پاورپوینت کامل گفتگو با استاد آیه الله سبحانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با استاد آیه الله سبحانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با استاد آیه الله سبحانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با استاد آیه الله سبحانی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۹

به دنبال طرح مباحثی در باره کتابهای درسی و نظام آموزشی حوزه علمیه در بخش نامه ها و مقالات شماره های پیشین، از این
پس در گفتگو با بزرگان و اساتید به بررسی نظام آموزشی حوزه خواهیم پرداخت و از دیدگاههای آنان آگاه خواهیم شد . امید
ست با این اقدام، گامهایی در جهت اجرای منویات زعمای حوزه و مقام معظم رهبری برداشته باشیم .

گفتگوی این شماره با حضرات اساتید آیه الله سبحانی و آیه الله اعتمادی است .

پیام حوزه: با توجه به ضرورت بررسی نظام آموزشی حوزه بخصوص کتابهای درسی، به عنوان اولین و اساسیترین سؤال، لطفا
بفرمایید به طور کلی هدف از تحصیلات حوزوی چیست؟

هدف از تحصیل در حوزه، همان است که در کتابهای آسمانی به عنوان هدف انبیا بیان شده است . در حقیقت انبیا آمده اند تا
مردم را تزکیه کنند و آموزش دهند . حوزویان به آیه «یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه » ^(۱) عمل می کنند . چارچوب تحصیلات
حوزوی این است: در درجه اول خودسازی و در کنار آن خود آگاهی و سپس باید به سراغ جامعه رفت .

پیام حوزه: علاوه بر تزکیه و تعلیم، آیا حوزه ها وظایف دیگری – بویژه در اداره جامعه – دارند؟

البته وظایف دیگری هم داریم، از جمله امر به معروف و نهی از منکر که دارای مراتبی است; بعضی از مراتبش برای کسانی است
که دارای قدرت باشند همچنانکه در روایت آمده: «ذوی المنعه و القدره و . . .» . یک نفر روحانی باید توانایی های خودش را بسنجد و
با توجه به شرایط جامعه، می تواند در جامعه حضور داشته باشد و وظایف مختلفی را به عهده گیرد .

پیام حوزه: حضرت عالی به عنوان کسی که سالها در حوزه تحصیل و تدریس فرموده اید و با این نظام آموزشی و شیوه تعلیم و تعلم
آن کاملا آشنا هستید، بفرمایید نقاط قوت و کاستیهای نظام آموزشی حوزه چیست؟

نقاط قوت نظام آموزشی حوزه بسیار است; در درجه اول ما تعلیم و آموزش را امری الهی تلقی می کنیم; و اساس در نظام علمی
شیعه این بوده است . و خود اینکه مقصد الهی باشد، در انسان نوعی تحول ایجاد می کند . در حالی که در مراکز دیگر علمی این گونه
نیست . نمی خواهم بگویم که اصلا انگیزه های انسانی و یا احیانا معنوی در آنها وجود ندارد، اما اگر هم باشد کم رنگتر است .

دوم، تحصیل در حوزه برای فهم مساله است نه حفظ آن، امتحان هم در حوزه ها امتحان قوت است نه حافظه . در زمان مرحوم
آیه الله حائری یزدی قدس سره – که سرآغاز امتحانات در حوزه محسوب می شود – اینچنین بود، حفظ مطلب را نمی خواستند،
مثلا کتاب مکاسب را باز می کردند، طلبه صفحه ای را می خواند و مطالب علمی را بیان می کرد .

سوم، تدریس در ضمن تحصیل است یعنی آنکه طلاب و فضلا در ضمن تحصیل دروس مراتب بالاتر دروس مراتب پایینتر را تدریس
می کنند و این خیلی مهم است . این امر علاوه بر آنکه زمینه یادآوری دروس مراتب پایینتر است، موجب می شود تا بر عمق فهم
مطالب گذشته افزوده و اشکالات رفع شود . این مزیت تنها با تدریس حاصل می شود که دیگر نظامهای آموزشی غالبا از آن
بی بهره اند .

