پاورپوینت کامل سلسله جنبان رادمردی;پژوهشی در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن علی (علیه السلام) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سلسله جنبان رادمردی;پژوهشی در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن علی (علیه السلام) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سلسله جنبان رادمردی;پژوهشی در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن علی (علیه السلام) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سلسله جنبان رادمردی;پژوهشی در اعقاب و بازماندگان حضرت عباس بن علی (علیه السلام) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۴

اشاره

بی تردید در بین شیعیان موضوع حادثه عاشورا بیشترین عناوین
تحقیقی و پژوهشی را درقالب های مختلف و سطوح گوناگون به خود اختصاص داده است.
مسئله عاشورا در اذهان عمومی شیعه بیشترین جایگاه را دارد اما این بدان معنا
نیست که دیگر نقطه مبهمی در این راستا نزد اندیشه عمومی جامعه شیعه وجود ندارد،
بلکه زوایای بسیاری از این واقعه و شخصیت های آن هم چنان در هاله ابهام است. از
جمله این موارد؛ سن، نام همسر و فرزندان برخی شخصیت های برجسته این حادثه سترگ
چون حضرت عباس (علیه السلام) است. این نوشتار با مجال اندکی که دارد بر آن است
تا نگاهی کوتاه به این موضوع بیندازد.

همسر و فرزندان حضرت عباس (علیه السلام)

حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)، با لُبابَه دختر
عبیداللّه بن عباس پسر عموی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، ازدواج نمود.
لبابه، از بانوان بزرگ زمان خویش بود. او در فضایی آکنده از نور قرآن و مالامال
از عطر روح نواز محبت به خاندان وحی، دیده به جهان گشوده و در سایه سار قرآن و
عترت تربیت یافته بود. مادر لبابه، ام حکیم جویری دختر خالد بن قرظ کنانی است.
تاریخِ ازدواج وی چندان مشخص نیست اما از سن فرزندان حضرت عباس (علیه السلام)
می توان حدس زد که ازدواج او بین سال های ۴۰ تا ۴۵ هجری صورت گرفته و اینکه سن
او هنگام ازدواج بیست سال بوده است. ثمره این پیوند فرزندانی به نام های
عبیداللّه، فضل، حسن، قاسم و یک دختر بود اما بین تاریخ نگاران در تعداد آنها
اختلاف نظر وجود دارد.

برخی حضرت عباس (علیه السلام) را صاحب دو فرزند به نام های عبیداللّه و فضل
دانسته اند و برخی دیگر او را صاحب عبیداللّه، حسن و قاسم و برخی نیز عبیداللّه
و محمد را فرزندان او بر شمرده اند. پس از شهادت حضرت عباس (علیه السلام)و
فرزندان او در کربلا، لبابه به عقد زید بن الحسن (علیه السلام)فرزند امام مجتبی
(علیه السلام) در آمد و از او صاحب دختری به نام نفیسه گردید. برخی دیگر
نوشته اند او از زید، فرزند پسری به دنیا آورد و نام او را حسن گذاشت، بنابراین
حسن پسر حضرت عباس (علیه السلام)نبوده بلکه نوه حضرت می باشد که از روی اشتباه
در ردیف فرزندان او ذکر شده است.

شهادت فرزندان حضرت عباس (علیه السلام) در کربل

برخی منابع، از شهادت فرزندان حضرت در کربلا سخن به میان
آورده اند اما در نام آنها گوناگونی وجود دارد. نوشته اند هنگامی که حضرت عباس
(علیه السلام)از روی اسب خود بر زمین افتاد و در درگیری با دشمنان به شهادت
رسید، امام حسین (علیه السلام)خود را به او رسانید و وقتی که حالت او را مشاهده
نمود، فریاد برآورد: «وَا غَوْثَاه، بِکَ یَااللّه، وَا قِلَّهَ نَاصِرَاه؛
فریاد [از بی کسی] به تو پناه می برم ای خدا! وای از کمی یاران!» در این لحظه،
محمد و قاسم صدای امام را شنیدند، نزد ایشان رفته و در پاسخ امام فریاد زدند:
«لَبَّیْکَ یَا مَولانَا، نَحنُ بَینَ یَدَیکَ؛ در خدمت توایم ای سرور ما».
امام حسین (علیه السلام)رو به آنان کرد و فرمود:

«بِشَهَادَهِ اَبِیکُمَا الکِفَایَه؛ شهادت پدرتان بس است»
اما آنان امتناع ورزیده و گفتند: «نه به خدا ای عمو!» سپس از امام اجازه گرفته
و به میدان نبرد شتافتند و پس از پیکار با دشمن ابتدا محمد و پس از او قاسم به
شهادت رسید. علامه سید محسن امین، تراجم نویس مشهور، عبداللّه بن عباس
(علیه السلام)را نیز در شمار شهیدان کربلا ذکر می نماید.

