پاورپوینت کامل امام باقر (علیه السلام) و نشر فرهنگ شیعی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام باقر (علیه السلام) و نشر فرهنگ شیعی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام باقر (علیه السلام) و نشر فرهنگ شیعی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام باقر (علیه السلام) و نشر فرهنگ شیعی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۴

(ولادت: ۵۷ ه .

شهادت: ۱۱۴ ه .

دوران زندگانی امام باقر (علیه السلام) مقارن با
افول قدرت و هیبت امویان و اقتدار
عباسیان شده بود. در دوره ای که جامعه هنوز در
تب و تاب بزرگ ترین و تأثیر گذارترین انقلاب
صدر اسلام؛ عاشورا می سوخت و طواغیت
زمان کمر به ریشه کن نمودن جنبش های
ناشی از این انقلاب سترگ بسته بودند امام باقر
(علیه السلام) در سنگری دیگر مبارزه را ادامه داد
و تمام لحظات عمر با برکت خویش را صرف
تعالی فرهنگ ناب شیعی نمود. امام باقر
(علیه السلام) به عنوان شخصیت ممتاز علمی
عصر، با تکیه بر این ویژگی خود، بزرگ ترین
خدمات ممکن را در عصر خود به اسلام نمود.
شخصیت علمی امام باقر (علیه السلام) در دوران
حیات او، بسیار برجسته و محضر او همواره
مملو از دانشمندان و دانشورانی بود که در
جست و جوی سرچشمه دانش بودند.

۱. پویایی تلاش های علمی امام باقر
(علیه السلام)

امام از کودکی شکافنده دانش ها خوانده می شد؛
چرا که سرآمد دانشمندان و عالمان روزگار
بود. آوازه دانش امام (علیه السلام) به تمامی

سرزمین های اسلامی رسیده بود و مردم، به
ویژه دانشوران شیفته نام و آوازه او بودند و این
شیفتگی در بین مردم عراق بیشتر به چشم
می خورد و دوست و دشمن زبان به ستایش
دانایی او گشوده بودند. آمده است: هشام بن
عبدالملک – خلیفه وقت – او را در مسجد
الحرام دید، در حالی که بر دست غلامش تکیه
کرده بود، پرسید: «آیا او همان کسی است که
مردم عراق شیفته و بهت زده [علم] اویند؟»
پاسخ داد: آری. سپس به غلامش دستور داد تا
نزد او برود و امام را برای پاسخ به پرسش های
خلیفه فرا خواند. خلیفه پرسش هایش را مطرح
کرد و امام به گونه ای پاسخ داد که هشام
خاموش ماند و هیچ نتوانست بگوید.

با این مقدمه نیکوست نگاهی به تلاش های
سودمند و کارآمد امام در مسیر پیشبرد اهداف
اسلامی و اشاعه فرهنگ ناب علوی انداخته
شود.

۲. پی ریزی تدوین حدیث

در پی انحرافات عمیقی که پس از رحلت
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) به وجود آمد،
رخداد تأسف برانگیزی دامن گیر جهان اسلام
شد و آن جلوگیری از تدوین احادیث اهل بیت
(علیهم السلام) بود که آثار زیان بار آن سالیان
دراز بر پیشانی فرهنگ دینی مردم باقی ماند.
نزدیک به یک قرن از نگاشتن و محفوظ
داشتن احادیث نبوی (صلی الله علیه و آله) و
سخنان تابناک اهل بیت (علیهم السلام) جلوگیری
شدیدی به عمل آمد و به جای آن سیل
عظیمی از تحریفات در زمینه احادیث نبوی و
جعل آن ها به فرهنگ و اعتقاد مردم روی آورد
که به «اسرائیلیات» شهرت یافت؛ تا سال ۱۰۰
هجری که «عمر بن عبدالعزیز» فرمان تدوین
احادیث را به «ابوبکر بن محمد انصاری» صادر
کرد.

او که از رجال و بزرگان تابعین به شمار می رفت
و از اصحاب علی (علیه السلام) شمرده می شد،
به بازگرداندن فدک به اهل بیت (علیهم السلام) و
تدوین حدیث کمربست. امام باقر

(علیه السلام) از این فرصت استثنایی کمال
بهره را برد و بیان احادیث را آغاز کرد و راویان
مختلف از ایشان ده ها هزار حدیث نقل کردند.
در واقع، امام باقر (علیه السلام) نماینده مکتب
اهل بیت (علیهم السلام) و نخستین سرو سامان
دهنده احادیث تابناک معصومان (علیهم السلام)
بود.

از این رو، بسیاری از محدثان وقت با دیدن
تلاش های بی دریغ امام، به نگاشتن و
نگاهداری سخنان امام کمر بستند و بدین
سبب، بیشتر احادیث اهل بیت (علیهم السلام)، از
امام باقر و امام صادق (علیهم السلام) است.

