پاورپوینت کامل «طنین وحدت» بررسی زندگانی و تلاشهای شهید آیت الله دکتر محمد مفتح «رحمه الله علیه»; به انگیزه سالروز شهادت دکتر مفتح و روز وحدت بین حوزه و دانشگاه ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «طنین وحدت» بررسی زندگانی و تلاشهای شهید آیت الله دکتر محمد مفتح «رحمه الله علیه»; به انگیزه سالروز شهادت دکتر مفتح و روز وحدت بین حوزه و دانشگاه ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «طنین وحدت» بررسی زندگانی و تلاشهای شهید آیت الله دکتر محمد مفتح «رحمه الله علیه»; به انگیزه سالروز شهادت دکتر مفتح و روز وحدت بین حوزه و دانشگاه ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «طنین وحدت» بررسی زندگانی و تلاشهای شهید آیت الله دکتر محمد مفتح «رحمه الله علیه»; به انگیزه سالروز شهادت دکتر مفتح و روز وحدت بین حوزه و دانشگاه ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۴

اشاره:

همواره شناخت و بررسی ابعاد زندگی و تاریخچه فعالیت های
مبارزاتی، سیاسی و علمی چهره های ماندگار و برجسته و حقیقت جوی هر ملتی، سبب
نشاط و تقویت جنبه های مثتب انسانی و عامل رشد و بالندگی روحیهئ ظلم ستیزی در
سطوح مختلف آن ملت به شمار می آید. به گونه ای که اندیشه ها و مشی مبارزاتی او
می تواند دستمایه ای پویا برای جوانان آن ملت قرار گیرد و گنجینه ای برای سقط
پویایی مبارزات قلمداد شود. چه بسا مبارزات ظلم ستیزانه هر ملت برخاسته از
مجاهدتها و فداکاری های این چهره ها بوده است و از آن الگو و سرمشق می گیرد
زیرا پیشینه شهادت طلبی و حقیقت جویی در تاریخ آن ملّت سبب الهام گیری از بزرگ
مردان این عرصه ها شده و موجب افتخار و تأسی به آنان می گردد. در این میان
مجاهدتهای اندیشمند فداکار انقلاب، شهید دکتر محمد مفتح چون دیگر فرزانگان شهید
این خطّه، حائز اهمیت جلوه می کند. از این رو بازگو کردن مجاهدتهای این دانشمند
شهید و آشنا نمودن حقایق مبارزات و تلاشهای او می تواند سهم به سزایی در آشنا
نمودن نسل جدید پس از انقلاب، با دستاوردها و آرمانهای انقلاب باشد. این نوشتار
بر آن است تا با بررسی مبارزات و اندیشه های درخشان شهید مفتح، گامی هر چند
کوچک در این راستا بردارد.

تولد و کودکی

در واپسین روزهای بهار، روز ۲۸ خرداد سال ۱۳۰۷ شمسی در
همدان، کودکی به نام «محمد» متولد شد. پدر او حجت الاسلام «حاج شیخ محمود مفتح»
معروف به میرزا محمود از روحانیون برجسته و فضلای بنام حوزه علمیه همدان بود.
او ارادت و شیفتگی والایی نسبت به خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) داشت و
عمر خود را در پی نشر معارف خاندان وحی سپری نمود. علاوه بر این او در همدان به
زهد و پارسایی نیز اشتهار داشت به گونه ای که هنوز اهالی متدین شهر همدان، از
او به نیکی یاد کرده و خاطراتی بسیار از تقوا و خداترسی او در سینه دارند.
همچنین اشعاری را که او به فارسی و عربی در مدح و رثای ائمه نور سروده است
همچنان روشنی بخش مجالس مذهبی آن سامان است.

محمد در دامان چنین پدری رشد و نمو را آغاز نمود و در همان سالهای کودکی در
محضر پدر، شروع به فرا آموختن علوم قرآنی نمود و پس از چندی، فراگیری ادبیات و
مقدمات کمال را در محفل گرم پدر آغاز کرد. او در سن هفت سالگی پا به دبستان
گذاشت. در حالی که پیش از دبستان بذرِ دانش آموزی در دل او کاشته شده بود. وی
پس از اتهام دوره دبستان به مدرسه علوم اسلامی شهر خود، مدرسه علمیه «آیت اللّه
آخوند ملا علی» رفت و به تحصیل خود در دوره مقدماتی علوم اسلامی همت گمارد.

