پاورپوینت کامل مبانی توفیق معلم در فرایند تعلیم و تربیت; به مناسبت بزرگداشت روز معلم ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبانی توفیق معلم در فرایند تعلیم و تربیت; به مناسبت بزرگداشت روز معلم ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبانی توفیق معلم در فرایند تعلیم و تربیت; به مناسبت بزرگداشت روز معلم ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبانی توفیق معلم در فرایند تعلیم و تربیت; به مناسبت بزرگداشت روز معلم ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۰

توانایی علمی استاد

در عرصه تعلیم و تربیت عواملی تأثیرگذار بوده و زمینه ساز
توفیق به شمار می آیند. نخستین عامل قدرت علمی استاد است. بی شک، توانایی علمی
استاد در شکوفایی علمی و تکامل فرهنگی شاگردان نقش محوری دارد که این توانایی
در ابعاد زیر تجلی می یابد. هر استادی باید با پیش مطالعه و جمع آوری مطالب
مورد نظر به ارائه درس بپردازد. نداشتن مطالعه پیشین و گردآوری نکردن تحقیقات
لازم، سبب پراکنده گویی و سطحی نگری معلم و اتلاف وقت دانش آموزان می شود و به
طبع، رونق علمی کلاس از بین می رود. استاد باید بر مطالب و مسائل مرتبط با
موضوع اصلی درس احاطه داشته باشد.

همچنین باید از دیدی علمی و بیانی عالمانه برخوردار باشد.
پس باید به طرح مباحثی بپردازد که درستی آن برای خودش به اثبات رسیده و جزء
باورهای علمی او شده باشد و از بیان مطالبی که در آن مطالعه و تحقیقی ندارد یا
از حوزه مهارت و تخصص وی بیرون است، بپرهیزد. همچنین، از اظهار نظر درباره
پرسش هایی که به آن اشراف کامل علمی ندارد، دوری کند و به آسانی بگوید:
«نمی دانم» و از دو پهلوگویی پرهیز کند. این نکته مهم؛ یعنی خودداری از سخن غیر
عالمانه، در فرهنگ اسلامی به عنوان حق الهی شناخته شده است. در روایتی آمده
است: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند: حق خدا بر خلق چیست؟ حضرت فرمود: «آن
است که آنچه می دانند، بگویند و از گفتن چیزی که نمی دانند، خودداری کنند. در
چنین وقتی است که حق خدا را ادا کرده اند».

آن حضرت در کلامی دیگر فرمود:

آدمی در رویارویی با پرسشی که پاسخش را نمی داند، باید
بگوید «نمی دانم»، نه آنکه بگوید: «خدا داناتر است»؛ زیرا چنین سخنی، پرسش گر
را به تردید می افکند و سؤال شونده را در معرض اتهام قرار می دهد.

روش تدریس

از نشانه های قدرت علمی استاد، شیوه ارائه بحث و تسلط بر
مطالب درس است. استاد باید برای هر چه بهتر و پر بار کردن فضای علمی کلاس و
بالا بردن جذابیت آن، همواره بکوشد. به این معنا که با آمادگی ذهنی و خلاقیت
فکری، زمینه انتقال بهتر مطالب را فراهم آورد و بر ترغیب و توجه علمی دانشجویان
بیفزاید. دیگر آن که، مباحث درس را به گونه ای مرتب و منظم کند که با توجه به
فرصت کلاس، مطلبی فراموش نشود و از قلم نیفتد. در این راه، صفت بردباری برای
استاد بسیار لازم است. استاد خسته و کم حوصله، هیچ گاه کارآیی لازم علمی و
برخورد مناسب اخلاقی ندارد.

البته نوآوری و ابتکار در هر کاری معنای خاص خود را دارد و
در این جا، به این معناست که استاد در نوع و روش ارائه درس، صاحب نوآوری باشد و
از کلام و بیان تازه و نو استفاده کند. این امر جز با تحقیق و تتبع از یک سو و
تعمق و تفکر از سوی دیگر میسر نمی گردد. کلاس یکنواخت و بدون تنوع و تازگی،
فاقد حرکت علمی و انگیزه پژوهشی خواهد بود. استاد باید از یک سویه بودن بحث
پرهیز کند و دانش آموزان را به سوی پرسش گری سوق دهد. این رویه، توجه و تأمل
شاگردان را بر می انگیزد. شرکت دادن ایشان در مباحث درسی، دریچه های دیگری از
علم را به روی آنان می گشاید. همان گونه که امام صادق (علیه السلام) می فرماید:
«پرسشگری کلید علم است».

جاذبه معنوی معلم

معنویت استاد در کنار قدرت علمی او در سامان دهی صحیح شخصیت
دانشجو مؤثر است. داشتن روح پاکیزه و با طهارت از نخستین نشانه های استاد
باتقواست و این طهارت روحی بر روح و جان دانشجو نیز اثر می گذارد. نورانیت
معلم، نشانگر روح پاک اوست؛ زیرا علم نوری است که در هر قالبی نمی گنجد و به هر
قلبی جاری نمی گردد؛ جز آن که روح آدمی به درجه والای تقوا و تدین رسیده باشد.
در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «علم به آموختن نیست، بلکه
نوری است که در قلب کسی که خدا هدایتش را بخواهد جای می گیرد».

