پاورپوینت کامل جایگاه مادر در اندیشه دینی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه مادر در اندیشه دینی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه مادر در اندیشه دینی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه مادر در اندیشه دینی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۱

اشاره

شکی نیست که مادر از هر جهت مقام ارجمند و
والایی در همه ادیان داشته و دارد و همگان با
دید احترام به او می نگرند و به عظمت و بزرگی
از وی یاد می کنند. هر دین و آیینی که در طول
تاریخ آمده به این مسئله توجه کرده و مردم را
به خدمت به مادر فراخوانده است. همان گونه
که دین نسبت به سایر پدیده های عالم اظهار
نظر می کند، جهان را آن گونه که هست به ما
می نمایاند و در امور ارزشی ارزش ها را معرفی و
در مورد آن ها ارزش گذاری و داوری می نماید؛
درباره مادر ومقام و جایگاه او نیز ساکت نبوده،
بلکه عنوان مادری را جایگاه بس والا و
ارزشمند دانسته، مقام وی را گرامی می دارد.
ادیان مختلف با همه اختلافاتی که دارند در این
زمینه اتفاق نظر داشته و همه با دید احترام به
مادر می نگرند و مقام مادر را از مقام هر کس
دیگر برتر و بالاتر می دانند. در این جا ابتدا مقام
مادر را در ادیان گذشته بررسی می کنیم، سپس
به جایگاه او در دین اسلام اشاره می نماییم.

۱- ادیان گذشته

به هر دین و آیینی که نظر کنیم و متون مربوط
به آن را با دقت بخوانیم، در خواهیم یافت که
آن دین نگاه خاصی به مادر دارد و احترام و
تعظیم او را واجب می داند. انبیای گذشته ضمن
این که به احترام نهادن به مادر توصیه
می کردند، قبل از همه خود در مقابل مادر
تکریم نموده برایش طلب رحمت و مغفرت
می کردند. ابراهیم خلیل (علیه السلام) برای پدر
و مادرش دعا می کند و از خدا می خواهد که
آن ها را مورد غفران و آمرزش قرار دهد:
«ربّنا اغفرلی و لوالدیَّ و للمؤمنین
یومَ یَقومُ الحساب»؛ «پروردگارا!

من و پدر ومادرم و همه مؤمنان را، در آن
روز که حساب بر پا می شود، بیامرز.» این
دعای ابراهیم افزون بر این که نشان دهنده
بزرگی شأن و مقام مادر است، جنبه تربیتی نیز
دارد؛ چرا که به پیروان مکتب توحید می آموزد
که این گونه برای پدر و مادرشان دعا کنند.
بنابراین، در دین ابراهیم خلیل (علیه السلام) که
دین حنیف وخالص بود، مادر از مقام بالایی
برخوردار بوده و جایگاه خاصی نزد او داشته
است.

هم چنین در آیین موسای کلیم (علیه السلام)
مقام مادر بس عظیم و بزرگ بوده و فرزندان
خدمت کار به مادر همنشینان بهشتی پیامبران
می شده اند. حضرت موسی (علیه السلام) هنگام
مناجات با خدا، از خداوند درخواست کرد که
همنشین وی را در بهشت برایش معرفی کند تا
او را بشناسد. خطاب آمد، ای موسی! در فلان
ناحیه، کوچه فلان و فلان مغازه برو، کسی که
در آن جا مشغول کار است او رفیق تو در
بهشت خواهد بود.

حضرت موسی (علیه السلام) سراغ او رفت، دید
جوانی است قصاب. از دور مراقب بود تا ببیند
او چه عمل شایسته ای دارد. اما چیز فوق
العاده ای از او مشاهده نکرد. شب هنگام که
جوان محل کار را ترک می کرد، موسی بدون
آن که خود را معرفی کند، نزد جوان آمد و از او
خواست تا شب را مهمانش باشد. حضرت
موسی می خواست بدین طریق رمز کار او را به
دست آورد و ببیند آن جوان چه عبادت هایی
در خلوتگاه انجام می دهد که این قدر درجه پیدا
کرده و همنشین پیامبر خدا شده است.

جوان همین که وارد منزل شد قبل از هر چیز
غذایی آماده کرد، آن گاه سراغ پیر زنی از کار
افتاده رفت که دست و پایش فلج شده، قدرت
حرکت و جا به جا شدن را نداشت. با صبر و
حوصله غذا را لقمه لقمه به دهانش گذاشت، او
را شست و شو داد، لباسش را عوض کرد و سر
جایش گذاشت. موسی هنگام خدا حافظی خود
را معرفی کرد؛ پرسید این زن کیست و پس از
آن که به وی غذا می دادی نگاهی به سوی
آسمان می انداخت و کلماتی بر زبان جاری
می کرد، چه بود؟

گفت این زن مادرم است و هر بار که به او غذا
می دهم و او را سیر می کنم درباره من دعا
می کند و می گوید: خدایا او را همنشین موسی
بن عمران در بهشت برین قرار بده. موسی به
جوان مژده داد که دعای مادر درباره تو
مستجاب گردیده است.»