به سوی «عش آل محمد «ص»»

او پس از آشنایی اجمالی و پشت سر گذاشتن دروس مقدماتی علوم
اسلامی، در سال ۱۳۲۲ به شهر مقدس قم مهاجرت کرد و در مدرسه علمیه دار الشفاء
سکنا گزید و دوشادوش دیگر طلاب علوم دینی به کسب علوم حوزوی پرداخت. اما فروق
شایان و علاقه زیاد او به دروس اسلامی و نیز بهره گیری از اساتید توانمند حوزه
علمیه قم، سبب گردید تا شیخ محمد رسائل، مکاسب و کفایه را در همان سالهای
آغازین اقامت در قم فرا گیرد و خود در زمره اساتید حوزه علمیه قرار گرفته و به
تدریس علوم حوزوی مشغول گردد.

در محضر اساتید و بزرگان

شیخ محمد همان گونه که اشتغال به تدریس در مدارس علمیه
داشت، با کوششی دو چندان در محضر اساتید و بزرگان حوزه علمیه قم حاضر می شد و
بر غنای علمی خود می افزود. او در درس بزرگانی چون: حضرت آیت الله العظمی حاج
آقا حسین بروجردی «ره»، حضرت امام خمینی «ره»، مرحوم علامه سید محمد حسین
طباطبایی «ره»، مرحوم آیت الله محقق داماد «ره»، حضرت آیت الله حجت کوه کمری
«ره» و آیت الله العظمی سید محمد رضا گلپایگانی «ره» حاضر می شد و در مدتی نه
چندان طولانی با کسب فیض از محضر این بزرگان توانست به درجه اجتهاد دست یابد.

موقعیت علمی و فعالیتهای فرهنگی

او ضمن تحصیل و تدریس در حوزه علمیه به علوم دانشگاهی نیز
روی آورد و در سال ۱۳۳۳ در رشته معقول دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه
تهران مشغول به تحصیل شد و توانست در سال ۱۳۳۶ رساله پایان نامه خود را با
داوری حسینعلی راشد تربتی و «سید کمال الدین نوربخش» و شهید مطهری با درجه
«بسیار خوب» گذرانیده و از این رشته فارغ التحصیل شود. پس از آن همزمان با
تدریس در حوزه علمیه، به تحصیل در دبیرستانهای قم مشغول گردید و در طی این
سالها با همکاری شهید دکتر بهشتی، کانون اسلامی دانش آموزی را در قم تأسیس
نمود. وی تحصیلات دانشگاهی را تا سطح دکترا ادامه داد و در سال ۱۳۴۴ دوره دکترا
(PH.D) را با موفقیت پشت سر گذاشت و رساله دکترای خود را با عنوان حکمت الهی
نهج البلاغه نگاشت و با درجه بسیار خوب از پایان نامه خود دفاع کرد. با وجود
مشکلات فراوان، اعم از مبارزات، بازداشت ها، اشتغال به تدریس در حوزه و دانشگاه
و دبیرستان آثار و تألیفات سودمندی از خود به جای گذاشت که همگی از ارزش علمی
بالا و کارآیی ویژه برخورداراست. علامه طباطبائی «ره» در مقدمه یکی از کتابهای
ایشان که در شرح منظومه منطق گذشته است در این باره می نویسد: کتابی که از نظر
خوانندگان محترم می گذرد… نه تنها از نظر این بنده بلکه برای هر صاحب نظری که
(آن را) با نظر کنجکاوی و گوهرشناسی، مقداری از لابلای مطالب و فصولش را تأمل
کند، حق خواهد داد که قضاوت نماید که مؤلف محقق او گذشته از دقت نظر و اصابت
فکر و وفای بیان و سهولت لفظ به طرز بدیعی دست زده و تألیفی به قالب مهارت زده
که در عین وجازت و اختصار، هم کتابی است مستقل و در حد نصاب و هم فائده شرح
توضیحی کتاب شرح منظر حکیم متأله مرحوم سبزواری را می دهد. آثار و تألیفات او
عبارتند از:

۱- ترجمه تفسیر مجمع البیان۲- حاشیه بر اسفار ملا
صدر۳- روش اندیشه۴- حکمت الهی و نهج
البلاغه۵- آیات اصول اعتقادی۶- نقش دانشمندان اسلام در
پیشرفت علوم۷- ویژگیهای زعامت و رهبری۸-
مقالات۹- مقدمه نویسی بر آثار نویسندگان (تحت عنوان افکار شهید
مفتح چاپ شده است).

