پاورپوینت کامل قلم مقدس اردبیلی تجلی ارزشهای اخلاقی ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قلم مقدس اردبیلی تجلی ارزشهای اخلاقی ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قلم مقدس اردبیلی تجلی ارزشهای اخلاقی ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قلم مقدس اردبیلی تجلی ارزشهای اخلاقی ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۳

این روزها کنگره بزرگداشت مقدس اردبیلی بر محور شمع تقدس و تحقیق، تشکیل می گردد و علاوه بر علم رسمی و احیای آثار
لفظی، به وادی مقدس ^(۱) معنویت نیز نظر دارد .

امروزه که میراث فرهنگی را بیشتر با صبغه ای زمینی، در حفاری ها، نقوش سنگها و کوهها، ظروف سفالین، گچبری ها، مقرنس
کاری ها، منبت کاری قلمدان ها، ترسیم طرح البسه اعیان و اشراف و شکل و شمایل و تصاویر آنها جستجو می کنند، احیای
ارزشهای معنوی و شناساندن شخصیتهای قدسی، رنگی آسمانی به کنگره می بخشد، و صلای صغیر عرشیان را به گوش فرشیان
می رساند و تذکاری است که «لامیراث کالادب » .

برخی از نویسندگان – بخصوص ره رسیده های نارسته – حرمت فقها را پاس نمی دارند و با تعبیراتی زشت و ناروا به اساطین حوزه
حمله ور می شوند و با نهایت تنگ نظری به آرای دیگران می نگرند . این مقال می کوشد تا نمایی از ادب مرحوم اردبیلی را در قلمرو
قلم قدسی حریم حرمت فقاهت، ترسیم کند .

سر زده داخل مشو میکده حمام نیست

حرمت پیر مغان بر همه کس لازم است

صفا و صمیمیت و حق شناسی و ادب و عفت قلم و احترام به آرا و نظریات دیگران، جزو هویت اصلی روحانیت است و میراثی است
که نباید نادیده انگاشته شود . ^(۲) حضرت امام خمینی قدس سره در این باره می فرماید:

آقایان باید خیلی مواظب خورده کاری ها باشند، خیلی باید مواظب الفاظشان باشند، مبادا خدای نکرده به واسطه شطر کلمه ای،
سلب توفیق از آنها شود یا از زمره محصلین، خارج گردند و یا از طریق الهی و صراط مستقیم بیرون روند» . ^(۳)

همچنین در تدریس خارج فقه فرمودند:

. مساله بلیط بخت آزمایی از مسائل اجتهادیه فقه است، و نظریه های مجتهدین، ممکن است در باره آن مختلف باشد; چه، این گونه
مسائل، از مسائل ضروری و واضح فقه نیست تا اینکه همه در آن متفق باشند در همین مساله بلیطهای بخت آزمایی مشهور بود که
مرحوم آقای خوانساری و مرحوم میرزا سید یونس اردبیلی (رضوان الله علیهما) جایز می دانند، البته این اجتهاد ایشان است که
مؤدا به جواز شده است و این سبب نمی گردد که چون آنها جایز می دانستند، ما بر آنان طعنه بزنیم . بلکه می توانند بیایند و با ما
مباحثه کنند . ^(۴)

شیوه مقدس در نقد آرای بزرگان

محقق اردبیلی هنگام نقل و نقد – در عین بررسی و رد برخی آرای دیگران – ادبی ستودنی دارد . به کتاب مجمع الفائده والبرهان
بنگرید که چنین تعبیر می کند: «. . . و هم اعلم . . .» ، (ج ۷، ص ۳۶۸) ; «والامر فی ذلک هین . . .» ، (ج ۵ ، ص ۹) ; «فکان غرضهم
مجرد ابداء الاحتمال لا الفتوی » ، (ج ۹، ص ۳۷۰) ; «هذا ظنی ولکنه لایغنی من الجوع، و لعلی لا اعاقب به ان شاء الله . . .» ، (ج ۳،
ص ۱۹۰) ; «و هو اعرف، قدس الله سره » ، (ج ۹ ، ص ۲۰۲) ; «و لعله ارادبه معنی آخر» ، (ج ۱۱ ، ص ۵۵۷).

