پاورپوینت کامل حضور قلب در نماز از دیدگاه عالمان ربانی و عارفان الهی ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضور قلب در نماز از دیدگاه عالمان ربانی و عارفان الهی ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضور قلب در نماز از دیدگاه عالمان ربانی و عارفان الهی ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضور قلب در نماز از دیدگاه عالمان ربانی و عارفان الهی ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۱۷

به اهتمام محمد بدیعی ۲۵۶ صفحه، وزیری،چاپ دوم، بهار ۱۳۷۸،انتشارات تشیع، قم پاورپوینت کامل حضور قلب در نماز از دیدگاه عالمان ربانی و عارفان الهی ۸۳ اسلاید در PowerPoint

کتابی که اکنون به معرفی آن می پردازیم، یکی از آثار عرفانی است که به جنبه های باطنی و معنوی نماز پرداخته و
حقیقت آن را شرح داده است. در این کتاب سعی شده است با جمع آوری بخش هایی ازآثار عرفانی امام خمینی و سید بن
طاووس و شهید ثانی و فیض کاشانی و ملا مهدی نراقی و سید عبد الله شبر و میرزا جواد آقا ملکی (ره)که درباره حضور
قلب در نماز است، به جهات معنوی این عبادت بزرگ پرداخته شود.

برای معرفی بهتر این اثر پس از مقدمه ای کوتاه، اشاره ای به محتوای کتاب در بخش های مختلف آن خواهیم داشت.

نماز حقیقی دارای دو بعد است: بعد ظاهری که به منزله پیکره نماز است و بعد باطنی که روح و حقیقت آن می باشد. هر
یک از این دو بعد احکام و آداب ویژه ای دارند، نماز با وجود این دو بعدکامل می شود، یعنی همان گونه که نماز بدون رعایت
احکام و شرایطظاهری، باطل است. مراعات نکردن آداب باطنی و قلبی نماز نیزموجب قبول نشدن آن گشته، انسان را
به قرب حضرت حق نمی رساند.

بی شک از مهم ترین آداب باطنی نماز، و بلکه تنها راه رسیدن به اسرار و آثار و نتایج آن، همانا حضور قلب است. بهره هر
کس ازنماز، به اندازه حضور قلب اوست و چه زیبا فرموده آن مجاهد فی سبیل لله و عارف بالله، امام خمینی که:
«کلید گنجینه اعمال و باب الابواب همه سعادات، حضور قلب است که با آن، فتح باب سعادت بر انسان می شود، و بدون آن
جمیع عبادات از درجه اعتبار ساقط می گردد.»

کتاب حاضر، برگرفته از افادات عالمان ربانی و عارفان الهی است که خود از اصحاب سیر و سلوک بوده و در پی سال ها
عبادت ومجاهدت و ریاضت، راه وصول به قرب الهی را طی نموده و به جواررب العز نایل آمده و همواره خود را حاضر در
محضر او دیده اند.

آن بزرگان با استفاده از انوار سخنان معصومین علیهم السلام کتاب های ارزشمندی درباره آداب باطنی و قلبی نماز
تالیف کرده و آن ها را اسرار الصلاه نام نهاده اند.

در میان این آثار، در زمینه «حضور قلب در نماز» اثر مستقلی به چشم نمی خورد، گرچه برخی از این عالمان سترگ بخشی
از اثرخود را به آن اختصاص داده اند. در این نوشتار مطالب مربوط به حضور قلب در نماز، از لابلای آثار آن بزرگان
گردآوری شده و به جویندگان حقایق و معارف ناب اسلامی عرضه شده است.

دیدگاه شهید ثانی در باره حضور قلب

نخستین بخش این کتاب ارزشمند دیدگاه عالم بزرگ شیعه شهید ثانی درباره حضور قلب است، ایشان قبل از ورود به
بحث اصلی بیانات عالمانه ای راجع به تحقیق در معنای قلب ارائه نموده و در قسمتی از آن بحث فرموده است:
بندگی و عبادت مانند کالبد و تنی است که جان و روان آن، همان توجه قلبی به پیشگاه حضرت پروردگار است. این توجه
و اقبال،میزان قبولی اعمال و معیار فزونی پاداش ها در دار الجنان است. ودر پرتو همین توجه و روی کرد، انسان می تواند
خود را شایسته بهشت برین و نعمت های جاوید آن سازد. نعمت هایی که هرگز دیده ای نظیر آن را ندیده و گوشی شبیه آن
را نشنیده و به قلب انسانی خطور ننموده است. به وسیله همین اقبال و توجه باطنی است که انسان خاکی می تواند به
جهان پاک ملکوت راه بیابد و در افق پهناور فرشتگان بال بگشاید و از جهان غیب و شهود کسب فیض کند.

