پاورپوینت کامل پیش نویس طرح تدوین نظام آموزشی حوزه علمیه ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیش نویس طرح تدوین نظام آموزشی حوزه علمیه ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیش نویس طرح تدوین نظام آموزشی حوزه علمیه ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیش نویس طرح تدوین نظام آموزشی حوزه علمیه ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۸۵

در این پیش نویسی که مقدمه طرح کلی نظام آموزشی است، روحانیان به عنوان جانشینان معصومان علیهم السلام عهده دار
وظایف آنان در عصر غیبت که استمرار اهداف و وظایف انبیا و نبی خاتم (صلوات الله علیه و آله و علیهم) است، شده اند .

این وظایف در چهار محور خلاصه شده است: الف) شناخت همه جانبه دین; ب) شناساندن همه جانبه دین; ج) دفاع از دین; د)
اقامه قسط و اجرای احکام دین .

این چهار مهم، تمامی اهداف ادیان الهی و بالاترین آرمان انبیا علیهم السلام و مصلحان به شمار می رود و حوزه های علمی شیعی،
به عنوان خاستگاه روحانیان، عهده دار زمینه سازی و تربیت فضلا و طلاب و فرزانگان برای تحقق این اهداف است .

در ادامه طرح، امتیازاها و کاستی های حوزه علمیه برشمرده شده و در بخش انتهایی، که مهم ترین و مفصل ترین قسمت طرح
است، اصول حاکم بر نظام آموزشی، اعم از اصول موجود و مطلوب، آورده شده است . در فصل اول این بخش، کلیات اصول حاکم
برشمرده شده و در فصل دوم اصول حاکم بر محتوای علوم و برنامه ریزی و روش های حوزه علمیه مشخص شده است . فصل سوم
به دو عنصر اساسی مدرس و طلبه توجه شده است و اصول حاکم بر چگونگی تربیت مدرسان و روابط بین استاد و شاگرد و . . .
تبیین شده و علاوه بر آن بر جایگاه ویژه استاد در حوزه تاکید شده است . در فصل انتهایی، علاوه بر بیان اصل حاکم بر مدیریت در
حوزه، در دو بند، به اعطای مدارج علمی حوزوی و تامین نیازهای روحانیان پرداخته شده است .

× × ×

متن پیش نویس

یکم) جایگاه و وظایف روحانیت

اسلام، خاتم ادیان الهی و کامل ترین آن هاست و تمام ابعاد فردی و اجتماعی انسان در آن مورد توجه قرار گرفته است و آنچه بشر
در رسیدن به سعادت حقیقی نیاز دارد در این آیین الهی، بیان شده است .

پس از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله، ائمه علیهم السلام در تبیین و حراست از حریم دین کوشش کردند و در روزگار
غیبت، عالمان دینی و فقیهان را حجت خویش بر مردمان معرفی کردند . شجره طیبه روحانیت به دست معصومان علیهم السلام
غرس شد و اصحاب ایشان اولین طلاب علوم دینی بودند . لذا، نهاد مقدس روحانیت باید همه توان و تلاش خویش را در طریق
تعالی معنوی آدمیان و تربیت الهی انسان ها، مصروف دارد .

مهم ترین وظیفه این نهاد عبارت است از:

الف) شناخت همه جانبه اسلام عزیز;

ب) تخلق و التزام به اخلاق الهی و شناساندن آن به تمامی مردمان در هر سرزمین و با هر اعتقاد و در هر گروه سنی;

ج) دفاع در برابر تهاجم فرهنگ های الحادی و ادیان منسوخ و منحرف;

د) اقامه قسط و اعمال حاکمیت الهی در سرزمین اسلام .

دوم) اهداف نظام آموزشی حوزه علمیه

با توجه به جایگاه و وظایف روحانیت، حوزه علمیه که مهد پرورش روحانیت است اهداف زیر را دنبال می کند:

۱ – شناخت همه جانبه اسلام از منابع اصیل اسلامی (کتاب و سنت و عقل) به شیوه صحیح در پرتو:

الف) شناخت اعتقادات اسلامی;

ب) شناخت احکام و نظام های مختلف اسلامی;

ج) شناخت ارزش ها و اخلاق اسلامی .

۲ – شناساندن اسلام در همه ابعاد از طریق:

الف) آشنایی با علوم انسانی و تفکرات فلسفی و کلامی غیر اسلامی;

ب) به کارگیری ابزارهای تبلیغی اعم از هنر و ادبیات و استفاده از تکنولوژی جدید;

ج) آشنایی با فرهنگ های قومی، ملی، منطقه ای، صنفی;

د) آشنایی با روحیات و خلقیات گروه های مختلف سنی و اقشار مردم;

ه) شناخت موقعیت های اجتماعی، سیاسی، تاریخی .

