پاورپوینت کامل نقش فاطمه زهرا «علیهاالسلام» در اتحاد و انسجام اسلامی (قسمت دوم) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش فاطمه زهرا «علیهاالسلام» در اتحاد و انسجام اسلامی (قسمت دوم) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش فاطمه زهرا «علیهاالسلام» در اتحاد و انسجام اسلامی (قسمت دوم) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش فاطمه زهرا «علیهاالسلام» در اتحاد و انسجام اسلامی (قسمت دوم) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۹

۳. قرآن کریم

مردم عصر جاهلی، زندگانی آلوده به خرافات و افسانه ها و
آمیخته با شرک و نفاق و کفر داشتند؛ با این همه در پناه عمل به نوشته ای آسمانی
توانستند از تیرگی ها نجات یابند و میهمان صبح دل انگیز توحید و معنویت و رفاه
شوند؛ آن نوشته آسمانی، قرآن کریم بود؛ کتابی که بزرگ ترین معجزه پیامبر اکرم
«صلی الله علیه و آله» است، زوال و تحریف نمی پذیرد، محدود به عصر یا دوره ای
نمی شود و بطن های گوناگون دارد؛ کتابی که اهل بیت پیامبر اعظم «صلی الله علیه
و آله» بهترین مفسّر آن هستند و از حقایق آن به خوبی آگاهند. پیامبر اکرم «صلی
الله علیه و آله» بارها و بارها مسلمانان را به قرآن کریم سفارش کرده و آن را
یکی از یادگارهای گرانبهای خود در میان مسلمانان می دانست. در روایات،
سفارش های بسیاری نسبت به تلاوت قرآن کریم و تأمّل در آیات ژرف و شگرف آن وجود
دارد. این نکته را نمی توان نهفت که راز عقب ماندگی و تشتّت مسلمانان در عصر
حاضر نیز دوری از قرآن کریم است.

فاطمه زهرا «علیهاالسلام» بزرگ ترین حامی قرآن بود و آن
کتاب آسمانی را فصل الخطاب بسیار خوبی برای منازعات می دانست. آن حضرت همگان را
به تلاوت و تأمل در این کتاب آسمانی سفارش می کرد که گواه آن سخن زیر است:
«حُبِّبَ اِلَیَّ من دُنیاکُم ثَلاثٌ: تَلاوَتٌ کتابِ اللّه…»؛ «از دنیای شما
سه چیز را علاقه مندم: تلاوت کتاب خدا…». نیز «قارِی ءُ الحَدیدِ و اذا
وَقَعَتْ وَ الرَّحمنِ یُدعی فی السماوات و الارضِ ساکِنُ الفِردوسِ»؛ «تلاوت
کننده سوره حدید و واقعه و الرحمن در آسمان ها و زمین اهل بهشت خوانده می شود».

آن حضرت حتی وصیت نامه خویش را نیز محلّ تشویق مردم برای
مراجعه به کتاب الله قرار می دهد و از امیر مؤمنان «علیه السلام» می خواهد که
بر بالای قبر او، فراوان قرآن بخواند: «فَاکْثِرْ مِنْ تَلاوَهِ القُرآنِ»؛
«[بر بالای قبر من] بسیار قرآن تلاوت کن».

سفارش فاطمه «علیهاالسلام» در رجوع به قرآن، تنها به گفته منحصر نماند. آن
بانوی گرامی اسلام، خود بارها در سخنان، خطبه ها و احتجاجات خود از آیات قرآن
کریم استفاده می کرد و گاه به شرح آنان می پرداخت.

دختر پیامبر گرامی اسلام در خطبه سترگ خود، خطاب به مردم
مدینه، قرآن کریم را به زیبایی وصف می کند:

«… النُّورِ السّاطِعِ و الضِّیاءِ اللامِعِ، بَیَّنَهٌ
بَصائِره، منکشفه سَرائرُه، مَتَجَلیَهٌ ظَواهِرُهُ، مُغْتَبِطٌ بِهِ
اَشیاعُهُ، قائِدٌ الی الرِّضوانِ اِتّباعُهُ، مُؤَدٍ الی النجاهِ
اِسْتِماعُهُ، بِهِ تُنَالُ حُجَجُ اللّهِ المُنَوَّرَهُ و عَزائِمه
المُفَسِّرَهُ، وَ مَحارِمُهُ المُحَذَّرَهُ وَ بَیِّناتُهُ الجالِیَهُ، وَ
بَراهینُهُ الکافِیَهُ وَ فَضائِلُهُ المَنْدُوبَهُ وَ رُخَصُهُ المَوْهُوبَهُ
و شَرائعهُ المَکْتُوبَهٌ؛ «[قرآن] فروزان و شعاع درخشان خداست. دلایلش روشن،
لطایف و دقایقش آشکار، ظواهرش نورانی است و پیروانش پر افتخارند و جهانیان بدان
غبطه خورند و حَسَد بَرند. کتابی که پیروی اش راهگشای روضه رحمت الهی است و
شنونده اش رستگار در دو سرا، در پرتو آن، قلب های روشن الاهی را می توان دید و
نیز تفسیر احکام و واجبات او را دریافت، حرام های خداوندی را بازدارنده،
حلال های او را رخصت دهنده و مستحبات را نماینده و شریعت را راهگشاست».

