پاورپوینت کامل وفای به عهد و پیمان در قاموس قرآن، حدیث و آزادمردان ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وفای به عهد و پیمان در قاموس قرآن، حدیث و آزادمردان ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وفای به عهد و پیمان در قاموس قرآن، حدیث و آزادمردان ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وفای به عهد و پیمان در قاموس قرآن، حدیث و آزادمردان ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۲

وفای به عهد در اسلام

خداوند بزرگ در قرآن کریم، خود را باوفاترین می شمارد و
می فرماید:

«وَ مَنْ أوْفی بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ»؛ «چه کسی به پیمانش
پای بندتر از خداست».

خداوند منان، کمترین احتمال پیمان شکنی را نسبت به خود قاطعانه مردود می شمارد:

«فَلَنْ یُخْلفَ اللّهُ عَهْدَهُ»؛« خداوند هرگز پیمان شکنی
نمی کند».

آن گاه بندگان مؤمن خود را نیز به وفاداری و پای بندی به تعهداتشان فرا
می خواند و از نقض عهد و بی وفایی باز می دارد. خداوند در آیه ای با بیان
نشانه های خردمندان حق جو، بیش از هر چیز، وفای به عهد و پیمان را گوشزد
می کند: «الَّذین یُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ لا یَنْقُضُون المیثاقَ»؛ «آنها
کسانی هستند که به عهد الهی وفا می کنند و پیمان را نمی شکنند».

خداوند حکیم در آیه دیگری، وفاداری به هر پیمانی را از مؤمنان می خواهد و
می فرماید:

«یا اَیُّهَا الذین آمَنوا اُوفُوا بِالعُقُودِ»؛«ای کسانی
که ایمان آورده اید! به پیمان ها وفا کنید».

رسول اکرم «صلی الله علیه و آله» نیز وفای به عهد را از شرایط اساسی ایمان
می داند و حضرت امیر «علیه السلام» نیز در فرمان خود به مالک اشتر به اهمیت این
مسئله در اسلام و جاهلیت اشاره می کند و آن را مهم ترین و عمومی ترین قانون
اجتماع می شمارد.

اگر با دشمنی پیمانی بستی تا او را در پوشش پناه خویش
بگیری، به پیمان خویش وفادار بمان و ذمه ات را با امانت کامل پاس دار و جان خود
را سپر عهد و پیمان خویش قرار ده که در میان واجبات الهی، هیچ موضوعی همانند
وفا به عهد در میان مردم جهان، با تمام اختلافاتی که با هم دارند، مورد اتفاق
عمومی نیست. تا آنجا که مشرکان نیز پیش از مسلمانان در روابط خود بدان پای بند
بودند؛ زیرا از پیامدهای پیمان شکنی خاطرات تلخی داشتند.

ضرورت وفای به عهد و پیمان

احترام به پیمان و لزوم عمل به آن ریشه فطری دارد. هر
انسانی لزوم عمل به پیمان را در نخستین مدرسه تربیت، یعنی فطرت و سرشت انسانی
می آموزد و از آن الهام می گیرد. کودکان در آغاز زندگی، با سرشت پاک خود، عمل
به پیمان را لازم می دانند. پیمان شکنی را نکوهش می کنند و از پیمان های تو
خالی برخی پدران و مادران ناراحت می شوند. کودکان با این احساس، رشد می کنند.

به خاطر فطری بودن این اصل در جامعه انسانی، نقض عهد و
پیمان شکنی از رذایل اخلاقی شمرده می شود و ضربات شکننده و جبران ناپذیری بر
شخصیت و انسانیت فرد، وارد می سازد و در صحنه های سیاسی، هیچ چیز رسواتر از
پیمان شکنی نیست. تنها ملتی عزیز است که به تعهدات خود عمل کنند و آنها را
محترم بشمارند.

قرآن مجید، دستور می دهد تا به عهد و پیمان خود پیوسته
وفادار باشیم و بدانیم که در برابر خدا مسئولیم: «وَ بِعَهْدِ اللّهِ اُوفُوا
ذلِکُم وَصّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرونَ؛».

«به عهد الهی وفا کنید. این چیزی است که خداوند شما را به آن سفارش کرده است تا
متذکر شوید.»

نیز می فرماید: «وَ اُوفُوا بالعَهْد اِنَّ العَهْدَ کانَ
مَسْئولاً».

«به پیمان های خود وفادار باشید؛ زیرا از پیمان ها سؤال خواهد شد.»

در آیه دیگر هم آمده است: «وَ الَّذینَ هُمْ لأماناتِهِمْ
وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ»

«آنان (مؤمنین) به امانت و عهد و پیمان خود وفادارند.»

این سه آیه جایگاه پیمان را در قرآن روشن می سازد و اهمیت
ویژه آن را بیان می کند.

