پاورپوینت کامل پیامبر نامه; رویدادهای به وقوع پیوسته مربوط به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در ماه شوال ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامبر نامه; رویدادهای به وقوع پیوسته مربوط به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در ماه شوال ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامبر نامه; رویدادهای به وقوع پیوسته مربوط به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در ماه شوال ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامبر نامه; رویدادهای به وقوع پیوسته مربوط به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در ماه شوال ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲

دومین هجرت مسلمانان به حبشه (شوال سال پنجم بعثت)

پیامبر (صلی الله علیه و آله) گروهی را برای توسعه رسالت
جهانی خود به حبشه فرستاده بود. پادشاه عادل حبشه «نجاشی» به آنان روی خوشی
نشان داد و از آنان استقبال گرمی نمود و اکنون گروهی دیگر به سرپرستی جعفر بن
ابی طالب مشهور به جعفر طیّار به سوی حبشه در حال حرکتند.

سفر پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) به سرزمین طائف (۱۱ شوال سال ۱۰ بعثت)

او پیامبر رحمت و مهربانی بود. تصمیم گرفت خود برای دعوت
مردم به سوی خدا پرستی به اطراف و اکناف رفته و تبلیغ اسلام کند. راه طائب را
در پیش گرفت. از طرفی فشارهای کفّار مکه نیز با وفات ابوطالب، تنها حامی وی اوج
گرفته بود. او به سوی طائف می رفت تا سکنای دیگری برای مسلمانان بیابد. اما
وقتی به طائف رسید مشرکان طائف سنگ به دست کودکان خود دادند و از پیامبر رحمت
(صلی الله علیه و آله) با سنگ و زباله استقبال کردند.

سریه حمزه سید الشهداء (ماه شوال سال اول هجری)

اسلام دینی بود که با شمشیر و رویارویی نظامی مورد قبول
برخی از کفارو مشرکین قرار گرفت؛ چرا که آنان می خواستند بنیاد اسلام را از جا
برکنند. پیامبر (صلی الله علیه و آله) از ماه هشتم هجرت تا ماه رمضان سال بعد
گروهی از شمشیر زنان را به سرپرستی دلاوران اسلام به اطراف فرستاد تا ندای
اسلام را بر گوش همه برسانند و اگر نپذیرفتند با آنان وارد کارزار شوند. نخستین
این گروهها، به سرپرستی حمزه بن عبدالمطلب عموی شجاع و با وفای پیامبر (صلی
الله علیه و آله) به کرانه های دریای سرخ فرستاده شد و سی نفر نیز با ایشان
همراه شدند. در مسیر به کاروان سیصد نفری ابو جهل برخوردند، اما درگیری ای بین
آنها رخ نداد.

سریه عبیده بن حارث بن عبدالمطلب (ماه شوال سال اول هجری)

اندکی پس از روانه شدن حمزه و یارانش در سریه خود، و خالی
شدن مدینه از این پهلوان شجاع و دلاور، خط حمله مشرکان مکه به مدینه شدت گرفت.
پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) گروهی متشکل از شصت یا هشتاد نفر از مهاجران
به سرکردگی عبیده بن حارث را به طرف مکه فرستاد که در محلی به نام «شنیه المره»
با گروهی از مشرکان قریش به هم رسیدند که درگیری ای صورت نگرفت و فقط «سعد
وقاص» تیری از کمان رها کرد که به نخستین تیر رها شده در اسلام مشهور شد.

سریه غزوه قرقره الکدر (ماه شوال سال دوم هجری)

به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) وحی شد که جماعتی از
مشرکان «بنی سلیم» و «بنی غطفان» گرد هم آمده اند تا به مدینه حمله کنند و
مسلمانان را از بین ببرند و پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) مأمور جنگ و
رویارویی با آنان شد. پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) پسر عمو و یار وفادار
خود علی (علیه السلام) را فرا خواند و پرچمی برای او بست و به دست او داد و خود
نیز پیشاپیش لشکر دویست نفری خود حرکت کرد و در سر منزلی بیرون مدینه به نام
«قرقره الکدر» با مشرکان روبه رو شدند.

