پاورپوینت کامل حاج میرزا علی آقا شیرازی معلم نهج البلاغه ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاج میرزا علی آقا شیرازی معلم نهج البلاغه ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاج میرزا علی آقا شیرازی معلم نهج البلاغه ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاج میرزا علی آقا شیرازی معلم نهج البلاغه ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۱۶

آگاهی یافتم که تصمیم گرفته شده به عنوان تکریم مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی، سمیناری برپا شود . برای اینکه در این
اظهار ادب و گرامیداشت، سهمی داشته و فیضی ببرم مطالبی هر چند پراکنده را گردآوری، و به صورت مقالی که ملاحظه
می کنید در آوردم . امیدوارم سودمند و یا دست کم انجام وظیفه ای باشد .

×

۱) جای تاسف بسیار است که از شخصیتی مانند مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی شرح حال جامعی در دست نیست . صحیح
است که برخی از عالمان اهل سلوک بر این باور بوده و هستند که با رفتن از این عالم، بهتر است نام و نشانی از آنها باقی نماند;
یعنی آنقدر خود را کوچک و ناچیز و قاصر و مقصر می دانند که مایل نیستند مطرح باشند و از خدمات خود یادی کنند، از این رو
هنگامی که از آنان درخواست گزارش حال و شرح زندگی می شود، به زبان حال وقال می گویند: «آن ذره که در حساب ناید ماییم » .

اما دگران چه وظیفه ای دارند؟ آیا نباید با اصرار و ابرام و لطایف الحیل و استفاده از راههای مختلف، شرح حال انسانهای والا را که
از ابعاد گوناگون می تواند برای جامعه آموزنده باشد، تهیه و تدوین کنند و به این امر بسیار اهمیت دهند؟ گذشته ها اگر قابل
جبران نیست، لازم است به فکر حال و آینده باشیم و جلو این خسارت عظمی را بگیریم . و چقدر خوب است شخصیتهای علمی
مذهبی اخلاقی، خودشان شرح حال خود را به قلم آورند و در حقیقت تجربه های خویش را به دیگران منتقل کنند و از این راه به
تکمیل نفوس ساده و کم تجربه بپردازند و هیچ مانعی ندارد همان طور که از نقاط قوت گفته می شود از نقاط ضعف هم ذکری به
میان آید که شرح حال واقعی باشد نه فقط شرح خوبیها و کمالات، زیرا گاهی تبیین نواقص، و علت یا علل ابتلای به آن، و احیانا راه
علاج آن می تواند حلال مشکلات روحی دیگران باشد .

×

۲) مرحوم حاج شیخ هادی مقدس، که به مضمون «الاسماء تنزل من السماء» راستی مجسمه پاکی و قدس به شمار می آمد، از
وعاظ معروف تهران، و محبوب القلوب اهل ایمان بود . در آغاز تحصیل – حدود سالهای ۳۵ و ۳۶ شمسی – مدتی کتاب البهجه
المرضیه را نزد ایشان می خواندم و از منبرهای ایشان نیز فیض می بردم – . خدایش رحمت کناد – در سال ۱۳۷۸ ق به زیارت خانه
خدا مشرف شد و در بازگشت به زیارت عتبات عالیات رفت و همانجا دعوت حق را لبیک گفت و در وادی السلام نجف به خاک
سپرده شد و شاید زبان حالش این بود:

چو رسی به کوی دلبر

بسپار جان و مگذر

که مباد بار دیگر

نرسی به این تمنا گویا اولین بار نام مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی را از ایشان شنیده باشم که می فرمود:

یک وقت بنا بود آقای شیرازی در مسجد سید عزیزالله بازار تهران بعد از نماز جماعت آیه الله حاج سید احمد خوانساری قدس سره
منبر برود، هنگام نماز به مسجد آمد و در نماز جماعت شرکت نکرد، بلکه در حجره ای از حجره های مسجد نماز خود را خواند و پس
از تمام شدن نماز جماعت منبر رفت .

