پاورپوینت کامل مناجات شعبانیه و سند آن ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناجات شعبانیه و سند آن ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناجات شعبانیه و سند آن ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناجات شعبانیه و سند آن ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۹۶

دعا و نیایش سخن باطن است و موجب جلای دل،که به انگیزه ارتباط بنده با خدا، قطره با دریا، ظلمت با نور، نهایت
ضعف بانهایت قوت، منتهای نقص با کمال نامتناهی انجام می گیرد.

ادعیه ما آمیزه ای از لطایف و معارف و اسرار است که انوار معنویت و روحانیت ازلابلای آن، روح خواننده مشتاق را
نوازش می دهد و دل را از غل و غش صیقل می بخشد.

لطایف و اسراری که از ادعیه استفاده می شود در روایات نیست; زیرا در روایات حضرات معصومین(ع) با مردم محاورت
داشتند و به قدر عقولشان با آن ها تکلم می کردندنه به کنه عقل خود; «ماکلم رسول الله (ص ) العباد بکنه عقله قط » اما
باخداوند متعال به کنه عقل خودشان مناجات و دعا داشتند.

هر یک از ادعیه ماثوره، مقاله علمیه پیغمبر یا امامی است. ^(۱) از جمله ادعیه ای که مشحون از معارف بلند و حقایق و اسرار
کشف نشده و حاوی ظرایف عرفانی است «مناجات شعبانیه » است.

امام العارفین و قدوه السالکین حضرت امام خمینی (سقی الله ثراه بوابل رحمته)در وصیتنامه سیاسی الهی خود، داشتن
چنین مناجاتی را از افتخارات شیعه برشمرده است ^(۲) و در مواردی از سخنرانی ها و پیام های خود از آن به عظمت یاد کرده
است. ^(۳)

در حالات این عارف دلسوخته نیز نقل می کنند که روح بلند وی با مناجات شعبانیه ماءنوس بوده است ^(۴) و تاسیا به سلف
صالحش بر خواندن آن مداومت داشته، اززیارت ها به زیارت جامعه کبیره، از ادعیه به دعای عرفه امام حسین (ع) و
ازمناجات ها به مناجات شعبانیه بسیار علاقه مند بوده است.

این مناجات، که برحسب روایات، همه ائمه: آن را می خواندند، در بعضی از جوامع روایی ما و کتب ادعیه نقل شده است.
مرحوم سید بن طاووس در اقبال، ^(۵) مولی محمدباقر مجلسی در بحار الانوار، ^(۶) سماهیجی در الصحیفه العلویه ^(۷) و شیخ
عباس قمی ۵ در مفاتیح الجنان به طور ارسال این مناجات را از حضرت امیر (ع) نقل می کنند.البته کفعمی در البلد
الامین و مصباح و شیخ بهایی در مفتاح الفلاح و سید بن طاووس در مهج الدعوات از آن اسمی نمی برند.

بزرگان رحمهم الله یا به خاطر داشتن شامه ای قوی نسبت به شناخت گفته های حضرات معصومین(ع) که فرموده اند:

«کلامنا نور» و یا براساس تسامح در ادله سنن به بررسی رجالی سلسله سند ادعیه و از جمله مناجات شعبانیه نپرداخته اند،
اما اثبات علمی استناد این مضامین به خاندان وحی و دور ساختن آن از احتمال دس و تحریف، چنان که در بعضی ادعیه
اتفاق افتاده، ^(۸) راه را برای استشهاد به بخش های مختلف آن هموارتر می سازد.

همان گونه که اشاره شد، راویان، این مناجات را به طور ارسال و با حذف سلسله سند آورده اند; راوی این مناجات شخصی
به نام قاضی علی بن محمد بن یوسف بن مهجورفارسی و مکنی به «ابن خالویه » است.

گرچه غالبا شخصی را به نام «حسین بن خالویه » به عنوان راوی آن معرفی کرده اند ولی این گفته، به دلایلی که خواهد
آمد، صحیح نیست. این اشتباه نخستین بار از ناحیه «ابن النجار» ^(۹) صورت گرفته و مرحوم سید بن طاووس (م ۶۶۴)
درکتاب شریف اقبال از وی نقل کرده و سایرین نیز از ایشان نقل کرده اند.