۳ – تربیت معنوی و گسترش اخلاق در سطح جامعه و جهان از طریق:

الف) التزام عملی به تعلیمات اسلامی;

ب) آشنایی با علوم تربیتی و روان شناسی فردی و اجتماعی;

ج) آشنایی با شیوه های تاثیر معنوی .

۴ – دفاع در برابر تهاجم فرهنگ های غیراسلامی از راه آشنایی با اندیشه های کلامی، فلسفی و شبهات موجود و شناخت
دسیسه های سیاسی استکبار در زمینه فرهنگ .

۵ – اقامه قسط و اعمال حاکمیت الهی در ابعاد گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی سرزمین اسلام به وسیله:

الف) آشنایی با مکاتب و نظام های سیاسی;

ب) آشنایی با جریان های سیاسی معاصر;

ج) آشنایی با ابزارهای حاکمیت سیاسی;

د) آشنایی با نظام های قضایی و مبانی جرم شناسی .

سوم) امتیازات نظام آموزشی حوزه علمیه

۱ – اهتمام جدی به بحث و مباحثه در هر درس و وجود سیستم مباحثه گروهی در اکثر دروس .

۲ – تاکید بر فهم مطالب و امعان نظر در محتوای دروس .

۳ – گسترش روحیه نقادی در سطوح مختلف آموزشی .

۴ – آزاد اندیشی و آزادگی در اظهارنظر علمی .

۵ – شناور بودن سیستم آموزشی و آزادی کامل در انتخاب استاد و درس (این مورد، در برخی موارد نواقصی را نیز به دنبال داشته
است).

۶ – تحصیل برای خدا و مطرح نبودن مدرک و عنوان و حق التدریس برای طلاب و مدرسان .

۷ – ساده و بی آلایش بودن کلاس های درس .

۸ – حاکم بودن جو صفا و صمیمیت و اخلاص بر محیطهای آموزشی و درسی .

۹ – وجود رابطه صمیمی بین استاد و شاگرد و احترام فراوان طلاب به اساتید .

۱۰ – تدریس در ضمن تحصیل .

۱۱ – وجود رابطه ارشاد معنوی و علمی بین استاد و شاگرد .

۱۲ – وجود اسوه های معنوی در حوزه های علمیه .

۱۳ – زهد در زندگی اساتید و طلاب .

۱۴ – وجود سیره درخواست و اعطای اجازه روایت و اجتهاد .

۱۵ – نوشتن و ارایه شفاهی تقریر درس اساتید بزرگ به وسیله شاگردان برجسته .

چهارم) کاستی های نظام آموزشی حوزه علمیه

۱ – نقصان ضوابط گزینش .

۲ – عدم وجود سیستم ارزیابی برای ارتقا به مراتب بالاتر آموزشی .

۳ – نبود رشته های درسی مشخص .

۴ – عدم نگارش کتب درسی برای آموزش .

۵ – عدم مدیریت آموزشی و برنامه ریزی درسی مدون و علمی .

۶ – عدم کنترل درسی به شکل دقیق و منظم در دوران آموزش .

۷ – تمرکز بیش از حد بر فقه و اصول و نبود نگرش جامع به دانش های مختلف اسلامی و نیازهای اجتماعی در دوره های متاخر .

۸ – عدم سیستم مشاوره درسی و اخلاقی .

۹ – عدم تناسب تعطیلات با سطوح مختلف آموزشی .

۱۰ – نبود سمینارهای درسی، آموزشی، تحقیقی .

۱۱ – عدم الزام برای انجام کارهای تحقیقاتی در دوران آموزش .

۱۲ – نبود سیستم ارزیابی استعدادها .

۱۳ – نبود ارتباط علمی و تحقیقی با سایر مراکز آموزشی در داخل و خارج کشور .

۱۴ – نبود سیستم مدارج علمی برای طلاب مقاطع مختلف آموزشی .

۱۵ – نبود سیستم ارج گذاری برای ابتکارات علمی در رشته های مختلف علوم اسلامی .

۱۶ – عدم برنامه ریزی برای اشتغال فارغ التحصیلان حوزوی .

۱۷ – نبود برنامه ای منظم برای تربیت اساتید مورد نیاز .

۱۸ – مشخص نبودن اهداف درسی .

