پاورپوینت کامل رسالت حوزه های علمیه و دعوت از اساتید ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسالت حوزه های علمیه و دعوت از اساتید ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسالت حوزه های علمیه و دعوت از اساتید ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسالت حوزه های علمیه و دعوت از اساتید ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵

در

سخنرانی سرپرست محترم

بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله
رب العالمین، الامام علی ابن الحسین علیه السلام :

إِنَّ اَهْلَ زمان غیبتِهِ،اَلْقائلین بِإِمامَتهِ
والْمنتظرینَ لِظهورِهِ اَفضَلُ مِنْ اَهلِ کلِ
زمان.^(۱)

آغاز عصر غیبت کبری الی زمانِنا هذا.

مجلس با حضور اساتید، از هر جهت قابل تحسین و ارزشمند و در خور توجه
است. اساتید، یکی از ارکان و پایه های استوار حوزه اند، و حوزه منهای استاد و درس
و بحث، حوزه بی رمقی است.

در این فرصت، خیلی کوتاه و فشرده ابتداء درباره رسالت حوزه های علمیه سخن
خواهم گفت، سپس اهداف اجلاسیه را عرض می کنم.

بیش از هزار سال است که جامعه علمی و روحانیّت سربلند شیعه، نور افشانی
می کند و شعاع وجودی اش در صحنه عالم پرتو افکن است. در طول این مدت،
حوزه های علمیه توانسته اند شاگردانی شایسته، مبلغانی در خور تقدیر و محققانی
وارسته، تربیت کنند و از همه بالاتر، میلیون ها انسان مسلمان و معتقد به اهل بیت علیهم السلام
را تربیت کنند. این افتخار حوزه های علمیه است.

این ثمرات برای حوزه های شیعی آسان به دست نیامده است. عالمان ما به زندان
رفته، شکنجه دیده و محرومیّت ها به جان خریده اند و دوران خفقان های سختی را
پشتِ سر گذاشته اند ولی هم چنان سرافراز باقی مانده اند.

امام راحل رحمه الله می فرمود: روزگاری بر ما گذشت که روزها جرأت نمی کردیم در قم
بمانیم، به باغات اطراف پناه می بردیم و شب ها به قم باز می گشتیم. و روزهایی که
بی پروا قصد نابودی و حتک حرمت روحانیّت را داشتند، مانند روزی که به مدرسه
فیضیه هجوم بردند و به مرجع بزرگوار شیعه، مرحوم آیه الله العظمی گلپایگانی رحمه الله
بی حرمتی کردند. این روح مظلومیّت روحانیّت روزهای ثبت شده در تاریخ پرافتخار
روحانیّت تشیّع و حوزه علمیه قم است.

من برآوردی کرده ام، در طول
این هزار سال تلاش و فعالیّت،
حوزه فقط چهارصد سال مجبور
به تقیه نبوده است، ولی ششصد
سال آن را به طور قطع در حالت
تقیه به سر برده است. در طول
همین دوران تلخ است که
شیخ الطایفه، استوانه فقه و تحقیق و پرچم دار حوزه علمیه بغداد و نجف، برای بقا و
دوام حوزه مرارت های فراوانی را به جان می خرد. در بغداد خانه و کتابخانه او را به
آتش می کشند و او را آواره می کنند. امّا همین آوارگی باعث پایه ریزی حوزه علمیه
نجف می شود.

کارکرد اجتماعی حوزه های شیعه، منحصر به درس و بحث نبوده است. در تمام
سنگرها، آن جا که سخن از جهاد، است مردان حوزه لباس رزم پوشیده اند. مرحوم
آیه الله حکیم (قدَّس الله نفسه الزکیه) سرباز پرافتخاری است که در کنار استادش به مقابله
با حمله ناجوانمردانه انگلیسی ها به عراق، برمی خیزد. این مجد و افتخار روحانیّت
است. روحانیّت هرگاه احساس کرده است مردم به کمک و مساعدت نیازمندند، در
کنار آن ها تلاش کرده است. ما وارثان افتخاری بزرگ هستیم و بر آن می بالیم. اگر
امروز می بینید این نهضت به پیروزی رسیده برای آن است که حوزه آبروی هزار سال
مجاهدت و تلاش پرافتخار روحانیّت شیعه را یک جا در طبق اخلاص گذاشته و این
نهضت بزرگ را در پرتو آن ذخیره آبرومند، به نتیجه رسانده است.

هرجا روحانیّت حضور پیدا
کرده، پیروزی آن جا بوده است،
هر جا روحانیّت خود را کنار
کشیده است، هر حرکتی ولو با
نام و انگیزه خیر، به شورشی کور
تبدیل شده است.

روحانیّت هرجا تنها علّت
مُحدثه بوده، نهضت ها در ادامه
راه شکست خورده اند.
نهضت ها، آن هنگام به پیروزی
کامل و پایدار رسیده اند که روحانیت هم علت مُحْدثه و هم، علت مُبقیه بوده است.

تاریخ روحانیّت را می توان به دو دوره تقسیم کرد؛ دوران انزوا و دوران حضور، در
دوران انزوا، روحانیّت گرچه از دایره حکومت ها جدا بوده است، امّا با استفاده از
زمینه های مناسب، تمام توانش را به کار بسته است. گاهی در یک روستا، گاهی در
یک شهر و گاهی در یک مملکت درخشیده است، مرحوم آیه الله العظمی
بروجردی رحمه الله عالمی است که از حکومت جدا است و حاکمان آن روز نمی خواهند او
در صحنه باشد، امّا او پر درخشش و با اطلاع در صحنه است و آن جا که احساس
می کند انحرافی متوجه مکتب است و دیدگاه های انحرافی مختلفی، مذهب را تهدید
می کند، پایداری می کند و مقابل آن می ایستد. شما می دانید آن مرد الهی در مقابل
بهائیّت چگونه موضع گرفت. علمای ما در طول تاریخ در مقابل مکتب های انحرافی
شیخیه و صوفیه و مکاتب دیگر زیبا درخشیده اند.

حکومت ها با آگاهی از نفوذ و شعاع تأثیر روحانیّت و به منظور محدود ساختن
فعالیّت آنان به ستیز با روحانیّت
آنان پرداختند و آنان را از همه
صحنه ها کنار زدند. شما به خاطر
دارید که کار روحانیّت به مسجد
و محراب منحصر شد و از
نظارت و اشراف روحانیّت بر
قوانین مدنی و مطابقت قوانین
نکاح، طلاق، ارث، حضانت و…
با دیدگاه های فقهی جلوگیری شد. این دوران، دوران انزوای