نیز آن حضرت وقتی جدا شدن مردم را از کتاب خدا دید بر آنان
نهیب زد و از آنان خواست که قرآن را محور اتّحاد قرار دهند و داوری نمایند: «وَ
هذا کتابُ اللّهِ بَیْنَ اَظْهُرِکُم زَواجِرُهُ بَیَّنهٌ و شَواهِدُهُ لائحَهٌ
و اَوَامِرُهُ واضِحَهٌ. اَرَغْبَهً عَنْهُ تُریدونَ اَمْ بِخَیْرِهِ
تَحکُمُون؟؛ «این کتاب خداست میان شما! نشانه هایش بی کم و کاست هویدا، و امر و
نهی آن روشن و آشکارا. آیا داوری جز قرآن بر می گیرید؟ یا به غیر آن داوری
می کنید؟.»

۴. امامت و اهل بیت

امامت در لغت به معنای پیشوایی و رهبری است، و هر کسی که
متصدی رهبری گروهی شود «امام» نامیده می شود؛ خواه در راه حق باشد یا در راه
باطل، چنان که در قرآن کریم، واژه «ائمه کفر» درباره سران کفّار به کار گرفته
شده، و کسی که نمازگزاران به او اقتدا می کنند، «امام جماعت» نامیده می شود.

اما در اصطلاح علم کلام، امامت عبارت است از «ریاست همگانی
و فراگیر بر جامعه اسلامی در همه امور دینی و دنیوی». ذکر کلمه «دنیوی» برای
تأکید بر قلمرو امامت است، وگرنه تدبیر امور دنیوی جامعه اسلامی، جزئی از دین
اسلام است.

از دیدگاه شیعه، چنین ریاستی هنگامی مشروع خواهد بود که از
طرف خدای متعال باشد و کسی که اصالتا – و نه به عنوان نیابت – دارای چنین مقامی
باشد، معصوم از خطا در بیان احکام و معارف اسلامی و نیز مصون از گناهان خواهد
بود. در واقع، امام معصوم، همه منصب های پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» به
جز نبوت و رسالت را دارد و هم سخنان او در تبیین حقایق و قوانین و معارف اسلام
حجّت است و هم فرمان های وی در امور مختلف حکومتی واجب الاطاعه می باشد. بدین
ترتیب اختلاف شیعه و سنی در موضوع امامت، در سه مسئله ظاهر می شود:

– نخست آن که امام باید از طرف خدای متعال نصب شود؛

– دوم آن که باید دارای علم خدادادی و مصون از خطا باشد؛

– سوم آن که باید مصون از گناه باشد.

دین مقدس اسلام، همگانی و جاودانی و نسخ ناشدنی است، و بعد از پیامبر اسلام
«صلی الله علیه و آله» پیامبری نخواهد آمد، و ختم نبوّت در صورتی با حکمت بعثت
انبیاء سازگار است که آخرین شریعت آسمانی، پاسخ گوی همه نیازهای بشر باشد و
بقای آن تا پایان جهان تضمین شده باشد.

این ضمانت درباره قرآن کریم وجود دارد و خدای متعال مصونیّت
این کتاب عزیز از هر گونه تغییر و تحریفی را تضمین کرده است؛ ولی همه احکام و
قوانین اسلام، از ظاهر آیات کریمه استفاده نمی شود و فی المثل تعداد رکعات نماز
و کیفیّت انجام دادن آن و صدها حکم واجب و مستحب آن را نمی توان از قرآن کریم
به دست آورد و معمولاً قرآن در صدد بیان تفاصیل احکام و قوانین نیست و تعلیم و
تبیین آن ها را بر عهده پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» گذاشته تا با علمی
که خدا به او عطا فرموده – غیر از وحی قرآنی – آن ها را برای مردم بیان کند.
بدین ترتیب، حجیّت و اعتبار سنّت آن حضرت به عنوان یکی از منابع اصیل برای
شناخت اسلام ثابت می شود.