نادیده گرفتن پیمان ها، جز خودخواهی و بی اعتنایی به حقوق
دیگران و سبک شمردن شخصیت آنها علتی ندارد و فرد خودخواه و پیمان شکن، در سخنان
پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» نکوهش شده است، چنان که ایشان فرموده: «لا
دینَ، لِمَن لا عهدَ له»؛ «آن کس که به پیمان خود وفادار نیست، مسلمان نیست».

رعایت پیمان ها حتی در برابر دشمنان

وفای به عهد و پیمان، تنها در محدوده روابط داخلی مسلمانان
خلاصه نمی شود، بلکه مسلمانان موظفند در برابر بیگانگان، کافران و دشمنان نیز
به تعهدات خود پای بند باشند. قرآن مجید، بزرگ ترین دشمن اسلام را یهود و
مشرکان می داند؛ آنجا که می فرماید: «لَتَجِدَّنَ أشَدَّ الناسِ عَداوَهً
لِلَّذینَ آمنُوا الْیَهُودَ وَ الَّذینَ أشْرَکُوا».

«یهود و مشرکان را لجوج ترین دشمن نسبت به افراد با ایمان می یابی.»

همین قرآن، هر زمان که پای پیمان به میان می آید، دستور
می دهد که مسلمانان پیمان های خود را حتی با این گروه ها حفظ کنند و چیزی از آن
کم نکنند؛ چنان که می فرماید:

«اِلاّ الَّذین عاهَدْتُم عِنْدَ المَسجِدِ الحَرامِ فَما
اسْتَقامُوا لَکُم فَاسْتَقیمُوا لَهُمْ إنَّ اللّهَ یُحِبُّ المُتَّقینَ»؛

«مگر با آنان که در نزدیکی مسجد الحرام پیمان بستید، تا آنان به پیمان خود
وفادارند، شما نیز وفادار باشید، خداوند پرهیزکاران را دوست می دارد.»

با توجه به نکوهشی که قرآن درباره پیمان شکنان می کند،
می توان از نظر اسلام در این باره به خوبی با خبر شد. این آیه را ببینید: «وَ
إنْ نَکَثُوا أیْمانَهُم مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فی دینِکُم
فَقاتِلُوا ائِمَهَ الکُفْرِ إنَّهُم لا أیْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُم
یَنْتَهُونَ».

«اگر آنان پیمان های خود را شکستند و در آیین شما طعن زدند، سران کفر را بکشید
برای آنان پیمانی نیست شاید آنان بپرهیزند.»

در آیه دیگر با شدت هر چه تمام تر دستور می دهد که با پیمان
شکنان نبرد کنید؛ چنان که می فرماید:

«ألا تُقاتِلُونَ قَوْما نَکَثُوا أیْمانَهُمْ»؛ «جز با
گروه پیمان شکن نبرد نمی کنید».

در اهمیت حفظ پیمان، همین بس که اگر در میان نبرد، فردی از دشمن بخواهد از منطق
اسلام آگاه شود، آن گاه درباره گرایش به اسلام تصمیم بگیرد، به حکم قرآن، باید
به او امان داد و پیمان بست تا سخن خدا و منطق قرآن را به خوبی بشنود. هرگاه
بخواهد به اردوگاه خود باز گردد، باید او را با کمال احترام به آنجا باز
گردانید و این حقیقت در این آیه به خوبی منعکس شده است:

«و إنْ أحَدُ مِنَ المشرکینَ اسْتَجارَکَ فَأجِرْهُ حَتّی
یَسْمَعَ کلامَ اللّهِ ثُمَّ أبْلِغْهُ مَأمَنَهُ».

«هرگاه مشرکی امان بخواهد تا سخن خدا را بشنود، به او امان بده تا کلام الهی را
گوش کند، آن گاه او را به جایگاه خود باز گردان.»

عمل به وعده های اخلاقی

برای گروهی از مردم پیمان های رسمی اهمیت ویژه ای دارند،
ولی به وعده های اخلاقی خود چندان احترامی نمی گذارند. وعده کردن و عمل نکردن
نزد آنان جرم و گناهی شمرده نمی شود، در صورتی که بی اعتنایی به چنین وعده های
دوستانه ای، هر چند جرم به شمار نیاید، از نظر اصول اخلاقی اسلام بسیار نکوهیده
است. این رفتار از گونه ای کم شخصیتی و بی اعتنایی به دیگران حکایت می کند.
پیامبر گرامی اسلام فرمود:

«مَنْ کان یؤمِنُ باللّهِ و الیومِ الآخِرِ فَلیفِ اِذا
وَعَد»

«آن کس که به خدا و روز رستاخیز ایمان دارد باید به وعده های خود وفادار باشد.»

در برخی روایت ها، عمل به وعده های اخلاقی به صورت یک امر
واجب مطرح شده است. این نشان دهنده اهمیت عمل به چنین وعده هایی است. تا آنجا
که برخی پیشوایان معصوم می فرمایند:

«یَجِبُ علی المُؤمِن الوفاءُ بالمَواعیدِ؛

«بر فرد با ایمان لازم است به