۱. شهادت طلبی

شهید مفتح، مجاهدی بزرگ بود که با تکیه بر آموزه های بلند
مکتب عاشورا، گام در مبارزه ای که برخاسته از ستیغ ابدی حق و باطل و خون و
شمشیر بود، نهاده و در این راه از هیچ کوششی برای رسیدن به آرزوی دیرینه
رهپویان این مبارزه با شهادت فروگذار نبود چرا که مجاهدان این مبارزه سترگ با
دو آرزوی جاودانه و دو آرمان بلند دست به پیکار با تاریکی ها می زنند و آن
اشعار «یا پیروزی و یا شهادت» است که هر دوی آن فتحی بزرگ به شمار می رود. او
به خوبی به تأثیر خون و شهادت در فروپاشی بنیادهای ستم پی برده بود و در سخنان
خود همواره مردم را به تأسی از قیام امام حسین (علیه السلام) وا می داشت و از
آن به عنوان برترین الگوی مجاهدت برای مبارزه با حکومت ستم شاهی یاد می کرد. در
سخنرانی های خود می گفت: اگر جهاد و شهادت در روح جوانان جامعه مسلمان پیاده
شود و جوانان مسلمان با این روح پرورش یابند، زندگی با سعادت نصیب جامعه
می شود». او به آموزگار بزرگ خود حضرت امام خمینی «ره» اقتدا کرده بود و جان
خود و عزیزانش را در طبق اخلاص قرار داده و جان بر کف وارد میدان مبارزه شده
بود. او از قول امام خمینی «ره» نقل می کرد: «ما می دانیم برای امام ما و رهبر
ما، مسئله انقلاب مهمترین مسئله است. امام فرزندش، فرزند برومند و مجتهدش از
دنیا رفت اما گریه نکرد و متأثر نشد. می فرمود: از الطاف خفیه الهی بود. در
همان مجلس به امام تسلیت گفتند امام فرمود: مرگ و شهادت فرزند من مسئله مهمی
نیست از الطاف الهی است. برویم درباره ایران سخن بگوییم. او درسهای بسیاری از
عاشورا، پای درس امام امت آموخته بود. او خود را وقف اسلام کرده بود و آرزویی
جز شهادت در راه خدا نداشت. او می گفت: «آنچه برای ما مهم است کشته ها ما به
خاطر اسلام بود. مبارزات ما به خاطر اسلام بود، زندان رفتن ها، شکنجه دیدن ها،
محرومیتها به خاطر این است که ما آدمهایی هستیم متعلق به اسلام. یعنی بنده شخصا
این چنین هستم. محال است که یکی از برنامه های اسلامی را از دست بدهم و یا با
آن معامله کنم».

۲. ظلم ستیزی

روح بلند شهید مفتح و اندیشه های بسزا و فراتر از آن بود که
مجاهدت های خود را خلاصه در میهن پرستی و استقلال طلبی خلاصه کند. او طرفدار
مبارزه با ظلم و ریشه کنی ستمگری در جهان بود. از این رو از تمامی جنبش های
اسلامی سراسر دنیا، حمایت کرده و حتی بدین منظور مسافرتهایی نیز انجام داد تا
بتواند حرکت عمیق تری را علیه ظلم و عصیان در جهان اسلام صورت دهد. او به محض
آزاد شدن از زندان در سال ۱۳۵۴ وقتی شنید اسرائیل غاصب حملاتی را بر ضد
مسلمانان مظلوم و ستمدیده لبنان آغاز کرده است، اقدام به جمع آوری کمک های
مردمی در تهران نمود و خود شخصا برای رسانیدن کمکهای جمع آوری شده و نظارت بر
پخش آن رهسپار لبنان گردید. او طی مسافرتهایی که به لبنان و سوریه داشت دو هدف
مهم را دنبال می کرد. در گام نخست، هدایا و کمکهای مردمی را به دست جنگ زدگان
مسلمان لبنانی می رسانید و در گام پسین، باانقلابیان و مبارزین ایرانی که از
فشار خفقان رژیم پهلوی مجبور به متواری شدن در این کشورها شده بودند ارتباط
برقرار کرده و این نیروهای مفید را سازمان دهی دوباره می نمود و در یکی از
سخنرانی های خود در این باره می گوید: در سفری که به سوریه داشتم، جوانان
عزیزمان را دیدم، این جوانان که به حکم روح انقلابی و مبارزشان از ایران بیرون
رفته بودند و نمی توانستند باز گردند و در سوریه و لبنان و کشورهای دیگر رفت و
آمد می کردند… واقعا جان بر کف داشتند و دارند و چقدر کوشا و کاری بودند.
اینها کتابی را دادند به من تا بیاورم در ایران چاپ شود. درباره جنبش های دنیا
بود و مراحلی که پشت سر گذاشته بودند و وارد مرحله جدید و آستانه پیروزی شده
بودند و اینکه چطور مارکسیسم در این جنبشها، اخلال و کارشکنی می کرد و جلو این
حرکتها را می گرفت.

