پاورپوینت کامل مکتوبی از عارف کامل مولی محمد بیدآبادی (۱) ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتوبی از عارف کامل مولی محمد بیدآبادی (۱) ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتوبی از عارف کامل مولی محمد بیدآبادی (۱) ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتوبی از عارف کامل مولی محمد بیدآبادی (۱) ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۳

روی سخن مرحوم بیدآبادی در این نامه با یکی از شاگردانش به نام مولی عبدالله کاشانی است . از کاشانی جز در دو مورد – بنابه
فحص نگارنده – در کتابها نامی به میان نیامده است:

مورد اول: در عنوان همین نامه است که در یک نسخه، از او به «حاج عبدالله کاشانی »

و در نسخه دیگر «مولی عبدالله کاشانی » تعبیر شده است . از این نامه ارتباط معنوی وی

با بیدآبادی آشکار می شود .

مورد دوم: شیخ آغا بزرگ تهرانی در الذریعه ضمن معرفی کتاب لب عین البکاء

چنین می نویسد:

لب عین البکاء چکیده عین البکاء و هر دو تالیف مولی محمد تقی فرزند احمد بروجردی ساکن کاشان است . او این کتاب را در
۱۰۹۹

در کاشان تالیف کرده است . در پشت [نسخه ای از] این کتاب، مؤلف به خط خود اجازه ای برای شاگردش مولی عبدالله کاشانی
نوشته که تاریخ آن ۱۱۰۲ است .

. این نسخه خطی نزد [آیه الله] سید شهاب الدین [مرعشی نجفی] در قم است . ^(۲) این کتاب مانند اصلش به فارسی است . ^(۳)

مرحوم شیخ آغا بزرگ از همین اجازه در الکواکب المنتشره نیز یاد نموده است . ^(۴) در کتاب تلامذه العلامه المجلسی و المجازون
منه نیز همین مطلب به نقل از شیخ آغا بزرگ، تکرار شده است .

به هر حال، از مطالب فوق برمی آید که او اجازه روایتی از ملا محمد تقی بروجردی ^(۵) داشته و نیز با عارف شهیرآقا محمد
بیدآبادی مرتبط بوده است .

از مضمون این مکتوب نیز برمی آید که کاشانی در نامه ای، از مولی محمد بیدآبادی و درخواست شرح حال و بیان زندگیش را کرده
است و او هم در اجابت تقاضای او مکتوب حاضر را نگاشته است .

مضامین نامه

بیدآبادی قلمی روان و نثری شیوا و مشحون از استعارات و کنایات ادبی دارد .

او با عباراتی دلکش و شیرین از سائل خویش، از شرح حال نوشتن مانند دیگران، اعتداز جسته و بعد غنان قلم را در عرصه موعظه
و نصیحت به جولان درآورده و در اثنای وعظ و نصیحت، به طور ضمنی شرح حال خویش را بازگو کرده است .

مرحوم بیدآبادی در نوشتار خود، علوم ظاهری را مورد انتقاد قرار داده و به بیتی از مثنوی نان و حلوای شیخ بهاءالدین عاملی
استناد جسته، آنجا که شیخ گوید:

علم رسمی سربه سر قیل است و قال

نه از آن کیفیتی حاصل نه حال

زان نگردد بر تو هرگز کشف راز

وربود شاگرد تو صد فخر راز

تا به چند از حکمت یونیان!

حکمت ایمانیان را هم بخوان

چند از این فقه و کلام بی اصول

مغز را خالی کنی ای بوالفضول

صرف شد عمرت به بحث صرف و نحو

از اصول عشق ناخواندی دو حرف

تا به کی افسون و زرق بی شمار

از خدا و انبیا شرمی بدار

دل منور کن به انوار جلی

چند باشی کاس لیس بوعلی

ایها القوم الذی فی المدرسه

کل ما حصلتموه وسوسه

فکرکم ان کان فی غیر الحبیب

مالکم فی النشاه الاخری نصیب

باید توجه داشت که مخالفت شیخ بهائی و یا مرحوم بیدآبادی با علوم ظاهری و تحصیل آن، برای این نیست که این علوم ذاتا
مطلوب نیستند و باید ترک شوند; زیرا خود آن بزرگواران مدتهای مدید از عمر خود را صرف تحصیل و تدریس همین علوم
کرده اند و تالیفات آنان مشحون از تدقیقات در این علوم است . پس مقصود آنان از

این مخالفت و ستیزه جویی چیز دیگری است، و آن این است که خود علم هدف و مقصود قرار گیرد . زیرا در این صورت، چنین
علمی حجاب اکبر خواهد شد . حال آنکه بشر آفریده شده است تا به معرفت الهی نایل شود چنانکه در آیه شریفه آمده است: «و ما
خلقت الجن و الانس الا لیعبدون » ^(۶) (ای لیعرفون). مرحوم بیدآبادی در این نامه علمی را نکوهش می کند که به جای آنکه وسیله
حصول معرفت باشد، هدف شده باشد .

در اصول کافی، در باره فواید کسب علم و آفات جهل و ترک دانش اندوزی، از حضرت امام زین العابدین علیه السلام چنین نقل
شده است:

«لو یعلم الناس ما فی طلب العلم لطلبوه و لو بسفک المهج و خوض اللجج، ان الله – تبارک وتعالی – اوحی الی دانیال ان امقت
عبیدی الی الجاهل المستخف بحق اهل العلم، التارک للاقتداء بهم و ان احب عبیدی الی التقی الطالب للثواب الجزیل، اللازم
للعلماء التابع للحلماء، القابل عن الحکماء» . ^(۷)

اگر مردم بدانند که در طلب علم چه فایده ها؟ هر آئینه به دنبال طلب علم روند اگرچه با ریختن خون دل و فرو رفتن در گردابها
باشد .

