پاورپوینت کامل نگاهی به خوف و رجا در تعالیم اسلامی و راه کارهای عملی آن ها (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به خوف و رجا در تعالیم اسلامی و راه کارهای عملی آن ها (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به خوف و رجا در تعالیم اسلامی و راه کارهای عملی آن ها (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به خوف و رجا در تعالیم اسلامی و راه کارهای عملی آن ها (قسمت دوم) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۳

در بحث گذشته (که در شماره ۵۷ چاپ شد) به اهمیت و جایگاه
«ترس» و «امید» اشاره شد، و اینک به طور فشرده مطلب را پی می گیریم. در روایت
آمده است که هفت دسته اند که خداوند، در روز رستاخیز سایه لطف خویش را بر آنان
می گستراند، در همان روزی که غیر از سایه رحمت الهی، سایه دیگری وجود ندارد،
دسته ای از آنها کسانی اند که در خلوت ذکر خدا می گویند و اشک خوف می ریزند.

خوف از خداوند در دنیا، رابطه ای مستقیم با امان بودن از
عذاب قیامت دارد؛ چنانکه از یکی خوبان پرسیدند: ایمن ترین مردم در قیامت کیست؟
گفت: کسانی که بیشترین ترس را از خداوند در دنیا دارند.

انواع خوف:

خوف به معنی اعم را، دانشمندان علم اخلاق بر پنج نوع تقسیم
کرده اند:

الف، خوف: این ترس برای گنهکاران و عصیان کنندگان است، به
خاطر ارتکاب آلودگی ها «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتان»؛ «و برای کسی
که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است.»

ب، خشیت: خوفی که همراه با تعظیم است. غالبا این نوع ترس را
ناشی از علم معرفی کرده اند، از این روی عالمان راستین چنین خوفی دارند:
«اِنَّما یَخْشَی اللّه مِنْ عِبادِهِ العُلَماء»؛ «از بندگان خدا تنها
دانشوران (عالمان ربّانی) از او می ترسند.»

ج – وجل: عبارت است از خوفی که لباس قلب گردیده است:
«استشعار الخوف»

شعار، لباس زیرین است که بر موی بدن می چسبد، این نوع از ترس برای متواضعان
است؛ به خاطر ترک خدمت، قرآن می فرماید: «الَّذین إذَا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ
قُلُوبُهُمْ»؛ «همان ها که چون نام خدا برده می شود، دل هایشان پر از خوف
[پروردگار[ می شود.»

د – رهبه: ترسی که همراه با اضطراب و درماندگی است. این ترس
برای عبادت کنندگان است؛ زیرا خود را مقصّر درگاه حق تعالی می دانند «وَ
یَدعُونَنا رَغَبا وَ رَهَبا»

«و در حال بیم و امید ما را می خوانند.»

ه – هیبت: ترسی که همراه با بزرگ شمردن طرف مقابل و اجلال و
تعظیم اوست.

این ترس مخصوص عارفان است؛ زیرا قاضی دادگاه شاهد هم هست که خود خداوند باشد:
«وَ یُحَذَّرُکُم اللّهُ نَفْسَهُ وَ إلیَ اللّه المَصیرُ»؛ «خداوند شما را از
[نافرمانی] خود، بر حذر می دارد، و بازگشت [شما] به سوی خداست.»

البته علمای اخلاق هر کدام، به گونه ای خوف را تقسیم بندی
کرده اند، ولی تقسیم فوق در حقیقت برگرفته شده از روایات است.

ریشه های خوف

ممکن است ترس از پروردگار، سرچشمه های زیادی داشته باشد،
ولی ریشه های عمده آن سه چیز است:

۱. معرفت خداوند

هنگامی که آدمی در کنار اقیانوس خروشانی قرار می گیرد،
وحشتی به او دست می دهد، نه از سرِ ضرر رسیدن به او، بلکه موجود کوچک وقتی عظمت
موجود بزرگی را درک کند هراسان می شود؛ چنان که وقتی در برابر فرد شریف و بزرگی
قرار می گیریم، در خود ترسی را احساس می کنیم، چرا که درک أبهت و شخصیت او،
چنین اثری در ما به وجود می آورد.

اگر فردی بلندای عظمت الهی و دریای خروشان سرمدی را درک
نماید و در قدرت، عزت، شوکت و جبروت او غرق گردد، در وی اثر گذاشته و با ذکر و
یاد خدا به لرزه می افتد: «اِذَا ذُکِرَ اللّهُ وَ جِلَتْ قُلوبُهُمْ… اولئکَ
هُمُ المؤمنونَ حَقّا»

۲. ترس از عملکردها

پارسایان راستین نه تنها از عملکردها، بلکه از عبادت های
خویش هم وحشت دارند؛ چه این که نمی دانند سرانجامشان چه خواهد شد، و آنان
می دانند که حق معبود را نمی توان ادا کرد؛ در جایی که شخصی یامبر اعظم «صلی
الله علیه و آله» نیز اقرار داشت: «ما عبدناک حق معرفتک و ما عبدناک حق عبادتک،
این چنین است که عابدان حق شناس و عارفان حق جو و پارسایان روشن ضمیر، لرزه بر
اندام دارند.

۳. ترس از عدالت پروردگار

اگر فردی تمام عمر را عبادت کرده باشد، خداوند می تواند
برای یک معصیت او را عذاب کند؛ چنان که در قیامت برای هر کس سه دیوان را
می گشایند: دیوان نعمت ها، دیوان عبادت ها و دیوان گناهان. دیوان عبادت توان
مقابله با دیوان نعمت ها را ندارد، امّا دیوان معصیت ها بر شانه افراد سنگینی
می نماید.

