پاورپوینت کامل کودکی از جنس آسمان; نگاهی به کودکی و نوجوانی امام مجتبی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کودکی از جنس آسمان; نگاهی به کودکی و نوجوانی امام مجتبی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کودکی از جنس آسمان; نگاهی به کودکی و نوجوانی امام مجتبی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کودکی از جنس آسمان; نگاهی به کودکی و نوجوانی امام مجتبی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۷

اشاره

در خنده های دل انگیزِ صبحدم نیمه رمضان، مژده میلادی خجسته
به آسمان ها برخاست. میلاد شکوفه ای که بر شاخسار «آل عبا» رویید و عطر نیکویش،
در نسیم پیچید و تمام کوچه باغ هایِ نیکی را پیمود و باغ ضیافت الهی را با قدوم
خود زیور و زینت داد. گوهری تابناک، که از دو دریای عصمت بیرون آمده بود. حُسن
خدا در خانه زهرا (علیها السلام) و علی (علیه السلام) تجلی می کند و حَسَن
(علیه السلام) سید جوانان اهل بهشت، چشم بر جهان می گشاید. کودکی از جنس آسمان
که کودکی اش بزرگ ترین آموزگار بزرگان است. میلاد ایشان زمینه ای فراهم آورد تا
قطره ای از دریای مواج حسن او در کودکی و نوجوانی به کام جان ریخته شود.

در نیک شهر قدسی

کودکان مانند گلهایی هستند که در بوستان خانواده رشد
می کنند و والدین نیز به سان باغبانهایی مهربانند که طراوت این گلها به پاکی
آنان بستگی دارد و چه زیبا است گلی که در گلستان وحی شگفته شود و باغبانان آن،
عصاره هستی، محمد (صلی الله علیه و آله)، علی (علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام
الله علیها) باشند. چه نیکوست کودکی که از شیر پاک بزرگ بانویی هم چون زهرا
(علیها السلام) نوشیده باشد و در دامان پرمهر بزرگ مردی چون علی (علیه السلام)
پرورش یابد و بر دوش آموزگار بزرگ بشر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) راه
زندگی پیموده باشد.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) پیوسته می کوشید حسن
(علیه السلام) را با تعالیم اسلام آشنا سازد و این راهکار را شیوه تربیتی خویش
قرار داده بود تا جایی که خیلی زود نشانه های علم و درک عمیق دینی در او پدیدار
شد و ویژگیهای شخصیتی او از همان آغاز شکل گرفت.

او در باغ نورانی رسالت شیوه مناجات با خدا و نیایش به
درگاه او را آموخت و روش دستگیری از نیازمندان را فرا گرفت.

آشیانه نیکان

امام مجتبی (علیه السلام) مهرورزی را از اوان کودکی در خانه
آموخت. او می آموخت که چگونه دیگران را بر خود مقدم سازد. شبها عبادت مادر را
تماشا می کرد و می دید که چگونه پاهای او از عبادتهای طولانی متورم می شد و از
ترس خدا نفسهای او در نماز شب به شماره می افتاد. او زمزمه های عارفانه و
عاشقانه مادر را نیمه شب به تماشا می نشست و می دید که چگونه یک یک همسایگان را
دعا می کرد و تا صبح نمی خوابید و وقتی از مادر می پرسد که چرا برای خودمان
دعایی نمی کنی؟ پاسخ می شنید: «اَلجار ثُمَّ الدّار؛ همسایه بر خانه مقدم است».

او در خانه ولایت آموخت که چگونه سه روز روزه بگیرد و افطار خود را که نان جوی
بیش نبود به مستمند و یتیم و اسیر ببخشد.

در مکتب رسالت

دوره نوجوانی و جوانی امام مجتبی (علیه السلام)، با دوران
خانه نشینی امیر مؤمنان (علیه السلام) هم زمان بود. امام علی (علیه السلام) با
دیدن آشفتگی اوضاع، برای در امان ماندن اسلام و مسلمانان از آسیب های احتمالی
(نظری و عملی) خود را از خلافت کنار کشید و بیست و پنج سال تمام در انزوا به سر
برد.

او در این دوران به کار در نخلستانها، کندن چاه و آبیاری
مزرعه ها روی آورد و تنها آن گاه که به دانش الهی او نیاز بود، در جریانهای
اجتماعی و سیاسی حضور می یافت و همواره از دور، بر اوضاع کلی جامعه اسلامی
نظارت داشت تا از مسیر اصلی منحرف نشود.

امام مجتبی (علیه السلام)، نیز در این سالها، دوران رشد خود
را پشت سر می گذاشت. او با فرمان برداری کامل از پدر، در این سالها به آموزش
قرآن و کمک به علی (علیه السلام) در کارهای کشاورزی می پرداخت و هرگاه از پدر
مأموریتی می یافت، آن را به بهترین شکل انجام می داد. برای نمونه، همراهی کردن
با ابوذر تا «ربذه». امام حسن (علیه السلام) از سوی امیرمؤمنان علی (علیه
السلام) دستور یافت تا برای ادای احترام به جایگاه سترگ علمی و سبقت حضرت اباذر
در اسلام، او را تا محل تبعیدش ـ ربذه ـ همراهی کند.

