پاورپوینت کامل گفتگو با حضرت آیه الله استادی ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با حضرت آیه الله استادی ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با حضرت آیه الله استادی ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با حضرت آیه الله استادی ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۹۶

پیام حوزه: هدف از تحصیل در حوزه چیست؟

آیه الله استادی: بسم الله الرحمن الرحیم . برای بیان هدف از تحصیل، باید در ابتدا انتظارهایی که از حوزه های علمیه است، بیان
شود . آن انتظارها و اهداف، خیلی روشن است . انتظار اولی که از حوزه های علمیه است، تبیین و تفسیر دین است; یعنی، اسلام و
مکتب اهل بیت علیهم السلام را تبیین و تفسیر کند . انتظار دوم از حوزه ها، پاسداری از متن دین است که مبادا دین اسلام هم به
مانند ادیان گذشته، تحریف شود . انتظار سوم این است که مدافع دین باشد; یعنی، در مقابل شبهه هایی که از سوی دشمن، در
مطالب دینی – چه اعتقادی، چه اخلاقی، چه فقهی – القا می شود، مجهز باشد که بتواند آن شبهه ها را پاسخ گوید .

مطلب دیگری که در کنار این سه، است، آشنا بودن حوزه با زبان روز است . انبیا علیهم السلام به زبان مردمشان، با آن ها صحبت
می کردند . حوزه، باید از حیث بیان و قلم مجهز باشد .

محصل علوم دینی، هدفش باید این باشد که گوشه ای و بعدی از این ابعاد را دنبال کند . او، به هر اندازه ای که در تامین آن اهداف،
موفق باشد، به همان اندازه در بهره وری از تحصیلش موفق شده است .

پیام حوزه: حضرت عالی به عنوان مدیر حوزه، در حال حاضر، چه ساختاری را برای نظام آموزشی حوزه، موفق می بینید؟

آیه الله استادی: نکته ای که قبل از هر چیز باید بدانیم این است که فاصله وضع کنونی ما تا وضع مطلوب، خیلی زیاد است و برای
رسیدن به آن، نمی توان جهش کرد، بلکه باید گام به گام و قدم به قدم حرکت کنیم . مهم این است که این حرکت متوقف نشود تا
ان شاءالله به وضع مطلوب برسیم .

اما کلیاتی که الآن می توان ذکر کرد عبارت است از:

الف) زمان فراگیری دروس: تا الآن این طور بوده که طلبه باید ده سال درس بخواند تا بتواند در درس خارج شرکت کند و ده سال
هم باید درس خارج برود تا بتواند به عنوان یک محقق فعالیت کند . یک حرف این است که آیا مدت بیست سال قابل قبول است یا
نه؟ اگر قابل قبول نیست، چه باید کرد؟

ب) کتب درسی: خود به خود، مساله زمان، با کتاب های درسی ارتباط پیدا می کند; یعنی، آنچه باعث می شود که دوره اول، ده
سال طول بکشد بیشترین عاملش کتاب های درسی است . باید کتاب ها به گونه ای باشد که همان محتوا را در مدت کمتری به
طلاب بیاموزد; یعنی، ببینیم کتاب های موجود در طول ده سال، چقدر رشد علمی به طلبه می دهد، آنگاه ما، مجموعه ای تدوین
کنیم که همان رشد و ترقی را مثلا در مدت پنج سال در برداشته باشد .

پیام حوزه: این، اقتضا می کند که در متون آموزشی دخل و تصرف شود .

آیه الله استادی: بله، همین طور است . اما این کار آسانی نیست; یعنی، چون می خواهیم همان محتوا را داشته باشد با همان
بازدهی، باید این کار با دقت بسیار صورت گیرد . ما از تحصیل ادبیات، چه می خواهیم؟ هدف ما، این است که طلبه بتواند یک متن
عربی را بخواند، از قرآن و روایات استفاده کند، بتواند عروه الوثقی را بخواند و معنی کند، بتواند مجمع البیان را بخواند و معنی
کند، بتواند به قاموس المحیط مراجعه کند . این خواسته را می شود با چند متنی که خواندنش فقط دو سال طول کشد، به دست
آورد و یا مثلا، هدف از خواندن شرح لمعه چیست؟ شرح لمعه یک کتاب فقهی نیمه استدلالی است: مساله ای عنوان می شود،
بعضی از اقوال مطرح و اشاره ای به دلیل می شود، حدیثی نقل می شود، صحبت از سند حدیث می شود، صحبت از استظهار از
حدیث می شود . بازده کل این کتاب – که دو سال خوانده می شود – بیش از این نیست . حال ما، اگر بتوانیم این موارد را در یک
حجم کم تری بگنجانیم، همان ثمره را به دست خواهیم آورد; مثلا، از سی جا استناد به استصحاب و بیست جا استناد به اصاله
الصحه و صد جا استناد به حدیث موثق و صحیح و . . . تنها به بعضی از موارد آن اشاره شود . بدون اینکه کیفیت پایین بیاید، همان
نتیجه حاصل می شود .

