پاورپوینت کامل وعظ و منبر حاج شیخ عباس قمی ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وعظ و منبر حاج شیخ عباس قمی ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وعظ و منبر حاج شیخ عباس قمی ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل وعظ و منبر حاج شیخ عباس قمی ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲۸

مرحوم حاج شیخ عباس گذشته از محدث بودن و آن همه کتاب ها که به فارسی و عربی به قصد تعلیم و تربیت برای عام و
خاص نوشته،واعظی کم نظیر و از بزرگان اهل منبر هم بوده است.

بسیاری از علما و فضلا و فقها و مردم مختلف از تجار و کسبه وافراد عادی، از تاثیر ژرف پاورپوینت کامل وعظ و منبر حاج شیخ عباس قمی ۹۱ اسلاید در PowerPoint
ومطالب نافذ و جالبی که در پای منبر از وی شنیده بودند، یادمی کردند.

تاثیر بیانات این رادمرد در مستمعین حرف های او، پس از سال هاهم چنان مشهود بود.

بی گمان محدث قمی واعظ خلق و به تمام معنا اهل منبر بوده است.

هم بیانی رسا و گویا داشته و هم محدثی بزرگ و متتبع بوده و ازاین رو قدروعظ و منبر را چنان که باید، می دانسته و
حقش را آن طور که باید ادا می کرده است. در این جا ما به نمونه هایی ازوعظ و منبری که انسان را به یاد وعظ و منبر
پیغمبر(ص) وامیرالمؤمنین(ع) می انداخته، اشاره می کنیم.

شاید مرحوم حاج شیخ عباس پیش از سال ۱۳۳۲ و رفتن به مشهد،گاهی در قم منبر می رفته، ولی شهرت او در وعظ و
بیانات گیرا ومنابر رسمی از مشهد و شهرهای خراسان آغاز، و بعدها در قم وهمدان، و به ویژه در نجف اشرف زبانزد خاص
و عام شد.

آوازه منبر حاج شیخ عباس قمی در مشهد مقدس بعد از سال ۱۳۳۲ که از قم به آن جا رفته به گوش ها رسید. او در
دهه های عاشورا، وماه های مبارک رمضان در مشهد و شهرهای دیگر خراسان مانندنیشابور و تربت حیدریه منبر می رفته
است.

ایشان در طول سال هایی که در مشهد بود، زمستان ها به قم می آمد وبه دعوت باجناق سابقش ^(۱) مرحوم آقا سید علی
بلور فروش بزرگ بازاریان قم در خانه او، و همچنین به دعوت مرحوم آیه الله حاج شیخ عبدالکریم حائری در مدرسه فیضیه،
و به دعوت کسبه و تجار درتیمچه بزرگ قم در ایام فاطمیه و دیگر مناسبت ها منبر داشته وموعظه می کرد.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی در بعضی از سال ها تابستان ها به همدان می رفت و علاوه بر تالیف و تصنیف به منبر می رفت.
و منبرهای اودر آن جا نیز رونق زیادی پیدا کرده بود.

او تقریبا هر ساله در فصل زمستان پس از سفر مشهد، به قم یا به طور مستقیم از راه همدان به نجف اشرف مشرف
می شد و در مسجدهندی و دیگر مراکز منبر داشت.

او در۶ سال آخر زندگانیش که در نجف اشرف مقیم بود نیز، دهه اول محرم و ماه مبارک رمضان در مسجد هندی منبر
می رفت.

تاثیر منبرهای حاج شیخ عباس قمی

در مجلس وعظ او بزرگان فقها و علما و مجتهدین و مدرسین و فضلاو طلاب حوزه و عامه مردم شرکت می کردند و
همگی سخت تحت تاثیروعظ و منبرش قرار می گرفتند، به طوری که نظیرش را به یادنداشته اند.

شیوه خطابه محدث قمی این بود که در منبر ابتدا خطبه می خواند،سپس حدیثی را عنوان کرده، و به مناسبت آن
حدیثی دیگر، و حدیثی دیگر و… همه احادیث را نیز با ذکر اسناد و گاهی معرفی کوتاه یا مفصل راویان می آورده است.

منبر در ایامی خاص

منبر رفتن محدث قمی در مشهد و نجف اشرف تا روز عاشورا بود.

بعد از آن هر چه اصرار می کردند قبول نمی کرد. گاهی چند روزی درایام بعد از عاشورا هم منبر می رفت. او در باره این
تصمیم می گفت:

بیش از این مزاحم کار نوشتن من است. من تالیف و تصنیف را لازم و مهم تر می دانم.