۳. اصول استنباط احکام فقهی

یکی از شاخه های بزرگ علوم اسلامی «علم
اصول» است که با بهره گیری از آن احکام
شرعی را از ادله شرعیه استخراج می کنند. از
این رو، اجتهاد متوقف بر آن است و مجتهد
برای استنباط احکام شرعی به آن نیاز مبرم
دارد و ملکه اجتهاد برای او حاصل نمی شود،
مگر اینکه به تمامی بحث های آن آشنایی
کامل داشته باشد.

تمامی دانشمندان شیعی بر این باورند که امام
باقر (علیه السلام)، نخستین کسی بود که این
علم را تأسیس کرد و قواعد آن را به وجود آورد
وبدین وسیله دروازه اجتهاد را به روی
دانشمندان اسلامی گشود.

قواعدی را که امام تأسیس کرد به این نام ها در
بین اصولیین شهرت یافت.

استصحاب، قاعده تجاوز، قاعده فراغ، قاعده
نفی ضرر، علاج تعارض بین اخبار و… تمامی
این قواعد به همراه اخباری که از امام در مورد
آنها صادر شده است، در کتاب های اصولی
موجود است. به گونه ای که هر یک از این
روایات، درون مایه تأسیس قاعده ای بزرگ در
اصول فقه قرار گرفت و آن را مبنای قواعد

اصولی قرار دادند.

امام باقر (علیه السلام) وقتی باب اجتهاد را به
روی دانشمندان گشود، عده ای با اتخاذ برخی
شیوه های نادرست در اجتهاد، مانند «قیاس» و
«استحسان» استنباط احکام شرعی را با
خطری جدی روبه رو کردند. آنان با قوانینی این
گونه، گاه به مخالفت با نصّ کتاب و سنّت و
سیره رسول خدا (صلی الله علیه و آله)
برخاستند.

از این دانشمندان، می توان از «نعمان بن ثابت»
نام برد که به نام «ابو حنیفه» شهرت یافت. او
فتاوای عجیب و قیاساتی را وارد کرد و بر پایه
گمان و سلیقه خود فتواهایی داد که این فتاوی
اکنون در دست است. از دیگر این افراد

می توان از «سفیان بن سعید بن مسروق»
مشهور به «سفیان ثوری» نام برد که برخی نیز
او را از اطرافیان امام صادق (علیه السلام) ذکر
کرده اند. از او نیز روایاتی در دست است که

دلالت بر کژ اندیشی او دارد. آنان گاه مورد لعن
اهل بیت (علیهم السلام) نیز قرار می گرفتند.

آنچه اهمیت دارد این است که این گونه
برداشت های اشتباه و به کارگیری شیوه های
نادرست در استنباط احکام، همواره مورد ذمّ
اهل بیت (علیهم السلام) بوده و بخشی از
تلاش های امام باقر (علیه السلام) را نیز در زمینه
مبارزات فرهنگی به خود اختصاص می داده
است. امام برای زدودن این شیوه و به کارگیری
کارکردهای صحیح اجتهاد به اصحاب وارسته
خود می فرمود: «سنت رسول خدا قیاس بردار
نیست. چگونه می توان قیاس را ملاک
[استنباط حکم] قرار داد، در حالی که بر زن در
دوران قاعدگی اش قضای روزه واجب است،
ولی قضای نماز واجب نیست؟»

۶. بازیافت بهره گیری صحیح از قرآن

هر چند سیاست جلوگیری از تدوین احادیث
نبوی (صلی الله علیه و آله) با شعار «کافی بودن
قرآن» پیش می رفت، اما از عمل به قرآن
خبری نبود و فقط از آن به صورت ابزاری برای
جلوگیری از نشر معارف اهل بیت (علیهم السلام)
استفاده می شد. کتاب خدا به ابزاری برای دست
یابی به اغراض سیاسی و سرکوبی پیروان
اهل بیت (علیهم السلام) با تأویل و تفسیر به
رأی، به ابزار سرکوبی مخالفان تبدیل شده و در
واقع، قرآن در انزوای شدید بود.

امام باقر (علیه السلام) در جایگاه بهترین مفسّر
قرآن با بازگو کردن تفسیر درست آیات،
بسیاری از ابهام ها را زدود و مشت مخالفان و
سودجویان را باز کرد. او همواره برای به اثبات
رسانیدن مدّعاهای خود از آیات قرآن بهره
می جست و کلام خدا را گواه بر سخن خویش
می گرفت و می فرمود:

«هر آن چه را می گویم از من سؤال کنید که در
کجای قرآن آمده تا آیه مربوط به آن را برایتان
تلاوت نمایم».

امام به اندازه ای بر آیات قرآن تسلط داشت که
«مالک ابن اعین جهنی» شاعر هم ع