درست روشن نیست که چرا سید بن طاووس، با این که هنگام نوشتن کتاب اقبال در سال ۶۵۰، بیش از شصت کتاب دعا
در اختیارش بوده ^(۱۰) به این نکته توجه نداشته است.

شاید دلیل این اشتباه از ناحیه ابن النجار تشابه کنیه ای و معاصر بودن جناب حسین بن احمد بن خالویه با علی بن محمد
بن خالویه باشد; زیرا حسین بن خالویه متوفای ۳۷۰ است ^(۱۱) و علی بن محمد بن خالویه نیز در همان زمان می زیسته
گرچه تاریخ وفات وی به خوبی روشن نیست. ^(۱۲)

چرا راوی، حسین بن خالویه نیست؟

به دلایل یاد شده در زیر، راوی این مناجات، حسین بن خالویه نیست:

۱- گرچه ارباب تراجم و رجال، حسین بن خالویه را نیز توثیق کرده اند ^(۱۳) ولی وی پیش از این که در کتب رجالی به عنوان
محدث شناخته شود، به عنوان ادیب مطرح بوده و در کتب تراجم شرح حال وی را همراه با مناظرات و تالیفات ادبی
اوآورده اند. ^(۱۴) ۲ اکثر راویان این مناجات، آن را از کتاب عمل شعبان اخذکرده اند که این کتاب طبق نقل همه از علی بن
محمد بن خالویه است نه حسین بن خالویه. به عنوان نمونه مرحوم تهرانی در الذریعه می نویسد:

عمل شعبان لابن خالویه ابن الحسن بن علی بن محمد الفارسی، شیخ مشایخ النجاشی صاحب عمل رجب ایضا.

۳- میرزا عبدالله افندی اصفهانی از اعلام قرن دوازدهم در کتاب ریاض العلماءذیل ترجمه شیخ ابوالحسن علی بن محمد
بن یوسف می نویسد:

این ابن خالویه غیر از شیخ ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه نحوی امامی است که کتاب «لیس » و کتاب «آل » و غیره
را نوشته است. ^(۱۵)

۴-مرحوم آقابزرگ تهرانی ذیل ترجمه علی بن محمد بن یوسف می نویسد:

ظاهرا مناجات شعبان که در کتاب عمل رمضان ذکر شده از ایشان است نه از ابن خالویه نحوی مولف کتاب الال.نسبت
این مناجات به حسین بن خالویه نخست از ناحیه ابن النجار صورت گرفته و به دنبال آن سید بن طاووس در اقبال
مناجات را از حسین بن خالویه نقل می کند; من به این نکته در حاشیه نسخه اقبال خود اشاره کرده ام. ^(۱۶)

هویت راوی

چنین برمی آید که علی بن مهجور فارسی، معروف به ابن خالویه، ازمشایخ نجاشی و جزء «عده » وی بوده است و تردید
بعضی که گفته اند: اگر از مشایخ نجاشی است چرا کتابهای او را با واسطه روایت می کند، روا نیست; زیرا منافات ندارد که از
مشایخ نجاشی باشد ولی نجاشی کتاب هایش را با واسطه روایت کند. ^(۱۷

نجاشی در ترجمه علی بن خالویه می نویسد:

انه شیخ من اصحابنا ثقه سمع الحدیث فاءکثر، ابتعت جمیع کتبه، له کتاب عمل رجب و کتاب عمل شعبان و کتاب عمل
رمضان. ^(۱۸)

علامه حلی (علی بن مطهر) (ره) درباره او می نویسد:

علی بن محمد بن یوسف بن مهجور ابوالحسن الفارسی المعروف بابن خالویه، بالخاءالمعجمه، من اصحابنا ثقه سمع
الحدیث و اکثر. ^(۱۹)

علامه سید محسن عاملی می نویسد: