پاورپوینت کامل استعداد سنجی نیاز مستمر حوزه ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استعداد سنجی نیاز مستمر حوزه ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استعداد سنجی نیاز مستمر حوزه ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استعداد سنجی نیاز مستمر حوزه ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۱۰

مقدمه

استعداد سنجی طلاب در حوزه های علمیه مساله ای است که از دیرباز مورد توجه علاقه مندان و دل سوزان دین و نهادهای دینی
بوده است، ^(۱) لکن آن چه امروز اهمیت آن را دو چندان کرده، شرایط و مناسبات حاکم بر جهان امروز و انتظاراتی است که از حوزه
و حوزیان وجود دارد . هدف این نوشتار توجه مجدد به این مطلب و تاکید بر اهمیت و لزوم آن است .

وجود تنوع، دگرگونی و ظرفیت های مختلف در طبیعت و انسان امری است لازم، بدیهی و پذیرفته شده که عقل، علم، دین و
واقعیت های خارجی بر آن صحه گذاشته اند . آیات و روایات گوناگونی وجود دارد که بیانگر وجود ظرفیت و استعدادهای مختلف در
افراد است، از جمله این فرموده پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که الناس معادن کمعادن الذهب و الفضه ^(۲) .

از این روایت و تشبیه موجود در آن می توان استنباط کرد که اولا: ظرفیت و استعداد افراد مختلف است (همان طور که یک معدن
طلاست دیگری مس و) . . . ، ثانیا: این استعدادها تا وقتی فعلیت نیافته، شخص به کمال وجودی خویش نخواهد رسید، ثالثا:
شکوفایی استعداد نیز همچون بهره برداری از معدن، نیازمند کشف، شناخت، دقت، برنامه ریزی، به کارگیری ابزار مناسب و رفع
موانع است .

از نظر فلسفی هم حکما در بحث قوه و فعل گفته اند: اگر چه در همه موجودات نوعی قوه و استعداد هست، ولی هر چیز قابلیت و
استعداد تبدیل شدن به چیز دیگری را ندارد، بلکه باید نوعی سنخیت بین آن دو باشد، مثلا بین پارچه و پیراهن یک رابطه وجودی
هست که حکما آن را «قوه » ، «استعداد» یا «امکان استعدادی » نامیده اند . به خلاف پارچه و سنگ . ^(۳)

علاوه بر منابع دینی و علمی، در متون ادبی و فرهنگ عامه هم نکات جالبی در این باب وجود دارد چنان چه شیخ شیراز گفته:

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست

در باغ، لاله روید و در شوره زار، خس

یا این ضرب المثل که «هر کسی را بهر کاری ساختند» و مانند آن .

چرا استعداد سنجی؟

برخی از مسایلی که امر استعداد سنجی و تخصص طلاب در زمینه ای خاص را ضروری کرده عبارتند از:

۱. گسترش علوم

کثرت و وسعت علوم و معارف به ویژه در عصر حاضر از جمله در زمینه دین و مباحث مرتبط با آن به حدی گسترده و امکان
دسترسی به آن ها آن چنان سریع است ^(۴) که عمر کامل یک انسان هم برای بررسی و تکاپو حتی در بخشی از یک علم کافی نیست،
لذا بهترین کار، گزینش و انتخاب عرصه ای خاص برای فعالیت علمی است که این کار بایستی با توجه به علایق و استعدادهای
شخص انجام گیرد . با توجه به چنین مطلبی است که حضرت علی علیه السلام می فرماید:

العلم اکثر من ان یحاط به فخذوا من کل علم احسنه ^(۵)

۲. گسترش نیازها

انسان موجودی است که ابعاد گوناگون فردی، اجتماعی، دینی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، مادی و معنوی و به تبع آن نیازهای
مختلفی دارد و بدیهی است که به آن نظام فکری و عقیدتی اقبال می کند که بتواند برای این نیازها، پاسخ های منطقی و اقناعی
داشته باشد . روشن است که یک نهاد دینی چون حوزه علمیه وقتی می تواند دیدگاه های دین را در برابر این نیازها، مطرح کند که
در هر کدام از زمینه های فوق، افراد متخصص داشته باشد .