مقدس اردبیلی از محقق طوسی چنین تجلیل می کند: «افضل العلماء و صدر الحکماء، نصیر الحق و الشریعه، و معین الفرقه
الناجیه بالبراهین العقلیه والنقلیه علی حقیه مذهب الاثنی عشریه، نفعه الله بالعلوم الدینیه و حشره الله مع محمد خاتم الرساله و
آله، الامناء الائمه، علیهم افضل السلام و التحیه » ، (ج ۳ ، ص ۱۸۹) ; و نیز ر . ک: ج ۲، ص ۱۷) زبده البیان، ص ۵۹، ۵۱۰، ۳۰۴، ۳۳۱ و
۶۹۵ .

از سید ابن طاووس چنین نام می برد: «الامام العالم العامل الزاهد الورع التقی النقی ابن طاووس الحسینی (روح الله روحه العزیزه)
» ، (ج ۲، ص ۵۱۴).

پیر ما هیچ خطا در قلم صنع ندید

آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد

محقق اردبیلی آنقدر برای سید مرتضی احترام قائل است که گوید: «سید مرتضی جز با دلیل و برهان، از محدوده مفهوم آیه
شریفه، پا فراتر نمی نهد، «. . . لعدم خروجه عن الآیه الا بیقین . . .» (زبده البیان، ص ۲۳۹). آری، قدر زه زرگر شناسد، قدر گوهر
گوهری .

در زبده البیان از مفسران و متکلمان فقیهان فریقین زیاد نقل و نقد می کند;

مثلا بیش از پنجاه بار نام ابوحنیفه را می برد ولی ندیدم جایی به کسی توهین کرده باشد بلکه گاهی حرف حق عالمان عامه را
می ستاید; مثلا می نویسد: «زمخشری در کشاف چنین و چنان گفته و چه خوب گفته است » .

همچنین پس از نقل کلام شعبی می نویسد: «هذا کلام جید جدا» (زبده، ص ۵۶۸).

معمولا در آغاز کتاب و گاه در بین آن، نام محترمانه و کامل بزرگان را ذکر می کند مثلا: «قال الشیخ ابوعلی الطبرسی رحمه الله
فی تفسیره الکبیر» ص ۴; «و نقل الشیخ ابو علی الطبرسی قدس الله روحه الشریفه » (زبده، ص ۴۲۲).

و ذیل آیه شریفه «فاعرض عنهم وعظهم وقل لهم فی انفسهم قولابلیغا . . .» ^(۵) می فرماید: «. . . آیه، بر به کارگیری ملایمت و حسن
خلق و عدم خشونت در امر به معروف و نهی از منکر تاکید دارد حتی اگر فاعل منکر، کافر باشد; نظیر اینکه خداوند به موسی و
هارون در برخورد با فرعون می فرماید: «و قولا له قولا لینا لعله یتذکر او یخشی » . ^(۶)

از این آیه شریفه، نهایت مبالغه و سفارش در خوش خلقی و عدم غلظت و غضب، فهمیده می شود .(زبده، ص ۶۸۹).

«. . . بعید نیست آیه شامل یاد دادن مباحث علمی و تعلیم و تربیت و . . . نیز بشود; خدا ما و شما را به چنین روشی موفق بدارد» ص
۳۵۱ .

وقتی انسان با چنین برداشتها و مضامینی روبه رو می شود با خود می گوید ای کاش مبحث امر به معروف زبده البیان، کتاب
درسی حوزه ها می شد .

عملا نیز لحن محقق همراه با نوازش و ملاطفت است مثلا در رساله اصول دین چنین تعبیراتی دارد: «عزیز من تامل نمای در این
کلام » .

و در تفسیر «ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظه الحسنه و جادلهم بالتی هی احسن » (نحل/۱۲۵).

می فرماید:

. آنان را فراخوان با قیاس جدلی، که از مقدمات مسلمه نزد خصم، تشکیل می شود هر چند آن مقدمات در واقع درست نباشد،
یعنی دعوت کن از بهترین راه مجادله و مباحثه و ممارات، نه به گونه ای که در آن داد و فریاد باشد و طرف نفهمد، بلکه باید
زورگویی، ترشرویی، اعراض و شتم نباشد و گفته نشود: من نمی فهمم، چنانکه همین شیوه نکوهیده، عادت نادانان روحانی نماست
همچنین جدال احسن یعنی، مقدمات نادرست دلیل طرف، به شیوه صحیح پاسخ داده شود تا شبهه های آنان زدوده گردد، نه با
سکوت، زورگویی و داد و فریاد . یا گفته شود: این مطلب از واضحات است و جواب نمی خواهد و . . . خلاصه آنکه دعوت باید در
نهایت نرمش و ملایمت باشد نه زور و سنگدلی . . . و این آیه، ممارات حسنه را تجویز می فرماید نه مراء باطل را; همینطور است آیه
«فلا تمار فیهم الا مراء ظاهرا» (کهف/۲۲).

