پاورپوینت کامل کارکردهای دین از منظر قرآن (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کارکردهای دین از منظر قرآن (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کارکردهای دین از منظر قرآن (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کارکردهای دین از منظر قرآن (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰

در شماره قبل به کارکردهای فردی دین پرداخته شد. در این
شماره، ادامه بحث پی گرفته می شود.

کارکردهای اجتماعی دین

دین علاوه بر کارکردهای روانی دارای کارکردهای اجتماعی
فراوانی است که به برخی موارد آن اشاره می شود.

۱. دین و همبستگی اجتماعی

یکی از کارکردهای دین از نظر قرآن همبستگی اجتماعی و دور
نگه داشتن جامعه از اختلاف است. قرآن چندین راه برای ایجاد همبستگی معرفی نموده
است که برخی از آن عبارتند از:

۱. قرآن پیروی از صراط مستقیم را یکی از عوامل انسجام
اجتماعی معرفی نموده است. خداوند در این مورد می فرماید: «وَ أنَّ صِراطِی
مُستَقیما فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُو السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن
سَبیلِهِ».

۲. در آیه دیگر خداوند تمسک به دین را عامل اصلی وحدت و انسجام اجتماعی معرفی
نموده است. خداوند در این مورد می فرماید:

(وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمیعا وَ لا تَفَرقُوا).

۳. در آیه دیگر خدای متعال پذیرفتن داوری دین را عامل همبستگی اجتماعی دانسته،
می فرماید:

(فَلا وَ ربِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتی یُحَکِّمُوکَ فِیما
شَجَرَ بینَهُم ثُم لا یَجِدوا فِی أنْفُسِهِم حَرَجا ممّا قَضَیْتَ وَ
یُسْلِّموا تَسْلیما). ۴. نکته دیگری که دین را عامل همبستگی اجتماعی تلقی
نموده توجه به شعایر الهی است. خداوند در این مورد می فرماید: (جَعَلَ اللّهُ
الکَعْبَهَ البَیتَ الحَرامَ قِیاما لِلْناسِ وَ الشهرَ الحَرامَ وَ الْهَدی وَ
الْقَلائِدَ ذلِکَ لِتَعلَمُوا أن اللّهَ یَعلَمُ ما فِی السمواتِ وَ ما فی
الارضِ وَ أن اللّهَ بِکُل شَیٍ عَلیم).

بنابراین از نظر قرآن دین تنها عامل همبستگی اجتماعی است و دل دادن به آن و
پیروی نمودن از آن در هر زمان و مکان باعث وحدت و انسجام اجتماعی می گردد؛
چنانچه دین در شبه جزیره عرب در بدو پیدایش خود چنین نقشی را ایفا کرد؛ چه آنکه
در بدو ورود خود به ایران، و عقاید مذهبی متشتت را به عقیده واحد مبدل نمود.

بسیاری از جامعه شناسان و مردم شناسان که به مطالعه دین
پرداخته اند به نقش دین در همبستگی اجتماعی توجه نموده اند. آقای کوزر در شرح
نظریه کنت به عنوان اولین جامعه شناس و مخالف دین سنتی و مؤسس دین انسانیت در
مورد نقش دین در همبستگی اجتماعی می گوید: «جامعه علاوه بر زبان به یک اعتقاد
مشترک نیز نیاز دارد. دین همان اصل وحدت بخش و زمینه مشترکی را فراهم می سازد
که اگر نبود اختلافهای فردی جامعه را از هم می گسیخت. دین به انسانها اجازه
می دهد تا بر تمایلات خودخواهانه شان فایق آیند و به خاطر عشق به هم نوعانشان
فراتر از این خودخواهی عمل کند. دین همان شیرازه نیرومندی است که افراد جامعه
را با یک کیش و نظام عقیدتی مشترک به همدیگر پیوند می دهد. دین سنگ بنای سامان
اجتماعی است.»

دورکیم، دیگر نظریه پرداز جامعه شناسی نیز به پیروی از نظریه رابرتسون که
یکی از کارکردهای دین را تحکیم همبستگی اجتماعی تلقی نموده است. همبستگی
اجتماعی را یکی از چهار کارکرد انسجام بخشی، انضباط بخشی و حیات بخشی و خوشبختی
دین بیان نموده است.

دورکیم به پیروی از رابرتسون معتقد است که بعد مناسکی دین نقش مهمی در تقویت
همبستگی اجتماعی ایفا می کند، زیرا افراد از طریق مشارکت در مناسک و مراسم
مذهبی اقتدار اخلاقی جامعه را آشکارا حس می کنند و احساسات اخلاقی و اجتماعی از
همین طریق تقویت و تجدید می شود و از همین طریق است که پیوند میان افراد و
اعضای جامعه تقویت و تشدید می گردد. دورکیم در این مورد می گوید: «در واقع
تشریفات دینی هر قدر کم اهمیت باشد اجتماع را به حرکت در می آورند؛ گروههایی از
مردم برای برگزاری این جشن ها گرد هم می آیند، پس نخستین اثر آنها این است که
افراد را به هم نزدیک می کنند، بر تماسهای شان با یکدیگر می افزایند و صمیمیت
بیشتری بین شان ایجاد می کنند، محتوای آگاهی افراد از همین رهگذر تغییر
می کند.»