امروزه ارتباط و پیشرفت فن آوری اطلاع رسانی و ارتباطات، مرزهای جغرافیایی را بیش از پیش بی اثر کرده است . یکی از
پیامدهای این انقلاب – یا انفجار – اطلاعات ^(۶) آن است که ارزش ها، هنجارها، نگرانی ها، نیازها و سؤالات افراد و جامعه را سریعا به
افراد و جوامع دیگر منتقل می کند که بخش عمده ای از آن ها – به طور مستقیم یا غیر مستقیم – با دین، نهادهای دینی، و مباحث
مطرح در حوزه دین ارتباط دارد . بروز چنین شرایطی وظایف و مسؤولیت نهادهای دینی در جوامع مختلف را بی نهایت سنگین
کرده است بهترین راه مواجهه با این وضعیت، نه غفلت یا تغافل بلکه برخورد فعال و آگاهانه است . در این باره بایستی حتی المقدور
با چالش ها و نیازهای انسان امروز نسبت با دین آشنا شد و در صدد پاسخ گویی به آن ها بر آمد که این کار جز با شناخت و تربیت
افراد مستعد در زمینه های مختلف ممکن نخواهد بود . ^(۷)

۳. محدودیت انسان

به فرموده قرآن انسان موجود ضعیفی است، ^(۸) و ضعف، نشانه محدودیت است . این محدودیت هم از جهت جسمی است و هم از
جهت فکری و روحی . محدودیت عمر انسان و اوقات مفید آن هم مزید بر علت است، ^(۹) بنابر این، وسعت علوم از طرفی و
محدودیت های انسان از طرف دیگر اقتضا می کند که شخص در انتخاب مسیر آینده خود دقت زیادی به کار برده و راه و رشته ای را
برگزیند که با انگیزه ها و استعدادهایش تناسب بیش تری دارد و روشن است که وصول به چنین هدفی قبل از هر چیز مستلزم
شناخت استعدادها است .

۴. تخصصی شدن علوم

در گذشته، به دلایل مختلف، امکان تخصص یک نفر در چند زمینه ممکن بود و لذا کم نبودند افرادی که عنوان «جامع معقول و
منقول » بر آن ها صدق می کرد . لکن امروزه چنین امری تقریبا غیرممکن است، و همه علوم به سمت تخصصی شدن پیش می رود .
نمونه بارز آن در علوم پزشکی قابل مشاهده است . یکی از دلایل چنین وضعیتی آن است که انسان ها متوجه شده اند اگر کسی
توان و امکانات خویش را صرف پرورش استعداد خود در یک زمینه خاص کند، بهره وری اش بیش تر است . این تخصصی شدن در
علوم انسانی هم به چشم می خورد، به طوری که در برخی از کشورها یک شخص یا مؤسسه تمام امکانات خود را در راه پژوهش یک
موضوع خاص – مثلا شناخت یک متفکر یا حتی بخشی از اندیشه های او – به کار می برد چرا که معتقدند “یک ده آباد به از صد شهر
خراب” .

فواید

بدیهی است که استعداد سنجی طلاب و استفاده از آنان در زمینه های مورد علاقه و استعدادشان دارای فواید و ثمراتی است که
تصور آن ها به تصدیق شان منجر شده و اهمیت چنین کاری را بیش از پیش مشخص می نماید . برخی از این فواید عبارتند از:

الف) موفقیت حوزه در عمل به رسالت خویش

حوزه علمیه مهم ترین نهاد عهده دار تبلیغ و دفاع از دین است، لکن باید توجه داشت که آن گاه می توان به موفقیت در انجام این
وظیفه امیدوار بود که تمام طلاب استعداد سنجی شده و با برنامه منظم در راه شکوفایی استعدادها و علایق خود گام بر دارند .
روشن است که هم دین ابعاد گوناگونی دارد (احکام، اخلاق، اصول عقاید، سیاست و) . . . هم سؤال ها و چالش های موجود در برابر
دین و نیازهای دینی افراد (چه در جامعه ما و چه در جوامع دیگر) متنوع و مختلف است و از طرف دیگر، طلاب نیز به بعدی از این
ابعاد علاقه بیش تری دارند، لذا وجود استعداد سنجی برای هدایت هر کدام آنان در مسیر استعدادشان، امر لازمی است . باید
توجه داشت که موفقیت حوزه در ایفای این رسالت بزرگ تا حد زیادی بیانگر حیات، پویایی، نقش آفرینی و کاربرد دین در عصر
حاضر نیز خواهد بود و عملا مهر ابطالی است بر دیدگاه کسانی که معتقدند با توجه به پیشرفت های گوناگونی که بشر در زمینه
تکنولوژی، صنعت، علم، فلسفه، حقوق، سیاست و . . . در چند قرن اخیر به دست آورده، عصر دین داری به سر رسیده است، لذا
حوزه باید با انجام مستمر و منضبط استعداد سنجی و به کارگیری استعداد طلاب در زمینه های مورد علاقه آنان، به پرورش افراد
متخصص و صاحبنظری بپردازد که هر کدام از آن ها در زمانی که همه چیز در حال تخصصی شدن است، بتواند راه گشای بسیاری
از مشکلات باشد .

ب) بهره گیری هر چه بیش تر از اساتید

اساتید حوزه، سرمایه های ارزشمند و یکی از ارکان اصلی حوزه های علمیه بوده و هستند . اطلاعات، دانش و تجربه های آنان به
آسانی به دست نیامده، بلکه حاصل سال ها تلاش و مجاهدت علمی و اخلاقی و بدون داشتن کم ترین چشم داشت مادی است . از
چنین منابع ارزشمندی بایستی همواره به بهترین وجه استفاده نمود . چنین کاری آن گاه ممکن است که هر کس به حسب علاقه
و استعداد خویش در محضر آنان حاضر شود . به عبارت دیگر تنها فاعلیت فاعل شرط نیست، بلکه قابلیت قابل نیز لازم است .
کسی که استعداد و علاقه حضور در یک درس را ندارد اگر در آن درس حاضر شود، علاوه بر هدر دادن وقت خویش و زحمت استاد،
امکان بهره وری بیش تر علاقه مندان به آن درس را از آنان سلب می کند . از طرف دیگر آن گاه که استاد ببیند شاگردانش به
موضوع بحث علاقه مند بوده و مستعد مباحث مطرح شده در کلاس هستند، او نیز به شوق آمده و در تربیت آنان جد و جهد
بیش تری به کار می برد . «مستمع صاحب سخن را بر سر وجد آورد .»

ج) استفاده بهینه از عمر

یکی از مهم ترین ثمرات استعداد سنجی آن است که شخص از عمر خویشتن به بهترین وجه استفاده می کند . بر طبق آموزه های
دینی یکی از سؤالات در قیامت این است که فرد عمر خود را چگونه گذرانده است . روشن است که وقتی شخص، مسیر زندگی
علمی خود را در جهت استعداد و علاقه مشخص نموده و با برنامه ای خاص در آن مسیر حرکت کند، گوهر وقت خویش را بیهوده
هدر نداده است . هر چند تمامی سنین عمر، ارزشمند است، لکن در این میان جوانی ارج و اهمیت بیش تری دارد، چرا که بهار عمر،
دوران شادابی و سلامتی، پویایی و آمادگی جسمی و فکری انسان برای فراگیری است . علت سفارش هایی که در آیات و روایات
پیرامون جوانی، اهمیت و لزوم بهره وری از آن وارد شده همین است . عمده افرادی که در زندگی خویش به موفقیت های چشم گیر
رسیده اند کسانی اند که این مرحله از عمر خویش را در جهت شکوفایی استعدادهای خود به کار برده اند . شهید مطهری از جمله
طلابی است که از جوانی خویش بهره فراوانی برده وی می گوید:

بعضی دوره ها تناسب و موقعیت بسیار بهتری برای شکوفا شدن استعدادها دارد] . . . [ همین دوره هفت سالگی تا حدود سی سالگی
دوره بسیار مناسبی است برای شکوفا شدن روح از نظر انواع استعدادها، استعداد علمی، استعداد دینی و حتی استعداد اخلاقی ] . .
. [ برای طلبه ها این دوره طلبگی یک یادگار بسیار خوب و عالی است . کسانی که چند سالی طلبگی کرده اند تا آخر عمر از
خوشی های این دوران طلبگی یاد می کنند، با این که در این دوران از نظر شرایط مادی معمولا در وضع خوبی نیستند] . . . [ . دوره
خیلی خوبی است چون واقعا دوره بالندگی انسان است و اگر در این دوره انسان از نظر علمی و معنوی محروم بماند، یک زیانی
است که نمی شود گفت صد در صد در سنین پیری و بزرگی جبران شدنی است . ^(۱۰)

د) استفاده بهتر از امکانات

آن گاه که استعدادهای شخص، شنا