پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و تأثیر آن بر شعر معاصر ایران (قسمت اول) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و تأثیر آن بر شعر معاصر ایران (قسمت اول) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و تأثیر آن بر شعر معاصر ایران (قسمت اول) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انقلاب اسلامی و تأثیر آن بر شعر معاصر ایران (قسمت اول) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

طرح موضوع

انقلاب ها معمولاً ذائقه انسان ها و نگاه آن ها را نسبت به
جهان اطراف و جامعه خود تغییر می دهند و همین دگرگونی در حوزه زبان و احساس،
قالب و شکل اثر می گذارد. پس ادبیات بازتابی از جریان ها و عوامل سیاسی اجتماعی
است. بر خلاف این باور که برخی آفرینش یک اثر ادبی را صرفا زاینده هنر و
احساسات و خلاقیّت پدید آورنده می دانند، باید گفت منتقدان و افراد علاقمند به
شناخت شناسی، زیباشناسی و سبک شناسی و نقد اجتماعی آثار ادبی به این حقیقت
معترفند که تأثیرات سیاسی اجتماعی به حدّی در آثار ادبی نمایان است که می توان
با تأسی به این تأثیرات و جریان ها درباره زبان، فکر، فرم و محتوای اثر ادبی و
حتی آرایه های آن اظهار نظر کرد.

در بررسی شعر انقلاب نیز که پاره ای از پیکره انقلاب است
باید به تحولات سریع و شتابناک جامعه توجه داشت. پس باید شعر اوایل انقلاب –
دوره مبارزه و درگیری های خیابانی – را با حال و هوای خود سنجید. شعر دفاع مقدس
را متناسب با فضا و زمان خود و حتی شعر امروز را. پس اگر با فضای امروز شعر
دیروز را محک زنیم به کژ راهه رفته ایم.

ضرورت ها

نکته ای که نباید از آن غفلت ورزید جدّی گرفتن امروز است و
نقد منصفانه، عالمانه و صادقانه ادبیات انقلاب اسلامی. برخی به بهانه این که
هنوز این دوره پایان نیافته تا به جمع بندی و تحلیل آن نشست بررسی این مهم را
به فرداها واگذار می کنند. در دوره های پیشین تاریخی تذکره نویسانی بوده اند که
علی رغم کاستی ها به ثبت تاریخ ادبیات زمان خویش پرداخته اند. چه این که هیچ کس
نویسنده تاریخ بیهقی را به علت این که کتابش را در دوره ای نگاشته که تاریخ آن
دوره پایان نیافته مؤاخذه نمی کند. متأسفانه برخی که حتی زحمت مرور و مطالعه
آثار این دوره را به خود نمی دهند چنین تصوری دارند.

اگر این ضرورت، امروز تحقق نیابد نسل های بعد نمی توانند به بیان و تبیین دقیق
شعر این دوره بپردازند و همان فاجعه ای تکرار خواهد شد که در دوره مشروطه اتفاق
افتاد؛ چرا که حلقه های مفقوده در نزدیک ترین دوره ادبی ما (یعنی مشروطه) به
قدری زیاد است که گاه منجر به مفقود شدن دیوان شعر و یا زندگی نامه شاعری گشته
که ما را از درک صحیح و درست تحولات شعر عصر مشروطه محروم ساخته است. از این رو
این نوشتار با توجه به مطالبی که طرح شد در پی پاسخگویی به دو سؤال زیر
می باشد:

سؤال اول: اولین جرقه ها و کانون های شکل گیری ادبیات
انقلاب از چه زمانی و چگونه آغاز شد؟

سؤال دوم: اثرگذاری انقلاب اسلامی به عنوان جریانی سیاسی و
فکری بر محتوا و درون مایه آثار ادبی بویژه شعر تا چه میزانی است؟

انقلاب اسلامی به عنوان یکی از بزرگ ترین حوادث قرن که
کانون توجه جهانیان بوده ما را بر آن داشت که در زمینه ادبیات نگاهی گذرا به
آنچه در جریان شکل گیری انقلاب اسلامی و پس از آن به وجود آمد بیندازیم، همان
که امروز آن را با عنوان ادبیات انقلاب اسلامی می شناسیم.