این چنین است که افراد پاکدل و پارسایان روشن ضمیر به خاطر شناخت، عدالت و عظمت
کردگار و خطرهای سخت رستاخیز از خوف الهی بدن هایشان ضعیف و نحیف می گردد و به
فرموده امیر مؤمنان:

«.. قَد بَرَاهُمُ الخَوفُ بِریَ القِداح، یَنظُرُ
إلَیْهِمُ النّاظِرُ فَیحسَبُهُم مَرْضَی وَ مَا بِالقَومِ مِن مَرَضٍ وَ
یَقُولُ: قَدْ خُولِطُوا وَ لَقَدْ خَالَطَهُم أمْرٌ عَظیمٌ لا یَرْضَونَ مِنْ
اعمالِهِم القَلیلَ، وَ لا یَسْتَکثِرون الکَثیر فَهُم لأنْفُسِهِمْ
مُتَّهِمُونَ وَ مِنْ اَعْمالِهِمْ مُشْفِقُونَ…»؛ «ترس بدن های آن ها
(پارسایان) را همچون چوبه تیری لاغر ساخته، چنان که ناظران آن ها را بیمار
پندارند، امّا آنان را بیماری نیست و گوید: خردهاشان آشفته است [در حالی که]
موجب آشفتگی شان کاری است بزرگ. از کردار اندک خود خرسندی ندارند، و طاعت های
فراوان را بسیار نشمارند، پس آنان خود را متهم شمارند و از کردار خود بیم
دارند.»

آثار ترس الهی

ترس از خداوند، ثمرهای فراوان دارد، ولی از همه مهم تر دو
اثر ذیل است:

الف – پرهیز از گناهان

خوف از پروردگار، عفت، پاکدامنی و پرهیز از گناهان را نصیب
خدا ترسان می نماید و صیانت نفس را از مخالفت با خداوند به ارمغان می آورد؛ از
این روی خوف، همانند خالی بر گونه پارسایان پدیدار بوده و مدال افتخار آنان
است.

ب – ایمنی از عذاب قیامت

ترس از حق تعالی، سعادت آخرت و ایمنی از عذاب آن جهانی را،
ره آورد دارد: «وَ أمّا مَنْ خَافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ
الهَوی فَإنَّ الجَنَّهَ هِیَ المَأوی؛»؛ «و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان
باشد و نفس را از هوا باز دارد، قطعا بهشت جایگاه اوست.»

زاهدی اصحاب خود را نصیحت داشت به این که: «به خدا سوگند،
اگر هم نشین دسته ای شوی که تو را امروز بترسانند تا در قیامت ایمن باشی بهتر
است تا با گروهی باشی که تو را امروز امنیت دهند تا فردا خایف شوی».

امیدوار بودن مؤمنان در کنار ترس داشتن

مؤمنان راستین، همان گونه که از خداوند واهمه و ترس دارند،
تنها به او امیدوارند، و از دل بستن به غیر او پرهیز دارند. امام صادق
«علیه السلام» فرمود: «حُسن الظنَّ بِاللّه أَنْ لا تَرْجُوا اِلا اللّهَ وَ لا
تَخاف اِلاّ ذَنْبَکَ»؛ «نظر نیک نسبت به پروردگار این است که به کسی غیر خدا،
امیدوار نباشی، و نترسی مگر از گناه خویش.»

امام باقر «علیه السلام» فرمود: در کتاب امیر مؤمنان
«علیه السلام»، خواندم که پیامبر «صلی الله علیه و آله» بالای منبر فرمود:
«سوگند که به خدایی که جز او شایسته پرستش نیست، به مؤمنی خیر دنیا و آخرت داده
نشد، جز به خاطر امیدواری وی به خداوند و اخلاق نیکو، و دوری گزیدن از غیبت،
سوگند به حق تعالی، مؤمنان پس از توبه عذاب نمی گردند مگر به خاطر بدگمانی به
الله و کوتاهی گزیدن در امیدواری به او…»

انواع امید

همان گونه که در زندگی دنیا امیدها دو گونه اند: سازنده و
ویرانگر؛ آرزوهای ویرانگر، امیدهای آرمانی و ایده آل است که تحقق پذیر نیستند،
یا آرزوهایی که بر اثر طغیان نفس، شهرت طلبی و سلطه جویی صورت می پذیرند،
چنانکه هیتلر، تسخیر دنیا را برای آلمانی ها آرزو می نمود.

در امور معنوی و اخلاقی نیز، امیدِ سازنده و ویرانگر وجود
دارد؛ آرزوی سازنده، امید داشتن به خداوند جهان و دریای رحمت اوست، ولی آرزوهای
ویرانگر آن است که دل و امید به غیر خدا باشد و از غیر حضرتش چشم طمع داشته
باشد.

امام المتقین «علیه السلام» می فرماید: «اِجْعَلُوا
رَجَائکُم للّه وَ لا تَرْجُوا أحدا سِوَاهُ فَانَّهُ ما رَجی أحَدٌ غَیْرَ
اللّهِ الاّ خَابَ»؛ «تمام امیدهای خود را در لطف خداوند قرار دهید، و به کسی
دیگر امیدی مبندید، هر کس از غیر حق تعالی امید داشته باشد، بایکوت گردیده و
شکست خواهد خورد.»

باید در نظر داشته باشیم که امیدوار راستین کسی که نشانه ای
از حدیث آرزومندی در عمل و رفتار او خودنمایی کند؛ زیرا که «ک