پاورپوینت کامل اسلام و تربیت انسان ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسلام و تربیت انسان ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسلام و تربیت انسان ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسلام و تربیت انسان ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۷

از دیدگاه اسلام تربیت موفق بر اساس اصول و پایه هایی مبتنی
است که بدون در نظر داشت آنها هرگز اهداف تربیتی اسلام تأمین نمی شود. در
رویکرد تربیتی اسلام اصول عبارت است از مفاهیم و تکیه گاههای نظری که از قرآن
کریم و سنّت معصومان (علیهم السلام) کشف و استخراج می گردد. اهم این اصول
عبارتند از:

۱. اصل اعتدال

مکتب اسلام مسلمانان را در کلیه امور از جمله در امر تربیت
به اعتدال توصیه کرده است. آیات و روایات متعددی بر اعتدال در امور دلالت
دارند، از جمله:

«و کذلک جعلناکم امه وسطا» و این چنین شما را امت میانه
(معتدل) ساختیم؛

«و اقصد فی مشیک» «در رفتارت میانه رو باش!» امت میانه در هیچ امر از امور
افراط نمی کند و تمام برنامه هایش در حد اعتدال است.

قال علی (علیه السلام): «لاتری الجاهل الا مفرطا او
مفّرطا»؛ جاهل یا افراط می کند و یا تفریط.»

امام باقر (علیه السلام) خطاب به فرزندش فرمود: «فرزندم مراقب باش به
نیکویی میان دو بدی که آن دو بدی را از بین می برد.»

امام صادق (علیه السلام) پرسید: این امر چگونه است؟ در
پاسخ فرمود: «مانند این سخن خدا که نماز خویش را به آواز بلند مخوان و آن را
آهسته هم مخوان که آن دو همان بدی است و میان این دو را برگزین که نیکویی است.»

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) درباره دوستی و دشمنی چنین توصیه می کند
که: «دوست خود را در حدّ اعتدال دوست بدار شاید روزی دشمنت گردد و با دشمنت در
حدّ اعتدال دشمنی کن شاید روزی دوستت گردد.»

امام علی (علیه السلام) در مورد خوف و رجاء این چنین سفارش فرموده است:
«خیر الاعمال اعتدال الرجاء و الخوف»؛ «بهترین کارها اعتدال در بیم و امید است.

در روایت معروف از آن حضرت است که: «انحراف به راه راست و چپ گمراهی است و
راه مستقیم و میانه جاده وسیع حق است؛ کتاب خدا و آیین رسول همین راه را توصیه
می کند و سنّت پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز به همین راه اشاره دارد؛ و
سرانجام همین جاده ترازوی کردار همگان است و راه همه بدان منتهی می شود.» حضرت
در بیان دیگر فرمود: «کل تقصیر به مضر و کل افراط به مفسده»؛ «هر کمبودی را
زیانی و هر زیادی را تباهی است».

حکما نیز اساس اخلاق را اعتدال در خویها و صفات نیک و تنها راه نجات را
میانه روی دانسته اند. چنانچه ملا مهدی نراقی می نویسد:

«بر هر خردمندی واجب است که در اکتساب فضایل اخلاق که
حد وسط و اعتدال در خویها و صفات نیک است و از جانب شریعت به ما رسیده است کوشا
باشد و از رذایل که افراط و تفریط است اجتناب کند و اگر از این راه تقصیر و
کوتاهی کند هلاکت و شقاوت ابدی گریبانگیرش شود.»

امام راحل «ره» نیز نوشته است: «بدان که تعدیل قوای نفسانی که غایت کمال
انسانی و منتهای سیر کمالی وابسته به آن است بلکه به یک معنی خود آن است از
مهمات امور است که غفلت از آن خسارت عظیم و خسران و شقاوت غیر قابل جبران است.»

۲. اصل تسامح و تساهل

مقصود این است که مربی باید در فعالیتهای تربیتی خود
آسان ترین راه را پیش پای متربی بگذارد و در حد توان و استعدادش از او کار
بکشد، و تلاش کند که در او میل و رغبت ایجاد کند و با او به ملایمت و مدارا
رفتار نماید؛ چنانچه آیات قرآن بدان سفارش نموده است: (یرید اللّه بکم الیسر و
لا یرید بکم العسر)؛ «خدا برای شما آسانی می خواهد و دشواری نمی خواهد».

(لا یکلف اللّه نفسا الا وسعها لها ما کسبت و علیها ما
اکتسبت)؛ «خداوند هر کس را به اندازه توانش مسئولیت داده است.»