در پرتو این توجه و اقبال قلبی، از عبادتی اندک، پاداشی بیکران به دست آید. میزان پاداش ها بستگی به این توجه درونی
واقبال قلبی در افعال و اقوال، و حرکات و سکنات، و تفکر دراسرار نهفته در عبادت مورد نظر دارد.

قلب به دلیل صفا و جلایی که دارد، همانند یک آیینه صاف و شفاف می تواند انوار و تجلیات الهی را به سوی خود جذب
کند، ولی دراثر عوامل خارجی که برخلاف روحانیت و نورانیت ذاتی اش می تواندبر آن عارض شود، استعداد پذیرش
تجلیات ربانی را از دست می دهدو قابلیت پذیرش آلودگی ها و تباهی ها و محرومیت ها در آن پدیدمی آید.

استعداد پذیرش انوار الهی در قلب، به حدی است که می تواند دراثر تابش انوار الهی به جایی برسد که حقایق بسیاری
برای اوکشف شود و دقایق بی شماری برای او منکشف گردد.

کوتاه سخن این که به مجرد به پا داشتن صورت نماز و تلاش برای ادای تکلیف، شیطان از تو دور نمی شود، بلکه برای
راندن آن رعایت اصول دیگر، از جمله اصلاح درون و پیراستن خویش از رذایل لازم است که صفات نکوهیده یاران و انصار
شیطان است و بدون دفع صفات رذیله، عبادت نه تنها سودی نمی بخشد، بلکه احیانا ضرر هم می رساند.

مرحوم شهید ثانی سپس وارد بحث لزوم حضور قلب در نماز شده و بااستفاده از آیات و روایات بسیاری به اثبات این
موضوع می پردازدکه در همه عبادت ها بخصوص نماز که در راس آن ها قرار دارد،حضور قلب لازم است. ایشان در ادامه
بحث پس از ذکر احادیث فراوان می فرماید:
از احادیثی که نقل کردیم استفاده می شود که قبولی نماز مشروطبه توجه قلبی به سوی خداوند و روی گرداندن از غیر
اوست، و نیزقبولی نماز موجب قبولی دیگر اعمال است. از این رو اهمیت حضورقلب و توجه درونی در نماز، به خوبی روشن
می شود، و نیز واضح می شود که بی توجه ای و غفلت از آن، موجب خساراتی بزرگ و زیانی جبران ناپذیر است.

وی سپس به بحث «راه تحصیل حضور قلب » می پردازد و ضمن برشماری صفات قلبی شخص مومن به عنوان نتیجه گیری
می فرماید:
از این رو می توان گفت: بهترین راه ایجاد حضور قلب و توجه خاطر، مبارزه جدی با هجوم افکار پراکنده و آشفته است.
برای دفع هجوم این افکار و اوهام، راهی جز دفع انگیزه های آن هانیست، زیرا افکار پراکنده به انسان فشار می آورد و مانع
توجه قلب می شود، لذا باید علل و اسباب آن را یافت و از بین برد.

علل هجوم این افکار دو نوع است:
۱ خارجی
۲ داخلی ایشان پس از آن به بررسی هر یک از دو عامل فوق پرداخته و علت دوم را مهم تر دانسته و می فرماید:
علل داخلی تشتت افکار از علل خارجی آن شدیدتر است و لذامبارزه با آن نیز سخت تر است. زیرا کسی که افکارش
دستخوش امواج سهمگین اقیانوس زندگی شده، و رشته ارتباطش از هم گسسته، و مرغ افکارش از شاخه ای به شاخه ای
می پرد، فروبستن دیده، در نماز، اورا سودی نمی بخشد، و افکارش در یک نقطه تمرکز پیدا نمی کند،زیرا آن چه در دل
جای گرفته، برای پراکندگی خاطر کافی است.

