پاورپوینت کامل جایگاه سیاسی – فرهنگی روحانیان در عهد فقیه محقق مقدس اردبیلی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه سیاسی – فرهنگی روحانیان در عهد فقیه محقق مقدس اردبیلی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه سیاسی – فرهنگی روحانیان در عهد فقیه محقق مقدس اردبیلی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه سیاسی – فرهنگی روحانیان در عهد فقیه محقق مقدس اردبیلی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۱

هرگاه کسی بخواهد درباره موضوعی تاریخی بدون درنظر گرفتن اوضاع زمان و مکان اظهارنظر و تحقیق کند، به خطا رفته است
و ممکن نیست که به مقصود برسد . زمان و مکان دو عامل بسیار مؤثر و اساسی در کلیه شؤون اجتماعی و زندگانی افراد است .
بنابراین، قبل از آنکه درباره محقق اردبیلی و روحانیت شیعه چیزی بنویسیم، لازم است به طور اجمال درباره وضع زمان و اوضاع
اجتماعی عصر آن بزرگوار از لحاظ علمی و دینی و سایر شؤون بحث کنیم .

ظهور صفویه ^(۱)

شاه اسماعیل فرزند سلطان حیدر فرزند سلطان جنید بن صدرالدین ابراهیم

بن سلطان خواجه علی بن شیخ صدرالدین موسی فرزند شیخ صفی الدین اسحاق اردبیلی در ۹۰۶ ق به عزم خونخواهی پدر و
تشکیل سلطنت قیام کرد . وی در این هنگام بیش از سیزده سال نداشت . مشارالیه به جای پدر به مسند ارشاد نشسته بود .
صوفی ها و مویدان وی، او را تقویت کردند تا توانست دولتی مقتدر بنام صفویه ایجاد کند . شاه اسماعیل با شجاعت و با کمک
نیروی قزلباش یعنی صوفیان و ارادتمندانش، در مدتی کوتاه تمام ایران را تسخیر کرد و حکومتی مستقل تشکیل داد .

پس از فتح شهرها، او متوجه شد که تصرف قلوب جز از راه علم و منطق ممکن نیست . و از آنجا که علما به عنوان «ورثه الانبیاء» و . .
. بر قلوب مردم حکومت دارند، او علما و دانشمندان شیعه را، از ممالک مجاور بخصوص بحرین و جبل عامل – دو کانون فروزنده
تشیع – به ایران دعوت کرد تا در گسترش شیعه بعنوان مذهب رسمی ایران بکوشند .

فعالیتهای علما در این موقعیت حساس

علمای شیعه، چون زمینه ها را مناسب دیدند به فعالیتهای زیر پرداختند:

۱ – از بین بردن آثار شوم تبلیغات ضد ولایتی که از زمان خلفا شروع شده و در عهد بنی امیه و بنی عباس به ثمر رسیده بود . و
مردم را از اهل بیت علیهم السلام دور ساخته بود .

۲ – ایجاد دوستی و محبت خاندان رسول اکرم صلی الله علیه وآله که به نص قرآن شریف اجر و پاداش رسالت آن حضرت بود .

۳ – چون در بخشی از اصول دین و فروع احکام، بین شیعه و سنی اختلاف وجود داشت و غالب مردم از آن بی اطلاع بودند، علما و
دانشمندان به تالیف و نشر کتب کلامی و فقهی، بخصوص به زبان فارسی پرداختند .

فقه در دوره صفوی

فقه در دوره صفوی (۹۰۷ – ۱۱۳۵ ق) از نظر گرایشهای حاکم برآن و مکتبهایی که در طول این دو قرن و نیم بلکه تا نیم قرن پس از
آن بر محیط علمی شیعی حکمفرما بود، به سه بخش تقسیم می گردد .

۱ – مکتب محقق کرکی

محقق دوم، علی بن حسین بن عبدالعالی کرکی (م ۹۴۰ ق) از شخصیتهای بزرگ فقه شیعه است که در سیر تکاملی آن نقشی مهم
داشته و بخصوص در استوار ساختن مبانی فقه کوششهای اساسی کرده است . فقه کرکی از دو نظر با فقه دوره های پیشتر فرق دارد:

یکی آنکه او با قدرت علمی خویش مبانی فقه را مستحکم ساخت . مشخصه عمده فقه او استدلالهای قوی در هر مبحث است . اوهم
دلایل و براهین نظریات مخالف را به نحو عمیق و دقیق مطرح ساخته و هم نظر خود را در هر مورد با استدلال محکم به کرسی
نشانده است .

مشخصه دیگر فقه کرکی، بذل توجه خاص به پاره ای مسائل است که تغییرات سیستم حکومتی و به قدرت رسیدن شیعه در ایران،
به وجود آورده بود . مسائلی از قبیل حدود اختیارات فقیه، نماز جمعه، خراج و مقاسمه و نظایر آن که پیش از این، به خاطر عدم
ابتلا، جایگاه مهمی در فقه نداشت، اکنون مورد توجه بسیار قرار گرفت . کرکی شخصا این مسائل را در آثار فقهی خود مانند جامع
المقاصد و تعلیق الارشاد و فوائد الشرائع بتفصیل مورد بحث قرار داده و در برخی از آنها رسائلی مستقل نیز نوشته است .