اصول حاکم بر نظام حوزه

فصل اول) کلیات

اصل ۱ – اصالت اخلاق و تربیت معنوی، به مثابه اصل حاکم

با توجه به اهداف و جایگاه معنوی روحانیت و با عنایت به اینکه پیام اصلی اسلام، تربیت و ارتقای معنوی و اخلاقی است، در همه
اجزای نظام حوزه باید اصالت را به پرورش معنوی و اخلاقی اعطا کرد و در برابر هر آنچه مخل به آن است، به معالجه و مقابله
پرداخت .

اصل ۲ – استقلال فکری و فرهنگی حوزه های علمیه

حوزه های علمیه، ضمن استفاده از معارف و تجارب بشری و ارتباط با همه اصناف و اقشار و تبادل فکری، به عنوان عنصر فعال
معرفت دینی و نگهبان ارزش های الهی و اسلامی، باید استقلال فکری و فرهنگی خود را حفظ کنند و از وابستگی و هضم آن در
مراکز علمی، با برنامه ریزی های متناسب، جلوگیری شود .

اصل ۳ – حفظ هویت تاریخ روحانیت و ارزش ها و اصالت های حوزه و سلف صالح

روحانیت به مثابه صنفی که ریشه در نیازهای دینی جامعه دارد و مهد تداوم آن، حوزه های متکامل شیعه در طول تاریخ بوده است،
دارای هویت الهی و معنوی ویژه ای است . از عهد ائمه طاهرین علیهم السلام آغاز شده است و در امتداد غیبت صغری و کبری به
رشد معارف دینی و احکام ارزش های الهی، اهتمام ورزیده است . این هویت تاریخی و امتداد آن، باید در همه برنامه ها منظور شود .

اصل ۴ – استقلال اقتصادی حوزه

در جهت دو اصل فوق و با توجه به ویژگی ممتاز استقلال اقتصادی حوزه های شیعه در طول تاریخ، باید بر تداوم استقلال مالی و
عدم وابستگی به دولت ها و گروه ها، تاکید ورزید و بر خود اتکایی حوزه ها در ارتباط با مردم وجذب وجوه شرعی، اهتمام ورزید .
این امر، حتی در ارتباط با دولت های اسلامی هم مورد تاکید امام راحل قدس سره و مقام معظم رهبری (مدظله) بوده و هست .

اصل ۵ – ارتباط عمیق با مردم و زهد و بی آلایشی

افتخار بزرگ حوزه ها و عالمان دین، رابطه صمیمانه با مردم و عموم جامعه دینی و نیز زهد و پارسایی در زندگی بوده است . این دو
گوهرناب و ارزشمند، باید در همه برنامه های آموزشی و تربیتی، مطمح نظر باشد .

اصل ۶ – ارتباط با نظام اسلامی و توجه به نیازهای گسترده و متنوع آن

همان طور که ویژگی ظلم ستیزی و مبارزه با طاغوت ها، در عصر و سرزمین های حاکمیت دولت های غاصب، از امتیازهای
روحانیت شیعه بوده است، باید در برابر نظام اسلامی، که ثمره فداکاری روحانیت اسلام و امت اسلامی است، نهایت دلسوزی و
ارتباط را داشت و از بی اعتنایی بدان پرهیز کرد، و در جهت پاسخ گویی به نیازهای نظام های اسلامی همت گماشت .

اصل ۷ – توجه به نیازهای گوناگون انسان معاصر و بویژه نیازهای اجتماعی

حوزه های دینی، نباید صرفا گذشته و نیازهای کهنه را در نظر داشته باشند، بلکه برای دستیابی به اهداف ترسیم شده و ادای
رسالت خود، باید انسان معاصر و معارف جدید و نیازهای دین را عمیقا بشناسد، و نیز از محدوده فرد نگری بیرون آمده به نیازهای
اجتماعی انسان بیندیشد . نظام حوزه در این دو زمینه باید به تامل و برنامه ریزی بنشیند .

اصل ۸ – توجه به نیازهای جهانی بویژه کشورهای اسلامی

حوزه های علمیه، با همه توان باید از قالب های بسته و محدود بیرون آمده، و در کنار توجه به نیازهای داخلی و جوامع شیعی، به
نیازهای جهانی و کشورهای اسلامی بیندیشد و در جهت رسالت جهان شمول خویش به سیاست گذاری و برنامه ریزی بپردازد .

اصل ۹ – ارتباط با مراکز علمی و دانشگاهی داخل و خارج کشور

در جهت پیشبرد اهداف حوزه، ارتباط مستمر و دایمی با همه مراکز علمی و دانشگاهی داخل و خارج کشور، از اهم امور است . این
ارتباط، هم در زمینه استفاده از تجارب علمی، آموزشی، پژوهشی و . . . آن مراکز سودمند است، و هم در جهت آشنایی با علوم و
معارف جدید و فرهنگ آن ها، و در نهایت ابزاری است برای تفاهم و تبادل و تبلیغ ارزش های دینی در آن ها، و بدون این ارتباط،
خوف پیدایی نوعی عوام زدگی می رود که حوزه ها باید از آن اجتناب کنند .