در روایات نیز اسلام دین سهله و سمحه معرفی شده است:

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند مرا بر
شریعت حنیف که آسان و ملایم است مبعوث نموده است»

«ای مردم! به درستی که دین خدا آسان است.»

«بر مردم آسان بگیرید و سخت مگیرید، نوید دهنده باشید و در آنان ایجاد نفرت
نکنید.»

امام علی (علیه السلام) می فرماید: «دلها را میل و رو آوردنی است و پشت
کردنی، پس دلها را آنگاه به کار گیرید که خواهان است و روی در کار؛ زیرا دل اگر
ناخواه بکاری وادار شود کور گردد.»

«نفس خود را برای عبادت و بندگی برانگیز و با آن مدارا کن و مقهورش مدار و
بر آن آسان گیر و به هنگام نشاط و فراغت روی به عبادت آر جز آنچه بر تو واجب
است که باید آن را بجای آری و در وقت آن بگذاری.»

بدین ترتیب آیین تربیتی اسلام بر تکالیف شاق بنا نشده است؛ بدان جهت که
اسلام دینی است متعادل و میسور که بر فطرت آدمی استوار شده است؛ سختیهای ظاهری
آن نیز بدلیل آنکه با فطرت هماهنگی و سازگاری دارد در ذایقه جان آدمی شیرین و
گواراست و همین باعث می شود که صفات الهی و خصلتهای نیک به آسانی کسب شود و به
همین دلیل در صدر اسلام تا پیامبر (صلی الله علیه و آله) دین را بر مردم عرضه
کرد بیشتر آنها با دل و جان شیفته آن شدند و آن را پذیرفتند.

۳. اصل تدریج

تدریج به معنای اندک اندک و آهسته آهسته پیش رفتن و
پایه پایه نزدیک شدن است. هیچ انسانی جز بر اساس تمکن و توانایی اش و جز با
حرکتی تدریجی و مناسب به کمالات الهی دست نمی یابد؛ همچنان که عکس این مطلب نیز
صادق است و هیچ انسانی یک مرتبه و دفعتا تباه نمی شود. خدای متعال در چند آیه
از کتاب کریمش مردمان و مؤمنان را هشدار می دهد که گامهای شیطان را پیروی
نکنند، از جمله می فرماید:

(یا ایها الذین آمنوا لا تتبعوا خطوات الشیطان و من یتبع
خطوات الشیطان فانه یأمر بالفحشاء و المنکر»

«ای کسانی که ایمان آورده اید، از پی گامهای شیطان مروید، و هر که پای بر جای
گامهای شیطان نهد (بداند که) او به زشتکاری و کارهای ناپسند وا می دارد».

«خطوات» جمع «خطوه»، در اینجا گامهایی است که شیطان
برای رسیدن به هدف خود و تباه ساختن مردم بر می دارد. روش او روشی گام به گام
است. اعمال شیطانی و انحرافی تدریجا در انسان نفوذ می کند، نه به صورت دفعی و
ناگهانی. تدرج و تمکن در تربیت، امری است که در هر دو طرف صادق است و انسان بر
اساس آن به سوی والایی یا تباهی سیر می کند.

ملاحظه تفاوتهای فردی و اختلاف استعدادها و تواناییها
در تربیت از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چون آدمها از نظر فیزیکی و طبیعی یکسان
نیستند و اختلاف از لوازم وجود این عالم است. همین تفاوتها مایه بقا و دوام
جوامع بشری و از نشانه های قدرت خداوند است. چنانچه خداوند در قرآن می فرماید:
(مالکم لا ترجون للّه وقارا و قد خلقکم اطوارا؛)؛ «چه شده است شما را که خدای
را به بزرگی باور ندارید و حال آنکه شما را گوناگون آفرید.»

بی گمان ترکیبات بدنی و فیزیکی باعث اختلاف در استعدادهای جسمی و روانی
می شود و با ضمیمه شدن اختلاف محیطها، سلیقه ها، سنتها و آداب، مقاصد و
رفتارهای نوعی و شخصی است که جوامع پدید می آیند.

از نظر علمی و نیز روایات ثابت شده است که اگر این
تفاوتها نبود انسانها به اندازه یک چشم به هم زدن قادر به اداره زندگی نبودند.
علی (علیه السلام) می فرماید: «لا یزال الناس بخیر ما تفاوتوا فاذا استووا
هلکوا»؛ «مردم تا هنگامی که متفاوتند بر خیر صلاحند