پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب «حیاه الامام العسکری(ع)»و پاسخ مولف ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب «حیاه الامام العسکری(ع)»و پاسخ مولف ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب «حیاه الامام العسکری(ع)»و پاسخ مولف ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به کتاب «حیاه الامام العسکری(ع)»و پاسخ مولف ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۸۱

مقاله ای که در پی می آیدشامل دو بخش است:

۱) نقدی بر کتاب حیاه الامام العکسری(ع);

۲) پاسخ مولف به آن نقد.

پیام حوزه از نقد آثاری که در حوزه معارف اسلامی منتشر می شود، استقبال می کند.

حیاه الامام العسکری(ع)، محمد جواد طبسی، چاپ دوم، قم، مرکز انتشارات دفترتبلیغات اسلامی، ۱۳۷۴ .

شخصیت برجسته حضرت امام حسن عسکری(ع) همانند پدر بزرگوارش و حضرت امام جواد(ع)برخلاف امامان دیگر
کم تر مورد توجه گویندگان و نویسندگان قرار گرفته است.

شخصیت امام حسن عسکری(ع) برای نسل امروز، آن قدر مبهم است که یکی از نویسندگان فضیلت امام حسن
عسکری(ع) را تنها این دانسته که پدر حضرت بقیه الله، عجل الله تعالی فرجه الشریف،بوده است! چنین اهانتی، فاضل
گرانقدر جناب آقای محمد جواد طبسی را برآن داشته است تا تحقیق گسترده ای در زمینه تاریخ زندگانی امام
عسکری(ع)بنماید که نتیجه آن، کتاب ارزنده و پر محتوای حیاه الامام العسکری(ع) است.

این اثر دارای جنبه های مثبت فراوان است. اولین جنبه آن، گستردگی کار مولف محترم و در عین حال پرهیز از قلم
فرسایی است. نویسنده از زوایای مختلف به زندگانی امام(ع) نگریسته است.

ویژگی دیگر این اثر، فصل بندی و دسته بندی مقبول مطالب است.

جناب آقای طبسی، در تدوین این اثر موفق بوده است و خواننده پس از مطالعه آن به اعماق زندگانی امام یازدهم(ع) پی
می برد. لکن معمولا هر اثری بدون کم و کاست نیست و قابلیت اصلاح را دارد. لذا برآن شدیم تذکراتی را در این زمینه
یادآورشویم:

الف) این اثر به تاریخ نقلی نزدیک تر است تا تاریخ تحلیلی، و نویسنده کم تر به تحلیل وقایع پرداخته است. اگر چه این تاریخ
نقلی منبع قابل توجهی برای پژوهشگران است.

ب) در فصل دوم از باب دوم،تحت عنوان «الشیعه ومراکزهم فی عصره(ع)» سه شاهد درباره تمرکز شیعه در نیشابور آورده
شده که هیچ کدام دلالت بر چنین مطلبی ندارند:

۱) از مناقب ابن شهرآشوب چنین نقل شده است:

انه اجتمعت العصابه بنیسابور و اختاروا محمد بن علی النیسابوری، فدفعوا الیه ثلاثین الف دینار و خمسین الف درهم و
الفی شقه من الثیاب و اتت شطیطه بدرهم صحیح و شقه خام… و قالوا:ادفع الی الامام …».

خواننده ای که عبارت فوق را می خواند تصور می کند مقصود از امام، در این سندتاریخی، امام حسن عسکری(ع) است،
در حالی که با مراجعه به مناقب ابن شهرآشوب روشن می شود که مقصود، امام موسی بن جعفر(ع) است و ربطی به زمان
امام عسکری(ع) ندارد.

۲) شاهد دیگر، استقبال گسترده مردم نیشابور از امام رضا(ع) دانسته شده که این نیز ارتباطی با عصر امام حسن(ع)
ندارد.

۳) شاهد دیگر این است که ابراهیم بن عبده نیشابوری از جانب امام یازدهم(ع)وکالت داشته است. هرچند این مطلب،
قابل قبول است، اما معلوم نیست وکالت او، وکالت مالی بوده باشد.

در صفحه ۲۲۵ به بعد در مورد این که قم نیز زمان امام حسن عسکری(ع) مرکز شیعه بوده، دلایلی آورده شده که بیش تر
آن ها قابل اعتماد نیست، از جمله:

۱) از معصومان: روایت شده که «لولا القمیون لضاع الدین ».

۲) امام صادق(ع) فرمود: «سلام الله علی اهل قم، یسقی الله بلادهم الغیث، وینزل علیهم البرکات…».

۳) استدلال به روایت هایی که می گویند: در آینده، قم، مرکز دانش می شود.

دقت در سه استدلال فوق، نشان می دهد که هیچ کدام دلالت ندارند که قم در عصر امام حسن عسکری(ع) مرکز شیعه
بوده است.

۴) استدلال به این که مرحوم حاج شیخ عباس قمی در فوائد الرضویه آورده است که در زمان علی بن بابویه دویست هزار
محدث در قم می زیسته اند.

در حالی که تعداد ساکنان قم در سال ۱۳۰۴ ش، ۳۵۰۰۰ تن بوده است. وقتی که هفتاد سال پیش ساکنان قم این تعداد
بوده اند، آیا قابل قبول است که هزار سال پیش تنها دویست هزار محدث در قم می زیسته اند؟! سند آمار محدثان قم در
زمان علی بن بابویه، ضعیف است. حاج شیخ عباس قمی این مطلب را از علامه محمد تقی مجلسی در شرح[ کتاب ] من
لایحضره الفقیه نقل می کند که وی چنین می گوید:

در کتابی دیدم که در زمان علی بن بابویه از محدثان، در قم، دویست هزار تن بودند.

چنان که ملاحظه می شود، علامه مجلسی این موضوع را از کتابی مجهول نقل می کند;در کتابی که به عنوان تاریخ
تحلیلی نگاشته می شود نباید چنین مطلب بی اساسی نقل شود و اگر هم نقل می شود باید آن را مورد بررسی قرار داد و
استبعاد آن را یادآورشد.

د) در موارد متعدد از ابراهیم بن عبده نام برده شده و در بعضی موارد همانندبرخی کتاب های دیگر به صورت «عبده »
ضبط شده است، در حالی که «عبد» به ضمیر،وصل شده است و مرجع آن «الله » به معنای «عبدالله » است; زیرا لفظ
«عبد»مونث ندارد. و تاءنیث آن «اءمه » است. از سوی دیگر، همیشه حرف قبل از تاتاءنیث، مفتوح است ولی این جا مضموم
است.

ه ) به جای این که نویسنده به منابع تاریخی معتبر اعتماد کند در یکی دو مورددیده می شود که آن چه بر سر زبان هاست،
آورده است.

در صفحه ۲۲۵ بدون ذکر ماءخذ آمده است:

«استقبل الشیعه والموالون الامام علی بن موسی الرضا استقبالا عظیما لم یرمثله;حینما مر علی بلده نیسابور قاصدا مرو،
و کتب عنه حوالی مائه الف انسان، الحدیث المعروف بسلسله الذهب ».

هنگامی که امام رضا(ع) به قصد مرو از نیشابور می گذشت، شیعیان و دوست داران امام علی بن موسی الرضا(ع) از وی
استقبال بزرگی کردند که همانند آن دیده نشده بود وحدود صد هزار نفر، حدیث معروف سلسله الذهب را به نقل از آن
حضرت نوشتند.

چهار الی پنج نفر راوی، حضور امام رضا(ع) در نیشابور و کتابت حدیث سلسله الذهب را نقل کرده اند. از این تعداد، فقط
یک روایت، از حضور جمعیت فراوان هنگام بیان حدیث سلسله الذهب حکایت می کند که در آن عدد ۲۴ هزار نفر است نه
صد هزار.

صحت این روایت از چند جهت قابل خدشه است:

۱) اولین ضعف این حدیث این است که اربلی، مولف کشف الغمه نام کتابی را که درآن این حدیث را دیده، ذکر نکرده
است و می گوید: «نقلت من کتاب لم یحضرنی اسمه الان…».

۲) این روایت حاکی است که برای ضبط حدیث سلسله الذهب،از ۲۴ هزار دوات استفاده شده است، حال اگر از هر دوات یک
نفر استفاده کند معلوم می شود در آن محل ۲۴ هزارنویسنده حضور داشته اند.

با توجه به این که در آن زمان و زمان های بعد، مردم به حفظ احادیث توجه فراوانی می کردند و حضرت در میان جمعیت
انبوهی حاضر شده که بعضی لباس خود راپاره می کردند و گروهی دیگر از هیجان، خود را به خاک می مالیدند و… چگونه
قابل قبول است که تنها یک راوی از رقم انبوه جمعیت خبر دهد.

۳) مسلما در آن زمان، باسوادان، درصد کمی را تشکیل می دادند، در آن واقعه دست کم ده برابر این رقم، از بی سوادان
بوده اند. اگر چنین خبری صحیح باشد لازمه اش این است که در آن محل حداقل دویست تا سیصد هزار نفر حضور
داشته اند. با این حال،چگونه ممکن است تنها دو نفر کلام حضرت را در آن جمعیت انبوه به دیگران برسانند؟

۴) مسلما کسی یک یک دوات ها را نشمرده است و چنین عددی تقریبی است. اما بایدتوجه داشت که اگر کسی بخواهد
چنین آماری را به صورت تقریبی بیان