پاورپوینت کامل دو تن از نخبگان خطابه ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دو تن از نخبگان خطابه ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دو تن از نخبگان خطابه ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دو تن از نخبگان خطابه ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۱۸

پیش گفتار

از قدیم الایام دو روش مهم تبلیغی وجود داشته است:

۱. زبان خطابه ای ۲. زبان شعری

هر کدام از این دو، موقعیتی ویژه در میان ملل و اقوام داشته اند. گاهی یک بیت شعر، شعله ای از آتش خشم به جان
عده ای افکنده و باعث سال ها جنگ و خونریزی شده است و گاهی سخن حساب شده و سنجیده و از عمق جان برخاسته ای
طوفانی را مهار کرده است. این مقاله نگاهی گذرا بر دو تن از خطیبان تاریخ اسلام است.

اولین سخنور و خطیب

در همه دوران های عربی و اسلامی و بلکه تاریخ بشری، هیچ کسی دربلاغت سخن منزلت حضرت علی بن ابی طالب(ع) را
نداشته است.

کلام او تمامی امتیازات پر ارج سخنوری را دارد.

نهج البلاغه شاهکار علم و ادب و فصاحت و بلاغت است، در حالی که کلام برای حضرت وسیله است نه هدف. آن حضرت
می خواستند انسان هارا هدایت کنند نه این که هنرنمایی کنند. اگر هدف حضرت خلق یک اثر هنری بود حتما زلزله
بزرگتر و عجیب تری ایجاد می کرد.

مرحوم شهید مطهری می فرماید:

«میخائیل نصیحه » نویسنده لبنانی در مقدمه کتاب جرج جرداق گوید:

«علی(ع) تنها در میدان جنگ قهرمان نبود، در همه جا قهرمان بود. در صفای دل، پاکی وجدان، جذابیت سحرآمیز بیان،
انسانیت واقعی… او در همه میدان ها قهرمان بود» ^(۱)

به گفته جاحظ، ابن عباس که خود سخنوری برجسته بود، در مقابل حضرت علی(ع) زانو می زد و کلام آن حضرت را
می شنید. تمامی کسانی که اهل سخن بوده و هستند با شنیدن و خواندن کلمات علی(ع)مسحور می شوند. سخنان
حضرت آن چنان عظمتی دارد که گاهی ازشنیدنش به گریه می افتادند و چه بسا قالب تهی می کردند.

وقتی حضرتش خطبه معروف الغراء را القا فرمود، بدن ها لرزید واشک ها جاری شد و دل ها به تپش افتاد. ^(۲) همام بعد از
شنیدن صدصفت از صفات متقین در بیان حضرت(ع) خشکید و به زمین افتاد. وجان به جان آفرین تسلیم کرد!

اعتراف سخنوران بر عظمت سخنان حضرت امیر(ع)

ابن مقفع دانشمند و نویسنده عرب می گوید:

هفتاد خطبه از خطبه هایش را حفظ کردم پس از آن ذهنم جوشید که جوشید. ^(۳) ابن ابی الحدید معتزلی می گوید:

به حق، سخن علی را از سخن خالق فروتر و از سخن مخلوق فراترخوانده اند. ^(۴) او در جلد چهارم کتابش پس از شرح نامه
امام(ع) به عبدالله بن عباس گوید: ^(۵) فصاحت را ببین که چگونه افسار به دست این مرد داده و مهار خود را به او سپرده
است. نظم عجیب الفاظرا تماشا کن… مانند چشمه ای که خود به خود بدون مزاحمت می جوشد. سبحان الله… علی(ع)
مافوق بشر است.

شیخ محمد عبده در مقدمه شرح خود بر نهج البلاغه گوید:

در همه مردم عرب زبان یک نفر نیست، مگر آن که معتقد است، سخن علی(ع) بعد از قرآن و کلام نبوی، شریف ترین و
بلیغ ترین و پرمعناترین و جامع ترین سخنان است. ^(۶) طه حسین، ادیب و نویسنده مصری در کتابش، داستان مردی را نقل
می کند که در جریان جنگ جمل دچار تردید می شود. آن مرد با خود می گوید: چطور ممکن است شخصیت هایی مثل
طلحه و زبیر بر خطا باشند؟! پس درد دل خود رابا علی(ع) در میان می گذارد. حضرت به او می فرماید:

«انک ملبوس علیک. ان الحق و الباطل لا یعرفان باقدار الرجال.