بیشتر فقها و مجتهدان شیعه پس از کرکی تا پایان دوره صفوی متاثر از روش فقهی او بوده اند; چه مجموعه حقوقی عمیق و متین
او را با استدلالهای قوی و محکم، در برابر خود داشته اند . مشهورترین این فقیهان که نام و آرای ایشان در مآخذ فقهی

نقل می شود عبارتند از: حسین بن عبدالصمد عاملی (م ۹۸۴ ق) نگارنده العقد الطهماسبی و رسائل فقهی دیگر .

عبدالعالی بن علی بن عبدالعالی کرکی (م ۹۹۳ ق) نگارنده شرح ارشاد .

بهاء الدین محمد بن حسین عاملی (م ۱۰۳۰ ق) نگارنده مشرق الشمسین و حبل المتین و اثنا عشریات و جامع عباسی .

میرداماد، محمد باقر بن شمس الدین محمد استرآبادی (م ۱۰۴۰ ق) نگارنده شارع النجاه .

سلطان العلماء حسین بن رفیع الدین محمد مرعشی (م ۱۰۶۴) نگارنده حاشیه الروضه البهیه .

محقق حسین بن جمال الدین محمد خوانساری (م ۱۰۹۸ ق) نگارنده مشارق الشموس .

جمال الدین محمدبن حسین خوانساری (م ۱۱۲۵ ق) نگارنده حاشیه الروضه البهیه .

فاضل هندی، محمد بن حسن اصفهانی (م ۱۱۳۷ ق) نگارنده کشف اللثام و المناهج السویه .

۲ – مکتب مقدس اردبیلی

محقق، احمد بن محمد اردبیلی (م ۹۹۳ ق) نگارنده مجمع الفائده و البرهان و زبده البیان در فقه، روشی کاملا مستقل و
مخصوص به خود داشت که مکتبی خاص به وجود آورد . مشخصه کار او، اتکا بر فکر و اجتهاد تحلیلی و تدقیقی، بدون توجه به آرا و
انظار پیشینیان بود .

گروهی از بهترین فقهای این دوره پیرو روش اردبیلی و دنباله رو او هستند که مشهورترین آنها این چند نفرند:

محمد بن علی موسوی عاملی (م ۱۰۰۹ ق) نگارنده مدارک الاحکام و هدایه الطالبین .

حسن بن زین الدین عاملی (م ۱۰۱۱ ق) نگارنده معالم الدین و منتقی الجمان .

عبدالله بن حسین شوشتری (م ۱۰۲۱ ق) نگارنده جامع الفوائد .

محمد باقر بن محمد مؤمن سبزواری (م ۱۰۹۰ ق) نگارنده کتاب کفایه الاحکام و ذخیره المعاد .

ملا محسن فیض کاشانی (م ۱۰۹۰ ق) نگارنده الوافی و معتصم الشیعه و مفاتیح الشرائع را نیز باید به فهرست بالا افزود; چه او اگر
چه پیرو مکتب اخباری بود، اما روش آزادمنشانه مقدس اردبیلی را می پسندید و در فقه اخباری خود از همین روش حقوقی پیروی
می کرد .

علامه محمد باقر بن محمد تقی مجلسی (م ۱۱۱۰ ق) نگارنده مرآت العقول و بحار الانوار نیز به آرا و بیانات اردبیلی و صاحب
مدارک علاقه مند بوده و از آن دو، در آثار خود بسیار نقل کرده است .

۳ – اخباریان

مکتب اهل الحدیث در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم به دست متکلمان شیعی درهم کوبیده شده بود . با این همه، معدودی
از هواداران آن در گوشه و کنار باقی مانده بودند . در اوایل قرن یازدهم بار دیگر این مکتب به وسیله محمد امین استرآبادی (م
۱۰۳۶ ق) با نگارش کتاب الفوائد المدنیه تجدید حیات یافت .

این گرایش که این بار با نام «اخباری » شناخته می شد، مانند سلف خویش روش اجتهاد و تفکر تعقلی و تحلیلی را در فقه شیعی
محکوم می کرد و به پیروی از ظواهر احادیث مذهبی دعوت می کرد . امین استرآبادی در کتاب مزبور بااستدلالهایی، حجیت عقل
را برای کشف حقایق مورد تردید قرار داد و اصول فقه شیعی را – که براساس استدلال و تحلیل عقلی بنا گردیده – بشدت رد کرد .
این گرایش از نظر مبانی و باورها تقریبا برابر بود با گرایش افراطی تر مکتب اهل الحدیث که تمامی

احادیث مذهبی را معتبر می پنداشت و قدرت نقادی درست همان احادیث را نیز فاقد بود .

گرایش اخباری، از دهه چهارم قرن یازدهم در نجف و سایر مراکز علمی بین النهرین