برای مبارزه با عوامل داخلی تشتت افکار، مناسب ترین راه این است که نمازگزار خود را به فهم معنای مطالب نماز وادار
کند،تا هر مطلبی که به زبان می راند معنای دقیق آن را بفهمد و روی آن تامل کند و اندیشه خود را با آن مشغول سازد تا
افکارپراکنده در دلش جای نگیرد.

برای تقویت این معنا شایسته است که پیش از تکبیره الاحرام، یادآخرت کند و ایستادن در عرصه های محشر و موقف
حساب و کتاب را به یاد آورد و ناله و فریاد اکبر و هول و وحشت همگانی روز رستاخیزرا با خود بازگو و دلش را از مطالب
دنیوی و افکار پراکنده خالی کند و در چنین حالی تکبیره الاحرام گفته، وارد نماز شود واجازه ندهد که چیزی وارد قلب
شده، آن را مشغول سازد. این راه تحصیل آرامش دل و تسکین خاطر است.

این عالم بزرگ در پایان این بحث می فرماید:
دل انسانی نیز همواره مورد تهاجم این افکار است و هر قدرنمازگزار آن ها را براند، حریص تر می شوند و با تلاش بیشتر
بازمی گردند و هجوم می آورند. و بسیار به ندرت اتفاق می افتد که قلب انسانی از هجوم این افکار باز دارنده از توجه قلبی
خالی باشد.

سبب همه این تشتت افکار و تهاجم اوهام یک چیز می باشد و آن «حب دنیا» است که در حدیث آمده است: «حب الدنیا
راس کل خطیئه » آری محبت دنیا سر سلسله همه گناهان است، هر پلیدی ازآن ناشی می شود و هر نقصی از آن پدید
می آید. کسی که دلش را برمحبت دنیا وا دارد و به هر مال و منال روی آورد و دنیا را برای دنیا بخواهد -نه به عنوان توشه
آخرت- هرگز نباید طمع درک لذت مناجات را داشته باشد، که هر کس برای حطام دنیا فرحناک باشد،برای مناجات
پروردگار احساس فرح نخواهد کرد.

هرکس به هر چیزی علاقه و محبت داشته باشد، همه همت خود را درراه رسیدن به آن صرف می کند، کسی که دنیا را نور
دیده وروشنایی دل خود می داند، به ناگزیر همه هم و غم خود را در این راه صرف می کند. چنین افرادی نیز نباید تلاش
برای مبارزه باتشتت افکار را ترک کنند، بلکه باید کوشش کنند که دل شان متوجه خدا و یاد خدا شود و به قدر امکان از
تهاجم این افکار پراکنده در امان بمانند.

حضور قلب در بیان سیدبن طاووس

بخش دوم کتاب، دیدگاه جمال السالکین سید بن طاووس در باره حضورقلب در نماز است. ایشان در آغاز بحث می فرماید:
اگر در حرکات و سکنات خود همواره از یاد پروردگارت غافل باشی و دائما خود را غرق در فکر دنیا و هوای نفس خویش
نمایی،ناگزیر هنگام حضور در نماز، نیازمند آن هستی که با رنج و تعب،با رشته عقل خویش، دل از خدا گریخته ات را
حاضر ساخته و به ایستادن در پیشگاه مولایت وادار نمایی، و به یادش آوری که خداتو را دعوت به ملاقات نموده و همواره
در محضر او هستی و تو رامی بیند; و نیز با عقل و قلب خود قصد کنی که می خواهی خداوند رااز آن جهت که شایسته
عبادت است، پرستش کنی و مانند عابدان حقیقی، در محضر مناجات با او حاضر شوی و عبادت خداوند جل جلاله را به جا
آوری.

و شایسته است هنگامی که «الله اکبر» می گویی و مشغول سخن گفتن با خدا می شوی، در فکر فهم معنای این سخن
باشی و بدانی که مشغول عبادت هستی; نه صرف تلفظ با حال غفلت و بر طبق عادت. ونیز باید در گفتن آن صادق باشی.