مرحوم حاج مقدس می فرمود:

این سؤال برایم پیش آمد که چرا ایشان نماز را فرادی خواند، بعد متوجه شدم که شاید چون مسافر بود و اقتدای به حاضر در
صورتی که نمازهایشان مختلف باشد، یعنی نماز یکی دو رکعتی و نماز دیگری چهار رکعتی باشد مکروه است، آن بزرگوار نخواسته
مکروهی به جا آورده باشد .

البته درست است که کراهت در عبادت به قلت ثواب تفسیر و معنی شده، اما سالکان راه حق از هر چه او نهی کند اجتناب
می کنند چه حرام و چه مکروه، و مکروه هم به هر معنی باشد، فتامل!

مقصودم از نقل این داستان این است که مرحوم حاج مقدس آنقدر به تقوای مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی معتقد بود . که
عمل او را این طور حمل بر صحت و احسن می کند و به خود اجازه نمی دهد جور دیگر فکر کند .

×

۳) حاج میرزا علی آقا در سال ۱۳۷۵ ق از دنیا رفت و من هنگامی که برای ادامه تحصیل به قم مشرف شدم در قبرستان شیخان با
قبر ایشان آشنا شدم و گاهگاهی با حضور بر تربت پاک او عرض ادب می کردم اما باید اعتراف کنم که شناختی از او نداشتم، تا
اینکه مرحوم آیه الله شهید حاج شیخ مرتضی مطهری در پیشگفتار کتاب گرانقدر سیری در نهج البلاغه او را به عنوان مدرس
نهج البلاغه و عالم ربانی معرفی نمود و تا حدی حق او را ادا کرده و امثال این جانب را که از نزدیک مرحوم شیرازی را زیارت نکرده
بودیم با شخصیت علمی و الهی او آشنا نمود (رحمه الله علیهما).

×

۴) حضرت آقای مهدوی در کتاب دانشمندان و بزرگان اصفهان می نویسد:

حاج میرزا علی آقا واعظ شیرازی فرزند علی اکبر بن حاج قاسم، عالم فاضل، زاهد عابد، ادیب کامل و طبیب ماهر از نوادر زمان و
مفاخر علمی و عملی اصفهان به شمار می رفت . در زهد و تقوا وحید و یگانه بود . در شعبان ۱۲۹۴ [در نجف] متولد و نزد جمع
کثیری از فضلای [نجف و اصفهان] تحصیل نمود که از آن جمله است:

۱) شیخ عبدالحسین محلاتی [متولد حدود ۱۲۷۰و متوفای ۱۳۲۳ از شاگردان میرزا حبیب الله رشتی و صاحب تالیفات فراوان از
جمله حاشیه رسائل شیخ انصاری ].

۲) حاج آقا حسین بروجردی [متوفای ۱۳۸۰ و مرجع تقلید شیعیان جهان در پانزده سال آخر عمر] در موقعی که [قبل از تشرف به
نجف] در اصفهان بودند .

۳) آقا سید محمد باقر درچه ای [متوفای ۱۳۴۲ و صاحب تالیفات از جمله حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری ].

۴) آخوند ملا محمد کاشی [متوفای ۱۳۳۳ وی حکیمی عارف و فیلسوفی بزرگ بود ].

۵) حاج میرزا محمدباقر حکیم باشی [که در تدریس طب قدیم مهارتی بسزا داشت طبیبی حاذق بود متوفای ۱۳۲۷ ].

۶) شریعت اصفهانی [صاحب تالیفات فراوان مانند قاعده لاضرر و متوفای ۱۳۳۹ ].

۷) آقا سید محمد کاظم یزدی [صاحب عروه الوثقی و متوفای ۱۳۳۷ ].

۸) آخوند ملا محمدکاظم خراسانی [صاحب کفایه الاصول و متوفای ۱۳۲۹ ].

آقای مهدوی می افزاید:

وی پس از مراجعت از نجف به اصفهان [تاریخ مراجعت ۱۳۱۶] سالها به شغل تجارت مشغول بوده، سپس مدتی طبابت می کرده،
پس از آن تجارت و طب را ترک گفته، جهت ارشاد و هدایت مردم منبر رفته به مداوای روحی مردم پرداخته است .

واعظی بود شیرین بیان و متکلمی فصیح اللسان، منابرش شامل مواعظ شافیه و نصایح کافیه از حدیث و تفسیر قرآن و تاریخ بود .

در مدرسه صدر اصفهان ادبیات و تفسیر قرآن و نهج البلاغه درس می داد و عده ای از طلاب از محضرش مستفید می شدند [. . .
آیه الله خاتمی اردکانی امام جمعه یزد و متوفای ۱۴۰۹ یکی از شاگردان ایشان است ].

×

۵) حاج آقا بزرگ تهرانی در کتاب ارجمند الذریعه الی تصانیف الشیعه از مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی نقل می کند:

پدرم حاج علی اکبر بن حاج قاسم شیرازی تاجر بود و در عین حال از محضر فاضل اردکانی [که غایه المسؤول تقریرات درس
اوست و متوفای ۱۳۰۲] و شیخ محمد حسین کاظمینی [مؤلف هدایه الانام فی شرح شرائع الاسلام و متوفای ۱۳۰۸] استفاده
می کرد و در سال ۱۳۰۴ در نجف از دنیا رفت و کتابی به عنوان شرح الاربعین حدیثا فی فضیله الصلاه علی النبی و آله صلی الله علیه
وآله تالیف نمود .

و جد حاج میرزا علی آقا یعنی حاج محمود شیرازی از تجار موجه شیراز بوده و در همانجا از دنیا رفته و دفن شده است .

×

۶) و نیز علامه تهرانی در اعلام الشیعه گوید:

عالم ربانی و فاضل جلیل من اهل الخبره و الاطلاع والبحث و التحقیق . کان فی اصفهان من المعروفین بالکمال و المعرفه، و له
بین اهل الفضل مکانه و احترام و کان یستفید من مواعظه البالغه النافعه کافه الخواص و العوام حتی انه لقب بالواعظ . . . .

و در جای دیگر فرماید:

و واصل الحصول علی المعرفه و الفضل حتی صار خطیبا بارعا و واعظا متعظا و عالما عاملا موثوقا به عند اهل اصفهان کافه یصرف
وقته فی الاعمال العلمیه و الادبیه . . . .

×

۷) حضرت آقای واعظ زاده خراسانی در یادنامه استاد شهید مرتضی مطهری گوید:

مرحوم حاج میرزا علی آقا را اولین بار در سال ۱۳۲۷ شمسی در اصفهان دیدم . در آن هنگام پدر من که از قماش خود او بود، در
اصفهان منبر می رفت [پدر آقای واعظ زاده مرحوم آقای حاج شیخ مهدی متوفای ۱۳۷۰ از وعاظ بسیار معروف مشهد بوده و گویا
لقب واعظزاده برای فرزندش به همین مناسبت است] و با وی بسیار مانوس بود و ساعتها در مجالس و محافلی که پیش می آمد
می نشستند و دو پیرمرد روحانی به گرمی با هم راز و نیاز می کردند .

پس از آن در قم بارها او را می دیدم . او در قم در حجره اصفهانیها که یک حجره با حجره من در مدرسه فیضیه (حجره سابق آقای
مطهری) فاصله داشت وارد می شد و هر چه مرحوم مطهری (در مقدمه سیری در نهج البلاغه) در باره او نوشته بحق در او وجود
داشت . گاهی طبابت هم می کرد و من که چندی بود به درد مفاصل مبتلا شده بودم و طبیب معالجم مرا از خوردن گوشت منع
کرده بود با وی تماس گرفتم، فرمود: گاهی گوشت بخور و الا از پای در می آیی و با این جمله مرا از ضعف مفرط نجات داد .

در اواخر عمر کمرش خمیده شده بود و با زحمت راه می رفت . با وضعی بسیار ژولیده او را با همان حال در بیت آیه الله بروجردی
دیدم، فرمود: سیدرضی در نهج البلاغه خطبه ها را تقطیع کرده و من دارم قطعات حذف شده را جمع می کنم و متوجه شده ام که
این تقطیعات گاهی مخل به مقصود هم هست . در همین حال کاغذ پاره ای از جیب بغل بیرون آورد و با زحمت یکی از آن موارد را
برایم خواند .

×

۸) آن مرحوم طب قدیم را خوب می دانست قانون، بوعلی را تدریس می کرد، طبیب بود و طبابت می کرد و یکی از آثار او نشر
رساله برء الساعه (بهبودی آنی) است که در اصفهان چاپ شده است .

برءالساعه تالیف محمدبن زکریای رازی است . در سال ۳۱۲ – ۳۱۳ به زبان عربی نگاشته شده و ترجمه های فارسی متعددی دارد،
اصل آن و برخی از ترجمه ها مکرر به چاپ رسیده است .

×

۹) یکی از آثار خیر و کارهای علمی سنگین مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی تصحیح و چاپ و نشر تفسیر گرانقدر التبیان فی
تفسیر القرآن شیخ طوسی رحمه الله متوفای ۴۶۰ است و داستانش از این قرار است:

یکی از مهمترین و قدیمترین تفاسیر قرآن مجید در حوزه شیعه تفسیر تبیان است و عظمت و ارزش فوق العاده این تفسیر ایجاب
می کرد که همواره نسخه های فراوانی از آن در حوزه های شیعه موجود باشد و مورد استفاده قرار گیرد . اما در عمل بخصوص بعد از
تالیف مجمع البیان به وسیله امین الاسلام طبرسی رحمه الله متوفای ۵۴۸ این طور نبوده، یعنی نسخه های وافری از آن وجود
نداشته است .

نگارنده حدس می زند که چون مجمع البیان تقریبا بیشتر مطالب تبیان را با نظم بسیار جالبی به اضافه مطالب دیگر واجد بوده،
انگیزه استنساخ تبیان کم گشته، و بیشتر به مجمع البیان اقبال شده، و شاهد این حدس هم کثرت نسخه های خطی مجمع البیان
است .

در هر حال با اینکه در این اواخر محققان از علما بسیار مایل بودند که تفسیر تبیان را در اختیار داشته باشند و مانند سایر مصادر
قدیم مورد استفاده قرار دهند، اما نسخه این کتاب آن قدر کمیاب و نایاب بود که آیات الله: سید محمد حجت کوهکمری از مراجع
تقلید شیعه و متوفای ۱۳۷۲ و شیخ آقا بزرگ تهرانی صاحب کتاب گرانقدر الذریعه و متوفای ۱۳۸۹ و شیخ عبدالحسین امینی
مؤلف موسوعه گرانسنگ الغدیر و متوفای ۱۳۹۰ و مرحوم حاج شیخ علی آقا شیرازی رضوان الله تعالی علیهم همه دست به دست
هم داده و تتبع و تفحص و پیگیری کردند تا توانستند فقط یک دوره کامل از این کتاب به دست آورند و بعد از ایشان هم تا این زمان
با این که کتابشناسان و محققان این جستجو را دنبال کرده اند، فقط به نسخه های معدودی از قطعاتی از آن دست یافته اند .

و بالاخره برای تصحیح و چاپ، قرعه و فال به نام مرحوم حاج میرزا علی آقا زده شد .

خود آن مرحوم در پایان جلد اول تفسیر تبیان چاپ اول نوشته:

بسم الله الرحمن الرحیم . ستایش و سپاس خداوندی را سزاست که به بعثت پیغمبر آخرالزمان و نور قرآن و امامت امیرمؤمنان و
ائمه و پیشوایان از فرزندانش خلق جهان را از تیه ضلالت به شاهراه هدایت دلالت فرمود . و بعد، باعث بر اقدام جناب موفق به
صواب، فخامت نصاب آقای حاج سید عبدالرسول روغنی معروف به رحیم زاده [از تجار خیر اصفهان بوده است] به طبع تفسیر
تبیان آن شد