ردای عصمت

امام مجتبی یکی از «اصحاب کساء» و «کساء» به معنی عبا است.
بدین معنا که حسن (علیه السلام) مصداق اهل بیت است. «آلوسی» مفسر بزرگ اهل سنت
با اشاره به حدیث ثقلین، نزول آیه تطهیر را در شأن فرزندان پیامبر و خانواده او
می داند و از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل می کند که: «این آیه در شأن
پنج نفر نازل شده است؛ من، علی (علیه السلام)، فاطمه (علیها السلام)، حسن (علیه
السلام) و حسین (علیه السلام)». او می افزاید: «پیامبر اکرم (صلی الله علیه و
آله)، فاطمه (علیها السلام)، علی (علیه السلام) و حسنین (علیهم السلام) را زیر
عبایی جمع کرد و فرمود: خدایا! اینان اهل بیت من هستند. پس پلیدی را از آنان
دور کن و پاک شان گردان!». او در پایان با پیروی از دیدگاه شیعه، می گوید:
«تفسیر «دوری از گناهان»، همان عصمت است. پس علی (علیه السلام)، فاطمه (علیها
السلام) ، حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) از گناه و زشتی دورند و
معصوم می باشند».

آشنای آسمان

امام مجتبی (علیه السلام) از کودکی زیرک و باهوش بود. هفت
سال بیش تر نداشت که پای موعظه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حاضر می شد و آن
چه را می شنید به ذهن می سپرد و برای مادرش فاطمه (علیها السلام) بازگو می کرد
و وقتی علی (علیه السلام) به خانه می آمد، فاطمه (علیها السلام) آنها را برای
علی (علیه السلام) باز می گفت. امام علی (علیه السلام)از او می پرسید: «این ها
را از که شنیده ای؟» و فاطمه (علیها السلام) پاسخ می گفت: «از فرزند تو حسن
(علیه السلام)».

در پی همین ماجرا، روزی امام علی (علیه السلام)در گوشه ای
از خانه پنهان شد تا ماجرا را از نزدیک ببیند. حسن (علیه السلام) مانند هر روز
دوان دوان پیش مادر آمد تا شنیده هایش را بازگوید، ولی نتوانست مانند روزهای
دیگر به خوبی کلمات وحی را ادا کند و دچار لکنت شد. فاطمه (علیها السلام) با
تعجب علت را پرسید و حسن (علیه السلام) پاسخ داد: «تعجب مکن مادر! زیرا بزرگی
دارد به سخنان من گوش می دهد و همین سبب شده است تا نتوانم به خوبی بیان کنم.»
در این لحظه علی (علیه السلام) بیرون آمد و کودک باهوش خود را بوسید.

نسیم وحی

امام حسن (علیه السلام) در خانه ای تربیت یافته بود که کلام
خدا پیوسته سخن آغاز و انجام بود. در خانه ای که پدر نخستین گرد آورنده قرآن و
اهل خانواده بهترین عمل کنندگان به آیات آن بودند. او صوتی زیبا در قرائت قرآن
داشت و از کودکی علوم قرآن را به نیکی می دانست. همواره پیش از خوابیدن سوره
کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید. گفته اند در دوران زندگانی پیامبر
اکرم (صلی الله علیه و آله)، شخصی وارد مسجد شد و از کسی در زمینه تفسیر شاهد و
مشهود پرسید، آن مرد پاسخ داد: «شاهد روز جمعه است و مشهود روز عرفه». از مرد
دیگری پرسید، ولی او گفت: «شاهد روز جمعه و مشهود روز عید قربان است». سپس نزد
کودکی که در گوشه مسجد نشسته بود، رفت. او پاسخ داد: «شاهد رسول خدا و مشهود
روز قیامت است. مگر نخوانده ای که خداوند درباره رسولش می فرماید: «ای پیامبر،
ما تو را گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم». و نیز درباره قیامت
می فرماید: «ذلک یَوم مَجموع لَه النّاسُ و ذلکَ یَوم مشَهود»؛ «آن روز، روزی
است که مردم رابرای آن گرد می آورند و روزی است که [جملگی در آن] حاضر
می شوند». مرد می پرسد آن کودک که از همه بهتر و درست تر پاسخ داد که بود؟
گفتند: او حسن بن علی بن ابی طالب بود.

آئینه طلوع

امام مجتبی (علیه السلام) از آگاه ترین و دانشمندترین افراد
زمان خود بود. آثار دانش از کودکی در ایشان پدیدار بود. علاقه مندی به علم
آموزی او را در کودکی بر آن می داشت که هر روز، در مسجد حضور پیدا کند و سخنان
وحی را به خاطر بسپارد روزی اصحاب نزدیک کوه حرا گرد پیامبر (صلی الله علیه و
آله) نشسته بودند ک