او از هر فرصتی برای نمایاندن چهره واقعی رژیم منحوس پهلوی بهره می برد و چه در
دبیرستان ها و چه در دانشگاههایی که در آن مشغول به تدریس بود به افشاگری
می پرداخت. وی بر همین هم بسنده نکرده و به تبلیغ معارف ناب اسلامی و ادامه سیر
افشاگری خود در ایام تبلیغی هم همت گمارد و در روستاها و شهرستانها نیز به
فعالیت خود ادامه می داد.

۳. عشق به اهل بیت (علیهم السلام)

همان گونه که اشاره شد، شهید مفتح در خانواده ای چشم به
جهان گشود که همگی اعضای آن دوستدار اهل بیت (علیهم السلام) بودند و بذر عشق به
خاندان وحی (علیه السلام) از کودکی در دل او پاشیده شد. علاقه او نسبت به
خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) ارادتی معمولی نبود بلکه او با دانش و بینش
عمیقی که داشت، این محبت را از حالت فردی بیرون آورده و آن را اکسیری روح فزا
در جامعه برای مقابله با دشمن می انگاشت. او شرکت در مراسم عزاداری حسینی (علیه
السلام) را راهکار ویژه ای برای انسجام بخشیدن به مبارزات تلقی می کرد و از این
رو آن را در سخنرانی های خود همواره به مردم سفارش می نمود و زیارت و توسل به
اهل بیت (علیهم السلام) را عامل زنده شدن روح شهامت و شجاعت و درس فداکاری و
قیام برای انسانها می دانست. او می گفت: «یکی از مسایل، زیارت و رفتن کنار قبور
بزرگان دین و توسل است که اصل آن از نظر روایات اسلام و روش پیشوایان مسلمین
عملی است مقدس و محترم. بدیهی است که رفتن کنار قبر آن رادمردان فداکار خاطره
قیام و انقلاب و شجاعت آنان را در دلها زنده می کند و درس قیام و فداکاری در
برابر اسارت و ستم می آموزد».

زندگی سراسر اندیشه و شور و معنویت مرحوم مفتح، همواره با هدف اصلاح امت اسلامی
بود و در این راه برای رسیدن به هدف مقدس خود لحظه ای از پا نمی نشست. او با
مدیریتی قابل تحسین در سامان دهی اعتراضات و مبارزات مردمی نقش مهمی در پیروزی
انقلاب اسلامی بر عهده داشت. او دوشادوش همسنگران خود، شهید مطهری، شهید بهشتی
و دیگر روحانیون مبارز و خستگی ناپذیر نسبت به وظیفه خود از هیچ تلاشی فرو
نمی گذاشت. او در سخنان و توصیه های خود به دیگران می گفت: «ما در هر لباس و
دارای هر پست و موقعیتی باشیم، وظیفه ای سنگین بر دوش داریم و به حکم اینکه
مسلمانیم باید در راه حفظ اسلام بکوشیم. مخصوصا روحانیت، امروز مسئولیتی خطیر
به عهده دارد و باید برای این سه دسته «کنجکاو»، «بهت زده» و «عامل استعمار»
وظیفه خود را انجام دهد.

۴. ساده زیستی و دوری از تشریفات

با اینکه شهید مفتح، چه پیش از پیروزی انقلاب و چه پس از آن
نقشی کلیدی را ایفا می کرد و شخصیت برجسته ای به شمار می رفت اما همواره از
تشریفات گریزان بود و سادگی را ترجیح می داد. او حتی حاضر به استفاده از
امکانات امنیتی که برای او تهیه کرده بودند نبود و بیشتر ترجیح می داد به سان
سایر مردم، ساده و بی پیرایه باشد. اما شرایط بحران زا و خطرناکی که از ترور
شخصیتها و نخبه کشی، توسط عناصر فرصت طلب به وجود آمده بود، این اجازه را به او
نمی داد که آزادانه زندگی کند. از این رو اطرافیان او را مجبور به رعایت و حفظ
بیشتر مسایل امنیتی در مورد خود می نمودند اما روح بلند او از این تشریفات
بیزار بود و در پاسخ به آنان می گفت: «چقدر آرزو می کنم که مبارزه ان شاء اللّه
به پیروزی برسد و این مراحل سخت (مراقبت شدید و استفاده از ماشین ضد گلوله) را
پشت سر بگذاریم و برگردیم به همان آزادی و آزادگی شخصی که من و دوستانم داشتیم.
شاید دوستانی که بیشتر با زندگی من رابطه داشته اند اینجا باشند یا نه؛
نمی د