غزوه قینقاع (شنبه پانزدهم شوال سال دوم هجری)

هنوز چند روزی از غزوه قرقره الکدر نگذشته بود که آتش جنگی
دیگر برافروخته شد. یهودیان بنی قینقاع که بسیار جنگاور و شجاع هم بودند با
پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) وارد جنگ شدند. آنان با پیامبر (صلی الله
علیه و آله) هم پیمان شده بودند که به مسلمانان تعرضی نکنند. اما پیمان خود را
شکستند؛ چرا که هر روز بر قدرت مسلمانان افزوده می شد. پیامبر اعظم (صلی الله
علیه و آله) آنان را محاصره و مجبور به شکست و فرار کرد. آنان به اذراعات شام
پناه بردند.

اطلاع رسانی از تصمیم شورای جنگی قریش (چهارم شوال سال سوم
هجری)

قریش پس از شکست قطعی سختی که از مسلمانان در جنگ بدر خورده
بود به دنبال تسلی بخشیدن به سینه زخم خورده و پر کینه خود بود. آنان جلسه ای
تشکیل دادند و به بحث در مورد جنگی دیگر نشستند. عباس عموی پیامبر اعظم (صلی
الله علیه و آله) که هنوز اسلام خود را آشکار نکرده بود از مضمون جلسه با اطلاع
شد و خبر را به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در مدینه رسانید.

تشکیل شورای نظامی (پنجم شوال سال سوم هجری)

هنگامی که عباس عموی پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)
حضرت را از تصمیم شورای جنگی قریش با اطلاع کرد ایشان نیز تصمیم گرفت با اصحاب
خود برای دفاع تشکیل جلسه دهد.

اعزام سپاه به احد (ششم شوال سال سوم هجری)

تصمیم نهایی جلسه نظامی پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)
بر این شد که به دفاع و رویارویی با مشرکان بپردازند. عده ای بر این باور بودند
که بایستی در مدینه ماند و با آنان جنگید، ولی برخی دیگر برای رعایت حال مردم
تصمیم گرفتند جنگ را به حوالی مدینه ببرند. در هر حال محل رویارویی پای کوه احد
تصویب شد و سپاه اسلام متشکل از هزار نفر به احد لشکرکشی کرد.

غزوه احد (شنبه هفتم شوال سال سوم هجری)

در روز هفتم شوال آن گاه که خورشید سر از سپیده صبح برداشت
و روز شروع شد کوس جنگ نواختند و جنگ در گرفت. جنگ احد جنگ بسیار سختی بود و
مسلمانان تلفات زیادی دادند که عامل آن غفلت و دنیاپرستی برخی مسلمانان بود که
برای جمع آوری غنائم پست خود را ترک کردند و دشمن موفق شد به آنان شبیخون بزند
و حدود هفتصد نفر از مسلمانان را به خاک و خون کشد. شمار کشتگان کفار نیز سه
هزار نفر گزارش شده است.

غزوه حمراء الاسد (هشتم شوال سال سوم هجری)

هنوز مسلمانان تازه به مدینه رسیده و موفق به مداوای زخمهای
پیکر خود از جنگ احد نشده بودند که بلال حبشی به ناگاه در نیمه شب اذان گفت.
مسلمانان سراسیمه بیرون ریختند و پرسیدند چه شده است؟ پیامبر اعظم (صلی الله
علیه و آله) به مسلمانان خبر داد که ابوسفیان قصد دارد دوباره به مسلمانان حمله
کند. انگیزه مشرکان این بود که می خواستند با وارد کردن ضربه دیگری به مسلمانان
که تلفات زیادی داده بودند کار آنان را یکسره نمایند. پیامبر اعظم (صلی الله
علیه و آله) با یاران خود مشورت کرد و تصمیم گرفتند برای ترساندن دشمن در
ارتفاعات آتش روشن کنند تا جمعیت آنان بیشتر تصور شود. مشرکان با دیدن شعله های
آتش گمان بردند که تعداد مسلمانان زیاد است و عقب نشینی کردند و پیامبر اعظم
(صلی الله علیه و آله) نیز از منطقه حمراء