امّا شرایط دشوار زندگی آن حضرت مانند چند سال محصور بودن در شعب ابی طالب و ده
سال جنگ با دشمنان اسلام، اجازه نمی داد که همه احکام دین و قوانین اسلام را
برای عموم مردم بیان کند و همان مقدار هم که اصحاب فرا می گرفتند، ضمانتی برای
محفوظ ماندن نداشت و حتی کیفیّت وضو گرفتن آن حضرت که سال ها در مرئی و منظر
مردم بود، مورد اختلاف واقع شد. در جایی که احکام چنین عملی درمعرض اختلاف
باشد، خطر اشتباه در نقل و تحریفات عمدی در مورد احکام دقیق و پیچیده بویژه
احکام و قوانینی که با هوس های افراد و منافع گروه ها برخورد می کند، به مراتب
بیشتر خواهد بود.

با توجه به این نکات، روشن می شود که هنگامی دین اسلام
می تواند به عنوان یک دین کامل و پاسخ گوی نیازهای همه انسان ها تا پایان جهان،
مطرح باشد که در متن دین، راهی برای تأمین مصالح ضروری جامعه پیش بینی شده
باشد؛ مصالحی که با رحلت پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» در معرض تهدید و
تقویت قرار می گرفت؛ و این راه خیر جز نصب جانشین شایسته برای رسول اکرم «صلی
الله علیه و آله» نخواهد بود… حاصل آنکه، ختم نبوّت هنگامی موافق با حکمت
الهی خواهد بود که توأم با نصب امام معصوم باشد؛ امامی که همه ویژگی های پیامبر
اکرم «صلی الله علیه و آله» – به جز نبوّت و رسالت – را دارا باشد.

آنچه گفتیم دلیل عقلی بر وجوب امامت است و پیش از هر دلیل نقلی (آیه یا روایت)
می تواند مستمسک ما برای اثبات امامت و ولایت اهل بیت «علیه السلام» باشد. درنگ
در آنچه گفتیم این حقیقت را نیز آشکار می کند که امامت، به قطع از اصول دین است
نه فروع دین.

فاطمه زهرا «علیهاالسلام» از رهگذر تبین حقایق امامت و نیز
برای آشکار ساختن جایگاه امامت در ایجاد اتحاد و وفاق دینی و دنیوی در خطبه خود
در مسجد مدینه فرموده است:

«فَجَعَل اللّهُ… طاعَتنا نِظاما لِلْمِلَّهِ و اِمامَتنا
اَمَانا لِلْفُرْقَه (مِنَ الفُرْقَه)»؛ «خداوند پیروی ما را مایه وفاق، و
امامت ما را مانع افتراق قرار داد».

درنگ در این سخن نورانی حقایق فراوانی را آشکار خواهد کرد.
این سخن شگرف نظر شارحان خطبه فاطمه زهرا «علیهاالسلام» را به خود جلب کرده
است، چنان که در یکی از این شرح ها می خوانیم: «در این دو فراز که شامل یک
مضمون است، یادگار نبوّت و رسالت، نظام امّت اسلامی و مصون بودن از پراکندگی را
در گرو امامت و پیروی از رهبر خودشان معرفی فرمود که دومین اساس در حفظ وحدت
اجتماع می باشد که هر جامعه ای باید قطب فکری داشته باشد تا تمام افکار را به
خود جذب و خلاء موجود از این ناحیه را برطرف کند. در این صورت است که زمینه ای
برای اختلاف فکر باقی نمی ماند.

در این جا این سؤال مطرح می شود که با بودن قرآن کریم و سنت
رسول اکرم «صلی الله علیه و آله» و رهبریت یک فرد که با اکثریت آراء انتخاب شده
دیگر اختلافی باقی نمی ماند و نظام اسلامی از پراکندگی و هرج و مرج مصون خواهد
بود. پس به چه دلیل نظام امّت و امنیت از تفرقه در گرو امامت و رهبری اهل بیت
می باشد؟ پاسخ این سؤال را با الهام از یک بیت عربی می دهیم:

فانّ النّار بالعودین تزکی

و انّ الحرب اوّله کلام

این شاعر می گوید این طور نیست که جنگ ها به طور دفعی واقع
شده باشند؛ بلکه اگر ریشه یابی کنیم می بینیم آغاز آن از سخن شروع می شود؛ بدین
سان که با ردّ و بدل کردن سخنان ناشایسته کم کم عقده ها و کین