بعد از دورکیم افراد دیگر همانند رادکلیف برون و مالینوفسکی و سایر پیروان
مکتب کارکرد گرا در آثار خود به وضوح به نقش و اهمیت دین در همبستگی اجتماعی
پرداخته اند و دین را مانند اخلاق، قانون بخش مهم و حتی اساسی دستگاه اجتماعی
که منشأ تولید کننده

همبستگی اجتماعی است تلقی نموده اند. باتی مور نیز در این
مورد می گوید: «کارکرد دین اثبات برتری اخلاقی جامعه بر افراد عضو خود از طریق
حفظ همبستگی اجتماعی است.»

راههای ایجاد همبستگی

از نظر این جامعه شناسان راههایی که دین از طریق آن
همبستگی اجتماعی را ایجاد یا تقویت می کند، عبارتند از:

۱. تحکیم ارزشهای مشترک: وقتی درگیریهایی پیش می آید، دین
می تواند نقاط توافقی را ساختار بخشد و در نتیجه زمینه مشترکی را فراهم سازد که
همه طرفهای درگیر آن را برای سراسر اجتماع معتبر بدانند؛ در اینجا با مسیر کنش
که در نتیجه این توافق اتخاذ می شود کاری نداریم. گروهها و افراد مسیرهای غالبا
گوناگون کنش های شان را با تکیه بر ارزشهای مذهبی تبیین و توجیه می کنند، زیرا
باورها و ایدئولوژیهای مذهبی به اندازه ای عام و مبهمند که بسیاری از الگوهای
کنش ناسازگار را در بر می گیرند.

هر مسیر کنشی را که در پیش گرفته می شود می توان با
توسل به باور داشتهای مشترک اعتبار بخشید و یک چنین توسل، احساسی از حقانیت را
در اجتماع نسبت به کنش های مختلف به وجود می آورد. و تصور احساس حقانیت از کنش
دیگران به جهت اتکا بر باورهای مشترک منبع وحدت و انسجام اجتماعی در عین تنوع
اجتماعی می باشد.

۲. کاهش کشمکش: یکی از عوامل تهدید کننده همبستگی اجتماعی تضاد و کشمکش هایی
است که همیشه در سطوح مختلف آن وجود دارد. مناسک از طریق گردآوری افراد دور هم
و نشان دادن سرچشمه های تنش به کاهش کشمکش و تقویت همبستگی اجتماعی کمک می کند.
چنانچه آقای بیتس می گوید: «امکان وقوع تنش و درگیری در نقشها و روابط اجتماعی
از جمله میان خویشاوندان، همسران، زنان و مردان، فرمانبران و فرمانروایان ذاتی
هر جامعه ای است. مناسک یکی از راههای سوق دادن و تحت نظارت درآوردن کشمکش هایی
است که وقتی پیش می آیند که شخص در میان الزامهای اجتماعی آشتی ناپذیر گیر
می کند و یا هنجارهای اخلاقی حاکم بر کل جامعه و با منافع گروههای خاص تعارض
پیدا می کند.»

ویل دورانت نیز نقش دین را در کاهش کشمکش های اجتماعی موجود در میان طبقات
مختلف جامعه و تقویت همبستگی اجتماعی مهم دانسته و می گوید: «دین به مدد شعایر
خود، میثاقهای بشری را به صورت روابط با مهابت انسانی و خداوند درآورده و از
این راه استحکام و ثبات به وجود آورده است. دین بوده است که بینوایان را از
تباه کردن جان ثروتمندان باز داشته است؛ زیرا از آنجایی که نابرابری طبیعی
انسانها عده بی شماری از ما را محکوم به شکست و فقر کرده است، در برابر یأس و
حرمان، امید فوق طبیعی تنها علاج است. اگر این امید از جان برخیزد، جنگ طبقاتی
شدت خواهد یافت.»

نکته ای که باید بدان توجه شود این است که اگر مراد از نابرابری طبیعی در
نظر ویل دورانت نابرابری فیزیکی باشد باید گفت که اکثر نابرابریها که مبنای
قشربندی و ساختار طبقاتی جامعه است اجتماعی است نه فیزیکی و این خلاف واقع و
غیر قابل توجه و مدلل است.

۳. جامعه پذیری: یکی از ابزارهای جامعه پذیری در جامعه سنتی
و مدرن دین است؛ دین به عنوان یک ابزار و عامل جامعه پذیری و اجتماعی شدن افرا،
همبستگی اجتماعی را بیان و تقویت می کند. وسایلی را برای سازگاری با رویدادها و
کشمکش ها فراهم می سازد که ساختمندی و قاعده مندی اجتماعی را به فرو ریختگی و
فروپاشی تهدید و در جهت ابقای صورتهای سازمان اجتماعی عمل می کنند. به عبارت
دیگر دین وسیله ای است که توسط آن انسانها هم ارزشها و بایدها و نبایدهای زندگی
شان را فرا می گیرند و هم قضایا و فعالیتها و رویدادهایی را که با تجربه یا
احساس روزمره و عقل عرفی انسان سازگاری ندارد فرا می گیرند.

هر جامعه ای در صورتی از امکان بقا بهره مند است که
کنشگران او برخی چیزهایی را که نمی توانند اثبات کنند بی چون چرا بپذیرند. این
قضیه تنها به اعتقا