ادبیات انقلاب اسلامی آیینه باورها، نگرش ها و جلوه گاه
آرمان های بلند زلالی است که امّت بزرگ ما را از گذرگاه هولناک ترین و
دشوارترین حادثه ها گذرانده و به امروز رسانده است؛ ادبیاتی که در آن اشک و
لبخند، آرامش و خطر، فریاد و سکوت، خاکستر و آفتاب و خشم و نرمش همخانه اند.
شناختن و شناساندن ادبیات اسلامی، معرفی جریان زلال و جوشانی است که از متن
قرآن سرچشمه گرفته، از ساحل سرزمین عطش کربلا گذشته و امّتی عاشق و پایدار و
بالنده را در عصر قحطی ایمان و روزگار ظلمت زده، آبدیده، صبور، بزرگ و پیروز
ساخته است.

ادبیات سال های قبل از پیروزی

همزمان با آغاز مبارزات مردم علیه حکومت استبدادی پهلوی در
سال های پایانی دهه ۴۰ و آغاز دهه ۵۰ اولین جرقه های ادبیات مقاومت به صورت
جوششی از میان مردم کوچه و بازار برخاست و به صورت زیباترین و مؤثرترین شعرها،
شعارها و دیوار نوشته ها پدیدار گشت.

مبارزات شروع شد. راه پیروزی و رسیدن به شاهراه نجات به
ادبیات راه می یافت؛ ادبیاتی که در تک بیت ها یا جملات کوتاه در قالب شعار با
حضور مردم در تظاهرات فریاد زده می شد و مردم مطالبات خویش را با استفاده از
ابزار ادبیات هوشمندانه و پر نفوذ فریاد می زدند.

این شعارها که در اعتراض های رسمی و غیر رسمی سر داده می شد
ماهیت حماسی، احساسی، تهییجی داشتند. گاه این شعارها در اشعار چند بیتی به صورت
همگانی خوانده می شد که حاکی از این بود که شعارها توسط مبارزان صاحب قریحه
مطابق با خواست های رهبری انقلاب و مردم هدایت می شود. شعارهایی که بر
خواسته های مردم چون استقلال، آزادی و عدالت با وجهی سلبی مشروعیت حکومت موجود
را متزلزل می کرد و زیر سؤال می برد و در کنار آن با شعارها و اشعار ایجابی
ارزش های نظام حاکم را نفی و ارزش های انقلاب را تبلیغ می کرد و به آن سمت و
سویی خاص داده به ادامه مبارزه تا پیروزی نهایی تأکید می کرد.

البته آغاز سروده های جدی عصر انقلاب را باید از سال ۵۷
دانست. اگر چه حال و هوای شعاری بر روی این آثار سایه افکنده و اکثر سرایندگان
و سازندگان آن ها شاعران مطرحی نیستند اما جوهره شعری دارند و با بهره گیری از
این قالب اثرگذار پر نفوذ بر جان ها شور و هیجانی خاص در حرکت های مردمی و
تظاهرات خیابانی می دادند.

برخی دیگر از شاعران هم با سرودن اشعاری، افق های روشن
پیروزی را ترسیم می کردند، شاعران انقلابی با شکستن فضای یأس آلودی که پیش از
انقلاب بر شعر حاکم بود، نوید صبحی نزدیک را می دادند.

هان، ای خدایان!

در روز بار عام

حتی

تمثال بی مثال شما را

یارای ادای تظلّم نداشتیم

آری حتی خری به دست تظلّم

زنجیر عدل و داد شما را تکان نداد

باری هر جا قدم به خاک نهادید

صدها نهال عاطفه خشکید

صدها درخت فاجعه رویید

اینک

هر چند تاج تخمه به گهواره بسته اید

باری امید بس عبثی دارید!

زیرا که شب

آبستن طلوع شگفتی است

شاعر این دوره گویی سقف فلک را می شکافد. طرحی نو در مضامین در می اندازد. شعر
این دوره دیگر آکنده از وحشت و انجماد و یأس و مرگ و خزان های بی برگ نیست.
شعری است که به سمت روشنی در حرکت است. شعر انقلاب در این سال ها توفنده و
جوشنده و خروشنده است، خشم و صراحت زبان شاعر دامن پوسیده حکام جور و استبداد
را به آتش می کشاند.

در اشعار این دوره شاعر به پیا