پاورپوینت کامل النفی و التغریب فی مصادر التشریع الاسلامی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل النفی و التغریب فی مصادر التشریع الاسلامی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل النفی و التغریب فی مصادر التشریع الاسلامی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل النفی و التغریب فی مصادر التشریع الاسلامی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶۵

شیخ نجم الدین طبسی، مجمع الفکر الاسلامی

چ اول، ۵۶۰ صفحه .

علم فقه بیانگر شرح وظیفه مسلمان در همه مراحل زندگی است . طراز برنامه هر مکلف و حلال و حرام الهی، فقه است و از این رو
این علم کارآمدترین رشته ها در کار فرد و جامعه و رکن اصلی درسهای حوزه علمیه است . بدیهی است که ابواب و کتب فقهی در
صلاه و طهارت و روابط بندگان با خدای تعالی خلاصه

نمی گردد بلکه عهده دار بیان حکم و اداره امور جامعه است . ولی در قرون اخیر خصوصا دوران ستمشاهی پهلوی، به علت انزوای
دین و دوری علما از اجرای احکام و تصدی قضاوت، حجم مباحث اجتماعی مانند قضا و شهادات و حدود و دیات و برخی مسائل
اجتماعی و روابط بین الملل، و دامنه تحقیق در این ابواب، بسیار کمتر از عبادات بوده است .

پیروزی انقلاب اسلامی که برای اجرای احکام الهی صورت گرفت، ضرورت پرداختن به تحقیقات تخصصی و پرمایه و کارآمد که
زیربنای قوانین اجرایی در مسائل اجتماعی باشد را کاملا محسوس، ضروری و نمایان ساخت .

بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام راحل قدس سره در باره سلامت این سیره، چنین وصیت می فرماید:

«و لازم است علما و مدرسین محترم نگذارند در درسهایی که مربوط به فقاهت است و حوزه های فقهی و اصولی – از طریقه مشایخ
معظم که تنها راه برای حفظ فقه اسلامی است – منحرف شوند و کوشش نمایند هر روز بر دقتها و بحث و نظرها و ابتکار و
تحقیق ها افزوده شود و فقه سنتی که ارث سلف صالح است – و انحراف از آن سست شدن ارکان تحقیق و تدقیق است – محفوظ
بماند و تحقیقات بر تحقیقات اضافه گردد» . ^(۱)

کتاب حاضر که به بیان مبانی

و موارد «تبعید» و حقوق «تبعیدی » در فقه اسلامی پرداخته، گامی است در این مسیر .

مؤلف کوشا، جناب آقای حاج شیخ نجم الدین طبسی (دام توفیقه) در سال ۱۳۷۰ کتابی در باره زندان و حقوق زندانی به نام موارد
السجن فی النصوص و الفتاوی منتشر کرد . این کتاب با تشویق و استقبال بسیاری از شخصیتها و مراکز علمی و فقهی و قضایی
کشور مواجه شد . همین امر، عزم مؤلف را راسختر کرد تا با کوششی پیگیر و امید و اشتیاقی وافر، به تدوین کتاب حاضر بپردازند .
سبک این اثر بسان کتاب قبلی اوست . با این تفاوت که فروع و مسائل فصل های این کتاب بیشتر، و استدلالهای آن، ژرف و عمیق تر
است . بدیهی است چنین آثاری، هر چند عمیق و اجتهادی باشد، جهت تحقیقات، تهیه شده و کتاب فتوا نیست و برای مسائل
عملی باید به فتاوای مراجع عظام (دامت برکاتهم) مراجعه شود .

این اثر شامل دو بخش مقدماتی و اصلی است; بخش اول چهل صفحه در شش فصل مقدماتی و بخش دوم چهارصد صفحه در چهار
باب تبعید در خونریزی، فحشا، امور مربوط به حکومت، امور مرتبط با سلامت و امنیت اجتماعی، است .

عنوان «نفی و تغریب » از نصوص برگرفته شده است، واژه «نفی » در آیه شریفه محاربه، یعنی مبارزه با تروریست، چنین آمده است:

«انما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم و ارجلهم من خلاف او ینفوا من
الارض . . .» . ^(۲)

کیفر آنان که با خدا و پیامبرش به جنگ برمی خیزند و اقدام به فساد در روی زمین می کنند (و با تهدید اسلحه به جان و مال و
ناموس مردم حمله می برند) فقط این است که اعدام شوند، یا به دار آویخته گردند، یا (چهار انگشت) دست (راست) و پای (چپ)
آنها، به عکس یکدیگر، بریده شود، و یا از سرزمین خود تبعید گردند . این، رسوایی آنها در دنیاست و در آخرت مجازات عظیمی
دارند .

واژه نفی در روایات نیز فراوان است و گاهی در مفهوم زندان هم به کار می رود (ص ۷۹) ولی «تغریب » ^(۳) در برخی روایات – که
بیشتر عامی هستند – آمده است .

بخش اول شامل هفت فصل مقدماتی ذیل است: اول، در معنای لغوی نفی و تغریب; دوم، تبعید – به ادله اربعه – مشروع و قانونی
است; سوم، تعزیر – که از اختیارات حاکم شرع است – شامل تبعید هم می شود . در این فصل، در گستره و شمول دایره تعزیر، از
قول فقهای بزرگوار شیعه و سایر مذاهب، بحث و نتیجه گیری شده که تعزیر منحصر به زدن نیست و معیارش هر کیفر خوار و
حقیر کننده است و نحوه اذلال و تحقیر، بستگی به صلاحدید حاکم شرع دارد و یکی از راه های روشن آن، تبعید است .

چهارمین فصل در باره تعزیر مالی است که بی ربط به نظر می رسد .

در فصل پنجم، به سابقه تبعید پیش از اسلام در پرتو شان نزولی از آیه های دوم سوره نور و شانزدهم نساء پرداخته است . و
پایان بخش قسم اول، را فصل هفتم یعنی تبعیدهای ظالمانه در تاریخ اسلام تشکیل می دهد از قبیل تبعید ابوذر صحابه بزرگ
پیامبر صلی الله علیه وآله ابتدا به شام و سپس به ربذه، زدن بیست تازیانه به کعب بن عبده و گسیل وی به جبال (برخی
کوهستانها)، تبعید عباده بن صامت از شام، تبعید عامر بن قیس به شام و حمران بن ابان را به بصره، تبعید عبدالرحمان جمحی
به قموص، تبعید عمرو بن زراره از کوفه به شام، تبعید عبدالرحمان بن حنبل – پس از زدن – به خیبر که همگی به دست خلیفه
سوم اجرا شد، همچنین هشام، جنید را به سند تبعید کرد . این موارد، با استناد به منابع تاریخی اهل سنت در این کتاب آمده و
ذکر این نمونه ها خالی از لطف نیست .

تبعید صلحا و قاریان کوفه

بلاذری آورده است: سعید بن عاص در نامه ای که تبعید اشتر به دست ابن خیس – فرمانده پاسبانان عثمان – را پیشنهاد می کند
نوشته است: با بودن اشتر و یارانش که به نام قاری معروفند، من هیچ تسلطی بر کوفه ندارم، عثمان، علاوه بر نامه ای تهدیدآمیز به
اشتر، دستور تبعید را صادر کرد و در پی این فرمان ظالمانه، سعید بن عاص، اشتر و یارانش که عبارت بودند از زید بن صوحان،
صعصعه بن صوحان، عائذ بن حمله الطهوی، کمیل بن زیاد نخعی، جندب بن زهیرازدی، حارث بن عبدالله اعور همدانی، یزید بن
مکفف نخعی، ثابت بن قیس بن منقع نخعی و اصعر یا اصغر بن حارث حارثی – که همه از قاریان کوفه بودند – اخراج شدند و به
دمشق نزد عمرو بن زراره آمدند . . . روزی بین اشتر و معاویه گفتگویی رخ داد که به مشاجره تندی منجر شد و اشتر را به زندان
انداخت . . . پس از آزادی از زندان روزی به معاویه گفتند: گروهی از مردم شام علاقه مند و همنشین اشتر و دوستانش شده اند .
معاویه، در نامه ای به عثمان نوشت: «تو گروهی را که شهر خودشان را خراب کردند، پیش من فرستاده ای، اینان چیزهایی به مردم
می آموزند که چشم و گوش آنان باز می شود و غائله آفرینی می کنند . من می ترسم مردم را از اطاعت عمال من درآورند» . عثمان
دستور داد آنها را به حمص تبعید کند و این کار را کرد و گفته شده که عثمان اینان را به کوفه بازگرداند ولی سعید عامل کوفه
دوباره نزد عثمان داد و