست، در حالی که او می پندارد، به نفع و به صلاح
او است طلب نکند؛ چنان که خداوند می فرماید: وَ یَدْعُ الاِنْسانُ بِالشَرِّ
دُعاءَهُ بِالْخَیْرِ وَ کانَ الانْسانُ عَجُولاً

انسان [بر اثر شتاب زدگی]، بدیها را طلب می کند آن گونه که نیکیها را می طلبد؛
و انسان، همیشه عجول بوده است [و نمی داند آن چه را از خداوند می خواهد، برای
او شرّ است نه خیر.]

یکی از شرایط دعا، شناختن امر خیر از غیر آن است و چنان
چه، این شرط مراعات نشود، دعا مستجاب نخواهد شد و از آن جایی که خداوند ارحم
الراحمین است، امر «شرّ» را نیز برای او اجابت نخواهد کرد. از این رو اگر
خواسته ای از خدا داشته باشیم و خیر و شر آن را ندانیم، باید از خدا بخواهیم که
هر طور خیر و مصلحت ما می داند عمل کند.

۴- مشروع بودن خواسته:

باید تأمل کنیم که آنچه را از خداوند می خواهیم، مشروع یا
راجح باشد، نیز پس از مشروع بودن خواسته، باید برای جهت مشروع خواسته شود. صاحب
مصباح الشریعه، در این باره می نویسد:

«… چنانچه شرایط دعا را رعایت نکنیم، امید به اجابت دعا
نیست؛ زیرا خداوند متعال، از نیت و اراده درونی ما آگاه است و می داند که ما،
قابلیت افاضه را نداریم و با نبود شرط، وجود مشروط معقول نیست.»

چنانچه، کسی از خداوند توسعه در رزق را بخواهد تا در کارهای خلاف مصرف کند،
اجابت نخواهد شد.

۵- رعایت زمان دعا

هر چند درهای رحمت الهی، همواره به طرف بندگانی که صادقانه
و خاشعانه او را می خوانند، باز است و خداوند به آنها وعده پاسخ داده است، امّا
امامان معصوم (علیهم السلام) به برخی از زمانها، عنایت بیش تری دارند و احتمال
استجابت را در این مواقع خاص، بیش تر دانسته اند. این زمانهای خاص از قرار ذیل
است:

الف) در طول سال، روز عرفه مناسب ترین روز برای دعاست،
چنان که در روایت آمده است که حضرت حق، در آن روز به ملائکه دستور می دهد که
بندگانی که از اطراف جهان برای بندگی و اطاعت من آمده اند، خواست و حاجت آنان
چیست؟ ملائکه جواب می دهند: خواسته و حاجت آنان نیست جز آمرزش گناهان. خداوند
می فرماید: شما شاهد باشید که گناهان بندگانم را بخشیدم؛

ب) در میان ماهها، ماه مبارک رمضان و مخصوصا شب قدر که در کتب ادعیه دعا در
آن بسیار تأکید و سفارش شده است؛

ج) در میان روزهای هفته، روز جمعه: امام باقر (علیه
السلام) می فرماید:

«اِنَّ اللّهَ تَعالی یُنادِی کُلَّ لَیْلَهِ جُمُعَهٍ
مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مِنْ اَوّلِ اللَّیْلِ اِلی آخره اِلاّ عَبْدَ مُؤمِن
یَدْعُونی لِدینِهِ وَ دُنْیاهُ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَاُحیبُهُ، اِلاّ
عَبْدَ مُؤْمِنٍ یَتُوبُ اِلَیَّ مِنْ ذُنُوبِهِ قَبْلَ طُلوعِ الْفَجْرِ
فَاَتُوبَ اِلَیْهِ…»

«خداوند بزرگ در هر شب جمعه از اول تا آخر شب از بلندای عرش ندا می دهد