با این که دایما کار وی با اخبار و روایات و احادیث و تاریخ واین قبیل چیزها بوده، مع الوصف برای یک بار منبر رفتن یکی
دوساعت مطالعه می کرد تا مبادا کلمه ای زیاد یا کم بگوید!

منابر محدث قمی در خراسان و مشهد مقدس

آقای حاج معتمد خراسانی، واعظ بزرگوار معاصر که در جوانی،هنگام اقامت محدث قمی در مشهد، منبرهای او را دیده
است، دراین باره می گوید:

مرحوم حاج شیخ عباس بر اساس فن خودش که علم الحدیث بود صحبت می کرد. حدیث را بر اساس قواعد علم
لحدیث بیان می کرد، اوآن چنان درباره حدیث شناخت داشت که وقتی بر منبر می نشست گویی جمعیت نفس
نمی کشیدند مبادا یک کلمه از سخن او را نشنوند. مجلس او نورانیت عجیبی داشت. بعد از حمد و ثنای خداوند اول
حدیث رامی خواند و می گفت که حدیث مسند است و سندش متصل به امام است،مثلا می فرمود:

و بالسند المتصل عن محمدبن یعقوب الکلینی، قال حدثنی محمدبن یونس، سپس تمام راویان را سه یا چهار نفر یا
بیشتر، هر چه بود، اسامی آن ها را می گفت، تا به معصوم می رسانید. آن وقت متن حدیث را بدون کم و زیاد نقل و ترجمه
می کرد. پس از آن به مناسبت بحث، روایات چندی، مقطوع یا مرسل نقل می کرد و بحث راادامه می داد.

اگر اقتضای جلسه بود، باز چند حدیث مسند دیگری را با همان آداب حدیث نقل می کرد والا بحث را به حالات رجال
حدیث می کشانید.

اگر می خواست تاریخ بگوید معمولا حالات رجال حدیث را بیان می فرمود، و در ضمن حالات آن ها باز مطالبی بیان
می کرد.

سخنانش تاثیر عجیبی داشت، چون اول خودش تحت تاثیر آن احادیث قرار می گرفت، به همین جهت منبرش دارای قوه
اشراب بود. گویاجاذبه روحی داشت.

وقتی می خواست حدیثی، به عنوان مثال از امام صادق(ع) نقل کند،توجه ویژه ای داشت که یک کلمه از سخنان آن
حضرت کم و زیادنشود. در همه جا منبر نمی رفت فقط ایام عاشورا منزل آیه الله قمی (رضوان الله علیه) که ده روز منبر
دایر بود و تا ظهرآقایان دیگر منبر بودند، پس از نماز جماعت ظهر منبر می رفت که جمعیت خاصی برای استفاده از منبر
وی می آمدند.

به درخواست مؤمنین در ماه رمضان، گاهی در مسجد گوهر شاد وگاهی در مدرسه میرزا جعفر که دور از جمعیت
معمولی و ازدحام بود منبر می رفت.

در مدرسه هم با این که از ازدحام برکنار بود باز جمعیت فراوانی می آمدند. کسی که او را در بالای منبر می دید گویی
کوه وقار و مجسمه زهد و تقوا را می دید. نوع فضلای اهل علم ازارادتمندان ایشان بودند.

اخلاص محدث قمی و علاقه مندی علما به او

در آن اوان وی با مرحوم ادیب نیشابوری ^(۲) معاصر بود. عموم فضلا وطلاب شاگردان ایشان بودند و در درس معانی و بیان
او در مدرسه نواب حدود ۷۰۰ نفر طلبه شرکت می کردند. آن درس هم منحصر به این استاد بود. مرحوم ادیب به
شاگردانش سفارش می کرد:

بروید پای منبر حاج شیخ عباس قمی و استفاده کنید.

امتیاز آن محدث بزرگ این بود که هوی و هوس را در خود کشته واز اسارت هوی و خودخواهی بیرون آمده بود. در مدت
توقف در مشهدگاهی به خارج سفر می کرد، به نجف اشرف یا قم می رفت، ولی تامی خواست جمعیتی جمع شود و زمینه
نماز جماعت یا منبری فراهم شود، حرکت می کرد.

در شبستان مرحوم آیه الله قمی که امروز معروف به شبستان سبزواری است یک ماه رمضان در باره صله رحم صحبت کرد.
منبرعجیبی بود همه چیز داشت. بعد حس کرده بود جمعیت آن جا زیادشده، شاید باعث لطمه به دیگران از اهل منبر
باشد.

سال بعد در گوشه ای جدای از آن محیط یعنی مدرسه میرزا جعفر درصحن عتیق، منبر رفت. در عین حال عده زیادی از
طلاب و جمعی ازبزرگان در این جلسات حاضر می شدند.