اما بنا به گزارش برخی دیگر از تاریخ نگاران تنها محمد در کربلا به شهادت رسیده
است. در این زمینه نوشته اند در کربلا سه تن از فرزندان حضرت عباس
(علیه السلام)با او حضور داشتند که در بین آنها، حضرت عباس (علیه السلام)، محمد
را از همه بیشتر دوست می داشت و او را از خود جدا نمی کرد. او نوجوانی پارسا و
خداترس بود و در میان ابروانش اثر سجده دیده می شد. وقتی حضرت عباس
(علیه السلام)برادر بزرگوار خویش امام حسین (علیه السلام) را بی یاور دید،
فرزند خود محمد را صدا زد و با دست خود لباس جنگ بر تن او پوشاند و شمشیر به
کمر او بست. سپس دست او را گرفته و نزد امام خویش رفت و خود از امام اجازه
پیکار او را گرفت. محمد دست امام را بوسید و پس از خداحافظی با زنان خیمه، به
میدان رفته و مبارز طلبید و پس از ساعتی نبرد به شهادت رسید.

اعقاب و بازماندگان حضرت عباس (علیه السلام)

آن چه همگی تاریخ نگاران بدان تصریح کرده و اتفاق نظر دارند
این است که نسل حضرت عباس (علیه السلام) از طریق فرزند او عبیدالله گسترش یافته
است. او هنگام حرکت امام حسین (علیه السلام) از مدینه به سوی کربلا کودکی بود
ولی بعدها مردی دانشمند و فرزانه در دین و از فرهیختگان دوره خود گردید. او با
سه زن از زنان پاکدامن و فهیم مدینه به نام های رقیه دختر امام مجتبی
(علیه السلام)، دختر معبد عبداللّه بن عباس و دختر مسوّر بن مخزمه زبیری ازدواج
نمود و صاحب دو فرزند به نام عبداللّه و حسن شد که نسل او نیز از طریق حسن
گسترش یافت.

از این رو باید حسن بن عبیداللّه بن عباس (علیه السلام) را سرشاخه اصلی نوادگان
حضرت عباس (علیه السلام)برشمرد. از این رو به معرفی و بررسی زندگانی نوادگان
حضرت عباس (علیه السلام) از نسل حسن بن عبیداللّه بن عباس
(علیه السلام)می پردازیم.

فرزندان حسن بن عبیداللّه بن عباس (علیه السلام)

حسن بن عبیداللّه ۶۷ سال عمر نمود و صاحب پنج فرزند به
نام های عباس، عبیداللّه، فضل، حمزه و ابراهیم گردید. شاید این تیره از نسل
حضرت عباس (علیه السلام)بلند آوازه ترین طایفه از تبار آن حضرت باشد که به شرح
کوتاهی از سرگذشت آنان پرداخته می شود.

۱. عباس بن الحسن

فردی شجاع و صریح بود به گونه ای که نوشته اند کسی از
بنی هاشم در جرأت و صراحت لهجه مانند او وجود نداشت. وی در ایام خلافت هارون
الرشید به بغداد آمد. هارون الرشید به خاطر فضل، ادب، شجاعت و بی پردگی او
همواره او را به کنیه می خواند.

او به اندازه ای شیوا شعر می سرود که او را برترین شاعر از فرزندان امام علی
(علیه السلام)می دانستند. او ده فرزند داشت، که از جمله آنان عبداللّه بن
العباس است. مأمون پس از درگذشت او گفت: «بعد از تو ای فرزند عباس، همه مردم
مساوی شدند (تو با دیگران تفاوت داشتی)» مأمون جنازه او را پیاده تشییع نمود و
شیخ بن شیخ خواندش.

محمد بن حمزه از دیگر نوادگان اوست که به جوانمردی و بخشش،
مشهور بود و به نزدیکان خود بسیار رسیدگی می نمود. نیکی او شامل حال همه می شد
و بخششی گسترده داشت. در طبریه اردن اموال بسیار داشته و دارای اراضی زیادی
بود. طغج بن جفّ فرغانی بر او حسادت کرد و سپاهی برای چپاول اموال او فرستاد.
وی در نتیجه این درگیری در باغ خود در سال ۲۸۷ هجری به قتل رسید و شاعران در
سوگ او قصیده ها گفتند. از این رو به فرزندان و نوادگان او بنو الشهید گفته
می شود.

۲. عبیداللّه بن الحسن

درباره اش گفته اند مردی به سان او پرهیبت و شکوه دیده نشده
بود. وی امارت حرم