چهارم، در حوزه ها برخلاف نظامهای دیگر آموزشی – که مواد درسی متنوعی تدریس می شود و ذهن به صورت حوضچه ای در
می آید که چیزهای مختلفی همزمان وارد آن می شود – مواد درسی محدودی، دو یا حداکثر سه ماده درسی آموخته می شود و پس
از تکمیل آن در حد لازم، دروس دیگری آموخته می شود . این موضوع موجب

تمرکز ذهن و فراگیری آسانتر و بقای مطالب در ذهن می شود . البته امروز با توجه به نیاز به فراگیری علوم مختلف، دروس
عمومی قرار داده شده است، اما در عین حال باید از تراکم مطالب جلوگیری کرد و به جای آموزش علوم مختلف در یک زمان این
علوم مرحله ای آموخته شوند .

پنجم، بحث و مناظره طلاب با یکدیگر و با استاد در حین درس است . این مناظرات که در حوزه مرسوم بوده و هست، باعث
پختگی شاگرد و تنقیح دقیق مطالب می شود . در حوزه چنین نیست که استاد درس بگوید و شاگرد بشنود و یا بنویسید و بس .
علاوه براین در حوزه ها اساتید و بزرگان متعددی یک درس را تدریس می فرمایند ولذا مجال انتخاب استاد برای متعلم فراهم است
که این تاثیر بسزایی در رشد طلاب دارد .

ششم، روحیه قناعت و زهد و بی توجهی به ظواهر مادی است که باعث شده تا طلاب علوم دینی بتوانند بیشترین استفاده را از
اوقات خود بنمایند . البته این به آن معنی نیست که هیچ تفریح سالمی در میان طلاب نباید باشد . طلاب هم تفریحات سالم
دارند .

پیام حوزه: در حوزه کتابهای متعددی در مقدمات و سطوح تدریس می شود و بعضی از همین کتابها نیز محور تدریس در دروس
خارج است . نظر حضرت عالی در مورد این کتابها چیست؟ و آیا اینها را کتابهای درسی مناسبی می دانید؟

در واقع این بخش دوم سؤال قبلی بود که ما نقاط قوت حوزه را گفتیم و نقاط ضعف را نگفتیم . در درجه اول ما باید در حوزه به
زبان کلیدی (زبان عربی) تسلط کامل داشته باشیم، که متاسفانه تسلط برآن در حوزه ضعیف است و نسبت به گذشته ضعیفتر هم
شده است .

ادبیات عرب را باید در سه مرحله آموخت: ۱) خواندن; ۲) نوشتن; ۳) تلفظ و مکالمه .

در حال حاضر عده ای از محصلان نمی توانند آنچنان که باید، از تاریخ طبری و نهج البلاغه بهره بگیرند . چون آموزش ادبیات عرب
در حوزه به خواندن قواعد خلاصه شده است و لازم است برای رفع این مشکل دوره های عمومی برای آموزش ادبیات عربی در این
سه مرحله ایجاد کنیم تا در نتیجه گرایش به تاریخ و تبلیغ در خارج از کشور بیش از پیش شود .

مشکل دیگر، تدریس عمومی کتابهای سطح عالی برای همه طلاب است عده ای می خواهند تحصیلات کوتاه مدتی داشته باشند
وعده دیگر می خواهند سالهای زیادی در حوزه بمانند و محقق و مجتهد شوند . علاوه برآن همه طلاب ظرفیت ادامه تحصیل تا
نهایت علوم حوزوی را ندارند . لذا باید برای گروه اول کتابهای جداگانه ای در فقه و اصول تالیف شود و یا از کتب موجود مثل
مختصرالنافع و مانند آن استفاده کرد . برای این کار باید براساس استعدادها برای طلاب، دو سطح قرار دهیم: کوتاه مدت و
درازمدت .

برای دوره کوتاه مدت حتی شرح لمعه هم زیاد است، اما برای آنها که می خواهند، محقق و مجتهد شوند آموزش کتابهای موجود
بسیار مفید است لذا باید با دقت و وسواس عمل کرد . باید کار اصلاح، تغییر و یا تدوین کتاب توسط لجنه هایی باشد . باید توجه
داشت که این کار را به صورت فردی نمی شود انجام داد و نباید انجام داده شود .