خداوند تبارک و تعالی به حضرت دانیال وحی نمود که: منفورترین بندگانم نزد من، نادانی است که حق علما را سبک شمارد و
پیروی ایشان نکند و محوبترین بندگانم پرهیزکاریست که طالب ثواب بزرگ و ملازم علما و پیرو خویشتن داران باشد و نصایح
حکما را پذیرا باشد .

مکتوب مولی محمد بیدآبادی

بسم الله الرحمن الرحیم

به عرض می رساند که، از آنجا که حسن خداداد شاهد زیبای اخلاص و وداد ^(۸) و عروس رعنای یگانگی و اتحاد را، احتیاج به غازه ^(۹)
الفاظ و عبارات، و مشاطگی ^(۱۰) کنایه و استعارات نمی باشد، بلکه اصرار در بیان معانی بدیع المبانی آن، شیوه اخلاص فروشان و
مبالغه در اظهار دقائق حقیقت آن، خلاف شریعت دوستان، بلکه طریقه منافقان است; احتجاب آن ستیره ^(۱۱) عریان در حجله خانه
سینه اخلاص توامان بهتر، و ترک خودنمایی تصریح و کنایه در ضمن عبارت آرایی به ادب نزدیکتر دانسته، لب گفتگو از اظهار این
مقوله سخن بسته، زبان به عرض مطلب گشوده بر صفحه عرض می نگارد که:

در استعداد آن بهجت ^(۱۲) توامان و هدهد نبا سبا مرحمت و ذره پروری القای کتاب کریم سلیمان، بساط عطوفت گستری نموده،
حمامه روح و روان با هزار شوق معلق زنان خود را به آشیان منظر دیدار رسانیده، از مطالعه آیات بینات، فرقان مکارم اخلاق و
سور محکمات قرآن میامن ^(۱۳) اشفاق ^(۱۴) به مضمون صدق مشحون «انی عبدالله آتانی الکتاب » ^(۱۵) به رای العین مشاهده نموده،
مردم طور دیده از اعجاز تجلیات اطوار فصاحت و بلاغت الفاظش مدهوش، و ساکنان جبل سینای سینه، از تصور غرایب بیان
معانی بدیع المبانیش

بی هوش گردید . موسی ناطقه بعد از افاقه از صعق ^(۱۶) حیرت و دهشت آن تیه، ^(۱۷) تصدیق و اذعان به قضیه «ذلک الکتاب لاریب
فیه » ^(۱۸) نمود . الحق سالکان مسالک شرایع الفت و اخارا، کتاب، کافی و ارشاد طلبان مطالب عالیه محبت و ولا را شرح وافی [و
هدایت خواهان جنت وصول را] استبصاری از شهر من لایحضر فرموده بودند .

خلاصه به جهت تذکره معتبرین عرض می شود مجملی از مفصل و مختصری از مطولش آنکه:

ایام صبا را به امداد مؤدبین و تربیت رب العالمین به نحوی صرف تحصیل مبادی ادبی و علوم آلی نموده تا اعتیاد تام و تمامی به
امور محسوسه به هم رسانیده، پس عمری در بر الفاظ و بحر معانی حدیث و قرآن، به دستیاری حواس عشره، ^(۱۹) سیاحت و
سباحتی نموده، بعد از تهذیب اخبار و تنقیح مسائل اصول اجتهاد، از وسائل الشیعه فقه شریعت آموخت و دهری با متکلمین
گفتگو کرده و به اعتقاد خود تصحیح عقاید نمود و زمانی با مشائین در طلب حکمتشان به هر مکان دویده، دقایق تحقیقاتشان را
ذخیره نمود . و مدتی از لوامع اشراق افادات اشراقیان استضاء انوار طریق سلوک حکمت اشراق نموده مشغول منزل شماری بود . و
پنداشت که به تحصیل علوم تصوری این مراتب، تعرف حقیقت عرفان اهل معرفت می توان نمود . و از مبدا معاد خود خبری
می توان گرفت .

و به این گمان عهدی بعید از عمر عزیز را صرف متشابهات عبارات و رموز و اشارات شان نمود، چون دید که از سیر [در این
اصطلاحات] به غیر از دوری از مطلب اثری مترتب نشده – السائر علی غیر البصیره لا ارضا قطع و لا ظهرا بقی – ^(۲۰) آه حسرت از
سینه پر سوز کشیده، مانند صدف کف افسوس برکف سوده، انگشت حیرت به دندان ندامت گزید . و چون کف سر به گریبان تفکر
فرو برد . و بعد از یاس کلی از کل ما سوی، استعانت به یاری حضرت باری جسته، معلوم شد که:

کتاب هفت ملت گر بخواند آدمی عام است

و علم رسمی سر به سر قیل و قال است . ^(۲۱)

باید زبان بست و بازو گشاد که

الایمان کله عمل و تحصیل بعضه من بعض . ^(۲۲)

و یقین نمودم که:

در مدرسه هر علم که آموخته ام

فی القبر یضرنی ولاینفعنی

زیرا که به همراهی حس و خیال، توهم حصول معرفت خیالی است محال . و اندوخته ایشان تمام نقش و نگاری است بی معنی و
سریع الزوال، بلکه محض وزر و وبال است و کار عقل نیز ارائه طریق است نه ایصال به مطلوب . عقل رهبر لیک تا در دوست .

راه نجات منحصر در تابعیت قولی و فعلی و حالی است . «الشریعه اقوالی والطریقه افعالی والحقیقه احوالی » . ^(۲۳) «و لکم فی رسول
الله اسوه حسنه » . ^(۲۴)

«لقد من