اعرف الحق تعرف اهله، و اعرف الباطل تعرف اهله ». ^(۷)

طه حسین سپس می گوید:

«من پس از وحی و سخن بالا، جوابی پر جلال تر و شیواتر از این جواب ندیده و نمی شناسم. ^(۸)

نخبگان خطابه

خطبه و خطابه از روش های تبلیغی در طول تاریخ اسلام است و معرفی خطبای یک شهر از شهرهای اسلامی نیازمند
مجلداتی است، ناچارباید به برجستگان اکتفا کرد آن هم برجستگان مورد تایید بزرگ مردان دین.

صعصعه بن صوحان عبدی

او از برجسته ترین یاران و شاگردان حضرت علی(ع) بود و همواره در همه جا در کنار حضرت علی(ع) بود.

امام صادق(ع) در شان و مقام و منزلت او فرموده اند:

«ما کان مع امیرالمؤمنین(ع) من یعرف حقه الا صعصعه و اصحابه وله مسجد بالکوفه معروف » ^(۹)

مرحوم شهید مطهری در پاورقی کتابش آورده است:

وی از اکابر اصحاب امیرالمؤمنین و از خطبای معروف است. او جزءمعدود افرادی است که در شب وفات حضرت امیر(ع)
در تشییع جنازه آن حضرت شرکت کرد و پس از تدفین، کنار قبر حضرتش ایستاد. یک دست روی قلب متهیج و پر تپش
خود گذاشت و با دست دیگر مشتی ازخاک برداشت و بر سر ریخت و خطابه ای پر شور و هیجان در جمع خاندان و یاران
خاص حضرت ایراد کرد. ^(۱۰)

او از شجاعان لشکر امام و یاوران مخلص حضرتش بود.

صعصعه به حدی بلیغ و فصیح بود که گاهی حضرت علی(ع) به سخنوری او توجه خاص می فرمود.

جاحظ در کتاب البیان گوید:

از هر دلیلی بالاتر بر سخنوری او این که علی(ع) گاهی می نشست واز او می خواست سخنوری کند. ^(۱۱)

هنگامی که امام علی(ع) به خلافت رسید و در مسجد مدینه بر بیعت آن حضرت اجتماع شد، صعصعه بعد از بیعت در
جملاتی کوتاه و زیباو پر ارزش گفت:

والله زینت الخلافه و ما زانتک رفعتها و ما رفعتک وهی الیک احوج منک الیها. به خدا قسم تو خلافت را آراستی و آن تو
رانیاراست، تو مقام آن را بالا بردی نه آن مقام تو را و آن به تونیازمندتر است تا تو به آن.

و از همه این نکات بالاتر، امام به صراحت او را خطیب خطاب می فرمود:

هذا الخطیب الشحشح: این خطبه خوان ماهر و زیرک است.

سید رضی درباره شحشح گوید:

شخص ماهر و زیرک و استاد در خطبه خواندن و توانای در ادای سخن رسا را گفته است، و هر تندگذر در سخن و رفتار را
شحشح گویند.

ابن ابی الحدید گوید:

صعصعه را فخر و سرافرازی همین بس که مانند علی بن ابی طالب(ع)او را به مهارت، استادی و فصاحت زبان و توانایی بر
سخن بستاید. ^(۱۲)

عقیل بن ابی طالب آن جا که معاویه از صعصعه سؤال می کند گوید:

اما صعصعه: فعظیم الشان عضب اللسان، قائد فرسان، قاتل اقران یرتق ما فتق و یفتق ما رتق قلیل النظیر. ^(۱۳) صعصعه
منزلتی والا دارد. زبانی دارد مثل شمشیر برنده و فرمانده شیران شجاع و کشنده شجاعان مهار کننده شکاف ها و
شکافنده قفل هااست. او کم نظیر است.

این خطیب کم نظیر، از بدو تسلیم در مقابل دین اسلام تا سال شصت هجری از ولایت و دین با زبان و شمشیر دفاع کرد و
در راه هدف ازمولایش علی(ع) جدا نشد، مگر مواقعی که او را تبعید و از مدینه دورش کردند و حتی در تبعید مدافعی
سر سخت برای علی(ع) بود.

احتجاجات و سخنوری های صعصعه

اینک به بیان نکته هایی از این مبلغ و خطیب وارسته می پردازیم:

۱. هنگامی که عثمان او را با عده ای به شام تبعید نمود، معاویه برای محک زدن آنان جلساتی با آن ها داشت و گاهی
برتری های خودش را مطرح می کرد، روزی گفت: قریش دریافت که ابوسفیان بهترین آن ها و پسر بهترین آن ها است، مگر
آن چه خداوند برای پیامبرش محمد(ص) قرار داده، زیرا او انتخاب شده خداوند است. اگراب