همچنین باید توجه داشت که آنچه پس از اصلاح و یا تدوین کتابهای جدید به دست می آید، بهتر، مفیدتر و کاراتر باشد . خصوصا
اینکه بجز کفایه، بقیه کتابهای درسی سطح برای آموزش نوشته نشده اند و نمی توان گفت که اینها باید دائما باشند . اما در عین
حال باید دانست اصلاحات فردی و یا جمعی که بدون دقت و ملاحظه همه جوانب صورت پذیرفته با شکست روبرو شده و می شود .
لذا باید لجنه ای که دارای صلاحیت و اهل درد باشند در این باره اقدام کنند .

پیام حوزه: امروزه در نظامهای آموزشی غیرحوزوی بعد از سالها تحقیق و تجربه شیوه های خاصی برای تدریس اتخاذ شده است .
نظر حضرت عالی در مورد این شیوه ها چیست؟

یکی از شیوه های آنان تمرین مسائل و آموخته ها همراه با تعلیم است، در حوزه، ما قواعد را می خوانیم اما تمرین چگونگی استفاده
از آن را در درس نداریم . الآن علم اصول به صورت علم خشکی درآمده است، قواعد را از اول تا آخر می خوانیم و حال آنکه بسیاری
از اوقات محصلان نمی دانند این قواعد در کجای فقه به درد می خورد . اگر در حوزه مثلا در علم اصول هنگام تدریس هر اصلی، ده
فرع فقهی که برآن مترتب می شود بیان شود، خیلی مؤثر است . همچنین در آموزش منطق و علوم عقلی و . . . . آنچه در حوزه نیاز
داریم این است که این علوم از جنبه تئوری بیرون بیایند و جنبه عملی پیدا کنند .

علاوه بر آن، غرض از هر علم را باید کاملا تشریح کرد تا محصل بداند این علوم را برای چه می آموزد و چه اموری براین آموخته ها
مترتب است و آموختن این علوم، مقدمه کدام مطالب است; تا در نتیجه ذوق و اشتیاق به آموختن بیشتر شود . این همان است که
قدما به آن رؤوس ثمانیه می گفتند .

پیام حوزه: بعضی، علت رشد علمی در حوزه را همین پیچیدگی کتابها و غامض گویی و سنگین بودن مطالب می دانند، برخلاف
جاهای دیگر که سعی می شود مطالب به ساده ترین وجه ممکن بیان شود . از این جهت می گویند نباید به ترکیب این کتابها دست
زد و چنانچه کتابی در حوزه جانشین کتاب دیگری می شود باید به همان سبک و سیاق باشد . نظر حضرت عالی چیست؟

کتابهای درسی نباید کتابهای مشروحی باشد، این را آزمایش کرده ایم و معلوم شده است که چنین کتابهایی برای تدریس مفید
نیستند . کتابهای درسی باید مختصر باشند، تا استاد هم بتواند روی آنها مطالعه و کار کند . البته در عین اختصار باید گویا هم
باشد و الا اگر در کتاب درسی همه چیز را بنویسیم، این کتاب درسی نمی شود بلکه کتاب مطالعه ای است .

پیام حوزه: لطفا بفرمایید شیوه عملی اصلاح کتابهای درسی، چگونه باید باشد؟

کتابهای موجود کتابهای خوبی است و بعضی از آنها با اصلاحاتی می توانند کتابهای درسی مطلوبی باشند . اصلاح و تغییر نیز باید
بتدریج و با آزمایش باشد . اینکه ما همه کتب را عوض کنیم، درست نیست . هیچ دلسوزی نمی گوید یک دفعه همه چیز را از بیخ و
بن براندازیم . در بازنگری، اصولی باید رعایت شود:

اولا، کتاب درسی باید موجز باشد . ثانیا، همچنانکه اشاره شد از اغلاق و تعقید بیرون بیاید . ثا