اصل ۱۰ – استفاده از علوم و تجارب بشری متناسب با اصالت های حوزه

استفاده از تجارب بشری در شیوه های آموزش، پژوهش، تبلیغ، مدیریت و . . . و آشنایی با علوم و معارف جدید در همه شاخه های
فلسفی، علوم طبیعی، علوم ریاضی، علوم انسانی و . . . دو نکته ارزشمندی است که غفلت از آن دو به مفهوم عقب ماندگی از قافله
تمدن بشری و در نتیجه، ناتوانی از ادای رسالت های بزرگ دینی است . البته در مواجهه با مجموعه علوم و معارف بشری و تجارب
انسانی، باید بهوش بود که اصالت ها را از دست نداد . امتیازهای آن ها را با دیده نقاد برگرفت و از روش های نوین برای پاسداری از
اصالت ها، بهره مند شد .

اصل ۱۱ – احیای تمدن و فرهنگ اسلامی

حوزه های علمیه نباید در جهت شکوفایی تمدن اسلامی، احیای مجدد آن، خیزش نوین اسلامی، حضور مجدد دین در عرصه های
گوناگون زندگی و حاکمیت دینی، بی تفاوت باشند . بل در متن همه آموزش ها و پژوهش ها و برنامه ریزی ها، این نکته باید مورد
توجه باشد .

اصل ۱۲ – حفظ و گسترش روحیه ژرفنگری در مباحث علمی

از امتیازهای حوزه ها، روحیه تحقیق و تعمق و ژرف نگری بوده است . باید کوشید این امتیاز همچنان استمرار یابد و تحولات حوزه
و برنامه ریزی ها، امتیاز آزاد اندیشی و ژرف بینی را تحت الشعاع قرار ندهد .

اصل ۱۳ – استمرار تعلیم و تربیت حوزویان

براساس آموزش های دینی و سنت سلف صالح، استمرار تعلیم و تعلم و تربیت حوزویان به عنوان یک اصل در سیاست گذاری ها و
برنامه ریزی ها باید تلقی شود، و انتهای دوره های رسمی تحصیلی، به مفهوم پایان تعلم و تربیت نیست . فراگیری و نیز تعلیم و
تدریس در همه شرایط و سنین برحسب نیازها و شرایط، باید استمرار یابد و در هر رشته معلومات فرد باید دایم نو شود .

اصل ۱۴ – توجه به اصول و مبانی عام استنباط از متون دینی در همه عرصه های آموزش و پژوهش

صاحب نظری در هر رشته از رشته های تخصصی حوزه، به قدرت استنباط و اجتهاد از متون و منابع دینی، وابسته است، و
استنباط و اجتهاد بر پایه «روش خاص و مبانی استنباط » – که در علم اصول، فقه الحدیث، سندشناسی و . . . منعکس است – مبتنی
است . بخشی از مباحث علم اصول و فقه الحدیث و سندشناسی و پاره ای از مباحث که باید در علم اصول، تاسیس و طرح شود، در
واقع «مبانی عام استنباط » و روش اجتهاد است که در همه رشته ها بدان نیازمندیم، و این نکته مهم را باید به عنوان یک اصل
محوری در نظر گرفت .

اصل ۱۵ – زمینه سازی و پرورش طلاب براساس الگو و معیارهای ذیل:

الف) روحیه معنوی و الهی;

ب) روحیه نقادی و تعمق;

ج) روحیه تعبد و ولایت مداری;

د) روحیه جامع نگری از طریق اطلاعات عمومی;

ه) روحیه گروهی و جمعی;

و) روحیه فعال و پویا (نه منفعل) ;

ز) اندیشه اجتماعی و سیاسی;

ح) رشد همه جانبه و متوازن شخصیت;

ط) قدرت بیان و سخنوری و تدوین و نگارش;

ی) روحیه انضباط و نظم;

ک) رعایت بهداشت و محیط زیست و ورزش;

ل) آمادگی رزمی و دفاعی .

در هر نظام آموزشی، ارایه «الگوی موفق و نمونه و ایده آل » ضرورت دارد . اهم شاخص هایی که در جهت اهداف حوزه باید در تعلیم
و تربیت طلاب مطمح نظر باشد، در این اصل شمارش شده است .

اصل ۱۶ – حفظ کرامت انسانی و الهی و ارج گذاری متناسب با منزلت علمی و ق