مقام مادر در دین حضرت عیسی (علیه السلام)
به حدی است که وی در آغاز زندگی شکر خدا
می گوید و نخستین بار این نکته را یاد آور
می شود و از خدا تشکر می کند که او را نسبت به
مادرش نیکوکار قرار داده است؛ چون او می داند
که نیکی به مادر بالاترین ارزش را دارد: «و
برّا بوالدتی و لم یجعَلنی جبّارا
شقِیّا»؛ «مرا نسبت به مادرم نیکوکار

قرار داده و جبار و شقی قرار نداده است.»
حضرت مسیح که بدون پدر از مادر متولد شد،
صرف این که نیکی به مادر را از امتیازات خود
بر می شمارد. دلیل روشنی است بر اهمیت
مقام مادر در نزد وی، وگرنه عیسی به عنوان
فرستاده خدا افتخاراتی بسیار داشت و
می توانست آن ها را در مقام شکر گذاری متذکر
شود.

۲- دین اسلام

هر چند همه ادیان الهی مقام ارزشمندی برای
مادر قایلند و به او احترام می گذارند، ولی اسلام
بیش از دیگر مکاتب به این مسئله توجه نموده
و به مادر عظمت بخشیده است. حقوقی را که
اسلام برای مادران مشخص کرده، بسیار فراتر
از حقوقی است که برای دیگران حتی پدر قایل
شده است؛ چرا که مادر مربی انسان و در
حقیقت پرورش دهنده جامعه است و اوست که
می تواند فرد و جامعه را به سعادت برساند و یا
به شقاوت و بدبختی بکشاند. در این جا لازم
است تا جایگاه مادر را به طور فشرده و خلاصه
از منظر قرآن و احادیث اسلامی بررسی کنیم:

۱. قرآن کریم: کلمه مادر به اشکال مختلف، به
صورت مفرد و جمع مانند: «اُمّ» و

«والدتی» «اُمّ موسی» «والدات» و

«امّهات» و امثال آن، فراوان در قرآن آمده

است. هم چنین مادر و پدر به هیئت تثنیه مانند
«والدین»، و «ابوی» مکرر در این کتاب

آسمانی به کار رفته است. اگر با دقت در این
موارد نگاه کنیم، می بینیم که خداوند در هر یک
از آن آیات، با عظمت و بزرگی از مادر یاد کرده
و به نوعی از مقام او تمجید نموده است. چرا
که وحی و الهام مستقیم خدا به مادر موسی،
اظهار ارادت و نیکویی عیسی به مادر، بیان
زحمات و رنج های مادر در قرآن کریم و
همچنین دستور حق تعالی به احسان و نیکی
نسبت به پدر و مادر، همه گواه بر رفعت جایگاه
مادر است.

خدای تعالی در سوره لقمان و احقاف پس

از توضیه به احسان والدین، تحمل رنج و
زحمت های مادر را بیان می کند و می فرماید:
«حملته امّه کُرها و وضعته کُرها و
فصالُه ثلاثون شهرا حتّی اذا بلغ أشدّه
و بلغ اربعین سنه»؛ «مادرش او

(فرزند) را با ناراحتی حمل می کند و با
ناراحتی بر زمین می گذارد و دوران حمل و از
شیر باز گرفتنش سی ماه است تا زمانی که
به کمال و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ
گردد.» بیان رنج و تلاش مادر با این که پدر
نیز در اغلب سختی های تربیت فرزند شریک
است، خود دلیل بر اهمیت و ارزش کار مادر
است. روشن است، کسی نزد حق تعالی مقام
بالاتر دارد که کار ارزشمندتری انجام دهد.

نکته قابل توجه در آیات مربوط به احسان پدر
و مادر این که خداوند ابتدا به نیکی کردن
نسبت به پدر و مادر هر دو دستور می دهد،
سپس بدون ذکر زحمات پدر، مشکلات و
ناراحتی های مادر را بیان می کند. گویی، مادر
عامل اصلی در لزوم نیکی به والدین بوده و کار
او آن قدر ارزشمند است که احسان به پدر را نیز
بر فرزند واجب می سازد. اگر نبود صبر و
پایداری مادر، در برابر سختی های دوران
بارداری و پذیرش ناگواری های طاقت فرسای
دوره شیر دهی و تربیت فرزند، شاید به این
قطع و حتم به احسان والدین به صورت مطلق
حکم نمی شد. تا آن جا که مسئله نیکی به پدر
و مادر در قرآن کریم هم طراز با عبادت خدای
متعال به حساب آمده است.

۲- سنت رسول الله (صلی الله علیه و آله):
منظور از سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفتار
و سیره آن حضرت می باشد که در قالب کلام و
رفتار از ایشان به یادگار مانده است. شخصیت،
مقام و رعایت حقوق مادر در احادیث نبوی و
سیره نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) به خوبی
بیان شده است. از آن جا که از منظر مکتب
تشیع به لحاظ حجیت و سندیت هیچ تفاوتی
میان سنت رسول الله (صلی الله علیه و آله) و
قول و سیره امامان معصوم (علیهم السلام) وجود
ندارد، از این رو برای تبیین بهتر موضوع،
افزون بر کلام و سیره رسول خدا (صلی الله علیه
و آله) از بیان و رفتار ائمه اطهار (علیهم السلام)
نیز بهره خواهیم برد.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در تبیین مقام
مادر می فرماید: الجنّهُ تحتَ اقدامِ الامّهات؛

بهشت زیر پاهای مادران است.» این حدیث
حاکی از این است که بدون رضایت مادر
نمی توان به بهشت و نعمت های بهشتی دست
یافت. اگر کسی بخواهد به درجات عالیه جنّت
و رضوان نایل گردد، باید به مادر احترام بگذارد
و به او خدمت کند. این همه ارج نهادن به مقام
مادر شاید به خاطر زحماتی است که مادر
متحمل می شود. تحمل رنج و زحمت دوره