جلوه دیگر معنویت استاد این است که تعلیم و تربیت را وظیفه الهی بداند. البته
این بدان معنا نیست که هیچ گونه توجه و چشم داشتی به مسائل مادی نداشته باشد،
بلکه معنویت را برتر از امور مادی بداند و به منفعت های مادی چندان توجهی
نداشته باشد. در این صورت، برکات فراگیر تعلیم و تربیت بر جنبه های مادی زندگی
نیز اثر می گذارد. از امام صادق (علیه السلام) روایت است که فرمود:

آن که سخن علمی را به انگیزه سود دنیایی بخواهد، از بهره
اخروی نصیبی ندارد و کسی که آن را برای خیر و رهاورد آخرت می جوید، خدا به او
خیر فراگیر دنیا و آخرت را خواهد بخشید.

همچنین استاد باید وظیفه خود را جدی بگیرد و آن را امری حاشیه ای نداند؛ زیرا
چنین روحیه ای میزان محبوبیت علمی و اخلاقی استاد را کاهش می دهد. داشتن حس
مسئولیت و وظیفه شناسی در قبال تدریس از سرمایه های معنوی استاد است. جلوه
آشکار چنین روحیه ای نظم و انضباط، حضور به موقع، بهره گیری از تمام فرصت ها و
پدید آوردن روح تحقیق و توجه به سلامت اخلاقی دانشجوست.

شادابی اخلاقی، صداقت و امانت داری استاد

استادی موفق است که نهاد کلاس و کلامش بر پایه روانی شاد و
رویی گشاده بنا شده باشد. از این رو، ناراحتی های احتمالی بیرون از محیط تدریس
نباید به صحنه درس و کار علمی او وارد شود؛ زیرا بر کارش تأثیر منفی خواهد
داشت. به همین دلیل در فرهنگ دینی، بر اظهار شادابی حتی در حالت غم و اندوه
تأکید شده است. امام علی (علیه السلام) می فرماید: «مؤمن واقعی شادی اش پیدا و
اندوهش پنهان است.»

متانت و ادب استاد در شیوه نگاه، کلام، لباس پوشیدن، راه رفتن و نشست و برخاستن
آشکار می شود. استاد در عین نرمی و فروتنی باید بسیار سنگین و با وقار باشد و
از شوخی زیاد و ناروا بپرهیزد. امام صادق (علیه السلام) هشدار می دهد که: «شوخی
زیاد، موجب شکستن شخصیت و مایه آبروریزی انسان و یا جرئت دیگران می گردد.»

همچنین استاد باید صادق و امانت دار باشد؛ زیرا این ویژگی از والاترین ارزش های
اخلاقی به شمار می رود. در کلام دیگری از امام صادق (علیه السلام) آمده است:

«خداوند متعال هیچ پیامبری را جز به راستگویی و امانت داری
نسبت به همگان، چه خوبان و چه بدان فرا نخوانده است و معلمی نیز شغل پیامبری
است و باید مانند پیامبر مشی کرد.»

در حقیقت دانشجو و دانش آموز، امانتی هستند که به مدرسه و دانشگاه سپرده
می شوند و این معلم و استاد است که باید با تلاش و بهره گیری از همه ظرفیت های
تعلیم و تربیت، آنان را به سر منزل مقصود رهنمون شوند.

در کار علمی سخنی درست و پذیرفته است که محققانه باشد و
استادی امین است که نگرش و نگاهش تربیت ساز و اخلاق آفرین باشد. از این رو،
معلم باید همواره مراقب گفتار و رفتار خویش باشد. یک استاد شایسته از رفتار
ناپسند دانش پژوه، بی اعتنا نمی گذرد، بلکه با درستی و خیر اندیشی در صلاح او
می کوشد.

محبت و صمیمیت استاد

هر چه پیوند عاطفی میان استاد و دانشجو عمیق تر باشد، شوق
علمی دانش پژوه بیشتر می گردد. در حقیقت، مهر و محبت استاد، راه ارتقای علمی و
اعتلای اخلاقی را برای شاگردان هموار می سازد. اگر استاد بخواهد نفوذ کلام
داشته باشد، باید با دانشجویش ارتباطی گرم و بی آلایش برقرار کند و انسی همراه
با میل و شوق داشته باشد. این ویژگی، سبب تسلط روحی استاد بر فضای دل و جان
شاگردان می شود و آنان همواره او را به عنوان رهبری سازنده خواهند پذیرفت.
بردباری و نرم خویی، یکی از شرایط برقراری چنین ارتباط تأثیرگذاری است. امام
سجاد (علیه السلام) می فرماید: «از حقوق شاگردان بر استاد آن است که با آنان به
درشتی و سختی رفتار نکند.»

نرم خویی استاد سبب ارتباط آسان دانشجو