حکایتی از تواضع محدث قمی

مرحوم حاج آخوند تربتی عالم زاهد پدر مرحوم راشد، با سفر به مشهد مقدس می خواست چند روزی در آن جا بماند
وقتی از منبر رفتن حاج شیخ عباس قمی اطلاع پیدا کرد، با حضور در جلسه وعظ ایشان پای منبر او می نشست.

محدث قمی روزی نگاه کرد و دید که حاج آخوند تربتی پای منبراست. گفت:

جناب حاج آخوند! من چند روز است که صحبت کرده ام و شما میهمان هستید، شما هم چند روزی صحبت کنید.

حاج آخوند هر قدر اصرار کرد که من برای استفاده آمده ام، شیخ نپذیرفت و از منبر فرود آمد و منبر را به ایشان واگذار
کرد.

استاد فقید آیه الله حاج آقا رضا صدر نیز که در نوجوانی درمشهد مقدس شاهد منبرها و مواعظ او بوده است می گوید:

او سخنوری دانا و گوینده ای توانا بود. هنگامی که بر اریکه منبر جلوس می کرد روان سخن می گفت و حاضران را سراپا
گوش می کرد.

موعظه می کرد، تاریخ می گفت و حدیث تفسیر می کرد. ذکر مصیبت اهل بیت(علیهم السلام) را چنان ساده و بدون تکیه
بر صوت بیان می کردکه مستعمان را به گریه شدید می انداخت. سخنان او در خودش نیزمؤثر واقع می شد و برای
حضرتش به مناسبت مطالب، تغییر حال، رخ می داد.

مرحوم صدر در نوشته دیگری آورده است:

گذران زندگی او از راه منبر بود. در دهه عاشورا در مشهد ومنزل عموی همسرش مرحوم حاج آقا حسین قمی منبر
می رفت، و درایام فاطمیه برای منبر در مدرسه فیضیه قم از طرف مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی دعوت
می شد. منبرش سرتاسر موعظه ونقل احادیث بود، و با آن که هنگام ذکر مصایب با آهنگ، ذکرمصیبت نمی کرد و به طور
عادی سخن می گفت و ذکر مصیبت می کرد،مستمعان را می گریانید و استادانه این وظیفه را انجام می داد».

آقای محدث زاده می گویند:

در وقتی که مرحوم والد در مشهد مقدس بودند، مرحوم آیه الله حاج آقا حسین قمی، دهه عاشورا مجلس روضه مفصلی
داشت. تمام حیاطبزرگ خانه ایشان و حتی قسمتی از پشت بام از جمعیت پر می شد.

از اول صبح، تمام منبری های درجه یک آن وقت و روضه خوان هامی آمدند و منبر می رفتند، بعد از نماز ظهر تازه مرحوم
والدمنبر می رفت. کسبه در آن موقع دست از کار می کشیدند و خود رابرای منبر ایشان آماده می کردند. منبر ایشان اغلب
تا یک و نیم و دو بعدازظهر طول می کشید. تمام صحن حیاط و اتاقها و پشت بام پر از جمعیت می شد.

مرحوم آیه الله آقای شیخ کاظم دامغانی از علمای بزرگ مشهدمی فرمودند:

مردم توجه ویژه ای به منبر محدث قمی داشتند و هر کس در جایی بود، در وقت منبر ایشان خودش را به منزل آیه الله
قمی اعلی الله مقامه الشریف می رسانید. وقتی هم پای منبر می نشستند، تمام حواس آن ها به ایشان بود که چه می گویند.
منبر ایشان جز اخبار واحادیث و تاریخ، چیز دیگری نبود. روضه را هم خیلی ساده می خواندند، اما چون با حال
می خواندند و خودشان هم منقلب می شدند، مردم را فوق العاده منقلب می کرد.

در یکی از سال ها روز تاسوعا در منزل مرحوم آیه الله حاج آقاحسین قمی، از صبح همه منبری ها منبر رفتند و هر چه در
باره حضرت ابوالفضل العباس سلام الله علیه بود گفتند. بعد از همه آن ها مرحوم حاج شیخ عباس منبر رفتند. وقتی وارد
روضه شدندشروع کردند اشعار جناب ام البنین «لا تدعونی ویک ام البنین »را تا آخر خواندند. من از شدت گریه از حال
رفتم. وقتی مرا به حال آوردند، دیدم یازده نفر در اطراف من هنوز در حال بی هوشی هستند. خود ایشان هم حال عجیبی
داشتند و گریه می کردند.

آقای محدث زاده اضافه کردند:

روضه مرحوم آیه الله قمی فقط دهه اول محرم بود و تا بعدازظهرادامه داشت. روزی مرحوم والد در باره رباخواری سخن
گفت و آیات و روایات آن را خواند و در نکوهش آن بحث کرد. زرگری که اهل ربا بود با شنیدن سخنان نافذ او طوری
منقلب شد و تکان خورد که از کثرت وحشت دیوانه شد.

حدود سال ۱۳۴۱ عده ای از فضلای مشهد از ایشان تقاضا کردند که شب های پنجشنبه و جمعه در مدرسه میرزا جعفر واقع
در ضلع صحن مطهر حضرت امام رضا(ع) به عنوان درس اخلاق برای طلاب علوم دینی،منبر روند و ایشان قبول
فرمودند. قریب هزار نفر از طلاب وعلمای شهر در آن مجلس شرکت کردند، این منبر هر روز حدود دوساعت و نیم تا سه
ساعت طول می کشید مرحوم حاج شیخ عباس قمی دراین منابر در باره اخلاق بحث می کرد.

مرحوم راشد واعظ دانشمند مشهور که از طلاب درس خوان آن روزمشهد و حاضران آن مجلس بوده، بارها می گفت:

اثر یک منبر ایشان در آن شب ها تا یک هفته در ما باقی بود. درطول یک هفته مضامین سخنان آن مرحوم در اعماق دل
ما ریشه دوانیده و ما را به خود مشغول داشته بود! به طوری که تا هفته بعد کاملا تحت تاثیر آن بودیم! سخنان نافذ آن
مرحوم چنان بودکه تا یک هفته انسان را از تمامی سیئات و پندارهای ناروا وگناهان باز می داشت و به خدا و عبادت
متوجه می کرد.

مرحوم آقابزرگ روحانی و حکیم عالی قدر خراسان در میان علما به دو نفر زیاد ابراز علاقه می کرد; یکی مرحوم آیه الله
حاج آقاحسین قمی و دیگری حاج شیخ عباس قمی و می گفت:

هر کس می خواهد از کلام اهل بیت(علیهم السلام) نورانیت پیدا کند،از منبر حاج شیخ عباس قمی استفاده کند!

مرحوم استاد محمود شهابی دانشمند فقید درباره ایشان می نویسد:

به گفته یکی از علمای اعلام نجف و از مدرسین عالی مقام، وقتی حاج شیخ عباس قمی در منبر، حدیث نقل می کرد،
سلسله سند راویان هر حدیث را ذکر می کرد و مورد بحث قرار می داد، و مختصری از شرح حال هر کدام را بیان می داشت.
همین که پس از معرفی آخرین راوی به امام صادق یا امامان دیگر(علیهم السلام) می رسید، چنان بودکه گویی شنونده
امام را می دید، با همان عظمت و مهابت و مقام شامخ امامت!

دقت محدث قمی در نقل حدیث

یکی از آقایان علمای محترم تهران که از فضلای آن روز مشهد بوده است، نقل می کند که محدث قمی یک سال ماه رمضان
در مشهد منبرمی رفت. روزی ضمن بیانات خود گفت: خواب دیده ام مثل این که روزه ام را افطار می کنم و خودم این طور
تعبیر کرده ام که مبادادر نقل حدیث کم و زیادی روی دهد، لذا کتاب آورده ام که احادیث را از رو بخوانم!

محدث قمی با همه اطلاعاتی که در باره تاریخ حیات پیامبر(ص) وائمه اطهار(علیهم السلام) و اخبار و احادیث آن ذوات
مقدس داشت،نه تنها در مشهد بلکه در قم و نجف اشرف و جاهای دیگر هم که منبر می رفت، گاهی کتاب به دست
می گرفت و حتی روضه را نیز از رومی خواند که تاثیر عجیبی هم در شنونده داشت.

اخلاص و احتیاط و عدم توجه به دنیا

زمانی که در مشهد بود برای این که کمتر منبر برود نذر کرده بود که اگر غیر از منزل مرحوم آیه الله قمی و مسجد
گوهرشادمنبر برود، یک سفر پیاده به حج برود! در همان موقع تاجری به نام هراتی که بیمار بود نذر کرده بود که اگر
بهبودی یافت، یک دهه روضه بگذارد و حاج شیخ عباس قمی را دعوت کند.

وقتی موضوع را به حاج شیخ می گوید، می فرماید: من نذر کرده ام که غیر از خانه آقای قمی و مسجد گوهرشاد جایی
منبر نروم.

هراتی می گوید:

من هم نذر کرده ام شما را دعوت کنم.

بعد برای این که حاج شیخ بداند اهمیت موضوع تا کجاست می گوید:

من برای ادای نذرم هزار تومان برای شما منظور داشته ام.

محدث قمی می گوید:

با این وصف چون نذر کرده ام معذورم.

هزار تومان در آن موقع