مرحوم ابن طاووس در ادامه بحث، درک عظمت خداوند را سبب ایجادحضور قلب دانسته، در این باره احادیثی از حالات
ائمه اطهار علیهم السلام را نقل نموده و سپس می فرماید:
بر ما همگی واجب است که به خاطر هیبت و احترامی که خداوند جل جلاله ذاتا مستحق آن است، همواره از او بیم و
هراس داشته باشیم، ولی غفلت، ما را به جایی رسانده که از او بیم نداریم،و حتی از خوف و هراس معصومین علیهم السلام
که باید در عبادات الهی به آنان اقتدا کنیم، پیروی نکرده و از خدا نمی هراسیم، وهم چنین به خاطر مخالفت های
پی درپی مان با خواسته های او و کوچک شمردن امر و نهی و حب و قرب و مناجات با خدا، از او بیم نداشته و در نماز حضور
قلب نداریم. البته این به سبب جهل ونادانی به مقام معبود می باشد که به جهل منکران و کافران نزدیک است.

حضور قلب در اذکار و افعال نمازبحث بعدی در این بخش حضور قلب در هنگام گفتن اذکار نماز است.

سیدبن طاووس با نقل یک روایت می فرماید:
مولای مان امام جعفر صادق (ع) در حال قرائت در نماز دچار حالت بی هوشی شد، وقتی به هوش آمد، از او پرسیدند:
چه چیز باعث شد که حال شما به این حالت منتهی شود.حضرت فرمود:
پیوسته آیات قرآن را تکرار می نمودم، تا این که به حالتی رسیدم که گویی شفاها آن را از کسی که نازل فرمود به مکاشفه و
عیاناشنیدم، لذا قوه بشری تاب مکاشفه جلال الهی را نیاورد.

مباحث این بخش با دو بحث حضور قلب در هنگام رکوع و سجده پایان می پذیرد. بش سوم کتاب به اولین مقاله از حضرت
امام خمینی(ره)اختصاص دارد، ایشان در آغاز سخن می فرماید:
یکی از مهمات آداب قلبیه که شاید کثیری از آداب، مقدمه آن باشد و عبادت را بدون آن روح و روانی نیست و خود مفتاح
قفل کمالات و باب الابواب سعادات است، و در احادیث شریفه از کمترچیزی این قدر ذکر شده و به کمتر ادبی این قدر
اهمیت داده شده،حضور قلب است.

در ادامه بحث، امام راحل، به برخی اسرار و فوائد عبادات بادلائل عقلی اشاره فرموده و آورده است:
از این جهت است که می بینید در ما پس از چهل-پنجاه سال عبادت اثری حاصل نشده، بلکه روز به روز بر ظلمت قلب و
تعصی قواافزوده می شود، لحظه به لحظه اشتیاق ما به طبیعت و اطاعت ازهواهای نفسانیه و وساوس شیطانیه افزون
می شود. در مقاله مذکورسپس، نقش شیطان که با وسوسه های خود قلب را تسخیر می کند، وانواع حیله های او مشروحا
پرداخته شده و آن گاه احادیثی درباره حضور قلب ذکر شده است.

تحصیل حضور قلب «دعوت به تحصیل حضور قلب » عنوان بحث بعدی است که در آغاز آن آمده است:
اکنون که فضیلت و خواص حضور قلب را عقلا و نقلا دانستی و ضررهای ترک آن را فهمیدی، علم تنها کفایت نکند، بلکه
حجت را تمام ترنماند; دامن همت به کمر زن و آن چه را دانستی، درصدد تحصیل آن باش و علم خود را عملی کن تا استفاده
از آن بری و برخوردار ازآن شوی.

سپس در ادامه این بحث چنین آمده:
پس ای عزیز، اگر ایمان به آن چه ذکر شد -که گفته انبیا علیهم السلام است- آوردی و خود را برای تحصیل سعادت و سفر
آخرت مهیانمودی، و لازم دانستی حضور قلب را که کلید گنج سعادت است،تحصیل کنی، راه تحصیل، آن است که اولا
رفع موانع حضور قلب رانمایی و خارهای طریق را از سر راه سلوک ریشه کن کنی، و پس ازآن اقدام به خود آن کنی.

در ادامه بحث موانع حضور قلب این گونه بیان شده است:
اما مانع حضور قلب در عبادات، تشتت خاطر و کثرت واردات قلبیه است که گاهی از امور خارجه و طرق حواس ظاهره
حاصل می