پیام حوزه: در باره متون درسی، اختلاف عمیقی در سطح حوزه، در میان اساتید و فضلای حوزه وجود دارد . بعضی ها بر حفظ این
متون فعلی، بسیار مصرند و گروهی اصرار دارند که محتوای متون محفوظ باشد . ولی متون جدیدی متناسب با وضع فعلی
حوزه ها، نوشته شود . می خواهم از جناب عالی، به عنوان مدیر حوزه بپرسم که نظرتان در این باره چیست؟

آیه الله استادی: من، فکر می کنم اصلا هر دو طرف، یک مطلب را می گویند; یعنی، من، فکر می کنم تمام کسانی که می گویند
«کتاب ها دست نخورد» این ها فکر می کنند که طرف مقابل می خواهد کتاب ها را عوض کند و به صورتی دربیاورد که رشد علمی
کاهش یابد . می پندارند که طرف مقابل می خواهد یک چیز روزنامه وار درست کند و حال اینکه اصلا این طور نیست . بلکه طرف
دیگر می گوید «من می خواهم کتاب جدیدی تدوین کنم که همان رشد علمی یا بیش از آن را، داشته باشد و حجمش نصف یا ثلث
آن باشد» . البته اینکه، این کار آسان است یا نه؟ حرف دیگری است . باید این کار را کرد و به مرور نقاط ضعف را برطرف کرد . فردی
که می گوید باید کتاب های درسی تغییر کند، نظرش این است که طلبه، در فهم خود مطلب، فکر کند و نه در یافتن مبتدا و خبر و
مرجع ضمیر و . . . .

شما مکاسب شیخ انصاری رحمه الله را در نظر بگیرید; در باره این کتاب دو مطلب را همه قبول دارند: اولا، این کتاب اگر درست
تدریس بشود و درست خوانده بشود، ملا تحویل می دهد . ثانیا، چون این کتاب برای تدریس نوشته نشده، یک سختی هایی دارد .
وقتی گفته می شود «مکاسب را باید تغییر دهیم » همین آقایی که به مشکلات مکاسب معترف است، مخالفت می کند، چرا؟ چون او
خیال می کند قصد ما این است که محتوای آن را پایین بیاوریم .

باز تکرار و تاکید می کنم، ممکن است در مرحله اول، کتابی که تدوین می شود، ضعف هایی داشته باشد، اما این، موجب نمی شود که
ما اصلا اقدام نکنیم . مثلا در مورد اصول فقه مرحوم مظفر – که جای گزین قوانین میرزای قمی شده – کسی می تواند بگوید،
طلبه را بی سواد بار می آورد؟ با اینکه ممکن است ضعف هایی هم داشته باشد .

پیام حوزه: ایجاد این تحول را وظیفه چه کسی می دانید؟

آیه الله استادی: قبل از اینکه ما تعیین کنیم که چه کسی باید این کار را انجام بدهد، باید این نکته را بگوییم که بدون همدلی و
همراهی، این طرح ها و برنامه ها و پیشنهادها، هیچ گاه پیش نمی رود; یعنی، اگر قرار باشد، مثلا از صد مدرسی که در حوزه هستند،
نود نفر از آن ها موافقت نکنند، برنامه ها به هیچ وجه، پیش نخواهد رفت .

در باره اینکه چه کسی مسؤول این کار باشد، به نظر من، مدرسان با سابقه و مورد قبول حوزه، مناسب ترین افراد برای این کار
هستند . هیاتی از این ها تشکیل شود و کتاب هایی نوشته شود . آن گاه استادان با سابقه، چند سال آن کتاب ها را تدریس کنند تا
نقطه ضعف های آن کتاب ها مشخص شود; یعنی در تدریس متوجه شوند که در کجا مثال، درست نبوده؟ کجا باید مثال اضافه
بشود؟ کجا، عبارت