چنانکه روایات فراوانی نیز، از مراء و جار و جنجال بی نتیجه نهی می کنند مثل: لاتمار فان المؤمن لایماری » .(زبده، ص ۳۴۸).

دقت در تعبیر

هنگام انتساب فتوایی به اصحاب – اگر مساله اجماعی نباشد – با تردید و احتیاط، تعبیر می کند مثلا «و اما اصحابنا، فکانهم
یجعلونه مخصوصا بالمرض » . ^(۷)

یا می نویسد: من چنین گمان می کنم به عنوان نمونه عبارت زیر را که می فرماید:

الذی اظن، تحریم ما یاخذون فی هذا الزمان بغیر اذن الامام علیه السلام مثل العشر الحاصل من القرایا، فان حله فی الاصل و
استحقاق المسلمین له علی مایفهم من کلامهم رحمهم الله موقوف علی کون تلک القرایا فتحت عنوه باذن الامام علیه السلام . . .
قال الشیخ ابراهیم رحمه الله » . ^(۸)

بارها از علمای عامه با احترام نام می برد . مثلا در رساله اصول دین گوید: «فلانی که از دانشمندان عامه است یا ضرار پسر صرد – که
شخصی است از اهل دانش – گفته است » .

خاری در حدیقه

به رغم صفا و صمیمیت سایه سار بساتین کتبی اردبیلی، در حدیقه اش خارهایی به چشم می خورد مثلا:

مرا گذار به اصفهان افتاد . دیدم که مردم آن بلده شیخ ابوالفتوح عجلی شافعی اصفهانی را شیخ ابوالفتوح رازی نام کرده بودند و به
این بهانه به عادت پدران خویش، قبر آن سنی صوفی را زیارت می کردند و اگر چه از مردم آن دیار، امثال این کردار، دور نیست زیرا
که پنجاه ماه زیاده از دیگران نسبت به حضرت شاه ولایت ناشایست و ناسزا گفته اند و در این زمان که مذهب شیعه قدری قوت
گرفته است، ایشان همچنان مانند پدران، چندان محبتی به شاه مردان ندارند» . ^(۹)

همه صاحب نظران چنین نظر می دهند که اظهاراتی از این دست، تراوش قلم قدسی اردبیلی نیست و خارهایی است که دست
تحریف و تصحیف، در حدیقه کاشته است . مرحوم علامه شعرانی در این باره گوید:

این اعتراض غیر وارد بر اهل اصفهان، البته از مثل احمد اردبیلی – صاحب آیات الاحکام و شرح ارشاد – سخت بعید است، مردی به
آن درجه فضل و علم، می داند که اگر مردم شهری اشتباه کنند و قبر سنی را قبر شیعی بدانند، دلیل بر سوء سریرت آنان نیست و
اشتباه قبر – چنانکه گفتیم – برای قاضی نورالله شوشتری نیز رخ داد و هیچ کس توهم سوء سریرت، در باره او نکند . ملا احمد
اردبیلی، معاصر شاه عباس بزرگ است که اصفهان پایتخت او بود، چگونه مردم اصفهان در عهد او محبتی به شاه مردان نداشتند؟ . ^(۱۰)

هم و غم مرحوم اردبیلی در تالیف و تصنیف خلاصه نمی شود; بلکه سیاه کردن صفحه های سفید و کلاس و کتاب را ابزاری برای
خودسازی و صفای دل می داند . از این رو، همواره از کوزه نهادش طهارت و تقوا می تراود . هرگاه از گناه و رذایل اخلاقی سخنی
مطرح می شود، به خدا پناه می برد; مثلا در پایان بحث مراء می نویسد: «اعاذنا الله و ایاکم عن امثالها» ^(۱۱) با آنکه مفصل بحث
تفسیری و فقهی استعاذه را در ذی